Share
บทที่ 166
Related chapter
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 167
……โรงแรมแมริออท ห้องเพรสซิเดนเชียลสวีท"สามี ฉันเบื่อจะตายอยู่แล้ว"เย่หลิงจวิ้นแต่งหน้าอย่างวิจิตรงดงาม กำลังเขย่าแขนของหลินเกาอวี้คู่หมั้นของเธอในลักษณะออดอ้อนใบหน้าของเธอที่ทำศัลยกรรมพลาสติกคู่กับแป้งหนา ๆ ไม่ต้องพูดถึงว่ามันปลอมแค่ไหน"พวกเราออกไปเที่ยวกันเถอะ ต่างบอกว่าทิวทัศน์ของเมืองจิงไห่นั้นดี มีสถานที่ท่องเที่ยวชื่อดังมากมาย พวกเรามากันแล้ว ไม่ออกไปดูกันหน่อย น่าเสียดายจัง!"หลินเกาอวี้เริ่มน่าสงสัยเนื่องจากเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ระหว่างทางกลับจากบ้านตระกูลเฉินครั้งที่แล้วตอนแรกเขากล้าพาเย่หลิงจวิ้นลงไปชั้นล่างเพื่อหาร้านอาหารใกล้ ๆตั้งแต่สะดุดขอบถนนเมื่อวานนี้ ก็กลัวเกินกว่าจะออกไปข้างนอกสำหรับมื้ออาหารสองมื้อติดต่อกัน ทางโรงแรมได้จัดเตรียมและจัดส่งโดยบริกรหลินเกาอวี้กำลังอ่านข้อมูลบนแท็บเล็ตและพูดโดยไม่เงยหน้าขึ้น "อย่าสร้างปัญหา คุณไม่เห็นว่าผมยุ่งอยู่เหรอ""พอเรื่องที่นี่จัดการเสร็จ อย่าว่าแต่ออกไปเที่ยวเลย แค่ไปเที่ยวต่างประเทศก็ไม่ใช่ปัญหา!""แต่ฉันเบื่อจริง ๆ ฉันอยู่ในห้องและไม่ได้ออกไปข้างนอกมาสองวันแล้ว งานของคุณไม่จำเป็นต้องทำในห้องก็ได้นะ""ปกติค
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 168
"อย่าออกไปข้างนอกดีกว่า จะเกิดเรื่องได้ง่าย""ถ้าต้องออกจากบ้าน พยายามหลีกเลี่ยงสถานที่ที่เกี่ยวข้องกับคำว่า 'ไฟ'"ลั่วอู๋ฉางพูดอย่างชัดเจนทางโทรศัพท์: "หลินเกาอวี้ธาติทอง ไฟเป็นศัตรูกับทอง หากเขาไปยังสถานที่ที่มีไฟ มีความเป็นไปได้สูงที่ชีวิตของเขาจะตกอยู่ในอันตราย"เกาชิงเหยียนกล่าวอย่างเคร่งขรึม "เข้าใจแล้ว ฉันจะถ่ายทอดคำพูดของท่านไปยังผู้พิทักษ์เฉียว ฉันขอขอบคุณแทนเขาด้วย""ไม่ต้อง ไม่ใช่ช่วยเปล่า ๆ ครั้งที่แล้วติดหนี้บุญคุณเขาครั้งหนึ่ง" ลั่วอู๋ฉางพูดอย่างจริงจังเฉียวจินซงได้รับข้อความ ก็รีบเดินเข้าไปในห้องทันที"ได้ยินมาว่าผู้อำนวยการหลินกำลังจะออกไปข้างนอก กระผมเลยมาเตือนเป็นพิเศษ เพื่อความปลอดภัยของคุณ อยู่ในโรงแรมจะดีกว่า"ตู้อวี่ชุนพูดด้วยรอยยิ้ม "เกรงว่าผู้พิทักษ์เฉียวจะกังวลมากเกินไป!""แค่ออกจากเมืองไปเที่ยวที่ศาลาเจ็ดดาว และผมจะคุ้มกันขบวนรถ จะอันตรายอะไรได้ล่ะ?""ถูกต้อง ไม่ได้มีสมาชิกในทีมของผู้พิทักษ์เฉียวตามไปด้วยเหรอ ก็ยิ่งไม่น่าจะมีปัญหาแล้ว" เย่หลิงจวิ้นแทบรอไม่ไหวที่จะออกไปข้างนอกไม่ว่ามันจะสร้างปัญหาให้กับทีมผู้พิทักษ์ของเฉียวจินซงหรือไม่ เธอก็ไม่ได้สน
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 169
นอกจากนี้ยังมีผู้พิทักษ์อย่างตัวเองที่เฝ้าติดตามด้วยตนเองและเดินทางโดยเฮลิคอปเตอร์ พยายามระมัดระวังให้มากที่สุดก็ไม่น่าจะมีปัญหาคุณลั่วพูดว่าภายในสามวัน และวันนี้จะเป็นวันที่สาม พรุ่งนี้ก็น่าจะไม่เป็นไรครึ่งชั่วโมงต่อมา เฮลิคอปเตอร์ก็บินขึ้นและไม่นานก็มาถึงนอกเมืองเมื่อมองดูทิวทัศน์ที่สวยงามด้านล่าง หลินเกาอวี้ซึ่งยังคงมีความกังวลเล็กน้อย ก็เริ่มมีความสุขและพูดคุยกับตู้อวี่ชุนอย่างมีความสุขกับทันที"ดูสิ ถนนกำลังซ่อมจริง ๆ!"เย่หลิงจวิ้นชี้ลงไป ถนนสายเดียวบนภูเขาถูกขวางด้วยยานพาหนะวิศวกรรมขนาดใหญ่หลายคัน และคนงานกำลังติดตั้งเครื่องกั้นเฉียวจินซงอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วการซ่อมถนนเป็นเพียงเหตุผลที่เขาสร้างขึ้นอย่างไม่ตั้งใจ แต่เขาไม่คิดว่าจะมีการซ่อมถนนจริง ๆเขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วส่งข้อความไปยังสมาชิกในทีมที่ขับรถมาเพื่อขอให้พวกเขาอยู่ในที่ที่พวกเขาอยู่มีรถหลายสิบคันจอดอยู่ริมถนนนอกเมือง สมาชิกทีมเก่าคนหนึ่งโน้มตัวออกไปนอกหน้าต่างรถและมองดูเฮลิคอปเตอร์กลายเป็นจุดสีดำเล็ก ๆ บนท้องฟ้า"วัดเทพไฟมีอะไรน่าเที่ยว โดยทั่วไปแล้วเป็นภูมิทัศน์เทียมที่สร้างขึ้นในภายหลัง ก็หลอก
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 170
"สักการะอาจารย์เจินจื่อ ดิฉันเป็นผู้ศรัทธาในลัทธิเต๋า"เย่หลิงจวิ้นก็แกล้งทำเป็นเคารพกลับด้วยที่จริงแล้ว เธอไม่มีความเคารพต่อศาสนา และสิ่งที่เธอชื่นชมก็คือเงินเท่านั้นเธอเลือกที่จะเป็นนักแสดง ไม่เพียงแต่หาเงินได้อย่างรวดเร็ว แต่ยังช่วยให้เธอได้ติดต่อกับคนรวยและคนชั้นสูง เพื่อบรรลุเป้าหมายสูงสุดของเธอในการแต่งงานในครอบครัวที่ร่ำรวยตู้อวี่ชุนรู้วิธีประพฤติตัวและพูดด้วยรอยยิ้ม "อาจารย์เจินจื่อเป็นปรมาจารย์ลัทธิเต๋า เขามีชื่อเสียงมากในท้องถิ่นของเรา และคนธรรมดาสามัญไม่ค่อยได้พบเห็น"ในการทำเช่นนั้น นอกเหนือจากการแสดงความปรารถนาดีต่ออาจารย์เจินจื่อแล้ว จุดประสงค์หลักของเขาคือการโปรโมตตัวเองดูสิว่าฉันจัดมันได้ดีแค่ไหน!"ชมเกินไปแล้ว" อาจารย์เจินจื่อตอบหลินเกาอวี้คิดใจว่าวันนี้เขามาถูกที่จริง ๆเขาหลงใหลในความเชื่อทางศาสนามานานจนไปถึงจุดหมกมุ่น มิเช่นนั้นก็คงไม่เสียราคาสูงซื้อพระธาตุกระดูกพระพุทธเจ้ามาสวมใส่"ผู้สูงศักดิ์ทั้งสองมีวาสนากับอาตมา รีบเชิญเถอะ" อาจารย์เจินจื่อกล่าว"ท่านอาจารย์เชิญ!"เฉียวจินซงขมวดคิ้วและยืนนิ่ง"ผู้พิทักษ์เฉียว มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า?" ตู้อวี่ชุ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 171
พูดจบ เขาก็หาต่อไปไม่นานทีมสองก็โทรมารายงานว่า "หัวหน้า ไม่มีใครอยู่ในรถวิศวะ ประตูล็อคอยู่ เป็นรถขนาดใหญ่ไม่สามารถเคลื่อนย้ายได้เลย""เราทำได้แต่ทิ้งรถแล้วเดินขึ้นภูเขาซึ่งจะใช้เวลานานกว่าอย่างน้อยสามเท่า"เฉียวจินซงพูดอย่างไม่คิดเลยว่า "ขึ้นเขาทันที วิ่งเดินหน้า! เจอบุคคลต้องสงสัยจับไว้ให้หมด!"ที่ด้านหลังภูเขา มีรถออฟโรดสองคันกำลังขับอยู่บนถนนที่ขรุขระไม่นานก็มาถึงบ้านร้างแห่งหนึ่งและรถก็ขับเข้าไปในลานบ้าน"ออกมา!"พวกหลินเกาอวี้ทั้งสามคนถูกลากออกจากประตูรถอย่างหยาบคายยกเว้นเย่หลิงจวิ้น เขาและตู้อวี่ชุนมีรอยแผลเป็นบนใบหน้าอย่างเห็นได้ชัดในความเป็นจริงเย่หลิงจวิ้นก็ไม่ได้ดีไปกว่ากัน เสื้อคุมโดนฉีกขาด ผมที่ยุ่งเหยิงเหมือนรังนกทั้งสามคนยังไม่ทันได้ตั้งตัว ก็ถูกปากกระบอกปืนสีดำจ่อหัวตู้อวี่ชุนเกือบจะฉี่ลาดด้วยความตกใจ และอุทานว่า "พวกนายเป็นใคร ต้องการทำอะไร?""อีกไม่นานพวกนายก็จะรู้เอง!"ผู้ชายที่เป็นหัวหน้าไม่ใช่ใครอื่นนั่นก็คืออาจารย์เจินจื่อเห็นได้ชัดว่าเขาปลอมตัวมา ถอดผ้าคลุมศีรษะออกและเปลี่ยนอีกชุดหนึ่ง ไม่เกี่ยวข้องกับเทพเซียนอะไรเลยทั้งตัวดูดุร้ายผิดปกติ แ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 172
"เท่าไหร่นะ?"ดวงตาของหลินเกาอวี้เบิกกว้าง "นายล้อเล่นหรือเปล่า? ฉันจะมีเงินมากมายขนาดนั้นได้ยังไง!"หนึ่งพันล้าน!ยังดอลลาร์อีก!พวกนายกล้าเอ่ยปากจริง ๆ คิดว่าบ้านฉันเปิดธนาคารหรือพิมพ์ธนบัตรเหรอ?"เป็นถึงคุณชายตระกูลหลิน เป็นบุคคลที่มีอำนาจและมีใบหน้าในแก๊งนักธุรกิจในประเทศหัวเซี่ย แค่หนึ่งพันล้านดอลลาร์ นายจะไม่มีเหรอ?"ชายคนนั้นหันกระบี่ในมือแล้วพูดอย่างเย็นชา "ไอ้แซ่หลิน ผมขอแนะนำให้นายทำความเข้าใจสถานการณ์และอย่าทำเรื่องที่สละชีวิตโดยเสียดายสมบัติ"หลินเกาอวี้พูดอย่างจริงจัง "ครอบครัวของเรามีเงินนิดหน่อย แต่มากกว่าเก้าสิบเปอร์เซ็นเป็นสินทรัพย์ถาวร!""สภาพคล่องต่ำมาก นายเคยเห็นนักธุรกิจที่จะเก็บเงินไว้ในธนาคารแทนการลงทุนเหรอ?""นั่นเป็นเรื่องของนาย นายไม่ยอมให้ งั้นก็ต้องขอโทษด้วย ฉันจะทำให้คนเข้าใจว่าอะไรที่เรียกว่าเสียทั้งคนทั้งเงิน งั้นก็เริ่มจากเธอก่อนเลย"พูดจบเขาก็ยกมีดขึ้นมาเล็งไปที่เย่หลิงจวิ้น"สามี คุณไม่สนใจฉันไม่ได้นะ ฉันไม่อยากตาย คุณรีบให้เขา ให้เงินเขาสิ!"เย่หลิงจวิ้นกรีดร้องเมื่อมองดูกระบี่ที่เข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อย ๆ กลัวมากจนแทบจะร้องไห้"เงินไม่มีย
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 173
"แต่มีข้อเรียกเปลี่ยนข้าหนึ่ง คุณต้องรับรองความปลอดภัยของเรา ไม่เช่นนั้น อย่าคิดว่าจะได้รับเงินสักบาทจากฉัน!"พี่งูเผยสีหน้าดีใจ รายได้ก้อนใหญ่ขนาดนี้เขาไม่สามารถปิดบังความสุขในใจได้อีกต่อไป"วางใจได้ งูดำของเราซื่อสัตย์ที่สุด ขอแค่เงินเข้าบัญชี ปล่อยคนทันที"หลินเกาอวี้ดูเหมือนว่าจะไม่ค่อยกลัวแล้ว พูดว่า "การโอนเงินจำนวนมากขนาดนี้ ต้องใช้คอมพิวเตอร์ส่วนตัวของฉันถึงจะได้ นายปล่อยผมกลับไป พอถึงโรงแรมฉันจะโอนเงินทันที"พี่งูเก็บรอยยิ้ม คิ้วดาบขมวดพูดว่า "ปล่อยนายไปแล้ว นายจะยังให้เงินอยุ่อีกเหรอ?""หลังจากที่นายกลับไปแล้ว เกรงว่าสิ่งแรกคือพาผู้พิทักษ์มาปราบปรามพวกเรา!""ถ้าฉันพูดไม่ผิด คนที่เพิ่งยืนอยู่ที่ประตูใหญ่และไม่ยอมเข้ามา ก็คือผู้นําของผู้พิทักษ์เมืองจิงไห่ใช่ไหม!"หลินเกาอวี้รีบอธิบายว่า "ฉันไม่กล้าที่จะไม่ให้ คู่หมั้นของฉันกับเถ่าแก่ตู้ยังอยู่ในมือนาย ฉันไม่มีทางไม่สนใจพวกเขา""ไม่อย่างนั้น นายส่งคนตามไปดูฉัน ฉันสัญญาว่าจะไม่เล่นลูกไม้อะไร!"พี่งูดูเคร่งขรึมและตะโกน "ข้างนอก ตอนนี้ต้องมีการจัดคนไว้หมดแล้ว ต่อให้มีคนตามนายไปมากมายแค่ไหน พวกเขาก็จะทุ่มเทชีวิตเพื่อช่วยนาย
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 174
สำหรับคำสัญญาของงูดำ หลินเกาอวี้มีความไม่เชือ่คนกลุ่มนี้ ล้วนเป็นพวกอาชญากรที่ฆ่าคนโดยไม่กะพริบตา พูดสัญญากับพวกเขา ไม่ต่างจากการวางแผนร้ายกับเสือตอนนี้หลินเกาอวี้ฝากความหวังไว้กับเย่หลิงจวิ้นเท่านั้นหวังว่าเธอจะสามารถกลับโรงแรมได้อย่างราบรื่นและจ่ายค่าไถ่ได้อย่างราบรื่นนี่เป็นกระบวนการที่ต้องรอนานรีบเร่งไม่ได้หากเทียบกันแล้วเขายังถือว่าดีตู้อวี่ชุนที่อยู่ข้าง ๆ กัดฟันด้วยความเจ็บปวด บาดแผลที่ไหล่ยังมีเลือดไหลไม่หยุด อีกฝ่ายไม่มีแผนที่จะรักษาเขาเลยแม้ว่าเศรษฐีมือใหม่อย่างตู้อวี่ชุนจะสามารถทำเงินได้ แต่งูดำเป็นระดับไหน ย่อมไม่สะดุดตาแม้แต่เงินของเขายังไม่อยู่ในสายตา ย่อมไม่สนใจชีวิตของเขารถออฟโรดเปิดประตูแล้วโยนเย่หลิงจวิ้นซึ่งสวมหมวกคลุมสีดำไปที่ข้างถนนจากนั้นก็รีบเหยียบคันเร่งออกไป"ฉึกฉึก!"เย่หลิงจวิ้นขดตัวอยู่บนพื้นหญ้า เมื่อเธอลุกขึ้นนั่งและถอดหมวกออก อีกฝ่ายก็หายไปแล้วนี่เป็นป่าชานเมือง ด้านหน้าไม่มีหมู่บ้าน ด้านหลังไม่มีร้านค้าเย่หลิงจวิ้นมองไปรอบ ๆ เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีโจร และถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก ใบหน้าของเต็มไปด้วยความดีใจไม่ว่ายังไงชีวิตของตนก
Latest chapter
