บทที่ 133

ใบหน้าสี่เหลี่ยมจัตุรัสที่มีสีหน้าสงบ และดวงตาทั้งสองข้างมีเจตนาฆ่าอย่างเย็นชา ซึ่งทำให้ผู้คนไม่กล้ามองเขาโดยตรง

พวกเขาทั้งหมดแต่งกายด้วยชุดสีดำและดูไม่ธรรมดา

ก้าวเท้าแรงมาก มองปราดเดียวก็เป็นนักสูชั้นสูงที่มีกังฟู

"อารอง มาแล้วเหรอ!"

สวีอวิ๋นฝานก็ร้องไห้ราวกับเด็กทันที น้ำตาน้ำมูกไหลอาบจมูก

สวีโปเดินไปก้วใหญ่ จากนั้นจึงคุกเข่าดัง "ตุบ" ลงต่อหน้าโลงศพ "พี่ชาย น้องชายมาสายเกินไป!"

จากนั้นเขาก็คำนับสามครั้ง

เจตนาฆ่าในดวงตาพุ่งสูงขึ้น และก็กัดฟันแล้วพูดว่า "ใครคือฆาตกร?"

สวีอวิ๋นฝานส่ายหัว "ไม่รู้ คนที่อยู่ในเทียนเซี่ยกรุ๊ปในวันนั้นไม่ตายก็หายตัวไปหมด"

"ในเมืองจิงไห่ คนที่มีกลังจะฆ่าพ่อของผมได้อย่างรวดเร็ว มีเพียงเฉินไท่และเกาฉี่เฉียงคนเหล่านี้เท่านั้น แต่ไม่มีหลักฐาน"

"แต่ที่แน่ ๆ เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับคนบางคน!"

"ใคร?" สวีโป ถามอีกครั้ง

สวีอวิ๋นฝานตอบว่า "ผู้หญิงคนหนึ่งที่ชื่อหยางหว่านอวี่ เธอเคยมาที่ตึกเทียนเซี่ย ก่อนเกิดอุบัติเหตุ!"

"หลังจากที่เธอลงไปชั้นล่าง ก็ถูกคนรวยรุ่นที่สองชื่อหวังจื่อเฟิงรับตัวไป จากนั้นพ่อของผมก็ตายอยู่ที่ชั้นบน"

สวีโประงับความโกรธและถามอีกครั้ง "