บทที่ 259

เนื่องมีความแตกต่างระหว่างชายหญิง และทักษะการป้องกันตัวที่เธอได้เรียนมาเป็นเพียงผิวเผินเท่านั้น

ถ้าซือเทียนฝูเหนือกว่า จะไม่มีข้อได้เปรียบใด ๆ เลย

ไม่ว่าเธอจะพยายามดิ้นรนเพียงใด ก็ไม่เกิดประโยชน์

"ฉันยังบอกว่าเธอกลับตาลปัตร ผู้หญิงสารเลว!"

ซือเทียนฝูยังคงดึงผมของเธอต่อไป และยกมืออีกข้างขึ้นสูง ขณะที่เขากำลังจะตบลงไป

"นี่เป็นถิ่นฉัน ฉันพูดอะไรก็อย่างนั้น!"

ในเวลานี้เอง มืออีกข้างก็เอื้อมมาจับข้อมือของซือเทียนฝูได้อย่างแม่นยำ

ซือเทียนฝูออกแรงอย่างต่อเนื่องเพื่อหลุดพ้น แต่ผลที่ได้คือไม่ขยับแม้แต่นิด

"ไอ้หนุ่ม แกเป็นใคร? ฉันขอเตือนว่าอย่ายุ่งเรื่องของคนอื่น ฉันสั่งให้แกปล่อยมือ ได้ยินไหม!" ซือเทียนฝูกล่าวอย่างดุร้าย

ลั่วอู๋ฉางพูดอย่างเย็นชา "ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้!"

จากนั้นหยางหว่านอวี่ก็เห็นว่าเป็นเขา และความรู้สึกปลอดภัยที่อธิบายไม่ได้ก็เกิดขึ้นทันที

ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่?

"แกเป็นใครมาจากไหน กล้ามาออกคำสั่งกับฉัน ฉันไม่ปล่อย แกจะทำอะไรฉันได้?"

ซือเทียนฝูอยู่ในถิ่นของตัวเอง แน่นอนว่าไม่กลัว "ถ้าแกไม่ปล่อย ฉันให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยตีแกให้ตาย... ห๊ะ!"

เขายังไม่ทันพูดจบ ลั่