บทที่ 286

ฉีหยวนอู่ที่ขาดแขนไปข้างหนึ่ง เต็มไปด้วยเลือดมีการแสดงออกที่ดุร้ายเหมือนผีร้ายจากนรก

ลูกศิษย์จับผุ้หญิงที่อ่อนแอคนหนึ่งเป็นตัวประกัน พฤติกรรมที่น่ารังเกียจเช่นนี้ แทนที่จะหยุดยั้ง ฉีหยวนอู่ซึ่งเป็นนักบู๊โบราณกลับปรบมือเสียงดัง

เขาคิดว่าอย่างนี้จึงจับจุดอ่อนของลั่วอู๋ฉางได้

กลับไม่รู้เลยว่ามันทำให้ลั่วอู๋ฉางโกรธมาก!

ดั่งคำโบราณที่ว่า ไม่หาเรื่องตายก็จะไม่ตาย!

ใบหน้าของลั่วอู๋ฉางเย็นชาราวกับน้ำแข็ง และดวงตาของเขาฉายแววด้วยเจตนาฆ่าอย่างเย็นชา เขาเสียใจที่ตัวเองแสดงความเห็นอกเห็นใจเมื่อครู่นี้

ความจริงที่โหดร้ายพิสูจน์อีกครั้งว่าความมีน้ำใจไม่มีประโยชน์!

อีกฝ่ายไม่เพียงแต่จะไม่รู้สึกขอบคุณ แต่พวกเขาจะคิดว่าคุณอ่อนแอและรังแกได้ จะยิ่งไร้ศีลธรรมมากขึ้นและกำเริบมากกว่าเดิม

ลั่วอู๋ฉางยกมือขึ้น

"เปรี้ยง!"

แสงสีเงินกลายเป็นแสงเย็นและตกลงไปที่คอของลูกศิษย์ทันที

จิตใต้สำนึกของเขาคิดจะใช้มีด แต่พบว่าร่างกายแข็งทื่อ แขนของเขาไม่ฟังการสั่งงานเลย

"อาจารย์ ผมขยับไม่ได้ ท่านโปรดช่วยผมด้วย!"

ราวกับว่าเขาถูกอาคมจนไม่สามารถขยับแขนขาได้

"ไอ้สารเลว แกทำอะไรกับลูกศิษย์ของฉัน?" ฉีหยวนอู่ถามด้วยดว