Share
บทที่ 161
Related chapter
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 162
เมื่อเห็นพ่อแม่มีความสุข อวี๋อีเหรินก็รู้สึกถึงความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้อยู่ในใจที่จริงแล้วเธอคิดถึงวันเก่า ๆ มากทุกวันตัวเองเป็นเหมือนผู้ติดตามตัวน้อย ล้อมรอบพี่เสี่ยวลั่วที่เก่งทุกด้าน ส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวไม่หยุดแต่หลายสิ่งหลายอย่างผ่านไปแล้วก็ผ่านไปเลยมีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นแล้วและไม่สามารถทำเหมือนไม่ได้เกิดขึ้นได้เกี่ยวกับลั่วอู๋ฉางนั้น อวี๋อีเหรินยังคงมีข้อโกรธเคืองอยู่ในใจเพียงว่าเธอไม่ต้องการทำให้พ่อแม่ผิดหวัง เธอจึงเลือกที่จะซ่อนมันไว้ในใจ"เป็นยังไงบ้าง? เจ้าของบ้านพูดว่ายังไง?"เจิ้งอวิ๋นจวนถามราวกับว่าเธอต้องการให้ลูกสาวของเธอย้ายมาที่นี่คืนนี้อวี๋อีเหรินตอบว่า "ตามสัญญาเช่า หนูต้องแจ้งให้เจ้าของบ้านให้ทราบล่วงหน้าก่อนหนึ่งเดือนเพื่อยกเลิกสัญญาเช่า ไม่เช่นนั้นค่าเช่าสำหรับเดือนนั้นจะไม่ได้คืน""โชคดีที่อยู่มาครึ่งเดือนแล้ว การเก็บกระเป๋าและย้ายบ้านก็ต้องใช้เวลาหลายวัน ก็ไม่ถือว่าขาดทุน"เจิ้งอวิ๋นจวนพยักหน้าและกล่าวว่า "ถูกต้อง! เนื่องจากฝ่ายเราเองที่ผิดสัญญาก่อน เราควรอธิบายให้เจ้าของบ้านทราบ ถ้าต้องขอโทษก็ต้องขอโทษ""รู้แล้วค่ะ แม่!" อวี๋อีเหรินพยักหน้
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 163
"ผู้จัดการตู้ฉลาดมาก! เจ้าของเรียกมาดูแลบ้าน ฐานะ... ก็คือคนรับใช้" อวี๋จวิ้นหยางสมควรเป็นสุนัขรับใช้อันดับหนึ่ง เข้าใจความคิดของเจ้านายทุกวินาทีลองจินตนาการดูว่า ทุกครั้งที่ลั่วอู๋ฉางเข้าและออกจากหมู่บ้าน เขาจะแสดงตัวตนของเขาในฐานะ "คนรับใช้"ด้วยอย่างนี้ เขาจะกล้าอวดดีต่อหน้าตู้หมิงเจ๋อได้อย่างไรสำหรับว่ามันจะส่งผลกระทบต่อครอบครัวอวี๋อีเหริน ทั้งสามคนหรือไม่ ตู้หมิงเจ๋อก็ไม่ได้สนใจเลยเนื่องจากแม้แต่ลั่วอู๋ฉางก็เป็นเพียงคนรับใช้ คนที่เขาเชิญให้มาอยู่ด้วยจะมีฐานะแบบไหนได้?สิ่งที่ตู้หมิงเจ๋อต้องการคือช่องว่างขนาดใหญ่ในฐานะนี้ ด้วยวิธีนี้เท่านั้นที่เขาจะมีความรู้สึกเหนือกว่า"แล้วจะรออะไรล่ะ ทุกคนไปด้วยกัน ขอคำอธิบายจากฝ่ายนิติ!""ให้ชื่อเสียงที่แข็งแกร่งแก่ผู้จัดการตู้ อย่าปล่อยให้คนที่แซ่ลั่วประสบความสำเร็จ""เห็นได้อวี๋อีเหรินยังคงมีใจให้ผู้จัดการตู้ ไม่เช่นนั้นเธอจะไม่บอกความจริงเร็วขนาดนี้ ขอแสดงความยินดีล่วงหน้าให้ผู้จัดการตู้ได้คนสวยมากอดสำเร็จ!"คนกลุ่มหนึ่งไปที่สำนักงานขายในเวลาเดียวกันเหลียงอวี๋ตงกำลังคุยกับฟางจื่อเสวี่ยอย่างจริงจัง "เสี่ยวฟาง เพื่อประโยชน์ของคุณ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 164
กลุ่มคนมาที่สำนักงานขายไม่เพียงแต่พวกเขาดูเมามายเท่านั้น แต่บางคนยังถือขวดเหล้าอยู่ในมืออีกด้วย"โทรหาผู้จัดการของพวกคุณเดี๋ยวนี้!""ใครกล้าขักขวาง? จะบอกพวกคุณ ให้เกียรติพวกเราหน่อย ผู้จัดการตู้เป็นเจ้าของที่มีเกียรติของพวกคุณ""หากวันนี้ฉันไม่ให้คำอธิบายที่สมเหตุสมผล พวกคุณอย่าคิดว่าจะรอด!"เมื่อเห็นว่าพวกเขาแต่งตัวดี เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็ไม่กล้าขวางพวกเขามากเกินไป และในไม่ช้าก็มีเสียงดังไปถึงห้องทำงานของผู้จัดการ"ทุกคน ผมเป็นผู้จัดการที่นี่ ผมชื่อเหลียงอวี๋ตง มีเรื่องอะไรบอกผมได้เลย"เหลียงอวี๋ตงรีบออกมาและถามว่า "เกิดอะไรขึ้น?"ตู้หมิงเจ๋อก้าวไปข้างหน้า ยกคางขึ้นแล้วชี้จมูกไปที่เขา "ผู้จัดการเหลียง คุณคนเดียวดูแลทั้งฝ่ายขาย ธุรการและนิติ ไม่คิดว่าตัวเองดูแลมากเกินไปเหรอ?""ความสามารถของคนคนเดียวมีจำกัด คุณไม่เข้าใจหลักการของการกัดกินเกินกว่าที่คุณจะเคี้ยวได้หรือ คุณต้องมอบอำนาจเมื่อถึงเวลามอบหมาย ไม่เช่นนั้นปัญหาจะเกิดขึ้นได้ง่าย"ผู้ชายคนนี้มีน้ำเสียงบรรยายอย่างชัดเจนเหลียงอวี๋ตงมีอายุมากกว่าตู้หมิงเจ๋อมาก ในแง่ของอายุและประสบการณ์ทางสังคมแน่นอนว่ามันไม่ดีเ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 165
"ไสหัวไปให้พ้น มีเพียงผู้จัดการของคุณเท่านั้นที่มีคุณสมบัติที่จะพูดกับคุณชายตู้ของเรา คนอย่างคุณตาไม่มีแวว""สำนักงานขายที่ใหญ่ขนาดนี้ คาดไม่ถึงว่าจะมีนักศึกษาฝึกงานอยู่ เปิดหูเปิดตาจริง ๆ"ฟางจื่อเสวี่ยไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน รู้สึกหวาดกลัวจนทำอะไรไม่ถูกใบหน้าของเหลียงอวี๋ตงจมลงราวกับน้ำ พยายามระงับความโกรธ "ทุกคน ผมคิดว่าทุกคุณเข้าใจผิดแล้ว เราให้ความสำคัญอย่างยิ่งกับงานนิติบุคคลมาโดยตลอด และเป็นไปไม่ได้เลยที่จะทำผิดพลาดในระดับต่ำเช่นนี้""ถ้าคุณยืนยันว่ามีปัญหาก็ไม่เป็นไร โปรดแสดงหลักฐานด้วย!"อวี๋จวิ้นหยางหัวเราะแล้วพูดว่า "อะไรคือความไร้ยางอาย เห็นไหม?""นี่ก็เริ่มแล้ว ให้ตายยังไงก็ไม่ยอมรับ พอแก้ตัวไม่ได้ ก็จะเริ่มโยนความผิดทันที ถ้าผมเดาไม่ผิด ต่อไปก็คือนักศึกษาฝึกงานคนนี้รับความผิด""พูดตรง ๆ พนักงานชั่วคราวคือแพะรับบาป! ตอนนี้ใคร ๆ ก็รู้แล้วว่าสำนักงานขายขนาดใหญ่แบบนี้มีคนฝึกงานไว้ทำไม พวกเขาใช้เพื่อเตรียมพร้อมรับมือกับเหตุฉุกเฉิน""คุณไม่ได้ต้องการหลักฐานเหรอ? เราทุกคนต่างก็เป็นพยาน คนที่ชื่อลั่วอู๋ฉาง ทำไมถึงเป็นเจ้าของ อธิบายเถอะ!"กลุ่มคนต่างมุ่งเป้าไปที่เหลีย
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 166
"โครงการวิลล่ากวนหู ตระกูลเฉินและตระกูลเกาต่างก็เข้าร่วมใช่ไหม หลายวันก่อนเถ่าแก่ตู้พ่อของคุณชายตู้ ไม่ได้กินข้าวกับพวกเขาเหรอ!""ไม่ใช่แค่สองตระกูลนี้เท่านั้น ยังมีผู้อำนวยการหลินของแก๊งนักธุรกิจในประเทศหัวเซี่ยด้วย เถ้าแก่ตู้ก็ถือเป็นแขกรับเชิญด้วย""ด้วยความสัมพันธ์นี้ เส้นสายนี้ จัดการกับผู้จัดการสำนักงานขายตัวเล็ก ๆ ในประโยคเดียว มันง่ายเหมือนพลิกมือเลย!"ลูกน้องของตู้หมิงเจ๋อเริ่มส่งเสียงเชียร์เจ้านายของเขาใบหน้าของเหลียงอวี๋ตงดูน่าเกลียดเล็กน้อยทันทีเขาแค่คนทำงานจริง ๆ ต่อหน้าคนใหญ่คนโตเหล่านี้ ไม่มีอะไรเลยเมื่อตู้หมิงเจ๋อเห็นแบบนี้ เขาก็เย่อหยิ่งทันที ด้วยสีหน้าเย่อหยิ่ง!ตัวตนของฉันในฐานะคุณชายคืออะไร ถ้าฉันไม่สามารถเอาชนะเหลียงอวี๋ตงตัวเล็ก ๆ ได้ จะยังอยู่ในเมืองจิงไห่ได้ยังไงลั่วอู๋ฉางนะลั่วอู๋ฉาง รอฉันก่อน แล้วนายจะต้องอับอายในไม่ช้า!เมื่อถึงเวลา มาดูกันว่านายจะมีหน้ามาจากไหนที่จะอาศัยอยู่ในวิลล่ากวนหูไม่ตักน้ำใส่กระโหลกดูสารรูปตัวเองเลย ตัวเองอยู่ในระดับไหน จะมาอยู่หมู่บ้านเดียวกับฉัน!แต่ในวินาทีต่อมา ปฏิกิริยาของเหลียงอวี๋ตงทำให้พวกเขาตกใจและทำให้ทุกคนไม
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 167
……โรงแรมแมริออท ห้องเพรสซิเดนเชียลสวีท"สามี ฉันเบื่อจะตายอยู่แล้ว"เย่หลิงจวิ้นแต่งหน้าอย่างวิจิตรงดงาม กำลังเขย่าแขนของหลินเกาอวี้คู่หมั้นของเธอในลักษณะออดอ้อนใบหน้าของเธอที่ทำศัลยกรรมพลาสติกคู่กับแป้งหนา ๆ ไม่ต้องพูดถึงว่ามันปลอมแค่ไหน"พวกเราออกไปเที่ยวกันเถอะ ต่างบอกว่าทิวทัศน์ของเมืองจิงไห่นั้นดี มีสถานที่ท่องเที่ยวชื่อดังมากมาย พวกเรามากันแล้ว ไม่ออกไปดูกันหน่อย น่าเสียดายจัง!"หลินเกาอวี้เริ่มน่าสงสัยเนื่องจากเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ระหว่างทางกลับจากบ้านตระกูลเฉินครั้งที่แล้วตอนแรกเขากล้าพาเย่หลิงจวิ้นลงไปชั้นล่างเพื่อหาร้านอาหารใกล้ ๆตั้งแต่สะดุดขอบถนนเมื่อวานนี้ ก็กลัวเกินกว่าจะออกไปข้างนอกสำหรับมื้ออาหารสองมื้อติดต่อกัน ทางโรงแรมได้จัดเตรียมและจัดส่งโดยบริกรหลินเกาอวี้กำลังอ่านข้อมูลบนแท็บเล็ตและพูดโดยไม่เงยหน้าขึ้น "อย่าสร้างปัญหา คุณไม่เห็นว่าผมยุ่งอยู่เหรอ""พอเรื่องที่นี่จัดการเสร็จ อย่าว่าแต่ออกไปเที่ยวเลย แค่ไปเที่ยวต่างประเทศก็ไม่ใช่ปัญหา!""แต่ฉันเบื่อจริง ๆ ฉันอยู่ในห้องและไม่ได้ออกไปข้างนอกมาสองวันแล้ว งานของคุณไม่จำเป็นต้องทำในห้องก็ได้นะ""ปกติค
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 168
"อย่าออกไปข้างนอกดีกว่า จะเกิดเรื่องได้ง่าย""ถ้าต้องออกจากบ้าน พยายามหลีกเลี่ยงสถานที่ที่เกี่ยวข้องกับคำว่า 'ไฟ'"ลั่วอู๋ฉางพูดอย่างชัดเจนทางโทรศัพท์: "หลินเกาอวี้ธาติทอง ไฟเป็นศัตรูกับทอง หากเขาไปยังสถานที่ที่มีไฟ มีความเป็นไปได้สูงที่ชีวิตของเขาจะตกอยู่ในอันตราย"เกาชิงเหยียนกล่าวอย่างเคร่งขรึม "เข้าใจแล้ว ฉันจะถ่ายทอดคำพูดของท่านไปยังผู้พิทักษ์เฉียว ฉันขอขอบคุณแทนเขาด้วย""ไม่ต้อง ไม่ใช่ช่วยเปล่า ๆ ครั้งที่แล้วติดหนี้บุญคุณเขาครั้งหนึ่ง" ลั่วอู๋ฉางพูดอย่างจริงจังเฉียวจินซงได้รับข้อความ ก็รีบเดินเข้าไปในห้องทันที"ได้ยินมาว่าผู้อำนวยการหลินกำลังจะออกไปข้างนอก กระผมเลยมาเตือนเป็นพิเศษ เพื่อความปลอดภัยของคุณ อยู่ในโรงแรมจะดีกว่า"ตู้อวี่ชุนพูดด้วยรอยยิ้ม "เกรงว่าผู้พิทักษ์เฉียวจะกังวลมากเกินไป!""แค่ออกจากเมืองไปเที่ยวที่ศาลาเจ็ดดาว และผมจะคุ้มกันขบวนรถ จะอันตรายอะไรได้ล่ะ?""ถูกต้อง ไม่ได้มีสมาชิกในทีมของผู้พิทักษ์เฉียวตามไปด้วยเหรอ ก็ยิ่งไม่น่าจะมีปัญหาแล้ว" เย่หลิงจวิ้นแทบรอไม่ไหวที่จะออกไปข้างนอกไม่ว่ามันจะสร้างปัญหาให้กับทีมผู้พิทักษ์ของเฉียวจินซงหรือไม่ เธอก็ไม่ได้สน
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 169
นอกจากนี้ยังมีผู้พิทักษ์อย่างตัวเองที่เฝ้าติดตามด้วยตนเองและเดินทางโดยเฮลิคอปเตอร์ พยายามระมัดระวังให้มากที่สุดก็ไม่น่าจะมีปัญหาคุณลั่วพูดว่าภายในสามวัน และวันนี้จะเป็นวันที่สาม พรุ่งนี้ก็น่าจะไม่เป็นไรครึ่งชั่วโมงต่อมา เฮลิคอปเตอร์ก็บินขึ้นและไม่นานก็มาถึงนอกเมืองเมื่อมองดูทิวทัศน์ที่สวยงามด้านล่าง หลินเกาอวี้ซึ่งยังคงมีความกังวลเล็กน้อย ก็เริ่มมีความสุขและพูดคุยกับตู้อวี่ชุนอย่างมีความสุขกับทันที"ดูสิ ถนนกำลังซ่อมจริง ๆ!"เย่หลิงจวิ้นชี้ลงไป ถนนสายเดียวบนภูเขาถูกขวางด้วยยานพาหนะวิศวกรรมขนาดใหญ่หลายคัน และคนงานกำลังติดตั้งเครื่องกั้นเฉียวจินซงอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วการซ่อมถนนเป็นเพียงเหตุผลที่เขาสร้างขึ้นอย่างไม่ตั้งใจ แต่เขาไม่คิดว่าจะมีการซ่อมถนนจริง ๆเขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วส่งข้อความไปยังสมาชิกในทีมที่ขับรถมาเพื่อขอให้พวกเขาอยู่ในที่ที่พวกเขาอยู่มีรถหลายสิบคันจอดอยู่ริมถนนนอกเมือง สมาชิกทีมเก่าคนหนึ่งโน้มตัวออกไปนอกหน้าต่างรถและมองดูเฮลิคอปเตอร์กลายเป็นจุดสีดำเล็ก ๆ บนท้องฟ้า"วัดเทพไฟมีอะไรน่าเที่ยว โดยทั่วไปแล้วเป็นภูมิทัศน์เทียมที่สร้างขึ้นในภายหลัง ก็หลอก
Latest chapter
