Share
บทที่ 243
Related chapter
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 244
"ตอนนี้ฉันมีเงิน มีผู้หญิง และมีคน ชีวิตสุขสบายมาก""สามารถส่งนักฆ่าไปเจอนายได้ตลอดเวลา ในชีวิตนี้นายจะไม่มีวันหลับสบาย!"หวังจื่อเฟิงภูมิใจมาก "มีเรื่องหนึ่งที่ฉันต้องขอบคุณนาย ถ้าตอนนั้นนายไม่ได้เข้ามาแทรกแซง ฉันอาจจะไม่มีโอกาสได้รับเงินร้อยล้านจากหยางหว่านอวี่"ด้วยความฉลาดและละเอียดของหยางหว่านอวี่ แม้ว่าจะตัดสินใจลงทุน ก็จะไม่โอนเงินเร็วขนาดนี้ถ้าถ่วงเวลาไปอีกไม่กี่วัน ข่าวของตระกูลหวังระเบิดออกมาคืนนั้นในร้านจักรพรรดิใต้ฟ้า หยางหว่านอวี่ดูเหมือนจะโกรธลั่วอู๋ฉางเช้าวันรุ่งขึ้นจึงให้จ้าวเหม่ยอวิ๋นโอนเงินเข้าบัญชีของตระกูลหวังโดยตรง"ฉันหานายเจอ ก็สามารถจับนายได้"ลั่วอู๋ฉางไม่โกรธหวังจื่อเฟิง และพูดอย่างมั่นใจ "จับนายนั้นมันง่ายมาก""ฮ่าฮ่าฮ่า!"หวังจื่อเฟิงหัวเราะอย่างดุเดือด ด้วยสีหน้าเย่อหยิ่ง "นายรู้เหรอว่าฉันอยู่ที่ไหน ก็จะจับฉัน!""ไอ้แซ่ลั่ว นายผยองเกินไปแล้ว ฉันจะอยู่ที่นี่รอให้นายมาจับ ถ้าจับฉันได้ ฉันจะใช้แซ่เดียวกับนาย!""ในเมื่อนายคอลวิดีโอมาหาฉันแล้ว งั้นก็อย่าอยู่เฉย ช่วยฉันนำคำพูดไปบอกตระกูลหยาง""เงินของพวกเขา ฉันจะพยายามใช้ให้หมดแน่นอน พยายามใช้เงิน
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 245
ลั่วอู๋ฉางพูดอย่างเย็นชา "หัวเราะต่อไป ไม่นานนายก็จะหัวเราะไม่ออกแล้ว"เสียงนั้นดังขึ้นวิดีโอก็วางสายไปบนชายหาดของเกาะที่อยู่ห่างออกไปหลายพันไมล์ หวังจื่อเฟิงขมวดคิ้วแม้ว่าเขาจะไม่เคยจริงจังกับลั่วอู๋ฉางเลย แต่การที่อีกฝ่ายติดต่อเขาอย่างรวดเร็วก็แสดงให้เห็นว่าเขายังคงมีความสามารถอยู่บ้างต้องการเตรียมตัวให้พร้อม หวังจื่อเฟิงจึงลุกขึ้นนั่งและโบกมือให้ชายที่สวมแว่นกันแดดอยู่ข้าง ๆชายสวมแว่นกันแดดเดินเข้ามาแล้วพูดว่า "คุณหวัง มีอะไรต้องการครับ?"หวังจื่อเฟิงชี้ไปที่เกาะที่อยู่ห่างไกล "เอาเรือมาส่งฉันไปเดี๋ยวนี้""แต่ที่นั่นยังไม่ได้รับการพัฒนาเต็มที่ และสภาพก็ย่ำแย่มาก"ชายสวมแว่นกันแดดพูดตามความเป็นจริง "คนในพื้นที่มักจะต่อสู้เพื่อสิทธิในการเป็นเจ้าของ ดังนั้นจึงมีอันตรายอยู่บ้าง"หวังจื่อเฟิงไม่สนใจเรื่องนั้นมากนัก และพูดอย่างไม่ให้สงสัยว่า "ตราบใดที่คนนอกหาไม่เจอ สภาพแย่หน่อยก็ไม่เป็นไร ทำตามเถอะ""ได้ครับ ตามที่คุณต้องการ" ชายสวมแว่นกันแดดหันหลังและจากไปหลังจากนั้นไม่นานเรือยอทช์ลำหนึ่งแล่นออกไปจากที่นี่ ทิ้งเส้นทางยาวสีขาวไว้บนทะเลหวังจื่อเฟิงยืนอยู่บนหัวเรือ มองดู
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 246
หยางหว่านอวี่ย่อมรู้สึกเขินอายที่ต้องพูดเรื่องแบบนี้"ดอกเบี้ยสามเท่า ทําไมพวกเขาไม่ไปปล้นล่ะ?"สวีชุ่ยหลานตะโกนด่าอีกครั้ง "ให้ตายเถอะไอ้ลั่วอู๋ฉาง นายทำให้ตระกูลหยางเราเดือดร้อน!""ถ้ารู้ว่าเป็นแบบนี้ ตอนแรกก็ไม่ควรช่วยเขาลดโทษ ให้เขาอยู่ในคุกไปจนตาย"หยางหว่านอวี่ซึ่งอารมณ์เสียอยู่ก็แล้วขมวดคิ้วทันทีเมื่อได้ยินสิ่งนี้ "เกี่ยวอะไรลั่วอู๋ฉาง?""เขารู้ทั้งรู้ว่าหวังจื่อเฟิงมีปัญหา แต่จงใจไม่หยุดพวกเรา ทำให้ครอบครัวเราเสียเงินไปมากมายขนาดนี้ ด่าเขาไม่สมควรเหรอ?" สวีชุ่ยหลานไม่มีเหตุผลจู่ ๆ หยางหว่านอวี่ก็ระเบิด "เขาไม่ได้หยุดเหรอ?""เป็นแม่ เป็นพ่อและเสี่ยวหาว พวกคุณพยายามอย่างยิ่งที่จะพูดสิ่งที่ดีให้หวังจื่อเฟิง เป็นครอบครัวเราที่กระโดดไปติดกับดัก ใครห้ามได้?""เราสองคนหย่ากันแล้ว คนอื่นเตือนด้วยความหวังดี ก็ถือว่าเป็นมโนธรรมมากแล้ว! เป็นพวกเราที่ไม่ฟัง ไม่เห็นความหวังดี สุดท้ายก็หลงกลความชั่วร้าย!""ตอนนี้คุณโยนความผิดไปที่คนอื่น มีความหมายไหม? คุณไม่ไปด่าหวังจื่อเฟิงที่โกงเงินเรา ด่าลั่วอู๋ฉางทำอะไร ด่าคนอื่นก็ด่าไม่ถูก คุณจะทำอะไรได้อีก!"พูดจบหยางหว่านอวี่ก็หันหลังกลับแล
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 247
หยางหว่านอวี่ใส่ขวดลงในกระเป๋าอย่างระมัดระวัง จากนั้นลุกขึ้นและออกไป"หว่านอวี่เธอจะไปไหน? จะถึงเวลาอาหารเย็นแล้ว?" หยางซิ่งเหวินถามอย่างรีบร้อนเมื่อเห็นลูกสาวเดินออกไปอย่างเร่งรีบหยางหว่านอวี่พูดโดยไม่หันกลับมามอง "พวกคุณกินเถอะ ไม่ต้องรอหนู"……โรงพยาบาลแห่งที่หนึ่ง เมืองจิงไห่ แผนกผู้ป่วยในสุดทางเดินเป็นห้องผู้ป่วยเดี่ยวธรรมดา"เดี๋ยวคุณลั่วก็มาแล้ว!"หลิวตงฉี่ดูตื่นเต้นและพูดกับหลี่เหวินหัวที่กำลังตรวจสุขภาพจางเมิ่งผิง "ผมขออนุญาตแล้ว คุณลั่วตกลงให้เราสองคนเฝ้าดูอยู่ข้าง ๆ ""เยี่ยมมาก!" หลี่เหวินหัวก็ดีใจเช่นกันมีร่องรอยของความเสียใจบนใบหน้าของหลิวตงฉี่ "แต่ไม่สามารถถ่ายรูปขั้นตอนการรักษาได้ จะดีมากถ้าถ่ายรูปได้ สามารถทบทวนและศึกษาได้ตลอดเวลา"หลี่เหวินหัวจ้องมองเขาทันที "อย่าได้คืบจะเอาศอก!""ได้สังเกตอยู่ข้าง ๆ ก็ถือว่าโชคดีมากแล้ว ยังคิดจะถ่ายรูปไว้อีก ฝันอยู่เหรอ?""คุณลั่วคือใคร ตัวตนของเขา และเทคนิคทางการแพทย์ของเขาล้วนเป็นความลับขั้นสุดยอด!"หลิวตงฉี่รีบอธิบาย "แน่นอนว่าผมรู้! ผมแค่พูดไปเฉย ๆ คุณอย่าจริงจังสิ""ได้เห็นกับตาตัวเอง กระบวนการทั้งหมดของการรักษา
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 248
ความผิดหวังบนใบหน้าของหลี่เหวินหัว ปรากฏชัดเจนบนใบหน้าเกิดอะไรขึ้นกับวัยรุ่นสมัยนี้และเห็นเงินสำคัญมากขนาดนี้?หรือว่าญาติ สุขภาพและสิ่งอื่น ๆ อ่อนแอเมื่อเผชิญกับเงินเหรอ?เมื่อกี้ยังบอกว่ายอมเป็นช้างเป็นม้า แต่ทันทีที่พูดถึงเรื่องเงิน กับลืมไปจนหมด?หากเป็นแบบนี้ หลี่เหวินหัวรู้สึกไม่คุ้มค่าแทนลั่วอู๋ฉาง!แถมตัวเองยังบอกรุ่นน้องว่าให้ลดค่ารักษาพยาบาลของจางเมิ่งผิงแม่ของเธอถ้ารู้ว่าเป็นแบบนี้ก็ไม่รู้สึกเห็นอกเห็นใจแล้วสมัยนี้เจตนาดีไม่ได้รับผลตอบแทนที่ดีจริง ๆ"ไม่ใช่แน่นอน คุณเข้าใจผิดแล้ว อย่าพูดถึงแค่ครึ่งหนึ่งเลย แม้ว่าจะเป็นทรัพย์สินทั้งหมด ฉันก็ยินดีที่จะนำออกมาเป็นค่ารักษา!"ฟางจื่อเสวี่ยรีบส่ายหัวและโบกมือ "สิ่งที่ฉันหมายถึงคือ...""บ้านเรายากจนมาก เพื่อที่จะรักษาแม่ ขายบ้านไปแล้ว และมีหนี้อีกล้านห้า จะมีทรัพย์สินอะไรที่ไหนอีก""คณบดีทั้งสองท่าน คุณดูสถานการณ์ของบ้านเราสิ จะทำอย่างไรดี?"เมื่อทั้งสองได้ยินดังนั้นก็ตกตะลึงทันที!ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง หรือว่าจะเอาหนี้สินครึ่งหนึ่งมาเป็นค่ารักษา?ล้อเล่นอะไรกัน!คนอื่นใช้เงินรักษา พวกคุณรักษาได้เงิน เหมาะสมเหร
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 249
ในขณะนี้ได้พิสูจน์แล้วว่าการแพทย์แผนจีนมีความลึกซึ้งมากสืบทอดกันมานับพันปีและยังคงยืนหยัดอยู่ ย่อมมีความหมายและคุณค่าในตัวเองอย่างแน่นอน"รุ่นน้อง นายเคยเห็นเทคนิคการฝังเข็มของคุณลั่วชุดนี้ไหม?" เขาถามหลิวตงฉี่ส่ายหัว "ไม่เคยเห็น แต่แน่ใจได้ว่ามันน่าจะเป็นทักษะทางการแพทย์ที่สูญหายไป"ลั่วอู๋ฉางฝังเข็มสุดท้ายแล้วพูดว่า "นี่คือ เข็มเสินหนง ซึ่งออกแบบมาเป็นพิเศษเพื่อรักษาอาการป่วยระยะสุดท้าย"หลิวตงฉี่รีบกอดหมัด "ขอบคุณคุณลั่วที่ช่วยไขปริศนา!"เขาจำชื่อนี้ไว้ในใจแล้ว พร้อมที่จะกลับไปอ่านตําราการแพทย์ หวังว่าจะพบข้อมูลที่เกี่ยวข้องบ้างสิบนาทีต่อมา ใบหน้าของจางเมิ่งผิงก็เริ่มดำขึ้นร่องรอยของพลังงานสีดำลอยขึ้นมาจากผิวหนังไม่เพียงแต่ฟางจื่อเสวี่ยไม่เคยเห็นปรากฏการณ์นี้ หลี่เหวินหัวและหลิวตงฉี่ก็ไม่เคยเห็นเช่นกันเมื่อเวลาผ่านไป สีผิวของจางเมิ่งผิงก็เริ่มกลับมาเป็นปกติแม้จะยังซีดจางอยู่บ้าง แต่ก็มีความแตกต่างที่ชัดเจนเมื่อเทียบกับก่อนการรักษาเมื่อเห็นใบหน้าของแม่ของเธอค่อย ๆ กลับมาแดง ฟางจื่อเสวี่ยก็ตื่นเต้นมาก!ในความทรงจำของเธอ ตั้งแต่แม่ได้รับการวินิจฉัยว่าป่วย การเปลี่ย
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 250
ฟางจื่อเสวี่ยตื่นเต้นมาก!จางเมิ่งผิงตื่นเต้นมาก!แม้แต่ผู้สังเกตการณ์สองคน หลี่เหวินหัวและหลิวตงฉี่ก็ยังตื่นเต้น!สิ่งที่คนกลัวมากที่สุดคือการเจ็บป่วยโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับจางเมิ่งผิงที่มาจากครอบครัวธรรมดา ความเจ็บป่วยของคน ๆ เดียวสามารถทำลายทั้งครอบครัวได้ขายบ้านขายรถ!ยืมเงินจากทุกที่แม้กระทั่งนอกระบบ!ยิ่งกว่านั้นไม่มีหลักประกันว่าโรคนี้จะหายขาดในกรณีส่วนใหญ่ เงินถูกใช้ไปและคนก็เสียชีวิตสุดท้ายก็ต้องเสียทั้งเงินเสียทั้งคนคนตายต้องทนทุกข์ทรมานจากโรคภัยไข้เจ็บก่อนตาย คนที่ยังมีชีวิตอยู่ต้องแบกรับหนี้สินสูงต่อไปตอนนี้โรคของจางเมิ่งผิงได้รับการรักษาแล้วและบอกมาว่าจะไม่ป่วยอีก ไม่ต้องกังวลเรื่องค่ารักษาพยาบาลที่สูง และไม่ต้องกังวลว่าจะเป็นตัวถ่วงลูกสาวไปตลอดชีวิตฟางจื่อเสวี่ยไม่ต้องกังวลเรื่องสุขภาพของแม่หรือกังวลว่าวันหนึ่งแม่จะจากตัวเองไปเรื่องเลวร้ายทั้งหมดได้จบลงแล้ว!ทั้งแม่และลูกสาวหลั่งน้ำตาด้วยความตื่นเต้นพร้อม ๆ กัน กอดกันร้องไห้ในขณะที่ตื่นเต้นฟางจื่อเสวี่ยก็คิดถึงเรื่องค่ารักษาพยาบาล อดไม่ได้ที่จะรู้สึกกังวลอีกครั้งและรู้สึกไม่มั่นใจมากขึ้น"คุณลั่
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 251
ฟางจื่อเสวี่ยแอบตัดสินใจในใจ ให้แม่ไปทำงานทำความสะอาดที่วิลล่ากวนหูได้ แต่ไม่สามารถให้คุณลั่วจ้างได้ปกติหาเวลาให้มากขึ้น ไปช่วยที่คฤหาสน์หมายเลขหนึ่งได้ แต่รับเงินเดือนไม่ได้เด็ดขาด……ชิงเหยน กรุ๊ป ห้องทำงานท่านประธานเกาชิงเหยียนสวมกระโปรงโอแอลสุดเซ็กซี่ซึ่งเน้นรูปร่างเอวเอสที่สมบูรณ์แบบของเธอขายาวในถุงน่องสีดำตรงสองข้าง ไม่มีไขมันส่วนเกินแม้แต่น้อย เท้าเหยียบรองเท้าส้นสูงหนังสีดำ ทั้งตัวขาวเหมือนหยกบวกกับใบหน้าที่ประณีตของเธอ อารมณ์ที่ไม่ธรรมดา กล่าวได้ว่าเธอมีเสน่ห์ดึงดูดใจจากผู้ชายทุกคนฆ่าพวกเขาทั้งหมด!"ประธานเสี่ยวเกา ประธานหยางจากหยางซื่อกรุ๊ป มาแล้วค่ะ" เลขาเข้ามารายงานเกาชิงเหยียนเงยหน้าขึ้นด้วยท่าทางที่ซับซ้อนและพูดว่า "ประธานหยาง ไม่คิดว่าตัวเองเป็นคนนอกจริง ๆ!"ถ้าไม่ใช่เพราะลั่วอู๋ฉาง เกาชิงเหยียนก็คงไม่ชายตามองหยางซื่อกรุ๊ปด้วยซ้ำไม่ว่าจะเป็นในแง่ของคุณสมบัติ ทรัพยากรทางการเงิน หรือความสามารถ มีพันธมิตรมากมายที่ดีกว่าหยางซื่อกรุ๊ปเลขากล่าวด้วยความไม่พอใจ "จริง ๆ แล้ว หยางหว่านอวี่ทำมากเกินไปนิดหน่อย!""หลังจากเซ็นสัญญาเหรียญทองครั้งที่แล้ว เราโอนเงินเ
Latest chapter
