Share
บทที่ 1182
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1183
หลังจากที่เซียวฉู่ฉู่หายตกตะลึงนางก็หัวเราะทันที“ถูกต้อง มันไม่ง่ายเลยที่จะจับเขาไว้ได้ ในเมื่อครั้งนี้เขาเลือกที่จะมาเยือนเมืองหวงของเรา ก็แสดงว่าต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นเป็นแน่!”หลังจากที่เซียวฉู่ฉู่พูดจบ อ๋องหลงซีก็กล่าวเสริม“ไทเฮา มีเพียงสองผลลัพธ์เท่านั้น ผลลัพธ์แรกคือการโน้มน้าวให้เราล่าถอย และอีกผลลัพธ์คือมาเพื่อเจรจาความร่วมมือ!”หลังจากที่อ๋องหลงซีพูดจบแล้ว เซียวฉู่ฉู่ก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ข้าอยากจะเลือกทางเลือกที่สองมากกว่า!”“ถ้าหวังหยวนโน้มน้าวให้เราถอยทัพ ก็คงจะไม่กล้าทำเช่นนั้นในเวลานี้หรอก!”“เพียงแต่ความร่วมมือที่ว่านั้น...จะเป็นอย่างไร?”มีความสงสัยฉายแววในดวงตาของเซียวฉู่ฉู่ เพราะท้ายที่สุดก็มีสองทาง!ทางที่หนึ่งคือการร่วมมือกับตระกูลเซิ่ง หากมีความขัดแย้งระหว่างตระกูลไป๋และหวังหยวน ก็เป็นไปได้ที่จะแก้ปัญหาเรื่องตระกูลไป๋ได้!หรือบางทีตระกูลไป๋และหวังหยวนอาจร่วมมือกันเพื่อจัดการกับตระกูลเซิ่งทั้งสองสถานการณ์ล้วนเป็นไปได้ในสายตาของนาง!“ไทเฮา หวังหยวนแอบเข้ามาในเมืองหลวงแล้ว คิดว่าอีกไม่นานเขาน่าจะเข้ามาในวังหลวงวัง พวกรออีกสักพักได้เลยพ่ะย่ะค่ะ”อ๋องหลงซี
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1184
หลังจากเซียวฉู่ฉู่ได้ฟังแล้วจึงหรี่ตาและอดหัวเราะไม่ได้“ตระกูลเซิ่ง เหตุใดเจ้าถึงคิดว่าข้าควรช่วยเจ้า?”“พวกข้าได้บรรลุข้อตกลงการเป็นพันธมิตรกับตระกูลเซิ่งแล้ว”หวังหยวนได้ฟังเช่นนั้นก็ส่ายหน้า“ไทเฮา เรายังเป็นมิตรสหายที่ดีต่อกัน เพิ่งจะได้พบหน้ากันแล้วพูดเช่นนี้จะฟังดูไม่จริงใจไปหน่อยหรือ?”หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ เซียวฉู่ฉู่ก็หัวเราะ“แล้วความจริงใจของท่านคืออะไร?”หวังหยวนยกนิ้วขึ้นแล้วพูดตามตรง “ดินแดนหนึ่ง เมืองเหลียง”หลังจากฟังคำตอบแล้ว อ๋องหลงซีและคนอื่น ๆ ก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง“ดินแดนหนึ่งหรือ?”เมื่อพวกเขาได้ยินสองคำนี้ก็คาดเดาอยู่ในใจเช่นกัน!เมื่อหวังหยวนพูดถึงเมือง นั่นไม่ได้หมายความว่า...ทั้งสามฝ่ายจะแบ่งของตระกูลเซิ่งออกเท่า ๆ กันหรือ?ความจริงแล้วการแบ่งเท่ากันเช่นนี้เป็นเรื่องปกติ แต่...ประเด็นสำคัญคือหวังหยวนที่มาที่นี่!เขาไม่เคยต้องการดินแดน แล้วเหตุใดเขาถึงต้องการยึดเมืองหนึ่งในตอนนี้?เซียวฉู่ฉู่หรี่ตาลงและอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “หวังหยวน ตอนนี้ท่านตั้งใจที่จะแย่งชิงดินแดนแล้วหรือไม่?”แม้ว่าหวังหยวนจะบอกไม่ได้ว่ามีความตั้งใจจะแย่งชิงดินแดน แต่เ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1185
เช่นเดียวกับตอนที่ต้าเย่รุ่งเรืองถึงจุดสูงสุดจนมีอาณาจักรหลายร้อยอาณาจักรต้องเกรงใจ อย่างแย่ที่สุดก็แค่ยกทัพกลับมาที่นี่ และจะไม่ส่งผลกระทบมากนักแต่ตระกูลไป๋นั้นแตกต่างออกไป!“ไทเฮา การเดาของท่านไม่เลวเลย ใช่แล้ว ตระกูลไป๋คิดจะทำเช่นนั้นจริง”“ข้าเองก็... ไม่มีทางเลือกเช่นกัน อย่างน้อยเขาก็แสดงความตั้งใจว่าจะโจมตีข้าแล้ว หากเขาควบคุมดินแดนทั้งเก้าด้วยกองทัพของเขา ข้าจะไม่ยิ่งตกอยู่ในอันตรายกว่านี้อีกหรือ!”“หากข้าไม่ป้องกันตัวเอง ก็ย่อมถูกฟ้าดินลงโทษ ข้าไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเลือกที่จะเป็นอิสระ”โลกนี้ซับซ้อนยิ่ง และหัวใจมนุษย์ก็เป็นเช่นนั้นหวังหยวนไม่ต้องการเป็นอิสระเลย เขาแค่อยากใช้ชีวิตอย่างสงบสุขเท่านั้นแต่ใครจะคิดว่าตระกูลไป๋จะคิดมากถึงเพียงนี้ ซึ่งทำให้เขา...ไม่มีทางเลือก!“เข้าใจแล้ว พวกเราเห็นด้วยกับเรื่องนี้ แต่จะทำลายตระกูลเซิ่งได้อย่างไร?”ในขณะนี้เซียวฉู่ฉู่ถามอีกครั้งหวังหยวนพูดอย่างสงบ “มันง่ายดายยิ่งนัก ส่งทหารม้าสองหมื่นนายออกไปโจมตีตระกูลเซิ่งในชั่วข้ามคืน”“ส่วนคนอื่นแสดงละครกับตระกูลไป๋”“เมื่อถึงเวลานั้น หากพวกท่านและข้าร่วมมือกัน ตระกูลเซิ่งจ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1186
ในวันนี้ศึกใหญ่ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว!คราวนี้เกิดขึ้นทั่วทั้งหกเมือง!เซิ่งตงฉยงนำทัพทหารหนึ่งแสนนายของตระกูลเซิ่ง ตรงไปยังชายแดนของอาณาจักรต้าเป่ยทันที!และที่นี่ไป๋ชิงชางได้เตรียมพร้อมมาเป็นเวลานานแล้วโดยมีทหารม้าห้าหมื่นนายซุ่มอยู่ในเมืองนี้ และยังมีทหารม้าอีกห้าหมื่นนายที่ซุ่มโจมตีอยู่ด้วย!ขณะนี้เซิ่งตงฉยงมองอาณาจักรต้าเป่ยด้วยสายตาเย็นชา!ในอีกด้านหนึ่ง กองกำลังของเมืองหวงที่นำโดยอากู่ต๋ามาถึงชายแดนเมืองเหลียงแล้ว แต่พวกเขายังคงแสร้งแสดงละคร!“ท่านอ๋อง เราควรดำเนินการเลยหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”องครักษ์ส่วนตัวของอากู่ต๋าถามด้วยรอยยิ้มอากู่ต๋าฟังแล้วก็เพียงแค่ยกยิ้ม“แน่นอนว่าเริ่มได้เลย มันเป็นแค่การแสดง!”“สั่งทหารหนึ่งหมื่นนายให้ส่งเสียงตะโกนโห่ร้องข้างนอก หรืออย่างน้อยก็แสร้งทำเป็นว่ากำลังต่อสู้!”หลังจากได้รับคำสั่งของเซียวฉู่ฉู่ อากู่ต๋าก็ย่อมเข้าใจว่าการต่อสู้ในวันนี้จะไม่ได้เกิดขึ้นเลย เพราะมันเป็นเพียงการหลอกลวงเท่านั้น!“พวกเจ้าทำเช่นนั้นไปก่อน ส่วนข้าจะไปพบเซิ่งตงฉยง”หลังจากที่อากู่ต๋ามาที่นี่แล้ว เขาก็นำกองทหารที่เหลืออีกแปดหมื่นนายมุ่งหน้าไปยังแคว้นกู่!ทหารม้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1187
เมื่อคิดได้ดังนั้น สีหน้าของเซิ่งตงฉยงก็เปลี่ยนไปทันที!“ถอย... ถอยทัพด่วน!”สีหน้าของเซิ่งตงฉยงเปลี่ยนไปอย่างมาก จากเย่อหยิ่งกลับกลายเป็นตื่นตระหนก!แต่ไป๋ชิงชางกล่าวว่า “เซิ่งตงฉยง มันสายเกินไปแล้ว ข้าจะบอกให้ว่าตอนนี้พวกหวังหยวนคงได้เริ่มโจมตีอาณาจักรต้าอันของเจ้าแล้ว!”“และเจ้าก็ยกทัพหนีไปไม่ได้เช่นกัน เพราะกองทัพของอากู่ต๋ากำลังเดินทางมาที่นี่!”“เมื่อกองทัพที่แข็งแกร่งสองแสนนายรวมตัวกัน นั่นคือเวลาที่ตระกูลเซิ่งของเจ้าต้องล่มสลาย!”หลังจากที่ไป๋ชิงชางพูดจบ สีหน้าของเซิ่งตงฉยงก็กลายเป็นโกรธจัด!“สารเลว! เมืองหวงบังอาจทรยศ!”เซิ่งตงฉยงแทบจะบ้าคลั่งแล้ว!เขาไม่เคยคาดหวังเลยว่าสถานการณ์จะเป็นเช่นนี้!“ในแง่ของมิตรภาพ พวกเจ้ากับเมืองหวง จะเปรียบเทียบกับเมืองหวงและหวังหยวนได้อย่างไร?”“ยิ่งกว่านั้น คือหากเมืองหวงร่วมมือกับเจ้าเพื่อเอาชนะข้าและหวังหยวนก็ยากมาก แล้วเหตุใดพวกเขาถึงจะยืนกรานช่วยเจ้าล่ะ?”“เซิ่งตงฉยง เจ้ากำลังขุดหลุมฝังตัวเอง!”ไป๋ชิงชางยกยิ้มแล้วพูดด้วยสายตาเย็นชา!กองทหารหนึ่งแสนนายของเขาขัดขวางการล่าถอยของกองทหารหนึ่งแสนนายของเซิ่งตงฉยงทันที!สงครามกำลังจะ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1188
เมื่อได้ฟังเช่นนั้น.ใบหน้าของเซิ่งฟางสี่ก็บ่งบอกถึงความหวาดกลัว!หลังจากคิดอยู่นานก็ยังไม่เอ่ยคำใดออกมา!“ถอย! ตอนนี้ต้องรวบรวมกองกำลังทุกนายที่มีเพื่อหนีจากแคว้นกู่! ใช้ประโยชน์จากสถานการณ์นี้เพื่อช่วยเหลือพี่ชายของเจ้า!”“นี่เป็นทางเดียวที่จะรอด!”เซิ่งฟางสี่ไม่มีเวลาที่จะเสียใจ!เซิ่งตงหยวนตกตะลึง.แต่เขาก็รู้ด้วยว่าตอนนี้เป็นช่วงเวลาวิกฤติ เขาจึงรีบไปรวบรวมกำลังคนโดยไม่รีรอ!ในไม่ช้าทหารม้าสองหมื่นนายก็มารวมตัวกัน จากนั้นเซิ่งฟางสี่และครอบครัวของเขาก็ละทิ้งอาณาจักรต้าอันไว้เบื้องหลัง!เขารู้ดีว่าถ้าพวกเขายังคงยึดมั่น ก็จะไม่สามารถยึดไว้ได้อยู่ดี วิธีเดียวที่พวกเขาทำได้คือต้องหลบหนี แล้วค่อยหาโอกาสเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ในอนาคต!ไม่เช่นนั้นจะต้องตายอย่างแน่นอน!การทำเช่นนี้เท่านั้นจึงจะทำให้มีโอกาสกลับมายิ่งใหญ่ได้!ส่วนอีกด้านหนึ่ง ไป๋ชิงชางและเซิ่งตงฉยงกำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือด และอากู่ต๋าก็มาถึงแล้ว!ทหารม้าหนึ่งแสนแปดหมื่นนาย ต่อทหารม้าหนึ่งแสนนาย!แม้ว่าเซิ่งตงฉยงจะเก่งกาจมาก แต่ก็ยังไม่อาจต้านทานได้!ขณะที่พวกเขากำลังรบราฆ่าฟันกันอยู่ข้างนอก หวังหยวนกำลังนั่งจิบชากับ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1189
เป็นไปไม่ได้ที่ตระกูลเซิ่งจะพลิกสถานการณ์กลับมาได้ ดังนั้นตระกูลไป๋และเมืองหวงย่อมจะไม่ต่อสู้กับตระกูลเซิ่งจนตาย เพราะเป็นการสิ้นเปลืองกำลังมากเกินไป!หากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งได้รับผลประโยชน์มากเกินก็จะไม่สมดุล!โดยเฉพาะสำหรับเมืองหวง หากสูญเสียกองกำลังมากเกินไปในการยึดครองเมืองก็จะไม่คุ้มค่า!และอาจจะถูกตระกูลไป๋แย่งไปแทน!ดูเหมือนว่าตระกูลเซิ่งยังคงมีโอกาสหลบหนี!“ใช่แล้ว ถ้าเจ้าคิดอย่างรอบคอบ ตระกูลไป๋และเมืองหวงจะทุ่มเทกำลังทั้งหมดเพื่อฆ่าเซิ่งตงฉยงหรือไม่?”“นอกจากนี้ เซิ่งตงฉยงยังเป็นคนที่มีความสามารถพิเศษด้วย ข้าเกรงว่าทั้งสองคนจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา!”หลังจากที่หวังหยวนพูดเช่นนี้ เกาเล่อก็ไม่ปฏิเสธ!“เซิ่งตงฉยงมีพลังมากจริง ๆ ไม่ต้องพูดถึงฝีมือการต่อสู้ของเขา เพียงแค่ความสามารถในการบังคับบัญชากองทหารก็อยู่นอกเหนือการเข้าถึงของคนธรรมดาแล้ว!”“ยิ่งกว่านั้น คือเขามียอดฝีมือระดับปรมาจารย์มากมาย เราได้ตรวจสอบแล้วพบว่ามีเจ็ดหรือแปดคนที่ไม่ด้อยไปกว่าถังหม่างและต้าหู่!”เกาเล่อพูดด้วยสีหน้าหวาดเกรงแต่ก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “แม้ว่าพวกเขาจะไม่ทำลายล้างด้วยกำลังทั้งหมด และให้โอกาสเซ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1190
เมื่อเกาเล่อได้ฟังเช่นนั้นก็ยิ่งประทับใจมากขึ้น!แม้ว่าเขาจะรู้มานานแล้วว่าหวังหยวนเป็นอัจฉริยะ และพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อเดินตามรอยของหวังหยวนแต่สำหรับเรื่องนี้ตอนนี้ เขายังคงคิดน้อยกว่าหวังหยวนมาก!การเคลื่อนไหวครั้งนี้น่าทึ่งมาก!ไม่เพียงแต่ทำลายตระกูลเซิ่งได้เท่านั้น แต่ยังทิ้งภัยคุกคามที่อาจเกิดขึ้นกับตระกูลไป๋ไว้ด้วย!พวกเขาได้ครอบครองหนึ่งดินแดน และคลี่คลายปัญหาเรื่องตระกูลเซิ่งได้ แต่ก็ยังรู้สึกไม่สบายใจ!เพราะอาณาจักรต้าอันไปรวมกับต้าเย่!จึงกลายเป็นเสี้ยนหนามใหม่ของพวกเขา!ทันใดนั้นนกพิราบสื่อสารก็มาส่งจดหมาย หลังจากที่เกาเล่ออ่านแล้วก็ยิ้ม“พี่หยวน เป็นไปอย่างที่ท่านบอกจริง ๆ สงครามจบลงแล้ว แต่เซิ่งฟางสี่ยกทัพหนึ่งแสนสองหมื่นนายมาช่วยเซิ่งตงฉยง สุดท้ายมีเพียงสี่หมื่นคนเท่านั้นที่หลบหนีไปได้!”“โดยเขตแดนที่พวกเขาหนีไปนั้นย่อมเป็นต้าเย่!”“เมื่อเป็นเช่นนี้เมืองหวงจึงล่าถอยทันที และไป๋ชิงชางก็ไม่กล้าไล่ตามเขาอีกต่อไป!”“พวกเขาต่างสูญเสียทหารม้าไปฝ่ายละสองหมื่น!”หลังจากที่เกาเล่อพูดจบ หวังหยวนก็หัวเราะ ดูเหมือนว่าอากู่ต๋าจะฉลาดมากเช่นกัน!ด้วยวิธีนี้จะทำให้พวกเข
Latest chapter
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1231
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1230
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1229
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1228
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1227
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1226
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1225
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1224
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1223
