บทที่ 67

หลินซีมองกลับมา“อ้อ คำแนะนำอะไรล่ะ？”

จ้าวซีซีพูดด้วยน้ำเสียงที่สงบและมีพลังว่า“คุณเป็นคนที่ให้พ่อบ้านเปลี่ยนการตกแต่งภายในใช่ไหมล่ะ ผลลัพธ์ที่ได้ฮั่วหานฮุยกลับไม่พอใจ นั่นก็หมายความว่าคุณยังไม่เข้าใจเขาพอ เมียน้อยที่ไม่พยายาม สุดท้ายก็ถูกคัดออกอยู่ดี”

หลินซีทะลึ่งตัวลุกขึ้นมาทันที“เธอว่าใครเป็นเมียน้อย？”

“ฉันไม่ได้พูดเองนะ กฎหมายเขากำหนดเอาไว้แบบนี้ เพราะสุดท้ายแล้วฉันกับฮั่วหานฮุยยังไม่ได้ทำการหย่าร้างกัน คุณคิดว่าคุณอยู่ในสถานะไหนล่ะ？”

จ้าวซีซีทิ้งคำพูดนี้ไว้แล้วจากไป เป็นผลให้เกิดความเจ็บปวดที่หนังศีรษะอย่างรุนแรง เพราะมีคนดึงผมของเธอเอาไว้

หลินซีโกรธจนหน้าซีด“คิดว่าตัวเองเป็นใคร กล้าดียังไงมาต่อกลอนกับฉัน ผู้หญิงสลัมจนๆอย่างเธอ ชีวิตนี้ควรนอนอยู่บนพื้นเหมือนกับหมาขี้เรื้อน ยังจะกล้ามากัดคนอีก ใครไปให้ความกล้ากับเธอ？”

จ้าวซีซีพลิกมือไปจับผมของหลินซี แล้วยื่นมือไปหยิกที่เอวของอีกฝ่าย“แล้วคุณคิดว่าคุณเป็นใคร ต่อให้คุณจะมีภูมิหลังที่ดี ก็ปกปิดการเป็นมือที่สามไม่ได้หรอกนะ จริงมั้ย？”

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ หลินซีก็โกรธจนตัวสั่น แทบอยากจะฆ่าผู้หญิงคนนี้ให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย

“หยุ