Share
บทที่ 218 ชีวิตของคนใช้ก็คือชีวิตเช่นกัน
Related chapter
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 219 เจ้าเป็นคนพาข้าออกมา
หลิ่วเซิงเซิงรู้สึกว่าหัวเดียวต้องใหญ่เป็นสองหัวแล้ว แบกคนสองคนกลับไปด้วยกันคงเป็นไปไม่ได้ แค่กระดูกตัวเล็ก ๆ ของตัวเอง พยุงอาสิงขึ้นมาที่นี่ก็หมดแรงแล้วเธอจับชีพจรให้ทั้งสองคน อาสิงอวัยวะภายในให้เสียหายอย่างหนัก ถ้าไม่รีบนํากลับไปรักษาด้วยการฝังเข็ม กลัวว่าต่อไปจะรอดชีวิตไม่ได้ ศิลปะการต่อสู้ก็จะหมดไปสําหรับพวกเขา การเสียศิลปะการต่อสู้ก็หมายความว่ากลายเป็นขยะ...สำหรับจิ่งฉุนแม้ว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บภายใน แต่อาการบาดเจ็บก็ไม่ได้รุนแรงมากนัก สาเหตุที่เขาสลบก็เพราะพิษที่ตกค้างอยู่ในร่างกาย ตอนนี้ตัวเองได้แก้พิษตกค้างให้เขาแล้ว อีกไม่นานก็จะตื่นขึ้นมา...หลังจากพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้ว ในที่สุดหลิ่วเซิงเซิงก็ตัดสินใจทิ้งจิ่งฉุนไว้ก่อน หลังจากนั้นไม่นานเขาก็จะตื่นขึ้นมา ถ้าเขาไม่ตื่นก็ไม่เป็นไร ตัวเองกลับไปแล้วจะเรียกคนมารับเขาทันทีเมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เธอจึงพยายามช่วยจิ่งฉุนไปที่มุมถนน ให้เขานั่งบนเสาข้างถนน จากนั้นจึงถอดเสื้อคลุมของเธอออกแล้วสวมให้เขา"เจ้าอย่าเกลียดข้าเลย ข้าพยายามอย่างเต็มที่แล้ว อาสิงบาดเจ็บหนักกว่านิดหน่อย ข้าต้องพาเขากลับไปก่อน ถ้าเจ้าตื่นแล้วอย่าลืมไปหาข้าท
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 220 ต้องมีคนอยู่เบื้องหลังแน่นอน
เสียงร้องที่น่ากลัวนี้ยังไม่ได้เรียกคนข้างนอกมา ก็ปลุกหลิ่วเซิงเซิงที่เพิ่งหลับไปตื่นก่อนทันใดนั้นเธอก็ลุกขึ้นนั่ง "นักฆ่าอะไร? อยู่ที่ไหน?"ป้าหวังชี้ไปที่หน้าต่างอย่างสั่นเทา "มีนักฆ่าอยู่ข้างนอก! เขาแค่อยากจะโจมตีเรา! มีคนกำลังมา! ออกไปจับนักฆ่า!"ป้าหวังรีบวิ่งออกไปพร้อมกับตะโกน และในไม่ช้าก็พาคนกลุ่มใหญ่มาองครักษ์นับไม่ถ้วนรีบล้อมจวนชิงเฟิงอย่างรวดเร็ว ทหารลับหลายคนได้ยินเสียงดังจึงเข้ามาไล่ล่าผู้โจมตี นอกจากนี้องครักษ์ยังล้อมลานภายในไม่กี่วินาทีหลิ่วเซิงเซิงมีอาการปวดหัวจะแตกและลุกจากเตียงอย่างอ่อนแรงและนั่งที่โต๊ะนักฆ่าคนไหนที่นิสัยเสียขนาดนี้?การลอบโจมตีในเวลากลางคืนและหลบหนีอย่างรวดเร็ว...ในเมื่อบุกเข้ามาในจวนอ๋องชางแล้ว ทำไมเขาแค่ยิงลูกดอกเข้ามาในหน้าต่างตามหลักเหตุผลแล้วตัวเองเพิ่งหลับไปแล้ว ถ้าเขาอยากฆ่าตัวเองจริง ๆ การบุกเข้ามาลงมือโดยตรงจะไม่ง่ายกว่าเหรอ?ทันใดนั้นเธอก็เห็นโน้ตเขียนอยู่บนลูกดอกตรงมุมโต๊ะ...สีหน้าหลิ่วเซิงเซิงเปลี่ยนไป และเธอก็รีบหยิบกระดาษออกแล้วมองดู "ที่แท้คือจดหมาย..."เมื่อดูข้อความบนกระดาษ หลิ่วเซิงเซิงก็รู้สึกได้ถึงอารมณ์ที่หลากห
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 221 ทำไมต้องฆ่าคนบริสุทธิ์ด้วย
จิ่งฉุนสองมือกำแน่น "ตรวจสอบได้หรือยังว่าใครอยู่เบื้องหลัง?""เฝ้าดูสถานการณ์อยู่เฉย ๆ ยังตรวจสอบไม่พบ นายท่าน ต้องไปช่วยอ๋องชางหน่อยไหม?"จิ่งฉุนหัวเราะเยาะ "เขาต้องให้เจ้าช่วยด้วยเหรอ?"ขณะพูด เขาก็หรี่ตาลง "ทำไมคนนั้นต้องลงมือกับหนานลั่วเฉินด้วย? แล้วรู้จักกับเหอเชียนชิวได้อย่างไร?"ชายชุดดำคนหนึ่งกล่าวว่า "ยังไม่ชัดเจนในขณะนี้ แต่ที่แน่ ๆ พวกเขาบีบให้หลิ่วเซิงเซิงไปหา เพื่อเสวี่ยหลิงหลงชิ้นนั้นที่อยู่บนตัวเธอ""ไม่ว่ายังไงก็ตาม เสวี่ยหลิงหลงไม่สามารถตกไปอยู่ในมือของพวกเขาได้""ข้าน้อยรับทราบ!"ชายชุดดำก้มหน้าลงและพูดอีกว่า "นายท่าน ท่านให้ทุกคนไปตรวจสอบเรื่องนี้หมด ไม่เหลือใครอยู่ข้างตัวเลย มันอันตรายเกินไป มีเรื่องอะไรพวกข้าน้อยก็ไม่รับรู้ ไม่งั้น...""ข้าไม่จำเป็นต้องให้พวกเจ้าปกป้อง พวกเจ้าทำตามที่ข้าสั่งให้ดีก็พอ""ขอรับ!""ไปที่ท่านมาอีกแล้ว ไม่จำเป็นไม่ต้องลงมือ""ขอรับ!""..."หลังจากที่ชายชุดดำแยกย้ายกันไป จิ่งฉุนไม่ได้ไปที่ท่านมาอีกแล้ว แต่กลับแอบไปที่จวนอำมาตย์อย่างเงียบ ๆอย่างที่เขาคาดไว้ จวนอำมาตย์กำลังคึกคัก ประหนึ่งว่าต้องทำเรื่องใหญ่อะไรเขาแอบเข้าไปโ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 222 ตกลงเจ้าจะให้ไม่ให้
"เจ้าก็คือนายท่านของพวกเขา?"หลิ่วเซิงเซิงจ้องมองเขาอย่างเย็นชา ทุกอย่างผู้ชายคนนี้เป็นคนทำเหรอ?หนานหว่านหนิงแต่งกายด้วยชุดสีดำ มีผ้าคลุมหน้า เหลือเพียงดวงตาคู่หนึ่ง ไม่เพียงเท่านั้น เขายังสวมหมวกสีดำอีกด้วย แม้แต่คนที่รู้จักเขาเห็นเขาตอนนี้ก็อาจจำไม่ได้ ไม่ต้องพูดถึงหลิ่วเซิงเซิงที่ไม่เคยเห็นเขามาก่อนเขายิ้มและปรบมือ ชายในชุดดำชั้นบนจับหลิ่วเซียวฝานขึ้นมาแล้วโยนเขาลงจากบันไดโดยไม่พูดอะไรสักคำหลิ่วเซิงเซิงตกใจและรีบวิ่งไปแต่หนานหว่านหนิงรับเขาไว้ในพริบตา "อย่ากังวลไปเลย นี่คือตัวประกันของข้า ข้าจะไม่ให้ตายง่าย ๆ หรอก"หลิ่วเซียวฝานตกใจมากจนน้ำตาไหล แต่ปากของเขาถูกปิดก และเขาไม่สามารถแม้แต่จะร้องไห้ได้หลิ่วเซิงเซิงกำมือแน่นด้วยความวิตกกังวล "คุณแค่ต้องการเสวี่ยหลิงหลงไม่ใช่เหรอ? ข้าเอาของมาแล้ว เจ้าปล่อยพวกเขาสองคนไป!"หนานหว่านหนิงโยนคนลงพื้นอย่างไม่ใส่ใจ "พระชายา เสวี่ยหลิงหลงชิ้นหนึ่งสามารถแลกได้เพียงคนเดียวเท่านั้น มีอีกคนอยู่ชั้นบน เจ้าต้องแสดงความจริงใจก่อนจึงจะพาทุกคนออกไปได้ใช่ไหม?"หลิ่วเซิงเซิงเอาเสวี่ยหลิงหลงออกจากอ้อมแขน แล้วยกสูงขึ้น"ในเมื่อข้ากล้ามาที่นี่คน
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 223 ฆาตกรคคือหลิ่วเซิงเซิง
หนานลั่วเฉินดึงผ้าในปากของเขาออกอย่างอ่อนแรง "รีบหนีไป ไม่ต้องสนใจข้า!""ถ้าจะไปก็ต้องไปด้วยกัน!""สาวน้อย ข้าเป็นตัวถ่วงเจ้า สนใจข้าทำไม? รีบพาฝานฝานออกไปซะ!"หลิ่วเซิงเซิงรู้สึกกระวนกระวายและหยิบยาออกมาจากอวกาศอย่างรวดเร็ว แต่ผลของยาไม่ได้ผลเร็วนัก แต่เธอต้องการพาพวกเขาออกไปทันที"ฆ่าให้หมด!"เสียงกัดฟันหนานหว่านหนิงดังก้องอยู่ในหู จากนั้นผู้คนในชุดดำจำนวนนับไม่ถ้วนก็หลั่งไหลเข้ามาจากด้านนอกควันสลายไปอย่างรวดเร็ว และในไม่ช้าผู้คนจำนวนมากก็รุดไปข้างพวกเขาหลิ่วเซิงเซิงโยนผงแป้งออกมาหนึ่งกำมือ ในขณะที่ไม่คนสนใจ ทำให้วางยาพิษหลายคนในทันทีจากนั้นฉวยโอกาสที่ควันยังไม่จาง โยนเข็มเงินจำนวนมากออกมา และวางยาพิษชายชุดดําหลายคนอย่างลำบากทันใดนั้นได้มีดาบแทงเข้ามาอย่างแรงหลิ่วเซิงเซิงตกใจและกำลังจะหลบ แต่เห็นหนานลั่วเฉินรีบวิ่งไปข้างหน้าทันทีหนานลั่วเฉินที่แรงน้อยถูกเตะออกไปอย่างรวดเร็ว เห็นแต่หนานหว่านหนิงคว้าดาบฟันหลิ่วเซิงเซิงอีกครั้งในจังหวะนี้ เร็วมาก หลิ่วเซิงเซิงก็กระโดดขึ้นด้วยวิชาตัวเบา และเหยียบหัวหนานหว่านหนิงด้วยเท้าเดียวหนานหว่านหนิงโกรธมาก รีบจับข้อเท้าของเธอด้ว
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 224 พวกท่านเสแสร้งจริง ๆ
เสียงด่ายังคงดังเข้ามาเรื่อย ๆ หลิ่วหย่งก็ไม่อยากจะเชื่อเลย "นั่นไร้สาระ มันเป็นเรื่องไร้สาระ! คุณหนูเหอ โปรดหลีกทางและอย่าขวางทางเรา!"เหอเชียนชิวพูดอย่างตื่นเต้น "ความจริงอยู่ตรงหน้า พวกท่านยังแกล้งทำเป็นตาบอดอีกเหรอ? มีพยาน มีหลักฐาน และผู้คนมากมายได้เห็นการฆาตกรรมของหลิ่วเซิงเซิงด้วยตาของพวกเขาเอง พวกท่านคิดว่าคุณชายน้อย เป็นเป็นลูกตัวเองอยู่หรือเปล่า?""เหอเชียนชิวเจ้าหุบปาก! เจ้าเชื่อไหมว่าข้าจะฆ่าเจ้า?"หลิ่วเซิงเซิงแทบคลั่ง ถ้าไม่ใช่เพราะวางมือไม่ได้ เธอก็อยากจะฉีกปากของผู้หญิงคนนี้เป็นชิ้น ๆ จริง ๆ!แต่เหอเชียนชิวพูดอย่างชอบธรรมว่า "เจ้าคิดว่าข้ายังกลัวการข่มขู่ของเจ้าอยู่เหรอ? เจ้ารังแกข้าครั้งแล้วครั้งเล่าก็ช่างมันเถอะ ครั้งนี้ยังลักพาตัวน้องชายของตัวเอง แล้วพยายามใส่ร้ายข้า แม้กระทั่งตบข้าอย่างหยิ่งผยอง แต่ละเรื่องข้ายังไมเคยบอกคนภายนอกเลย!""ข้ารู้ว่าเด็กคนนี้ไม่ใช่น้องชายแท้ ๆ ของเจ้า หากไม่มีเขา ทุกสิ่งในจวนแม่ทัพจะเป็นของเจ้าในอนาคต ตอนนี้เมื่อเขาปรากฏตัว เจ้ากลัวว่าทุกอย่างจะกลายเป็นของเขา ดังนั้นเจ้าเลยต้องฆ่าเขาใช่ไหม?"พูดพลางเธอก็มองหลิ่วหย่งพูดอีกว่า "ที่ร้า
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 225 ดังนั้นเจ้าอยู่ที่นี่ตลอด
ถนนเต็มไปด้วยผู้คนและมีฝูงชนจำนวนมากอยู่นอกประตูดูเหมือนว่ามู่ชิงชิงก็มาถึงแล้ว เธอตื่นเต้นมากจนอยากจะเบียดเข้าไป พลางยังคงตะโกนใส่ร้ายไม่หยุด"พวกเจ้าอย่าใส่ร้ายเธอ! ไม่ใช่เธอ! ไม่ใช่เธอแน่นอน!"แต่เธอเบียดเสียดเข้าไปไม่ได้ ประชาชนที่อยู่รอบ ๆ ก็สาปแช่งไปหมดพวกเขาโง่เขลาและไร้สาระมากแค่ฟังคนอื่นไม่กี่คำก็เหมือนได้ยืนอยู่ในมุมมองของพระเจ้าและคิดว่าตัวเองรู้ทุกอย่างแล้วหลิ่วเซิงเซิงหายใจเข้าลึก ๆ เธอผลักเหอเชียนชิวลงไปที่พื้นแล้วมัดเขาไว้โดยไม่แสดงสีหน้า จากนั้นเธอก็กลับไปหาหลิ่วเซียวฝาน และดึงเข็มเงินออกจากร่างกายของเขาทีละอันเลือดทำให้มือของเธอเปื้อนสีแดง แต่ดูเหมือนเธอจะไม่รู้สึกเจ็บปวดที่ฝ่ามือบางทีมันอาจจะเจ็บมากแต่น้อยกว่าความเจ็บปวดในใจมากหลิ่วชูคุกเข่าลงบนพื้น และขอร้องให้เธอปล่อยหลิ่วเซียวฝานไปอย่างน่าขันหลิ่วหย่งรู้สึกว้าวุ่นใจ "ทำแบบนี้ไม่ได้! เซิงเซิง เจ้ากำลังทำอะไรอยู่... "หนานลั่วเฉินไม่รู้ว่าถูกใครแบกออกไปเมื่อหลิ่วเซิงเซิงรู้ตัว เขาก็ถูกพาไปที่ประตูแล้วเมื่อเห็นสีหน้าแห่งชัยชนะของเหอเชียนชิว หลิ่วเซิงเซิงก็เริ่มวิตกกังวล"อย่าปล่อยให้พวกเขาพาห
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 226 อ๋องชางกลับมาแล้ว
ผู้คนรอบข้างต่างสาปแช่งชี้ไปที่เหอเชียนชิวและพูดว่าเธอน่าสงสารแค่ไหนอำมาตย์เหอยังตื่นเต้นบอกให้เธอปล่อยคน องครักษ์นับไม่ถ้วนเคลื่อนไหวอย่างกระสับกระส่าย ราวกับว่าทุกคนรอบตัวกลายเป็นเสือและจ้องมองเธออย่างกระหยิ่มด้วยเหตุผลบางอย่าง จิ่งฉุนรู้สึกสงสารเล็กน้อยเจ็บที่หัวใจแป๊ปแป๊ปหลิ่วเซิงเซิงยิ้มอย่างขมขื่นและพูดซ้ำว่า "ดังนั้นเจ้าอยู่ที่นี่ตลอด..."น้ำตาไหลลงมาอย่างเงียบ ๆเหอเชียนชิวมองจิ่งฉุนอย่างตื่นเต้น "รีบช่วยข้า! เจ้าไม่ได้สัญญากับข้าว่าจะช่วยข้าครั้งหนึ่งเหรอ? ข้าช่วยเจ้าสองครั้งแล้ว เจ้าเป็นหนี้ชีวิตข้าอยู่!"หลิ่วเซิงเซิงค่อย ๆ หลับตา "ที่แท้คือเรื่องนี้เอง"คิดไปคิดมา ไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้ ลืมคนรอบข้างไปเลยเดาได้ว่าจะถูกซุ่มโจมตี เดาได้ว่าเหอเชียนชิวจะฉวยโอกาสโจมตี เดาได้ว่าการหลบหนีไม่ใช่เรื่องง่าย"เห็นได้ชัดว่าเดาได้ทุกอย่างแล้ว ทำไมยังแพ้อย่างน่าสังเวชขนาดนี้ล่ะ?"เธอยิ้มอย่างขมขื่นไม่ได้เดาว่าเหอเชียนชิวจะมาแบบนี้ ไม่ได้เดาว่าพ่อของตัวเองเชื่อแม้แต่คำโกหกที่เงอะงะขนาดนั้น แต่กลับไม่เชื่อตัวเองไม่ได้เดาหลิ่วชูที่ตนเคยช่วยจะคุกเข่าขอร้องตัวเองให้ปล่อยตัวไ
Latest chapter
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 297 เรียกข้าว่าหมอหลิ่วก็ได้
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 296 อาจเป็นโรคระบาดจริง ๆ
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 295 สงครามครั้งนี้ยังไม่สามารถรบได้
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 294 เจ้าจะตบข้าได้ยังไง
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 293 กลับมาเป็นเหมือนเดิมภายในไม่กี่วัน
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 292 ทำตัวเองจริง ๆ
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 291 ไม่กล้าออกไปพบปะผู้คนอีก
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 290 พูดแล้วก็เป็นความเข้าใจผิด
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 289 อ๋องชางเชิญท่านไปงานเลี้ยง
