บทที่ 26 เขาไม่ได้กำลังหยามเกียรตินาง

เงาร่างในชุดสีขาวนั้น หลังจากที่ออกจากหอชมจันทร์แล้วก็เดินเข้าไปทางเล็กๆ ในสวนดอกไม้แทน

กู้อวิ๋นซียังมองหน้าเขาได้ไม่ชัด แต่ชุดสีขาว เป็นชุดที่ฉู่หลีชอบใส่เป็นประจำ

อีกอย่าง ความสงบนิ่งที่แผ่ออกมาจากตัวเขาทำให้คนที่อยู่รอบข้างรู้สึกสงบเย็นลงได้

โดดเด่นขนาดนี้

ต้องเป็นฉู่หลีแน่นอน!

ฉู่หลีไม่ได้ออกไปนอกจวนอ๋อง แต่ทำไมองค์ชายสี่ถึงบอกว่าเขาออกไปทำธุระข้างนอกล่ะ

"ฉู่หลี!" กู้อวิ๋นซีรีบตามไป

แต่ระยะห่างต่างกันมากเหลือเกิน หลังจากที่เข้าเลี้ยวผ่านซุ้มประตูโค้งไป ก็หายไปจากสายตาของเธอแล้ว

กู้อวิ๋นซีรีบไล่ตามไป แต่เพิ่งจะผ่านซุ้มโค้ง ก็เห็นชุดสีขาวเดินเข้าไปในประตูซุ้มโค้งอีกอัน

"ฉู่หลี!"

แต่เขาไม่ได้ยินเธอเลย

กู้อวิ๋นซีรีบตามไปต่อ หลังจากผ่านมาสองซุ้งโค้ง ก็เดินผ่านภูเขาและแม่น้ำจำลอง

ท้ายสุดของสวน เป็นตำหนักหลังหนึ่งที่เธอไม่เคยไปมาก่อน

จวินฉู่หลีเดินเข้าไปในนั้น จากนั้นก็หายไปเลย

มองจากไกลๆ เธอเห็นป้ายชื่อตำหนักแว๊บๆ หออวิ๋นหลี!

ยังไม่ทันที่กู้อวิ๋นซีจะได้เข้าใกล้ ก็รู้สึกได้ถึงแรงกดดันมหาศาลที่แผ่กระจายออกมาจากตำหนักหลังนั้น

ตำหนักนี้ ถูกคุ้มกันไว้แน่นหนาถึงเพียงนี้เชียวหรื