บทที่ 92

หลินเป่ยเม้มริมฝีปากบางๆ “ฉันบอกว่าไม่ได้ก็คือไม่ได้ ไม่มีเหตุผลอะไร”

โทรศัพท์มือถือถูกตัดสายไปโดยตรง หลินซีตะลึงงันไปทั้งตัว

เธอยังไม่ลดละความพยายามที่จะโทรไปอีกครั้ง แต่เห็นได้ชัดว่าทางนั้นไม่มีคนรับสาย ในที่สุดหลินซีก็เคว้งโทรศัพท์มือถือลงบนเบาะ “ทําไมพี่สามไม่สัญญาว่าจะผ่าตัด ฉันไม่เข้าใจจริงๆ”

ผู้ช่วยที่นั่งอยู่บนเบาะข้างคนขับพูดว่า “คุณหนูคะ คาดว่าคุณชายสามยังจะติดใจเรื่องเมื่อสามปีก่อน และอยากจะระบายความในใจแทนคุณหนูเป็นแน่”

หลินซีค่อยๆ สงบลง “จริงเหรอ? ก็ใช่นะ เมื่อก่อนพวกพี่ชายไม่ได้เป็นศัตรูกับฮั่วหานฮุยมากขนาดนี้ หลังจากเหตุการณ์สามปีที่ผ่านมา พี่ชายก็ไม่ชอบคนตระกูลฮั่วมาโดยตลอด พวกเขาทําแบบนี้ก็เพราะฉัน”

“ใช่ค่ะ คุณหนูใหญ่เป็นผู้หญิงคนเดียวในครอบครัว ท่านหญิงก็ชอบคุณมากขนาดนี้ ใครจะสู้คุณหนูได้ล่ะคะ?”

เมื่อได้ยินคํายกยอเหล่านี้ สีหน้าของหลินซีก็ดูดีขึ้นมาก “เธอพูดถูก พี่ชายสามต้องไม่ยอมผ่าตัดกับคุณย่าฮั่วเพราะฉันเป็นแน่ เดี๋ยวกลับไปฉันจะต้องคิดหาวิธีเกลี้ยกล่อมพี่สามให้ดีแล้วล่ะ!”

“คุณหนูใหญ่คะ ดิฉันคิดว่าคุณน่าจะไปพูดคุยเรื่องนี้กับคุณนายฮั่วดีกว่านะคะ แต่ไม่สามารถบอกเรื่อ