จ้าวซีซีโทรไปหลายสายมาก แต่ทางนั้นไม่มีคนรับสายแต่อย่างใดและเธอก็ส่งข้อความวีแชทไปหาเขาอีกครั้งว่า[คุณรู้สึกว่าการออกแบบของฉันมีปัญหาตรงไหนเหรอ?]รออยู่นานก็ไม่มีใครตอบกลับมาเธอรู้อยู่แล้วว่าผู้ชายกากคนนี้จะต้องจงใจอย่างแน่นอนแต่หากการร้องเรียนนี้ไม่ได้ถูกถอนออก ชื่อเสียงของสตูดิโอก็จะมีผลกระทบตามไปด้วย เธอจะต้องให้ฮั่วหานฮุยถอนคำร้องเรียนให้ได้หลังจากเธอกลับมาที่สตูดิโอแล้ว จางเหวินเหวินก็พูดอย่างแปลกๆว่า“บางคนได้รับรางวัลแล้ว แต่ความสามารถก็ไม่ได้ เพราะท้ายที่สุดแล้วร่างการออกแบบมันไม่เหมือนกับการทำงานเลย หากคำร้องเรียนของสตูดิโอยังอยู่ ชื่อเสียงปลายปีจะต้องลดลงอย่างแน่นอน”จ้าวซีซีไม่อยากจะสนใจคำพูดเหล่านี้ เธอจึงพูดกับฉินเฟิงโดยตรงว่า“รุ่นพี่ เรื่องนี้ฉันจะจัดการให้เร็วที่สุดค่ะ”“ฉันเชื่อเธอ แต่ว่านะซีซี เธอมีความขัดแย้งอะไรกับเจ้าของวิลล่าหรือเปล่า?ฉันดูร่างการออกแบบแล้วนะ นี่มันไม่เหมือนสไตล์การออกแบบของเธอเลย”สีหน้าของจ้าวซีซีแปลกไปเล็กน้อย“นี่คือสิ่งที่เจ้าของบ้านต้องการค่ะ อาจจะเป็นเพราะฉันเข้าใจผิดเองน่ะค่ะ”เธอไม่ยอมรับว่าตัวเองตั้งใจหรอกนะแต่คิดไม่ถึงเลยว่า
เมื่อต้องเผชิญกับคำถามของหลินซี จ้าวซีซีก็วางร่างการออกแบบเอาไว้บนโต๊ะอย่างเปิดเผย“ใช่ ฉันเอง ฮั่วหานฮุยจะกลับมาเมื่อไหร่?”“เขาต้องทำงานล่วงเวลาน่ะ กลับมาเมื่อไหร่ก็ไม่แน่นอน แต่เธอมีอะไรก็บอกกับฉันก็ได้นะ เพราะท้ายที่สุดแล้วบ้านหลังนี้ฉันกับเขาก็อยู่ด้วยกัน”หลินซีเดินเข้ามาหยิบร่างการออกแบบ แล้วนั่งพลิกดูบนโซฟาห้องโถงใหญ่นั้นเงียบสงบมาก มีเพียงเสียงการเปิดกระดาษเท่านั้นจ้าวซีซียืนอยู่กับที่ เพียงรู้สึกว่าเวลาสั้นๆนี้มันช่างยาวนานเสียเหลือเกินหลินซีวางเอกสารลง“คุณจ้าวคะ ร่างการออกแบบของคุณไม่เลวเลย แต่มีรายละเอียดที่ต้องปรับเปลี่ยนนิดหน่อย อย่างเช่นว่ารูปแต่งงานกับฉันและเขา คุณดีไซน์รูปภาพใบหนึ่งออกมา คุณคิดว่าจะแขวนเอาไว้ตรงไหนถึงจะเหมาะสมคะ?”รูปภาพแต่งงาน?จ้าวซีซีนึกถึงภาพแต่งงานของตัวเองและฮั่วหานฮุย หากตอนนั้นไม่ใช่เพราะคุณย่ายืนกรานที่จะแขวนเอาไว้ในห้องนอน ฮั่วหานฮุยก็คงไม่อนุญาตให้มีภาพแต่งงานอยู่ที่นี่อย่างแน่นอนแต่ตอนนี้เขาจะแต่งงานกับยอดดวงใจแล้ว และยังจะออกแบบภาพแขวนผนังอีกคนกับคนมันช่างแตกต่างกันเหลือเกินหัวใจของจ้าวซีซีเต็มไปด้วยการเย้ยหยัน แต่สีหน้ากลับ
หลินซีมองกลับมา“อ้อ คำแนะนำอะไรล่ะ?”จ้าวซีซีพูดด้วยน้ำเสียงที่สงบและมีพลังว่า“คุณเป็นคนที่ให้พ่อบ้านเปลี่ยนการตกแต่งภายในใช่ไหมล่ะ ผลลัพธ์ที่ได้ฮั่วหานฮุยกลับไม่พอใจ นั่นก็หมายความว่าคุณยังไม่เข้าใจเขาพอ เมียน้อยที่ไม่พยายาม สุดท้ายก็ถูกคัดออกอยู่ดี”หลินซีทะลึ่งตัวลุกขึ้นมาทันที“เธอว่าใครเป็นเมียน้อย?”“ฉันไม่ได้พูดเองนะ กฎหมายเขากำหนดเอาไว้แบบนี้ เพราะสุดท้ายแล้วฉันกับฮั่วหานฮุยยังไม่ได้ทำการหย่าร้างกัน คุณคิดว่าคุณอยู่ในสถานะไหนล่ะ?”จ้าวซีซีทิ้งคำพูดนี้ไว้แล้วจากไป เป็นผลให้เกิดความเจ็บปวดที่หนังศีรษะอย่างรุนแรง เพราะมีคนดึงผมของเธอเอาไว้หลินซีโกรธจนหน้าซีด“คิดว่าตัวเองเป็นใคร กล้าดียังไงมาต่อกลอนกับฉัน ผู้หญิงสลัมจนๆอย่างเธอ ชีวิตนี้ควรนอนอยู่บนพื้นเหมือนกับหมาขี้เรื้อน ยังจะกล้ามากัดคนอีก ใครไปให้ความกล้ากับเธอ?”จ้าวซีซีพลิกมือไปจับผมของหลินซี แล้วยื่นมือไปหยิกที่เอวของอีกฝ่าย“แล้วคุณคิดว่าคุณเป็นใคร ต่อให้คุณจะมีภูมิหลังที่ดี ก็ปกปิดการเป็นมือที่สามไม่ได้หรอกนะ จริงมั้ย?”เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ หลินซีก็โกรธจนตัวสั่น แทบอยากจะฆ่าผู้หญิงคนนี้ให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย“หยุ
เมื่อต้องเผชิญกับสายตาที่มองสำรวจของชายหนุ่ม หลินซีก็ดวงตาเป็นประกายเล็กน้อย“เป็นแบบนี้จริงๆค่ะ ไม่เชื่อก็ถามคนรับใช้เสี่ยวหงได้ เธออยู่ข้างๆตลอด”ฮั่วหานฮุยหันไปมองคนรับใช้เสี่ยวหง แต่เมื่อคนรับใช้เสี่ยวหงสังเกตเห็นสายตาของหลินซีที่มองเตือนก็ก้มหน้าลงทันที“คุณผู้ชายคะ ฉัน ความจริงแล้วเมื่อครู่นี้ฉันอยู่ในห้องครัวค่ะ ก็เลยไม่ค่อยได้รับรู้อะไรมากนักค่ะ”ดวงตาของหลินซีเย็นลงมาก คนรับใช้คนนี้กล้าที่จะต่อต้านกับเธองั้นเหรอและหลินซีก็รีบอธิบายขึ้นมาทันที“หานฮุย ฉันคิดไม่ถึงว่าคุณจ้าวจะเป็นดีไซเนอร์คนใหม่ เพราะท้ายที่สุดแล้วฉันหามาให้คุณตั้งมากมายขนาดนั้น คุณก็ไม่พอใจเลย ก่อนหน้านี้คุณจ้าวรับผิดชอบการออกแบบตกแต่งภายใน ฉันคิดว่าหากได้เธอมาออกแบบให้คงจะดีไม่น้อยเลย ดังนั้นก็เลยคิดเองเออเองน่ะค่ะ”ฮั่วหานฮุยเดินไปที่ข้างๆโซฟาด้วยใบหน้าที่เย็นชา หยิบร่างการออกแบบนั้นขึ้นมาดูเขาพลิกไปพลิกมา ดูแล้วสบายตาขึ้นมาเยอะเลยและเขาก็สังเกตเห็นสัญลักษณ์หนึ่งบนผนังเป็นอันดับแรก และขมวดคิ้ว“นี่คืออะไร?”“หานฮุย ฉันคิดว่าเราออกแบบภาพแขวนผนังสักใบน่าจะดีนะคะ คุณคิดว่าไง?”“แบบนั้นมันเหมาะที่จะแขวนรูป
จ้าวซีซีชะงักไปครู่หนึ่ง เธอแทบจะลืมไปเลยว่าวันนี้เธอได้ทะเลาะตบตีกับหลินซี และเธอก็ถูกเล็บของผู้หญิงคนนั้นข่วนที่ปาก“ซีซี ใครทำร้ายน้อง?บอกพี่ใหญ่มา พี่จะไปหาเดี๋ยวนี้!”อารมณ์ของหลินตงเย่ถูกจัดขึ้นมาทันทีชิปอ๋าย ใครกล้ามาตีน้องสาวเขา?จ้าวซีซีรีบอธิบายในทันที“พี่ใหญ่ พี่อย่าเพิ่งร้อนใจไปเลยนะคะ ไม่มีใครทำอะไรฉันหรอก ตอนที่ฉันไปดูงานที่สถานที่ ไม่ทันระวังก็เลยถูกเอกสารบาดปากน่ะค่ะ”“จริงเหรอ?”“จริงค่ะ ฉันไม่เป็นอะไรหรอก”จ้าวซีซีไม่ได้ต้องการบอกเรื่องเหล่านั้นให้กับพวกพี่ชายได้รับรู้ และไม่อยากจะดึงพวกเขาเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย เพราะท้ายที่สุดแล้วหลินซีเป็นคนเมืองหนานเฉิง หากต้องการที่จะหาคนมาต่อต้านพวกพี่ใหญ่แล้วละก็ มันก็คงจะง่ายดายเป็นอย่างมากเธอไม่อยากจะให้พวกพี่ใหญ่ต้องมาพลอยลำบากไปได้หลินตงเย่ไม่ได้ถามต่อไป“ซีซี หากมีใครรังแกน้องจริงๆ จะต้องบอกให้ผู้ใหญ่ได้รู้นะ รู้หรือเปล่า?”“ฉันรู้ค่ะ”“ซีซี เรื่องบ้านน้องไม่ต้องเป็นกังวล พรุ่งนี้พี่หาได้แล้วจะส่งให้น้อง น้องไม่ได้ลำบากเรื่องเงินใช่ไหม?”จ้าวซีซีแทบอยากจะร้องไห้“ฉันมีเงินค่ะ”และพี่สะใภ้ใหญ่ฉินอันจิ้งก็ได้พูดขึ
ทันทีที่เธอกลับถึงบ้าน เธอก็ได้รับสายจากฮั่วหานฮุย น้ำเสียงของชายหนุ่มเย็นชา“รับเงินมัดจำไปแล้วไม่ทำงาน?ครั้งหน้าการตกแต่งจะเริ่มขึ้นเมื่อไหร่?”จ้าวซีซีตกตะลึง“ฉันคิดว่าคุณจะเปลี่ยนดีไซเนอร์เสียอีก”เพราะท้ายที่สุดเมื่อวานนี้เธอได้ทะเลาะกับหลินซีไปหนึ่งยก หากยึดตามนิสัยของหลินซีเธอจะต้องฟ้องอย่างแน่นอน เดิมทีเธอไม่ได้สนใจออเดอร์นี้เลยสักนิด และก็ไม่แคร์ด้วยแต่คิดไม่ถึงเลยว่าตัวเองยังจะได้รับสายจากฮั่วหานฮุย เพื่อให้เธอรับผิดชอบการตกแต่งภายในอีกครั้งหรือจะพูดว่าพวกเขาอยากจะเยาะเย้ยต่อไป?“ทำไมผมต้องเปลี่ยนด้วย?”น้ำเสียงของชายหนุ่มราบเรียบจนเกินไป จ้าวซีซีเหลือบมองไปที่เงินมัดจำในสัญญา ปรับอารมณ์แล้วพูดว่า“คุณลูกค้าคะ งั้นคุณยังมีเงื่อนไขอะไรสำหรับร่างการออกแบบหรือเปล่า?หากไม่มี พรุ่งนี้ฉันจะไปเลือกอุปกรณ์ตกแต่ง อีกไม่นานก็จะตกแต่งใหม่ให้เสร็จ ช่วงนี้แบรนด์ดังกำลังจัดโปร หากสั่งทันทีก็จะมีส่วนลดด้วยนะคะ”ฮั่วหานฮุยขมวดคิ้วแน่น“ผมยังกล้าที่จะมีความคิดเห็นต่อร่างการออกแบบอีกเหรอ?”ครั้งที่แล้วเธอยังจงใจที่จะออกแบบมาแกล้งตัวเขาอยู่เลย!“คุณลูกค้าคะ ปณิธานของสตูดิโอเราคือลูกค้าเ
“ไปซื้อเรือนหอกับใครแม่ก็ไม่รู้รายละเอียดเหมือนกัน แต่เธอไปซื้อเรือนหอจริงๆ”ฮั่วหานฮุยมองไปยังรูปภาพอุปกรณ์ตกแต่งที่อยู่ในมือ เม้มริมฝีปากบางเอาไว้แน่น“แม่ไปรู้มาจากไหนหรือครับ?”เขายังไม่รู้ในเรื่องนี้เลยคุณนายฮั่วกระแอมไอ“นั่นไม่ใช่ประเด็นหลัก เรือนหอนั้นสามสิบล้านเลยนะ แค่เงินเดือนเธอจะมีปัญญาซื้อได้เหรอ! หรือไม่ก็เป็นเงินที่ขายสิ่งของที่เธอแอบขโมยจากบ้านเราตอนนั้น หรืออาจจะใช้เงินเราหาเงินสกปรกก็ได้นะ”ฮั่วหานฮุยชะงักและขมวดคิ้ว“คุณแม่ เธอไม่ใช่คนแบบนั้นนะ”“ลูกรัก ทำไมตอนนี้แม่รู้สึกว่าลูกจะเข้าข้างจ้าวซีซีเสียเหลือเกิน ก่อนหน้านี้ลูกไม่เป็นแบบนี้เลยนะ”ฮั่วหานฮุยคว่ำโทรศัพท์มือถือไว้ที่โต๊ะ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิดเล็กน้อย“แม่ครับ ผมบอกแล้วว่าเรื่องนี้ผมจัดการเองได้ แม่อย่ามายุ่งเลยนะคะ”“แม่ก็แค่ทำเพื่อลูก คุณหนูหลินก็มาแล้ว และยังเริ่มต้นเองด้วย ลูกยังไม่เข้าอีกเหรอ?พวกเราต่างหากที่เป็นคนระดับเดียวกัน เว้นเสียแต่ว่าลูกรักจ้าวซีซีนั่นเสียแล้ว ไม่อย่างนั้นจะยืดเวลาการหย่าขนาดนี้เหรอ”ชายหนุ่มลูกขมับ“แม่ครับ แม่อย่าเที่ยวพูดไป ช่วงนี้สุขภาพของคุณย่าไม่ค่อยดี ผมรอให
เมื่อมาถึงหน้าห้องนอนใหญ่ มือของเธอก็หยุดชะงักไปครู่ใหญ่ เพราะกลัวว่าจะเข้าไปพบร่องรอยการใช้ชีวิตของฮั่วหานฮุยกับผู้หญิงอื่นๆจ้าวซีซีหายใจเข้าลึกๆ เอื้อมมือไปผลักประตูห้องนอน ยังไงเสียก็เป็นเรื่องที่ไม่ช้าก็เร็วอยู่แล้วทันทีที่เปิดประตูเข้าไป เธอเงยหน้าขึ้นมามองภาพแต่งงานใบนั้นที่แขวนอยู่บนหัวเตียง“ยังอยู่อีกเหรอ!”“คุณนายคะ ภาพแต่งงานก็ต้องแขวนอยู่แล้ว ไม่มีใครกล้าดึงมันลงมาหรอกนะคะ”จ้าวซีซีรู้สึกแปลกๆ หากหลินซีเห็นภาพการแต่งงานนี้จะไม่ขุ่นเคืองใจหรอกเหรอ?หรือว่าฮั่วหานฮุยชอบการเล่นตลกร้ายแบบนี้?จ้าวซีซีมองไปที่ห้องนอน และเดินไปที่ห้องแต่งตัวอีกครั้ง มันยังคงคล้ายกับตอนที่เธอจากไป ไม่มีการเปลี่ยนแปลงแต่อย่างใด และไม่มีของใช้สําหรับผู้หญิงมากนักดูเหมือนว่าหลินซีไม่เคยอยู่ที่นี่มาก่อนเลยแต่ในตอนที่เธอถูกไล่ออกจากเรือนหอในวันนั้น หลินซีก็นอนอยู่บนเตียงนี้อย่างโจ่งแจ้งแล้วไม่ใช่เหรอจ้าวซีซีเดินออกมาจากห้องแต่งตัว มองดูสาวใช้เสี่ยวหง แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่แปลกๆเล็กน้อย“เขาอยู่คนเดียวมาตลอดเหรอ?ไม่ได้พาผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลยเหรอ?เธออย่าเข้าใจผิด ฉันแค่ถามเท่านั้น เพราะที่นี่