공유
บทที่ 1059
관련 챕터
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1060
ณ ชายแดนเมืองสู่เซิ่งตงฉยงนำกองทหารม้าสามหมื่นนายมาตั้งค่ายรวมตัวกันที่นี่ในเวลานี้ เอ้อร์ฮาฝั่งตรงข้ามก็ทราบข่าวแล้วว่าเซิ่งตงฉยงกำลังตั้งค่ายที่นี่ขณะนี้ใบหน้าของรองขุนพลที่อยู่ข้างกายเอ้อร์ฮาก็เคร่งเครียดทันที จากนั้นเขาพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม “เซิ่งตงฉยงผู้นี้กล้ามาตั้งค่ายที่นี่จริง ๆ!”ความกังวลและความสับสนปรากฏบนใบหน้าของเขา เขามองเอ้อร์ฮาอย่าร้อนรน แล้วพูดอย่างกังวล “เช่นนั้นเราควรทำอย่างไรดีขอรับ เซิ่งตงฉยงนำทหารม้ามาสามหมื่นนาย มีคนมากมายจนเราไม่มีทางเอาชนะพวกเขาได้...”เมื่อเห็นรองขุนพลที่ตื่นตระหนก และมีร่องรอยของความสับสนในดวงตา เอ้อร์ฮาก็ยกยิ้มจางพลางโบกมือเบา ๆ แล้วพูดว่า “ฮ่าฮ่า ไม่มีปัญหาหรอก!”“ชายที่ชื่อเซิ่งตงฉยงคนนั้น ถ้าเขากล้าบุกมาที่นี่ เขาจะต้องตายแน่นอน!”“เอ๊ะ?”เมื่อได้ยินเช่นนี้ ดวงตาของรองขุนพลของเอ้อร์ฮาก็ฉายแววประหลาดใจสายตาเขาบ่งบอกว่าลังเล ก่อนจะถามด้วยความสับสน “เหตุใดถึงเป็นเช่นนี้เล่าขอรับ?”ใบหน้าของเอ้อร์ฮาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม สีหน้าของเขาบ่งบอกว่าไม่แยแส ขณะพูดด้วยรอยยิ้ม “เพราะจุดประสงค์ของข้าคือการล่อพวกเขามาที่นี่”“หากพวกเขากล้าบุกเข้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1061
เมื่อเซิ่งตงฉยงได้ยินเช่นนี้ เขาก็เงยหน้าขึ้นระเบิดเสียงหัวเราะทันทีนัยน์ตาเขาฉายแววเย่อหยิ่ง หัวเราะเสร็จก็พูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม “ฮ่าฮ่า เจ้ายังกล้าพูดเช่นนั้นกับข้าอีก ดูเหมือนว่าเจ้าจะเป็นพวกไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงจริง ๆ”สายตาของเซิ่งตงฉยงเต็มไปด้วยความดูหมิ่นและการเสียดสี เขาถามอย่างเหน็บแนม “เจ้าลืมไปแล้วหรือว่าครั้งที่แล้วข้าเอาชนะเจ้าได้อย่างไร?”ทันทีที่ได้ยินเซิ่งตงฉยงพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นครั้งที่แล้ว ใบหน้าของเอ้อร์ฮาก็กลายเป็นเคร่งเครียดอย่างมากดวงตาของเขาฉายแววมืดมน ก่อนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ครั้งที่แล้วมันเป็นเพียงเพราะโชคของเจ้าเท่านั้น”“เจ้าคิดว่าเจ้ามีโอกาสโชคดีเช่นนั้นได้ทุกครั้งหรือ?”ดวงตาของเซิ่งตงฉยงฉายแววดุร้าย เขากำหมัดแน่น มีสีหน้าดุดันขณะพูดเย้ย “ครั้งสุดท้ายข้าได้ไว้ชีวิตเจ้า แต่เจ้ากลับไม่รีบหนีกลับไปอยู่อย่างสงบเสงี่ยมเจียมตัว ทว่ายังกล้ารนหาที่ตายที่นี่อีกงั้นหรือ?”“ข้าคิดว่าเจ้าคงไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว หากเจ้ารนหาที่ตายเองเช่นนี้ จงอย่าโทษข้าว่าไร้ความปรานีกับเจ้าก็แล้วกัน!”ใบหน้าของเซิ่งตงฉยงโหดเหี้ยมมาก สายตาเขาเต็มไปด้วยความโกรธเกรี
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1062
ใบหน้าของเซิ่งตงฉยงเต็มไปด้วยความโกรธ ขณะนี้เขารู้สึกว่าเขาหงุดหงิดเพราะเจ้าเด็กชื่อเอ้อร์ฮาคนนี้มาก เขาอยากจะจับตัวอีกฝ่ายมาถลกหนังทั้งเป็น แล้วกรีดเลือดออกมาดื่ม และทรมานเขาให้ตายอย่างโหดเหี้ยม!ทันใดนั้นใบหน้าของเอ้อร์ฮาก็จริงจัง เขาขมวดคิ้วพูดอย่างมีเลศนัย “หากสู้กันจริง เจ้าเอาชนะข้าไม่ได้หรอก เจ้าแค่รนหาที่ตายที่นี่เท่านั้น”“บอกเลยว่าด้วยทหารห้าหมื่นคนของเจ้านั้น แม้ว่าจะมีมาเพิ่มอีกห้าหมื่นคน เจ้าก็ยังไม่เหมาะที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของข้าอยู่ดี หากข้าต้องการสังหารเจ้า มันเป็นเรื่องง่ายที่ไม่ต้องใช้ความพยายามเลย!”คำพูดของเอ้อร์ฮาทำให้ใบหน้าของเซิ่งตงฉยงมืดมนกว่าเดิมใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจจนถึงกับตะคอกว่า “เจ้าหนู จะตะโกนอยู่ที่นี่อีกนานเพียงใด?”“ตัวเจ้าเองมีความสามารถระดับใด เจ้าไม่รู้ตัวหรือ มายืนพูดเรื่องเหลวไหลเช่นนี้ให้เสียเวลาจะมีประโยชน์อะไร?”ใบหน้าของเซิ่งตงฉยงมีรอยยิ้มเย็นชาน่าสะพรึงกลัว ดวงตาของเขาดูมืดมน ขณะกล่าวว่า “ถ้าเจ้ามีความสามารถจริง วันนี้เจ้าจะต่อสู้กับข้าอีกครั้งหรือไม่?”“วันนี้ลองดูอีกครั้ง ถ้าเจ้าสามารถเอาชนะข้าได้จริง ๆ ก็ยังไม่สายเกินไปที
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1063
หลังจากนั้นทันที เซิ่งตงฉยงก็รีบนำทัพของเขากลับไปยังค่ายที่กองทัพประจำการอยู่แผนการของเซิ่งตงฉยงล้มเหลว หัวของเอ้อร์ฮายังไม่หลุดออกจากบ่า และหัวใจของเขาก็เต็มไปด้วยความโกรธ!เขากลับไปยังกระโจมด้วยความโกรธ สีหน้าหงุดหงิดมาก!ขณะนี้เขาอดไม่ได้ที่จะทุบโต๊ะ แล้วพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “เจ้าบ้าเอ้อร์ฮานี่ ถ้าข้ารู้ก่อนหน้านี้ ข้าไม่ควรเชื่อสิ่งที่เขาพูด!”“คำพูดที่ออกมาจากปากของเจ้าสารเลวคนนี้ ไม่มีคำใดเป็นความจริงเลย!”หลังจากพูดจบ ความโกรธบนใบหน้าของเซิ่งตงฉยงยังไม่ทันจางหายไป เขาก็ได้ยินเสียงทหารคนหนึ่งวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาเขารีบเปิดม่านวิ่งเข้ามาในกระโจม แล้วคุกเข่าลงตรงหน้าเซิ่งตงฉยงโดยไม่เอ่ยคำใดสักคำเมื่อเห็นเหตุการณ์นี้ ใบหน้าของเซิ่งตงฉยงก็เคร่งเครียดทันทีนัยน์ตาฉายแววเคร่งขรึม ขณะถามด้วยน้ำเสียงดุดัน “มีอะไรเกิดขึ้น?”ใบหน้าของทหารคนนั้นเปลี่ยนเป็นซีดเผือด เขาลังเลครู่หนึ่ง จากนั้นพูดขณะตัวสั่นเทา “ใต้เท้าเซิ่ง เอ้อร์ฮาอยู่ข้างนอกขอรับ เขากลับมาอีกครั้งพร้อมกับกองทัพทหารม้าของเขาขอรับ!”เมื่อได้ยินประโยคนี้ ดวงตาของเซิ่งตงฉยงก็บ่งบอกว่า เขากำลังจริงจังและหยิ่งผยองขณะนี
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1064
เซิ่งตงฉยงสะบัดชายเสื้อคลุมเดินออกไปจากกระโจมอย่างรวดเร็ว เขาพาทหารทุกคนไปที่ประตูค่ายทันที แน่นอนว่าทันทีที่ไปถึง เขาได้เห็นหน้าเอ้อร์ฮาที่กำลังตะโกนยั่วยุ “ฮ่าฮ่าฮ่า เซิ่งตงฉยง เจ้ามันเต่าขี้ขลาดหดหัวอยู่ในกระดอง!”“เจ้าเอาแต่หลบอยู่ในกระดองจริง ๆ ไม่เข้าใจเลยว่าเจ้ากำลังคิดอะไรอยู่ ถูกยั่วยุหนักถึงเพียงนี้ แต่กลับไม่มีความสามารถในการต่อสู้เลยหรือ?”“เจ้าเต่าเฒ่า หากแน่จริง เหตุใดไม่ออกมาต่อสู้กับพวกข้าล่ะ?”หลังจากได้ฟังประโยคท้าทายเหล่านี้ ใบหน้าของเซิ่งตงฉยงที่มืดมนก็กลายเป็นเย็นชาอย่างยิ่งใบหน้าของเขาบ่งบอกว่ากำลังไม่พอใจและโกรธจัด เขากำหมัดแน่น พลางกัดฟันด้วยความโกรธเจ้าคนสารเลวนี่กล้าดูถูกเขาเช่นนี้จริง ๆ!เรื่องเช่นนี้ยังทำได้ลง จะมีอะไรทำไม่ได้อีก!แต่เมื่อเซิ่งตงฉยงกำลังจะนำทหารม้าออกไปต่อสู้กับเอ้อร์ฮาให้ตายกันไปข้างหนึ่ง เอ้อร์ฮาก็ชักม้าหันกลับไปอีกครั้งอย่างรวดเร็ว โดยกลุ่มทหารที่อยู่ข้างหลังเขาก็วิ่งหนีไปโดยไม่หันกลับมามองเช่นกันในขณะนี้ ความโกรธสุดขีดก็ถาโถมเข้ามาในใจเซิ่งตงฉยง!เจตนาฆ่าบนใบหน้าของเขาแทบจะควบคุมไม่ได้!เขาแทบรอไม่ไหวที่จะจับเอ้อร์ฮามาหั่น
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1065
ก่อนที่เขาจะมองเห็นได้ชัดเจนว่าสิ่งที่ลอยมาตกเหล่านี้คืออะไร เขาก็ได้ยินเสียง 'ตูม ตูม ตูม!’มีเสียงระเบิดดังขึ้นติดกันหลายครั้ง มันระเบิดทันทีที่ตกลงสู่พื้น!ขณะนี้เซิ่งตงฉยงเบิกตากว้าง ร้องตะโกนด้วยความไม่เชื่อ “อะไรระเบิด ไอ้พวกสารเลวนี่กล้าใช้อาวุธที่ซ่อนไว้จริง ๆ...”“ใต้เท้าเซิ่ง หลบเร็วขอรับ!”ทันใดนั้นทหารหนุ่มก็กระโจนเข้าใส่เซิ่งตงฉยงจนลงไปนอนบนพื้นด้วยกัน ความตื่นตระหนกฉายแววไปทั่วใบหน้า ขณะที่เขาพูดอย่างหวาดกลัว “มีอาวุธซ่อนเร้นมา!”ทั้งสองรีบหมอบลงกับพื้นทันที!ทันใดนั้นเสียงระเบิดก็ดังกึกก้อง ตามมาด้วยคลื่นลมร้อนจำนวนนับไม่ถ้วนที่แหวกอากาศทันที!เซิ่งตงฉยงรู้สึกเพียงว่าหลังของตนเหมือนจะถูกไฟเผา มันแผดเผาร้อนแรงมาก!ดวงตาเขาฉายแววหวาดกลัว ก่อนจะค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมองไปรอบ ๆ อย่างตื่นตระหนกการไม่มองยังจะดีเสียกว่า แต่เมื่อมองก็เห็นว่ามีซากศพกระจัดกระจายอยู่ทุกหนทุกแห่ง ซึ่งน่าสังเวชมาก!ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก เขารู้สึกว่าเขาพ่ายแพ้การศึกครั้งนี้แล้วอย่างสิ้นเชิง!ในระยะไกล เอ้อร์ฮาที่เพิ่งหลบหนีไปได้ยินเสียงระเบิดดังมาจากค่ายของเซิ่งตงฉยง จึงรู้ทันที
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1066
ก่อนจะมาที่นี่ หวังหยวนได้รับข่าวแล้วว่าตระกูลไป๋กำลังจะร่วมมือกับอู๋หลิง เพื่อจัดการกับตระกูลเซิ่ง!วันนี้พวกเขาได้ยกทัพไปแล้ว!เซิ่งตงฉยงถูกเขากับหมานอี๋ควบคุม จึงไม่มีทางที่ทหารฝีมือดีเหล่านี้จะกลับไปได้ทัน จึงเกรงว่าวันนี้จะเป็นจุดจบของตระกูลเซิ่ง!เมื่อเซิ่งตงฉยงได้ยินประโยคนี้ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที!“เจ้าพูดอะไร!”เขาไม่อยากจะเชื่อเลย!ตระกูลไป๋ร่วมมือกับอู๋หลิงเพื่อจัดการกับพวกเขาจริงหรือ!เรื่องนี้เป็นไปได้อย่างไร?ตระกูลเซิ่งติดตามความเคลื่อนไหวของตระกูลไป๋ แต่ไม่เคยสังเกตเห็นความเคลื่อนไหวใด ๆ จากตระกูลไป๋เลย!จู่ ๆ จะลงมือกะทันหันได้อย่างไร?เรื่องนี้ไม่น่าเป็นไปได้!หวังหยวนยกยิ้มแล้วพูดว่า “เซิ่งตงฉยง ไม่ว่าเจ้าจะเชื่อหรือไม่ มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเจ้า หากเจ้าต้องการเอาชีวิตรอดในสถานการณ์นี้ ข้าเกรงว่ามันจะไม่ง่ายถึงเพียงนั้น!”หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ เขาก็โบกมือ หงเยี่ยและพรรคพวกรวมกว่าร้อยคนก็ปรากฏตัวข้างล่างกำแพงเมือง แต่ละคนถือตะกร้าใส่ระเบิดไว้ในมือข้างหน้ามีกองทัพหมานอี๋ห้าหมื่นคน ข้างหลังมีคนของหวังหยวนหลายร้อยคน โจมตีจากทั้งสองฝ่าย!ใบหน้าของเซ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1067
“เพราะเหตุใดหรือขอรับ?”หวังหยวนมองต้าหู่แล้วพูดว่า “แม้ว่าข้าจะไม่รู้ว่าฮองเฮาชักชวนตระกูลไป๋ ให้เข้าร่วมกับพวกนางในการจัดการกับตระกูลเซิ่งได้อย่างไร แต่ข้ารู้ว่าตระกูลไป๋มีความทะเยอทะยานมาก ย่อมไม่ยอมปล่อยตำแหน่งสูงสุดไปอย่างง่ายดายแน่นอน!”“ดังนั้น...เพลิงสงครามครั้งนี้จะยังไม่หยุดยั้ง”หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ เขาก็เดินลงจากกำแพงเมืองโดยไม่รีรอ แล้วมองไปยังกองทัพหมานอี๋ในระยะไกล!พวกเขาคงถูกฆ่าตายไปหมดแล้ว!กองทัพกว่าสามหมื่นคน!เซิ่งตงฉยงมีทหารทั้งหมดสามหมื่นนาย!ปัจจุบันมีผู้เสียชีวิตจำนวนมาก และมีคนหลบหนีไปได้นับพันคน ซึ่งก็ถือว่าไม่เลวเลย!นี่มันน่ากลัวเกินไปแล้ว!“ข้าขอทราบชื่อของเจ้าได้หรือไม่?”หวังหยวนนั่งบนหลังม้า เมื่ออยู่ไม่ไกลจากกองทัพของเอ้อร์ฮา เขาก็ตะโกนถามเอ้อร์ฮารีบตอบ “ท่านหวังหยว นข้าเป็นขุนพลหมานอี๋ นามว่าเอ้อร์ฮา”“ขุนพลเอ้อร์ฮา โปรดอย่ายึดเมืองสู่ ตราบใดที่มีข้ายังอยู่ที่นี่ เจ้าไม่อาจยึดมันไปได้ แน่นอนเจ้ามีกองกำลังห้าหมื่นนาย หากเจ้าต้องการยึด ก็มาโจมตีได้เลย”หวังหยวนพูดด้วยรอยยิ้ม ทันทีที่เขาพูดจบ เอ้อร์ฮาก็ส่ายหน้า“ไม่หรอกขอรับ... คุณชายหวั
최신 챕터
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1191
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1190
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1189
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1188
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1187
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1186
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1185
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1184
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1183
