Share
บทที่ 201
Related chapter
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 202
รถหรูสองคันจอดที่หน้าคฤหาสน์หมายเลขหนึ่งพวกเกาฉี่เฉียงถือของขวัญทั้งเล็กและใหญ่โดยยึดหลักการของเยอะคนจะได้ไม่ว่าพวกเขาทั้งสามลดตัวลงและกลายเป็นคนยกของมีผู้ชายอยู่ เกาชิงเหยียนและเฉียวชิงเวยย่อมไม่ลงมือแน่นอน ทั้งสองควงแขนคุยกัน เดินไปข้างหน้าและกดกริ่งประตูคนที่เปิดประตูคือเจิ้งอวิ๋นจวน เห็นคนที่มาเป็นสาวสวยสองคน ก็ตกใจทันทีเป็นผู้หญิงที่สวยมาก!เจิ้งอวิ๋นจวนรู้สึกมาโดยตลอดว่าลูกสาวตัวเองไม่เลวเลย แต่เมื่อเปรียบเทียบกับสองคนที่อยู่ข้างหน้าก็แตกต่างกันมากไม่ใช่อวี๋อีเหรินไม่สวย แต่ในแง่ของรูปลักษณ์ภายนอก เธอไม่ได้ด้อยกว่าคนสองคนที่อยู่ตรงหน้าความแตกต่างที่สำคัญอยู่ที่ท่าทาง สองคนนี้มองแวบเดียวก็ดูหรูหราโอ่อ่า แผ่เสน่ห์ความมั่นใจออกมาทั้งตัว"คุณคืออาสะใภ้เจิ้งใช่ไหมคะ เรามาหาคุณลั่วค่ะ" เกาชิงเหยียนพูดด้วยรอยยิ้มอาสะใภ้เจิ้งก็ยิ้ม "ยินดีต้อนรับ เสี่ยวลั่วอยู่ข้างบนน่ะ ฉันจะเรียกเขา""ไม่ต้องครับ" ลั่วอู๋ฉางปรากฏตัวที่บันได"สวัสดีค่ะคุณลั่ว!" เฉียวชิงเวยรีบทักทายผู้ช่วยชีวิตของเธอลั่วอู๋ฉางมองเธอด้วยสีหน้าปกติแล้วพูดว่า "ไม่เลว ฟื้นตัวเร็วกว่าที่ผมคิดไว้"เฉียวชิง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 203
"ผมไม่กล้ามีความหวังฟุ่มเฟือยอื่น ๆ เพียงแค่ขอฝึกฝนผู้สืบทอดที่มีคุณสมบัติเหมาะสมในช่วงสามปีนี้และปกป้องประชาชนเมืองจิงไห่ให้ปลอดภัย""และด้วยความเห็นแก่ตัว ผมอยากเห็นลูกของน้องสาวเกิดด้วยตาตัวเอง""ด้วยวิธีนี้ธูปของตระกูลเฉียวของเราก็จะต่อเนื่องแล้ว เมื่อไปถึงยมโลกพบพ่อแม่และบรรพบุรุษ ผมก็ถือว่ามีคำอธิบายแล้ว"เฉินไท่ก็รีบยืนขึ้นและรีบลงไปที่พื้น "คุณลั่ว แม้ว่าพี่ชายภรรยาผมจะอารมณ์ร้อน แต่เขาเป็นคนดีจริง ๆ""ดำรงตำแหน่งทหารมาหลายปี เป็นคนดีมาตลอด ไม่เคยกล้าก้าวล่วงแม้แต่นิดเดียว ขอให้ท่านช่วยเขาด้วย"เกาชิงเหยียนและเกาฉี่เฉียงก็ยืนขึ้นเพื่อพูดช่วยเฉียวจินซงลั่วอู๋ฉางตรวจสอบข้อมูลส่วนตัวของเฉียวจินซง พบว่าเขาเป็นเจ้าหน้าที่ที่ดีและมีจิตใจที่ชัดเจนจริง ๆถูกและผิดชัดเจน หลังจากทำงานมาหลายปี คนอื่นก็จะถูกทำให้ราบเรียบลง แต่เขาก็ยังคงยึดมั่นในความตั้งใจเดิมและกล้าที่จะต่อสู้กับความอยุติธรรมบางทีรู้ว่าตัวเองป่วยหนัก เฉียวจินซงก็ดูเป็นอิสระและง่ายกว่าคนอื่น ๆเขาไม่แต่งงานมีลูก และมุ่งความสนใจไปที่งานถ้าจะบอกว่าห่วงอย่างเดียวก็มีแต่น้องสาวเฉียวชิงเวยเหตุผลที่เขายอมตกลงให้น้อ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 204
"แต่คุณลั่ว ผมยากจนมาก ตัวคนเดียวไร้สมบัติใด ๆ"เฉียวจินซงดูละอายใจและพูดว่า "อย่าว่าทรัพย์สินของครอบครัวครึ่งหนึ่งเลย แม้ว่าผมจะให้หมด แต่ท่านอาจจะไม่เห็นในสายตาเลย""ในเรื่องค่ารักษา เกรงว่าจะทำให้ท่านผิดหวังแล้ว"ลั่วอู๋ฉางโบกมืออย่างไม่สนใจ "รักษาโรคและช่วยชีวิตคน เป็นหน้าที่ของหมอ""แค่ของกลิ่นทองแดง ผมจะไม่เก็บมาใส่ใจหรอก"นี้เรียกว่าใจกว้าง!เจอคนดีก็ไม่รับค่ารักษาก็ได้แม้ว่าจะต้องจ่ายเงินลั่วอู๋ฉางก็ยินดีแต่สำหรับคนชั่วอย่างหลินเกาอวี้ แม้เพียงสตางค์เดียวก็ไม่ได้!ฉันไม่เอาได้ แต่นายไม่ให้ไม่ได้ นี่มันคนละเรื่อง!"นอนลงสิ" ลั่วอู๋ฉางชี้ไปที่โซฟาข้าง ๆเฉียวจินซงสะดุ้ง "นี่เริ่มกันเลยเหรอ?""ทำไม คุณไม่ต้องการเหรอ อยากรอให้อาการกำเริบก่อนค่อยรักษา?"ลั่วอู๋ฉางพูดด้วยน้ำเสียงผ่อนคลาย "ผมไม่เป็นไร ยังไงก็รักษาให้หายขาดได้ มันแค่ลำบากกว่านิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้เป็นปัญหามาก"เฉียวจินซงรีบส่ายหัวและมือ: "ไม่ ไม่ ไม่!""ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ผมแค่รู้สึกว่าในฐานะแขก การรักษาโรคที่บ้านของคุณ มันฉับพลันเกินไป"เฉินไท่แนะนำ "พี่ชายพี่อย่าเกรงใจอยู่เลย คุณลั่วเป็นคนตร
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 205
"หุ้นของประธานเกา เก็บไว้เถอะ สิทธิ์การจัดการยังคงเป็นของคุณ"เกาฉี่เฉียงรู้จักนิสัยของเขาดี สิ่งที่ตัดสินใจแล้วจะไม่เปลี่ยนแปลงเขาจึงถอยแล้วขอร้องว่า "เอาแบบนี้ ผมจะมอบหุ้นให้กับเสี่ยวเหยียน คนหนุ่มสาวอย่างพวกคุณคุยกันได้ง่ายกว่า คนแก่อย่างพวกเราจะไม่ยุ่งด้วยดีกว่า"สิ่งนี้สร้างโอกาสให้กับเกาชิงเหยียนและลั่วอู๋ฉาง!ผู้ชายแก่คนนี้ทุ่มเทความพยายามเพื่อลูกสาวของเขาจริง ๆ!"ก็ดี คุณคิดเอาเลย" ลั่วอู๋ฉางยอมรับด้วยความยินดีเกาชิงเหยียนใช้โอกาสนี้เสนอแนะ "ไม่งั้นคืนนี้ คุณลั่วไปร้านจักรพรรดิใต้ฟ้ากับฉัน เพื่อจัดการขั้นตอนการส่งมอบอย่างเป็นทางการ"ในขณะนี้ โทรศัพท์มือถือของเฉียวจินซงดังขึ้นเขาขมวดคิ้วด้วยสีหน้าไม่อดทนอย่างเห็นได้ชัด และพูดว่า "คุณลั่ว อดีตพ่อตาของท่านโทรมา""สองวันนี้พวกเขาผลัดกันรังควานผม จะเลี้ยงข้าวผม ผมปฏิเสธไปแล้ว แต่พวกเขาก็ยังโทรมาไม่หยุด""บอกว่าต้องการขอบคุณยาที่ผมให้ อาการบาดเจ็บของลูกสาวพวกเขาหยางหว่านอวี่หายหมดแล้ว เกี่ยวอะไรกับผมล่ะ ผมบอกว่าคนอื่นให้ยามา พวกเขาก็ไม่เชื่อเลย"เห็นได้ชัดว่าทั้งสองต้องการใช้ประโยชน์จากโอกาสที่จะได้มีความสัมพันธ์กับเฉีย
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 206
เมื่อได้ยินชื่อหวังจื่อเฟิง ใบหน้าหยางหว่านอวี่ก็มืดลงทันทีเธอนึกถึงพฤติกรรมที่ย่ำแย่ของหวังจื่อเฟิงที่บ้านของตระกูลสวีแบบนั้น เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกรังเกียจทั้งๆ ที่ไม่ใช่ความดีความชอบของเขา แต่กลับหน้าด้าน ๆ เอามาเป็นของตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อความอยู่รอดของตัวเอง โดยไม่คํานึงถึงชีวิตความตายของคนอื่นช่างชั่วร้ายจริง ๆ"ฉันก็รู้สึกว่าหวังจื่อเฟิงไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่พวกเราไม่ได้มีความแค้นกับเงินนะ!"เมื่อเห็นว่าลูกสาวดูไม่มีความสุข สวีชุ่ยหลานจึงรีบชักชวน "เป็นเรื่องปกติที่คนจะกลัวตาย"หยางหว่านอวี่ขมวดคิ้วและพูดว่า "คนอย่างเขาเต็มไปด้วยคำโกหก จะเชื่อถือได้ไหม?""พูดแบบนั้นไม่ได้! เรามอบเงินทั้งหมดให้กับหวังซื่อกรุ๊ป ไม่ใช่ให้กับตัวหวังจื่อเฟิง" สวีชุ่ยหลานกล่าวอย่างรวดเร็ว"พ่อของเขาหวังฉีอิ๋ง ค่อนข้างเชื่อถือได้ เขาทำงานด้านการแพทย์มาหลายปีและมีรากฐานที่มั่นคง"แม้แต่จ้าวเหม่ยอวิ๋นซึ่งเป็นคนนอกก็อดไม่ได้ที่จะพูดสิ่งดี ๆ ให้กับตระกูลหวัง"เมื่อเช้านี้ ฉันเห็นคนหลายร้อยคนเข้าคิวอยู่หน้าร้านยาเฉพาะทางของหวังซื่อกรุ๊ป พวกเขาขายในปริมาณจำกัด แต่ความต้องการยังคงเกินอุปทา
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 207
แม้แต่มหาวิทยาลัยต่างประเทศอันทรงเกียรติหลายแห่งก็ยื่นมือมาให้เธอเนื่องจากโรคของเธอ ลูกสาวจึงต้องละทิ้งอนาคตที่สดใสและเข้าสู่สังคมตั้งแต่เนิ่น ๆ เพื่อหาเงินมาเลี้ยงดูครอบครัว"แม่พูดอะไรน่ะ?"ฟางจื่อเสวี่ยรีบหยิบทิชชู่ออกมา เช็ดน้ำตาจากหางตาของแม่เธอ แล้วพูดว่า "แม่เลี้ยงดูหนูคนเดียวตั้งแต่เล็กจนโต มันเป็นหน้าที่ของหนูที่จะต้องกตัญญูต่อแม่และดูแลแม่ ไม่มีภาระไม่ภาระอะไร""ตราบใดที่อาการป่วยของแม่หายได้ ชีวิตครอบครัวของเราจะเจริญรุ่งเรืองมากขึ้นอย่างแน่นอน""แม่ แค่วางหัวใจไว้ในท้องแล้วรอเสพสุขก็พอ"น้ำตาของแม่จึงกลายเป็นเสียงหัวเราะด้วยคำพูดของลูกสาว เธอเต็มไปด้วยความปรารถนาถึงอนาคตทันทีหลังจากตรวจร่างกายต่าง ๆ เสร็จแล้ว สองแม่ลูกก็มาพบหมอผู้อำนวยการหม่าพลิกดูผลการตรวจในคอมพิวเตอร์พลางพูดว่า "สภาพจิตใจของผู้ป่วยดี ไม่น่าจะมีปัญหา""ฉันบอกแล้วว่าต้องไม่เป็นอะไร!"แม่พูดว่า "เสี่ยวเสวี่ย เธอดูผู้อำนวยการหม่าก็พูดแบบนี้ ฉันรู้ตัวของฉันดี"ทันใดนั้นสีหน้าของผู้อำนวยการหม่าก็เปลี่ยนไปในตอนแรกเขาขมวดคิ้ว จากนั้นหยิบแว่นตาที่วางอยู่ข้าง ๆ ใบหน้าของเขาเริ่มเคร่งขรึมมากขึ้นเรื
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 208
แผนกผู้ป่วยใน แผนกผู้ป่วยทั่วไปที่ทางเดินฟางจื่อเสวี่ยถือผลตรวจของแม่เธอโดยระบุว่าอาการแย่ลง มะเร็งเต้านมระยะกลางเธอนั่งยอง ๆ อยู่กับพื้นอย่างช่วยไม่ได้ เอามือปิดปาก พยายามจะไม่ร้องไห้เพราะแม่จางเมิ่งผิง อยู่ในวอร์ดที่มีกำแพงกั้นไว้น้ำตาของเธอไหลเบา ๆ ลงมาตามง่ามนิ้วของเธอและหยดลงมาอย่างต่อเนื่องยุ่งมาทั้งวัน ก่อนอื่นพาแม่ไปตรวจรายการต่าง ๆ ก่อน จากนั้นก็ยุ่งกลับการทำเรื่องนอนโรงพยาบาลเธอไม่ได้กินหรือดื่มน้ำเลยแม้แต่น้อยนี่เป็นเรื่องรอง สาเหตุหลักมาจากแรงกดดันทางจิตใจอย่างมากฟางจื่อเสวี่ยกำลังจะพังทลายไปทั้งตัว!เธอเป็นเพียงผู้หญิงธรรมดา ๆ ในตอนนี้เธอไม่มีใครพึ่งพาได้ ทำได้เพียงแบกทั้งหมดนี้ไว้บนบ่าของตัวเองเท่านั้นหลิวตงฉี่สวมเสื้อคลุมสีขาวรีบไปพร้อมกับผู้เชี่ยวชาญหลายคนจากแผนกเนื้องอกวิทยา"เกิดอะไรขึ้น?" หลิวตงฉี่ถามผู้อำนวยการหม่าตอบว่า "คณบดี เซลล์มะเร็งของผู้ป่วยแพร่กระจายเร็วมาก เร็วกว่าในบันทึกทางการแพทย์ก่อนหน้านี้มาก""ในช่วงเวลาสั้น ๆ พัฒนาจากระยะแรกไปสู่ระยะกลาง""และที่แปลกก็คือ ผู้ป่วยมีสภาพร่างกายและจิตใจที่ดี ซึ่งไม่เป็นไปตามบรรทัดฐาน ดังนั้นผม
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 209
"คุณลั่วคนไหน?"ฟางจื่อเสวี่ยตกใจ จากนั้นเธอก็เห็นชัดเจนว่าอีกฝ่ายคือหลิวตงฉี่และตอบว่า "หนึ่งในลูกค้าของฉัน เขาเป็นคนดี และมักจะดูแลฉันเป็นอย่างดี"หลิวตงฉี่ถามต่อ "ชื่อเต็มของคุณลั่วชื่ออะไร?""คุณลั่ว ลั่วอู๋ฉาง ฉันทำงานที่กวนหลานวิลล่าและเป็นผู้ดูแลส่วนตัวของคุณลั่วค่ะ" ฟางจื่อเสวี่ยตอบหลิวตงฉี่ปรบมืออย่างตื่นเต้นทันที "เยี่ยมมาก!""ผมก็ว่าแล้ว มีคนไม่มากที่ใช้แซ่ลั่ว แต่คิดไม่ถึงจริง ๆ ว่ามันจะบังเอิญขนาดนี้!"ฟางจื่อเสวี่ยสับสน " ผู้อำนวยการหลิว คุณหมายความว่าไง?"หลิวตงฉี่จงใจล้อเล่นและพูดด้วยรอยยิ้ม "อาการป่วยของแม่คุณจะดีขึ้น!""จริงเหรอ?" ฟางจื่อเสวี่ยรู้สึกประหลาดใจแต่เมื่อคิดถึงการสนทนาระหว่างพวกเขาเมื่อกี้ เธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกสงสัย "คุณไม่ได้ตั้งใจจะทำให้ฉันโล่งอกนะ ผู้อำนวยการหลิว ฉันรับได้!"หลิวตงฉี่ส่ายหัวแล้วพูดว่า "สาวน้อย ผมไม่สามารถรับประกันได้ว่าผู้ป่วยรายอื่นจะหายขาด แต่แม่ของคุณจะหายขาดแน่นอน"แม้แต่คนอย่างหลินเกาอวี้ที่ถูกประกาศว่าตาย ลั่วอู๋ฉางก็ยังสามารถทำให้ฟื้นคืนชีพได้ไม่ต้องพูดถึงเนื้องอกเต้านมเล็ก ๆ ต่อหน้าหมอเทวดาลั่ว มันไม่คุ้มค่าที่
Latest chapter
