Share
บทที่ 1214
Related chapters
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1215
หวังหยวนรู้สึกประหลาดใจมากเพราะเมื่อวานเขาก็กินไปเยอะแล้วหลังจากกินข้าวเสร็จ นักพรตเฒ่าก็อยากจะออกไปเดินเล่น หวังหยวนจึงเป็นผู้นำทางและเล่าเรื่องราวต่าง ๆ มากมายเกี่ยวกับหมู่บ้านต้าหวังให้เขาฟังเมื่อเห็นว่าชาวบ้านทุกคนมีความสุข และเห็นหวังหยวนปฏิบัติต่อพวกเขาเหมือนกับคนในครอบครัวของตนเองก็ยิ่งรู้สึกตื้นตันใจมากยิ่งขึ้น!“หากทั้งโลกเป็นเช่นเดียวกับหมู่บ้านต้าหวังนี้ก็คงจะดีไม่น้อย...”นักพรตเฒ่าชุดเขียวยิ้มกว้าง ดวงตาเต็มไปด้วยความชื่นชมหวังหยวนเพียงแค่ยิ้มตอบโดยไม่ได้ใส่ใจนัก แต่เขาไม่เห็นว่านัยน์ตาของนักพรตเฒ่าชุดเขียวฉายแววประหลาดขึ้นมาแวบหนึ่ง!แววตานั้นราวกับได้ตัดสินใจบางอย่างแล้ว!ไม่นานนักหลังจากเดินเยี่ยมชมเสร็จแล้ว ในที่สุดก็มาถึงสนามฝึกซ้อมที่นี่เป็นสถานที่ที่ต้าหู่ เอ้อหู่และคนอื่น ๆ ฝึกฝนวิทยายุทธ์ มีเด็กในหมู่บ้านหลายคนมาเรียนที่นี่เพื่อเสริมสร้างร่างกายให้แข็งแกร่งแน่นอนว่าผู้ที่มีพรสวรรค์ก็จะได้รับการฝึกฝนเป็นพิเศษ!“วิทยายุทธ์ของอู๋มู่ไม่ธรรมดาจริง ๆ เพราะดัดแปลงมาจากวิทยายุทธ์ของลัทธิเต๋า ถึงแม้จะค่อนข้างหยาบและเรียบง่ายไปบ้างแต่ก็ไม่เลว”นักพรตเฒ่าชุดเ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1216
เอ้อหู่สามารถล้มวัวที่แข็งแกร่งได้ด้วยหมัดเดียว แต่มันกลับตกไปอยู่ในมือของนักพรตเฒ่าโดยไม่ขยับเลย!ไม่เลย!มันไม่ขยับเลย!แต่นักพรตเฒ่าชุดเขียวยังคงรักษาท่าทางเดิมได้ขณะเหยียดฝ่ามือรับหมัดของเอ้อหู่! ในสายตาของพวกเขา หมัดของเอ้อหู่ที่สามารถล้มวัวที่แข็งแกร่งได้ถูกสกัดไว้เช่นนี้จริง ๆ!เป็นเรื่องที่ไม่คาดคิดเลยจริง ๆ!เอ้อหู่ก็คิดเช่นนั้น นักพรตเฒ่าชุดเขียวมีแขนขาผอมบาง เอ้อหู่จึงกลัวว่าตนจะพลั้งมือทำร้ายเขาจนตาย!เขารู้สึกว่าหมัดนี้ก็เพียงพอที่จะหักแขนของนักพรตเฒ่าชุดเขียวได้แล้ว แต่หลังจากได้สัมผัสแล้วก็พบว่าฝ่ามือของนักพรตเฒ่าชุดเขียวเป็นดั่งภูเขาลูกใหญ่! ที่ไม่อาจทำให้ขยับเขยื้อนได้เลย! “เห็นแล้วหรือยัง?” นักพรตเฒ่าชุดเขียวหัวเราะด้วยสีหน้าอ่อนโยนอย่างยิ่ง ราวกับว่าไม่มีอะไรอยู่ในมือของเขา!หวังหยวนก็ตกใจ เอ้อหู่ก็ตกใจ ต้าหู่และคนอื่น ๆ ก็ตกใจเช่นเดียวกัน!เอ้อหู่สูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วสัมผัสถึงความรู้สึกชาที่ส่งมาจากกำปั้นของตน จึงรู้ว่านี่เป็นเรื่องจริง!“เป็นไปได้อย่างไร... แข็งแกร่ง!”เอ้อหู่เบิกตากว้าง ขณะนี้เขายิ่งอยากจะต่อสู้มากขึ้น“ท่านนักพรต ไม่คาดคิดเ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1217
ในสายตาของคนที่มายืนดูจะเห็นเหมือนว่าต้าหู่และเอ้อหู่เปรียบเสมือนหมีตาบอดที่กำลังถูกหลอกล่อให้เต้นไปมา!หวังหยวนตกใจเมื่อเห็นภาพนี้!หากนักพรตเฒ่าชุดเขียวมีเจตนาจะลงมือจริง คงไม่พ้นที่ต้าหู่และเอ้อหู่จะต้องจบชีวิตลงในพริบตา!หวังหยวนมองออกและต้าหู่กับเอ้อหู่ก็คงมองออกเช่นกัน!พวกเขาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อบีบให้นักพรตเฒ่าชุดเขียวใช้ทักษะที่แท้จริง แต่ไม่ว่าจะใช้กลวิธีใดก็ไม่สามารถทำได้!ในท้ายที่สุดนักพรตเฒ่าชุดเขียวก็จับทั้งสองคนได้ แล้วโยนออกไปไกลหลายเมตร จากนั้นจึงหัวเราะ“ไม่ต้องสู้แล้ว พวกเจ้าต่อสู้กันทั้งชีวิตก็ไม่คู่ควรกับการเป็นคู่ต่อสู้ของข้าอยู่ดี เป็นอย่างไรล่ะ? ตอนนี้เชื่อคำพูดของข้าแล้วหรือยัง?”นักพรตเฒ่าชุดเขียวระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่น เอ้อหู่และต้าหู่ต่างก็เชื่อแล้ว รวมทั้งหวังหยวนด้วย“ท่านผู้เฒ่า ท่านซ่อนเร้นความลับได้แนบเนียนยิ่งนัก!”หวังหยวนรีบกล่าวชม เมื่อนักพรตเฒ่าชุดเขียวได้ยินคำนี้ก็โบกมือทันที “ข้าก็ไม่ได้เก่งกาจอะไรนักหรอก”เมื่อหวังหยวนได้ยินคำนี้ก็ยิ่งตกใจ ไม่ได้เก่งกาจอะไรงั้นหรือ?ต้าหู่และเอ้อหู่ต่างก็จัดว่าเป็นยอดฝีมือแห่งยุค แต่กลับถูกนักพรต
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1218
หลังจากที่นักพรตเฒ่าชุดเขียวพูดจบ หวังหยวนก็ส่ายหน้า เขาไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายหมายความว่าอย่างไร!เขามองนักพรตเฒ่าชุดเขียวด้วยสีหน้างุนงงเป็นไปได้หรือไม่ว่าในโลกนี้มีผู้ควบคุมกฎของโลกอยู่?ไม่น่าจะเป็นไปได้!จะมีคนเช่นนี้ในโลกได้อย่างไร?นักพรตเฒ่าชุดเขียวหัวเราะเสียงดังแล้วพูดขึ้นว่า “หวังหยวน ความจริงข้าสังเกตท่านมานานแล้ว เรื่องราวที่ท่านประสบส่วนใหญ่ข้ารู้ดี แต่แน่นอนว่าข้าไม่ได้มีเจตนาร้าย”“เพียงแค่รู้สึกว่าท่านไม่ธรรมดา สามารถทำสิ่งต่าง ๆ มากมายเพื่ออาณาจักรและประชาชนได้ ทำให้ข้ารู้สึกชื่นชมยิ่ง”หลังจากที่นักพรตเฒ่าชุดเขียวพูดจบ หวังหยวนก็สูดหายใจเข้าลึกแล้วรีบกล่าวว่า “ท่านผู้เฒ่า หรือว่า... ในโลกนี้มีคนหลุดพ้นทางโลกเช่นท่านอยู่อีกมากมาย?”“พวกเขา... จะไม่พิชิตโลกนี้หรือ?”แม้ว่าหวังหยวนจะไม่อยากเข้าใจเช่นนี้ แต่เมื่อเห็นนักพรตเฒ่าชุดเขียวแล้วก็อดคิดไม่ได้!เขาเก่งมาก ไม่ว่าจะเป็นด้านการทำนายหรือวิทยายุทธ์ล้วนอยู่ในระดับยอดเยี่ยม!หากจะบอกว่าเขาเป็นคนธรรมดา หวังหยวนไม่มีทางเชื่อ!และยังเห็นได้ชัดว่าคำพูดของเขาที่พูดออกมาให้หวังหยวนฟังนั้นมาจากมุมมองของผู้เหนือกว่า!
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1219
“ดินแดนทั้งเก้าในเวลานั้นจึงตกอยู่ในความสับสนวุ่นวายนานหลายปี มีการรบราฆ่าฟันกันทั้งวันทั้งคืนโดนไม่หยุดยั้ง!”“เรื่องเช่นนี้ทำให้กองกำลังหลักทั้งหมดรู้สึกเศร้าในใจและตัดสินใจต่อสู้จนตาย!”“ขณะนั้นในดินแดนทั้งเก้า การต่อสู้ที่แท้จริงระหว่างผู้คนมีวิทยายุทธ์เลิศล้ำได้เกิดขึ้น! พวกเขาต่อสู้อย่างสุดกำลังเสียจนทำให้ฟ้าดินมีแต่ความมืดมิด แสงจากดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ถึงกับหายไป!"“แต่สุดท้ายทุกฝ่ายก็ประสบกับการสูญเสียอย่างหนัก!”“ในตอนนั้นมียอดฝีมือหลายหมื่นคน แต่หลังจากการต่อสู้ครั้งนั้นก็เหลือเพียงไม่ถึงหมื่นคน!”เมื่อหวังหยวนได้ยินเช่นนี้ก็ตกใจเช่นกัน!การต่อสู้ของผู้คนหลายหมื่นคนที่สุดท้ายเหลือไม่ถึงหมื่นคนนั้นโหดเหี้ยมจริงๆ!ทั้งยังเป็นยอดฝีมือในยุทธจักรอีกด้วย!ขณะที่หวังหยวนตกใจ นักพรตเฒ่าชุดเขียวก็พูดต่อ “ผู้ที่เหลืออยู่หนึ่งหมื่นคนสุดท้ายต่างก็โศกเศร้าเสียใจ!”“พวกเขาสูญเสียทั้งครอบครัวและเพื่อนฝูงไป แต่กลับไม่ได้อะไรเลย สิ่งที่เรียกว่าอำนาจเป็นยาพิษร้ายแรงที่สุดที่ทำให้พวกเขาหลงทาง!”“ดังนั้น...ยอดฝีมือที่เหลืออยู่เหล่านี้จึงตกลงกันในเรื่องหนึ่ง!”“นั่นก็คือการจัดตั้งกอง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1220
หวังหยวนมองนักพรตเฒ่าชุดเขียวแล้วรีบถาม“ท่านผู้เฒ่า หากเป็นเช่นนั้นท่านคิดว่าหากซานไว่ซานได้ปกครองโลก ข้าจะ... ตายหรือไม่?”หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ นักพรตเฒ่าชุดเขียวก็ถอนหายใจ แววตาของเขาเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง“ผู้สืบทอดของเทียนไว่เทียนและซานไว่ซานในครั้งนี้แตกต่างจากในอดีต สิ่งที่เรียกว่าผู้สืบทอดนั้นจะถูกกำหนดไว้ตั้งแต่แรกเกิด และผู้สืบทอดของเทียนไว่เทียนของพวกข้ามีโรคประจำตัวอยู่แล้ว ยากที่จะหายขาด จึงย่อมไม่ใช่คู่ต่อสู้ของซานไว่ซาน”“หากไม่เป็นเช่นนั้น ข้าก็คงไม่มาพบท่านและบอกเรื่องเหล่านี้ให้ท่านฟัง แต่เป็นเพราะว่าเทียนไว่เทียนของพวกข้าต้องพ่ายแพ้ในครั้งนี้อย่างแน่นอน ข้าจึงจะบอกเรื่องเหล่านี้ให้ท่านฟัง”“วิธีการของซานไว่ซานนั้นง่ายมาก พวกเขาจะสนับสนุนกองกำลังที่สามารถพิชิตแผ่นดินได้ง่ายที่สุด หากพิจารณาจากสถานการณ์ที่ผ่านมาในอดีต ฝ่ายที่สามารถพิชิตง่ายที่สุดในปัจจุบันก็คืออาณาจักรต้าเป่ย”“บางที...ในช่วงเวลาแรกที่พวกเขาปกครองโลกก็อาจจะฆ่าท่านและฮองเฮาผู้นั้นก่อน เพราะหากไม่มีท่าน หมู่บ้านต้าหวังก็จะไร้ผู้นำ แม้ว่าอาณาจักรต้าเป่ยจะไม่ปราบปรามก็คงอยู่ได้ไม่นาน”“ส่วนอาณาจั
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1221
ผู้ใดเล่าจะคาดคิดว่าในโลกนี้จะมีเหตุการณ์เช่นนี้ด้วย!เดิมทีคิดว่าจะได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขไปอีกหลายปี แต่กลับมีสิ่งที่เรียกว่าเทียนไว่เทียนและซานไว่ซาน!ที่สำคัญคือเทียนไว่เทียนจะไม่ได้ปกครองแผ่นดินอีกต่อไป กลายเป็นว่าซานไว่ซานจะเข้ามาปกครองแทน!หวังหยวนรู้สึกหดหู่ใจยิ่งนัก!เขาไม่อยากเป็นใหญ่ในแผ่นดิน แต่ก็ไม่อยากถูกผู้อื่นรังแก ดังนั้นหากซานไว่ซานไม่คิดจะฆ่าเขาจริง ๆ ก็คงจะดี!เขาจึงเข้าใจสาเหตุที่นักพรตชุดเขียวมอบตำราเล่มนี้ให้แก่เขา!โดยสาเหตุแรกคือเพื่อให้เขาต่อสู้แย่งชิงแผ่นดิน ปราบปรามดินแดนอื่นให้จงได้ เพื่อให้แผ่นดินนี้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน อยู่ร่วมกันอย่างสงบสุข หากเป็นเช่นนั้นแล้ว ซานไว่ซานก็จะไม่เข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องทางโลกส่วนสาเหตุที่สองคือหากเขาไม่ต้องการแย่งชิงแผ่นดินก็ช่วยให้เขามีพลังที่แข็งแกร่งขึ้นเพื่อปกป้องตนเอง!ดูเหมือนว่านักพรตชุดเขียวจะมองทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับเขาได้อย่างทะลุปรุโปร่ง!หวังหยวนรู้สึกสิ้นหวังในใจ เหตุการณ์เช่นนี้ก็ไม่มีทางเลือกอื่นแล้วนอกจากทำตามที่เขาคาดไว้!ดังนั้นสิ่งแรกที่หวังหยวนทำก็คือฝึกฝนวิทยายุทธ์ตามวิธีการในตำราเล่มนี้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1222
หญิงสาวในศาลากลางทะเลสาบพูดด้วยรอยยิ้ม จากนั้นก็เหยียบน้ำในทะเลสาบราวกับแมลงปอเหยียบผิวน้ำ เพียงไม่กี่วินาทีก็มาปรากฏตัวตรงหน้านักพรตชุดเขียวนักพรตชุดเขียวหัวเราะแล้วอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “หว่านเอ๋อร์ ทนอยู่แต่ในบ้านไม่ไหวจนออกมาสูดอากาศข้างนอกบ้างแล้วหรือ?”เมื่อหญิงสาวที่ชื่อหว่านเอ๋อร์ได้ฟังเช่นนั้นก็ยังคงสวมผ้าคลุมหน้าสีขาวอยู่ แล้วพูดพลางหัวเราะว่า “ท่านอาจารย์ ท่านก็รู้สถานการณ์ของข้าอยู่แล้ว จะอยู่ได้อีกนานแค่ไหนก็ไม่รู้ ดังนั้น... จึงต้องรีบดื่มด่ำกับความงามของโลกใบนี้เสียก่อนเจ้าค่ะ”เมื่อนักพรตชุดเขียวได้ฟังคำพูดนี้ก็สูดหายใจเข้าลึก ๆ ใบหน้าฉายแววโศกเศร้า“ท่านอาจารย์ ท่านอย่าคิดมากเลยเจ้าค่ะ ข้าไม่เป็นอะไรหรอก นี่คือโชคชะตาของข้า...”“น่าเสียดายที่ทำให้เทียนไว่เทียนเสื่อมเสียชื่อเสียง...”เมื่อนักพรตชุดเขียวได้ฟังแล้วจึงรีบพูดว่า “หว่านเอ๋อร์ อย่าพูดเช่นนั้นเลย เทียนไว่เทียนติดหนี้เจ้าต่างหาก”“หากไม่ใช่เพราะสงครามหกสิบปี เจ้าก็คงไม่ต้องประสบชะตากรรมเช่นนี้ เจ้าอายุยังน้อยแต่กลับเป็นเช่นนี้...”เมื่อพูดถึงตรงนี้ นักพรตชุดเขียวก็รู้สึกเศร้าใจมากสวรรค์ช่างโหดร้าย ทำให
Latest chapter
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1264
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1263
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1262
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1261
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1260
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1259
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1258
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1257
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1256
