Share
บทที่ 100 ชาตินี้คงไม่กลับมาแล้ว
Related chapter
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 101 ติดตามเซินเอ๋อดีกว่า
มู่ชิงชิงสะดุ้ง "เซินเอ๋อ เธอเข้าใจผิดหรือเปล่า? จะมีคนอยู่บนหลังคาได้ยังไง?"หลิ่วเซิงเซิงไม่ได้พูดอะไร แต่ทันใดนั้นก็ลุกขึ้นยืนและปกป้องมู่ชิงชิงไว้ข้างหลังหลังจากนั้นทันที ชายชุดดำสองคนก็กระโดดเข้ามาจากหน้าต่างมู่ชิงชิงตกใจมากจนเธอต้องการเรียกใครสักคนทันที หลิ่วเซิงเซิงก็หยิบเข็มเงินออกมาและกำลังจะลงมือ แต่ทันใดนั้นชายสองคนในชุดดำก็คุกเข่าลงบนพื้นมู่ชิงชิงตกตะลึง เธอมองไปที่หลิ่วเซิงเซิงอย่างว่างเปล่าและหลิ่วเซิงเซิงก็สับสนเช่นกัน"พวกเจ้าเป็นใคร?"ชายชุดดำสองคนดึงผ้าคลุมหน้าออกอย่างสุภาพ แต่พวกเขาก็เผยให้เห็นใบหน้าที่ไม่คุ้นเคยสองใบหน้าชายชุดดำคนหนึ่งเงยหน้าขึ้นแล้วพูดว่า "คุณหนูชิงชิง ข้าน้อยชื่ออี้โจว นี่คือน้องชายของข้าน้อย อี้เฉิน เราควรจะติดตามหัวหน้าแก๊งไปตลอดชีวิต แต่เจ้านายได้ออกคำสั่งไว้ก่อนแล้วว่า ถ้าเขาจากไป ข้าน้อยต้องตามหาเจ้านายของหยกอีกครึ่งหนึ่งเพื่อติดตามไปตลอดชีวิต""หัวหน้าแก๊งอะไร? เจ้ากำลังพูดถึงเรื่องอะไร..."มู่ชิงชิงดูสับสน แต่หลิ่วเซิงเซิงที่อยู่ข้าง ๆ กลับพูดว่า "หัวหน้าแก๊งที่พวกเขาเรียกคือพี่รองของเจ้า ดูเหมือนว่าพวกเขาจะรู้ว่าอีกครึ่งหนึ่งข
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 102 อิสระทางการเงินดีที่สุด
หลังจากได้ยินสิ่งที่หลิ่วเซิงเซิงพูด อี้เฉินก็เริ่มวิตกกังวล "เจ้าช่างน่ารังเกียจเหลือเกิน!"อี้โจวขมวดคิ้ว "เราไม่สามารถกินยานี้ได้ ใครจะรับประกันได้ว่าเจ้าจะไม่ต้องการควบคุมเราไปตลอดชีวิต?""กินไม่กินก็แล้วแต่พวกเจ้า ข้าไม่ใช่คนดี ข้าไม่มีหัวใจเมตตา การรับพวกเจ้าไว้ก็เป็นสิ่งที่อันตรายมาก หากข้าไม่สามารถรับประกันความภักดีของพวกเจ้าได้ ทำไมข้าต้องเสี่ยงขนาดนั้นด้วย"หลิ่วเซิงเซิงโยนขวดยาในมือของเธอไปที่เท้าของพวกเขา "แน่นอนข้าไม่รีบ พวกเจ้าค่อย ๆ คิดดูก็ได้"หลังจากพูดอย่างนั้น เธอก็ดึงมู่ชิงชิงแล้วจากไปมู่ชิงชิงติดตามหลิ่วเซิงเซิงไปอย่างว่างเปล่า "เซินเอ๋อ เราไม่ได้ช่วยพวกเขาเหรอ? ทำไมเราถึงวางยาพิษพวกเขา... ""ความเมตตาเป็นมีดสองคม ไม่ว่าจะช่วยใคร ก็ต้องมั่นใจในความปลอดภัยของตัวเอง ถ้าพวกเขาไม่มีเจตนาแอบแฝง ข้าจะช่วยล้างพิษไม่ช้าก็เร็ว ถ้าพวกเขามีเจตนาแอบแฝง พวกเขาก็หาเรื่องตายเอง"พูดจบ หลิ่วเซิงเซิงกล่าวเสริมว่า "ที่จริงข้าไม่อยากรับเรื่องยุ่งยากแบบนี้ แต่อยู่ ๆ ข้าก็นึกถึงความคิดที่เจ้าเคยบอกว่าอยากสร้างแก๊ง จำได้ไหมว่าข้าเคยบอกเจ้าว่าข้าก็มีความคิดนั้นเหมือนกัน"มู่ชิงช
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 103 ข้าจะไม่รังควานเจ้าอีก
ระยะห่างระหว่างคนทั้งสองแคบลงทันที และหลิ่วเซิงเซิงดูเหมือนจะได้ยินเสียงหัวใจเต้นของเขาได้เธอพูดอย่างอึดอัด " ท่านอ๋องต้องการอะไรจากข้า?""เจ้าแกล้งทำเป็นโง่กับข้าเหรอ?"หนานมู่เจ๋อมองดูเธออย่างตั้งใจ "ข้าบอกว่าข้าจะรับผิดชอบเจ้า แต่เจ้าก็หนีไป เจ้ารู้ไหมว่ามีคนเอาหน้ากากเก่าของเจ้ามาแกล้งทำเป็นเจ้าและยังแต่งตัวเหมือนเจ้าด้วย"หลิ่วเซิงเซิงต้องการผลักเขาออกไป "เจ้าก็ไม่ได้ถูกหลอกไม่ใช่เหรอ...""เจ้าไม่กลัวข้าถูกหลอกเหรอ?"หนานมู่เจ๋อกอดเธอไว้แน่น ไม่ปล่อยให้เธอผลักได้ใบหน้าหลิ่วเซิงเซิงเปลี่ยนเป็นสีแดง "เจ้าคืออ๋องชาง จะมีคนที่ไหนหลอกได้ง่าย ๆ?""เจ้ารู้อยู่แล้วว่ามีคนปลอมตัวเป็นเจ้า?"เมื่อเห็นสีหน้าเจ็บปวดของหนานมู่เจ๋อ หลิ่วเซิงเซิงก็รู้สึกผิดโดยไม่มีเหตุผล "เจ้าปล่อยข้าก่อนได้ไหม อุ๊บ..."ก่อนที่เธอจะพูดจบ ก็มีจูบประกบที่ริมฝีปากของเธอหลิ่วเซิงเซิงกำลังจะผลักเขาออกไป แต่เขากอดเธอแน่นขึ้น พลิกตัวแล้วกดเธอลงบนที่นั้งนุ่ม"อุ๊บ อย่า..."หนานมู่เจ๋อกัดริมฝีปากเธอเป็นการลงโทษ เป็นเวลานานแล้วปล่อยเธอไป "ในช่วงเวลานี้ สมองของข้าเต็มไปด้วยเงาของเจ้า แต่เจ้าไร้ความปราณีและหล
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 104 ข้าบอกให้พวกเจ้าออกไปให้หมด
"ข้าน้อยเซินเอ๋อ ถวายบังคมองค์หญิง"หลิ่วเซิงเซิงคำนับอย่างสุภาพหนานซินสะดุ้ง "หญิงสามัญชน? เสด็จอา ทำไมจู่ ๆ ถึงพาสามัญชนเข้ามาในวัง?"หนานมู่เจ๋อไม่ได้มองเธอด้วยซ้ำ จับมือของหลิ่วเซิงเซิงแล้วเดินไปทางพระราชวังหนานซินโกรธเล็กน้อยที่ถูกละเลย แต่เธอไม่กล้าแสดง ดังนั้นเธอจึงทำได้แค่ติดตามและพูดว่า"เสด็จอา อาการของเสด็จแม่แย่มาก แต่หมอหลวงเข้าไปไม่ได้ สาวใช้ก็ช่วยไม่ได้ และหมอตำแยหลายคนก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย นอกจากรออยู่ข้างนอก พวกเราทำอะไรไม่ได้เลย จะทํายังไงดีล่ะ?"หนานมู่เจ๋อหันความสนใจไปที่หลิ่วเซิงเซิง "เจ้าช่วยได้ไหม?"ขณะที่หลิ่วเซิงเซิงกำลังจะพูด หนานซินก็พูดอย่างกังวล "ในฐานะคนธรรมดาสามัญ เธอจะช่วยได้อย่างไร? เสด็จอา วันนี้ท่านเป็นอะไรไป ทำไมท่านถึงเพิกเฉยต่อข้า? ผู้หญิงป่าเถื่อนคนนี้ยากจนและต่ำต้อย และเธอก็มี ไม่มีสิทธิ์ไปพบเสด็จแม่ข้า...""ไม่ต้องให้เจ้ามาสอนข้า"หนานมู่เจ๋อเหลือบมองเธออย่างไม่แยแสหนานซินสะดุ้ง แต่สุดท้ายก็ก้มหัวอย่างเชื่อฟัง "ข้าพูดจริงนี่ ดูชุดเธอก็รู้ว่าเธอ...""ข้าสามารถช่วยได้"จู่ ๆ หลิ่วเซิงเซิงก็พูดขึ้น อันที่จริงเธอไม่ต้องการเกี่ยวข้องกับเ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 105 ก็แค่ต้องการรางวัลไม่ใช่เหรอ
หมอตำแยตกใจมากจนตัวสั่นไปทั้งตัว "เด็กคนนั้นอาจจะตายไปแล้ว สนมโหรวไม่สามารถมีชีวิตรอดได้…"หนานกงเฉิงรู้สึกงุนงงและใบหน้าของเขาซีดหนานซินถึงกับหลั่งน้ำตา "ไม่มีทาง เสด็จแม่ของข้ามีโชค เป็นไปได้ยังไง…"เธอกลืนน้ำลายและกัดฟันแล้วพูดว่า "นี่คือสาเหตุที่ผู้หญิงป่าเถื่อนคนนั้นไม่ออกมาเหรอ? เธอรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นข้างใน แต่เธอกลัวที่จะถูกลงโทษจึงไล่พวกเองออกมาหมด ตอนนี้เธอหนีออกไปทางหน้าต่างแล้วเหรอ?"หมอตำแยคุกเข่าลงกับพื้นตัวสั่นไม่กล้าพูดแต่หนานซินกำลังจะเข้าไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ "ผู้หญิงป่าเถื่อน ไสหัวออกมาเดี๋ยวนี้!"โดยไม่ได้ดูสถานการณ์ปัจจุบัน คาดไม่ถึงว่าจะเอาชีวิตเสด็จแม่มาเดิมพัน มันเกินไปจริง ๆ!ขณะที่หนานซินกำลังจะเปิดประตู หนานมู่เจ๋อก็ยืนอยู่ตรงหน้าเธอหนานซินกังวลมากจนน้ำตาไหล "เสด็จอา ท่านเป็นอะไรไปกันแน่ ทำไมวันนี้ท่านถึงเข้าข้างผู้หญิงป่าเถื่อนตลอดเวลา? เห็นได้ชัดว่าเธอแค่เล่นตลก...""เธอมีเหตุผลของเธอเองที่ทำเช่นนี้ และข้าเชื่อในตัวเธอ""แต่พวกเราไม่มีใครเชื่อเธอ! ปล่อยให้เธอเข้าไป สู้ให้หมอหญิงจากสำนักหมอหลวงเข้าไปดีกว่า สาวน้อยอย่างเธอจะรู้เรื่องการคลอดบุตรได้อย
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 106 ข้าจะล้างแค้นให้เจ้า
ชั่วขณะหนึ่ง การแสดงออกของหนานซินนั้นยอดเยี่ยมเป็นพิเศษเธองงอยู่เป็นเวลาหลายวินาที หลังจากตอบสนองได้ ใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอก็โกรธจนแดงก่ำ"เจ้าเป็นแค่ผู้หญิงป่าเถื่อน เจ้าจะเปิดโรงเตี๊ยมแบบนั้นได้ยังไง?""ขออภัย ก็เปิดกับเพื่อนของข้า ถ้าองค์หญิงชอบอาหารที่นั่น ครั้งหน้าไปก็เอ่ยชื่อข้าได้ ข้าจะลดราคาให้องค์หญิง"หลังจากพูดอย่างนั้นหลิ่วเซิงเซิงก็เดินออกไปทันทีที่เดินออกไปหนานมู่เจ๋อก็เดินเข้ามาหา "เหนื่อยไหม?"หลิ่วเซิงเซิงส่ายหัว "นิดหน่อย"หนานมู่เจ๋อจับมือของเธอเบา ๆ แล้วพูดว่า "ครั้งต่อไปถ้ามีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น เจ้าทำแค่ทำได้""ถ้าไม่มั่นใจ ข้าก็จะไม่เข้าไปยุ่ง"หนานมู่เจ๋อยิ้มด้วยความรัก "งั้นก็ดี"ดูเหมือนว่านี่จะเป็นครั้งแรกที่เห็นเขายิ้มให้กับตัวเองแบบนี้ ตอนหลิ่วเซิงเซิงอยู่ที่จวนอ๋องชางไม่เคยเห็นรอยยิ้มที่อ่อนโยนและรักขนาดนี้มาก่อนนึกไม่ถึงจริง ๆ ว่าเขาอยู่ข้างนอกจะเป็นแบบนี้ ทำไมกลับไปที่จวนอ๋องถึงหน้าบึ้งตึงตลอดเวลาหนานกงเฉิงได้เข้าไปเยี่ยมสนมโหรวนานแล้ว และหนานซินก็เดินออกไปอย่างหดหู่เมื่อมองดูคนสองคนคุยกันด้วยความรักที่ประตู เธอก็ดูอึดอัดเล็กน้อย "เอ่อ เห็
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 107 อย่าทำร้ายใบหน้าของผู้หญิงคนนี้
ฝนเริ่มตกหนักขึ้นเรื่อย ๆ หนานเทียนกับหลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนก็มาถึงตรงหน้าหลิ่วเซิงเซิงแล้วหลิ่วเซิงเซิงก้มศีรษะลงโดยไม่รู้ตัวเพราะเธอกลัวจะถูกจำได้หลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนคิดว่าผู้หญิงคนนั้นกลัว และอดไม่ได้ที่จะรู้สึกภูมิใจเล็กน้อยก็แค่ผู้หญิงป่าเถื่อนเทียบตัวเองไม่ได้อย่างแน่นอน"เฉี่ยนเฉี่ยน เจ้ารีบขึ้นไปนั่งบนรถม้า ฝนกำลังตกหนัก"ทันทีที่มาถึงข้างหลิ่วเซิงเซิง หนานเทียนก็ผลักหลิ่วเซิงเซิงออกไปอย่างไม่แยแสและพยุงหลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนขึ้นรถหลิ่วเซิงเซิงขมวดคิ้ว "องค์รัชทายาทนี่คือรถม้าที่ท่านอ๋องเตรียมไว้สำหรับข้า...""สถานะองค์รัชทายาทอย่างข้า จะนั่งรถม้าคันหนึ่งไม่ได้เหรอ? เจ้าคิดว่าข้าจำรถม้าของเสด็จอาไม่ได้เหรอ?"หนานเทียนไม่ได้มองหลิ่วเซิงเซิงด้วยซ้ำและพูดอีกว่า "เป็นเพียงคนธรรมดาสามัญ เองไม่มีคุณสมบัติที่จะพูดกับองค์รัชทายาทอย่างข้า"แต่ได้ยินหลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนที่อยู่ข้าง ๆ พูดว่า "องค์รัชทายาท แบบนี้ไม่ดีหรือเปล่า? ท่านพี่เจ๋อกลับมาโกรธจะทำยังไง?""นั่นคือเสด็จอาของข้า หรือว่าจะถือโทษองค์รัชทายาทอย่างข้าเพราะผู้หญิงป่าเถื่อนคนหนึ่ง? ฝนตกหนักมาก เจ้ารีบขึ้นรถกลับไป มีอะไรข้าจะพูดก
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 108 ใครส่งมากันแน่?
หลังจากนั้นไม่นาน ชายชุดดำก็จากไปทีละคน เมื่อคนสุดท้ายจากไป เขาก็เหยียบต้นขาของหลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนแล้วกระโดดขึ้นไปบนหลังคาริมถนนด้วยวิชาตัวเบาผู้คนรอบตัวเธอต่างหวาดกลัวโดยไม่รู้ตัว หลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยน ตัวสั่นและกองตัวอยู่บนพื้น เมื่อคนชุดดำทั้งหมดจากไป เธอก็เริ่มร้องไห้เสียงดังเกิดอะไรขึ้น?ใครส่งนักฆ่าพวกนี้มา!"ฮือฮือ พวกไร้ประโยชน์ แม้แต่ข้าก็ยังปกป้องไม่ดี ฮือฮือฮือ...""..."ภายในตำหนักองค์หญิงหนานซินฟังรายงานของชายชุดดำเหล่านั้นอย่างภาคภูมิใจ และรู้สึกสบายใจขึ้นเล็กน้อย"มาดูกันว่าผู้หญิงคนนั้นจะกล้ายั่วยุข้าอีกไหม"คนชุดดำถอยหลังจากรายงานเสร็จ แต่ทันทีที่คนชุดดำจากไป ชายหนุ่มคนหนึ่งก็กอดหนานซินจากด้านหลัง"องค์หญิงของข้า ใครทำให้ท่านโกรธอีกแล้ว?""ผู้หญิงป่าเถื่อนคนหนึ่ง วันนี้เจ้าไปไหนมา? ให้เจ้าเข้าวังไปกับข้าก็ไม่มีเวลา"ชายหนุ่มยิ้มและพูดว่า "มีเรื่องนิดหน่อย แต่ตอนนี้โอเคแล้ว""..."อีกด้านหลิ่วเซิงเซิงไม่สามารถนั่งนิ่งได้อีกต่อไป หากเป็นแบบนี้นี้ต่อไป พวกเขาจะไปถึงจวนอ๋องชางแล้วจะทำอย่างไร?เธอจะหนียังไงล่ะ?ดวงตาของหลิ่วเซิงเซิงกลอกไปรอบ ๆ และทันใดนั้นเ
Latest chapter
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 297 เรียกข้าว่าหมอหลิ่วก็ได้
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 296 อาจเป็นโรคระบาดจริง ๆ
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 295 สงครามครั้งนี้ยังไม่สามารถรบได้
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 294 เจ้าจะตบข้าได้ยังไง
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 293 กลับมาเป็นเหมือนเดิมภายในไม่กี่วัน
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 292 ทำตัวเองจริง ๆ
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 291 ไม่กล้าออกไปพบปะผู้คนอีก
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 290 พูดแล้วก็เป็นความเข้าใจผิด
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 289 อ๋องชางเชิญท่านไปงานเลี้ยง
