บทที่ 152

"นี่เจ้าหลานชาย มองอะไรอยู่ รีบออกไปช่วยเร็วเข้าสิ"

คุณย่าฮั่วไล่ฮั่วหานฮุยออกไปโดยตรง เธอถอนหายใจออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจ เดิมทีเธอออกมาก็เพื่อหลบซ่อน

ฝีเท้าของเธอหยุดชะงัก ก็ดีเหมือนกันเธอจะได้พูดถึงการหาคุณหมอที่จะมาทำการผ่าตัดคุณย่าฮั่วด้วยพอดี

เธอหันกลับมามองเขา ดวงตาที่เรียวยาวของผู้ชายล้ำลึกเหมือนหมึก

ทั้งสองมองหน้ากัน จากนั้นเธอก็เอ่ยปากถามขึ้นมาว่า "หาคุณหมอได้หรือยัง?"

ชายหนุ่มตอบอย่างราบเรียบว่า "ยังเลย"

ยังไม่เจออีกเหรอ?

เมื่อจ้าวซีซีกําลังจะพูด แต่ผลลัพธ์ก็คือหลินซีเดินออกมาจากลิฟต์พอดี

และจู่ๆบรรยากาศก็ได้เปลี่ยนไปไม่น้อยเลยทีเดียว

เมื่อหลินซีเดินออกจากลิฟต์ สีหน้าของเธอก็ดูไม่สู้ดีนัก คาดว่าคงเป็นเพราะเธอไม่คิดว่าจ้าวซีซีจะอยู่ที่นี่ด้วย

หลินซีหายใจเข้าลึกๆ และมองไปที่ฮั่วหานฮุย "หานฮุย ฉันมีบางอย่างอยากจะบอกคุณ"

ชายหนุ่มขมวดคิ้วและไม่พูดไม่จา

จ้าวซีซีลดเปลือกตาลง "งั้นฉันก็ไม่รบกวนพวกคุณแล้วล่ะ"

เธอถือผลไม้และรีบไปที่อีกด้านหนึ่งของทางเดิน เธอก็ไม่รู้ว่าเธอมาที่นี่เพื่อทําอะไร เห็นได้ชัดว่าสถานที่ล้างผลไม้ไม่ได้อยู่ที่นี่

เมื่อกี้เธอเห็นหลินซีมา และคำพูดที่