Share
บทที่ 277 เธอกลับแอบอ้างชื่อ
Related chapter
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 278 ไม่อยากให้เจ้าอับอายอีกต่อไป
ขณะที่หลิ่วเซิงเซิงตกตะลึง หรงหรงก็สังเกตเห็นเธอเช่นกันหลิ่วเซิงเซิงในปัจจุบันนี้มีรอยแผลเป็นครึ่งหน้า รอยแผลเป็นที่ขี้เหร่นั้นทําให้หรงหรงจําไม่ได้ แค่รู้สึกคุ้นเคยเล็กน้อยแต่คนที่ทำให้เธอรู้สึกคุ้นเคยต้องมาจากเมืองหลวง...เมื่อนึกถึงชื่อเสียงตัวเองในเมืองหลวง หรงหรงก็รู้สึกผิดเล็กน้อย เธอกลัวที่จะถูกจดจำ และยิ่งกลัวที่จะสูญเสียทุกสิ่งที่มีตอนนี้ไปเสียอีก...เป็นผลให้ใครก็ตามที่ดูคุ้นเคยกับเธอทำให้เธอรู้สึกรังเกียจอย่างยิ่ง!"ทุกคนได้เห็นกับตาแล้วว่าแม่นางหย่งซวนพาเด็ก ๆ กลับมา ทำไมทุกคนต้องฟังคำพูดที่ไม่เกี่ยวข้อง? ทุกคนรู้ความจริง ไม่จำเป็นต้องโต้แย้งที่นี่"หลังจากพูดอย่างนั้น หรงหรงมองไปที่หย่งซวนแล้วพูดว่า "แม่นางช่วยชีวิตเด็ก ๆ ได้มากมายและเป็นวีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ในเจียงเฉิง เจ้าเมืองได้เตรียมเงินหนึ่งแสนตำลึงเป็นพิเศษเพื่อเป็นของขวัญขอบคุณ แม่นางเชิญมากับข้าด้วย"เมื่อฮูหยินน้อยพูดแล้ว ความกล้าหาญของหย่งซวนก็โดดเด่นยิ่งขึ้นมาก"ขอบคุณสำหรับความไว้วางใจ ข้าไม่รู้ว่าทำไมสองคนนี้ถึงเป็นศัตรูกับข้าถึงขนาดสร้างเรื่องโกหก ข้าคิดว่าพวกเขาเป็นเพื่อนกัน ข้าเดาว่าข้าได้เป็นเพื่อ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 279 ครั้งนี้ต้องมีเรื่องเข้าใจผิด
หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น หย่งซวนก็สูญเสียความสงบล้อเล่นอะไร?สาวใช้ขี้เหร่เช่นนี้สามารถครอบครองของล้ำค่าเช่นนี้ได้อย่างไร?เธอยิ้มเบา ๆ และพูดว่า "อย่าล้อเลียนแม่นางเลย เธอไม่อยากถูกมองว่าสวมของปลอม ถ้าทำเช่นนี้เธอจะอับอาย""ของปลอมหรือเปล่าฮูหยินน้อยหน้าจะดูออก"หลิ่วเซิงเซิงยิ้มและเมื่อทุกคนมองดูท่าทางเขินอายของหรงหรง พวกเขาก็รู้อย่างชัดเจนว่าสิ่งที่อยู่ในมือหลิ่วเซิงเซิงนั้นมีค่าเพียงใด และสักพักหนึ่งก็ไม่มีใครกล้าเยาะเย้ยเธอที่ยากจนอีกเลย...ถ้าบอกว่าเธอมาที่นี่เพื่อรับรางวัลเพื่อเงินก็ถือว่าไม่สมเหตุสมผลเลยในตอนนี้คนรอบข้างต่างพากันเขินอาย หรงหรงยิ้มแล้วพูดว่า "ในเมื่อมีกำไลอยู่แล้ว งั้นข้าจะเก็บมันไว้ การใส่ร้ายคนอื่นไม่ใช่เรื่องดี ทุกวันนี้บ้านเมืองยุ่งวุ่นวาย ในฐานะฮูหยินน้อย ก็ไม่มีเวลาเสียที่นี่ ถ้าแม่นางไม่อยากไปจริง ๆ ก็อยู่ที่นี่เถอะ หย่งซวนหย่งซวน เราเข้าไปกันเถอะ"หย่งซวนพยักหน้าและแทบรอไม่ไหวที่จะเข้าไปข้างในแต่ได้ยินเสียงตะโกนดังมาจากด้านหลัง"รอก่อน!"มันเป็นเสียงของอี้โจว!ทันใดนั้น หย่งซวนก็รู้สึกแย่ในใจ เมื่อเธอหันหลังกลับ ก็เห็นเด็กกลุ่มใหญ่วิ่
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 280 ข้าก็สามารถช่วยเขาดูได้
ถนนที่ยิ่งใหญ่เต็มไปด้วยความวุ่นวาย ผู้คนนับไม่ถ้วนล้อมรอบจวนเจ้าเมืองและตะโกนฆ่า หย่งซวนซึ่งเดิมยังอ่อนโยนถูกตีจนเป็นบ้าในพริบตาและในที่สุดก็หยิบหินบนพื้นขึ้นมาโยนไปทั่วจนผู้ปกครองที่ล้อมรอบเธอกลัวจนหนีไปผมของเธอยุ่ง มีรอยตบสีแดงบนใบหน้า และปากของเธอก็เบี้ยวเมื่อเธอพูด"พวกโง่เขลา! เชื่อสิ่งที่เด็กเหล่านี้พูดได้ไหม? เห็นได้ชัดว่าพวกเขาติดสินบนและข้าคือวีรสตรีตัวจริง!""วีรสตรีบ้านเธอสิ!"หญิงชราคนหนึ่งทุบหัวเธอด้วยไม้เท้า"อย่ารังแกหลานชายที่รักของข้า หลานชาย กลับบ้านกันเถอะ!"ทันทีที่เอาไม้ทุบ หย่งซวนก็นั่งลงบนพื้นด้วยความเจ็บปวดและไม่สามารถลุกขึ้นได้สักพักหญิงชราพาหลานชายเดินออกไปด้วยไม้ค้ำยันผู้คนรอบตัวส่ายหัว "ไม่คิดว่าผู้หญิงที่มีความสามารถขนาดนี้จะเลวทรามขนาดนี้ พูดมาได้ว่าเด็กโดนติดสินบน!""ใช่แล้ว มีเด็กเยอะมาก พวกเขาทั้งหมดเป็นเด็กเลวเหรอ? ตัวเองไม่เชื่อคำพูดเลยด้วยซ้ำ""เห้อ มองคนผิดไปจริง ๆ สงสารแม่นางขี้เหร่คนนั้น เมื่อกี้โดนคนว่าเยอะแยะ...""อย่าลืมเอาของขวัญทั้งหมดที่ได้ไปมาคืนด้วย คนแบบนี้เธอไม่สมควรได้รับของขวัญ!""..."หย่งซวนโกรธมากจนร่างกายของเธอสั่น
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 281 คุกเข่าขอร้องข้าที่หย่งชุนถัง
หลิ่วเซิงเซิงขี้เกียจเกินกว่าจะสนใจหรงหรง ได้แต่มองเฉินโย่วอย่างเงียบ ๆไม่ใช่อะไรอื่น หลัก ๆ คือตัวเองขี้เกียจวิ่งมาอีกรอบแต่เฉินโย่วลังเล และเห็นได้ชัดว่ายังไม่ค่อยเชื่อหลิ่วเซิงเซิง "ขออภัยแม่นาง พ่อของข้าป่วยหนัก ไม่มีเวลาให้คนดูตามใจชอบแล้ว อีกอย่างสงครามยังเร่งด่วนมาก แม่นางโปรดเข้าใจด้วย"เมื่อเปรียบเทียบกับความสุภาพของเฉินโย่วแล้ว หรงหรง ก็ดูเย็นชาและหยิ่งเล็กน้อยอย่างเห็นได้ชัด"แม่นางให้ความสำคัญกับเงินทองขนาดนี้ เรื่องชีวิตคนก็ไม่ยอมรอหน่อย ตอนนี้แสนตำลึงถึงมือแล้ว สิ่งที่เจ้าต้องการก็ได้มาหมดแล้ว ควรกลับไปได้แล้วหรือเปล่า? ไม่ยอมเข้าไปนั่งข้างใน และยังยืนอยู่หน้าประตู ไม่รู้ว่าหมายความว่าไง?"หลิ่วเซิงเซิงเลิกคิ้ว "ดูเหมือนว่าฮูหยินน้อยจะไม่ค่อยชอบข้ามากนัก ถ้าเป็นแบบนี้ คราวหน้าอยากเชิญให้ข้าเข้าจวน ข้าก็จะไม่มาแล้ว"หรงหรงกลอกตา ผู้หญิงคนนี้คิดว่าตัวเองเก่งจริง ๆเชิญเธอเข้าจวนเหรอ?เธอช่างรู้จักพูดเอาดีใส่ตัวจริง ๆ"แม่นางไม่ต้องเป็นห่วง ไม่มีเรื่องอะไรเราจะไม่ไปรบกวนเจ้า"หรงหรงกล่าวด้วยรอยยิ้มหลิ่วเซิงเซิงพยักหน้า "ถ้าอย่างนั้นก็ดี ข้ามีนิสัยแปลก ๆ ถ้าวันไ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 282 ได้ยินว่าจงใจหกล้ม
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ อี้โจวก็โกรธมาก "พวกเขากล้าดี! ตัวเองล้มเองยังกล้าใส่ร้ายพวกเราอีก ผู้หญิงคนนี้น่ารังเกียจและไร้ยางอายจริง ๆ เจ้าเมืองน้อยตาบอดเหรอ? เขาไม่ได้ตรวจสอบให้ชัดเจน ก็บอกว่าจะทุบร้านเราเหรอ?"หมอเหอถอนหายใจ"ก็ไม่คิดว่าฮูหยินน้อยจะเป็นคนแบบนี้ แต่ทีแม่นางให้ฮูหยินน้อยคุกเข่าอยู่ข้างนอก เจ้าเมืองน้อยก็ค่อนข้างไม่พอใจ ตอนนี้ฮูหยินน้อยล้มแบบนี้ ทั้งร้องไห้ฟูมฟายว่าถูกพวกเราตี เจ้าเมืองน้อยโกรธก็เป็นเรื่องปกติ ถ้าไม่ได้จริง ๆ แม่นางไปที่จวนเจ้าเมืองหน่อยดีกว่า? เราเปิดร้านที่เมืองเจียงเฉิง ไม่ควรที่จะรุกรานจวนเจ้าเมือง..."หลิ่วเซิงเซิงแค่ยืนขึ้นอย่างสงบ "พวกเขาน่ารังเกียจขนาดนี้ ยังอยากเชิญข้าไปอีกเหรอ? ล้อเล่นหรือเปล่า?"หมอเหอปาดเหงื่อจากหน้าผากแล้วพูดว่า "แต่ท่าทางของเจ้าเมืองน้อย น่าจะทุบร้านเราจริง ๆ...""งั้นก็ให้เขาทุบไป"หลิ่วเซิงเซิงกล่าวว่า "เจ้ากลับไปบอกพวกเขาว่า ถ้าหย่งชุนถังถูกทุบ ต่อไปประชาชนในเมืองเจียงเฉิงนี้ทั้งหมด หมอหย่งชุนถังของเราจะไม่รักษา ถ้าประชาชนป่วยหนัก ก็ไปขอคำอธิบายที่จวนเจ้าเมือง อย่าหาว่าเราไม่ช่วยคน ต้องบอกว่าจวนเจ้าเมืองไม่ให้เราช่วยคน"
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 283 งั้นก็ปล่อยให้พวกเขาคุกเข่าไปก่อน
เมื่อเผชิญหน้ากับแม่ที่แข็งแกร่ง เฉินโย่วก็ได้แต่ปลอบใจอย่างอ่อนโยน "ท่านแม่อย่าโกรธเลย หมอเทวดาคนนั้นข้าจะเชิญมาให้ได้แน่นอน""ท่านพ่อของเจ้าจะอยู่ไม่ได้กี่วันแล้ว จะเชิญก็รีบไป ถ้าเชิญกลับมาไม่ได้ พวกเจ้าสองคนก็ไม่ต้องกับมา!"หลังจากพูดเช่นนั้น ฮูหยินท่านเจ้าเมืองก็จ้องมองที่หรงหรงอย่างดุเดือด จากนั้นจึงหันหลังและจากไปน้ำตาแห่งความโศกเศร้าเต็มดวงตาของหรงหรง เฉินโย่วก็ลูบหัวของเธอ "อย่ากลัวไปเลย ข้าจะไปเชิญเอง""ไม่ สามี ถ้าจะไปพวกเราก็ไปด้วยกัน ตอนนี้คนในเมืองต่างก็บอกว่าข้าไม่อยากช่วยท่านพ่อ ถ้าข้าไม่ไปคุกเข่าที่นั่น ข้าก็จะผิดตามที่กล่าวหาจริง ๆ ข้าต้องไป""เห้อ ไปกันเถอะ""..."ทั้งสองมาที่หย่งชุนถังอีกครั้ง แต่พวกเขาไม่มีอารมณ์เหมือนเดิมอีกต่อไป พวกเขาคุกเข่าลงด้วยกันนอกหย่งชุนถังต่อหน้าทุกคนสิ่งนี้ทำให้ผู้คนทั้งเมืองตกใจมาก หมอเทวดาแบบไหนกันแน่ที่สามารถทำได้ขนาดนี้?เจ้าเมืองน้อยและฮูหยินกลับมาคุกเข่าข้างนอกด้วยตนเอง?เมื่อหมอเหอไปหาหลิ่วเซิงเซิงอย่างตื่นเต้น หลิ่วเซิงเซิง ก็เพิ่งอาบน้ำเสร็จแล้วกลับเข้าไปในห้องหมอเหอยืนอยู่นอกประตู "แม่นาง พวกเขาไม่กล้าทุบร้านเราจร
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 284 ถ้าผู้หญิงคนนั้นไม่ตาย
พอคำพูดนี้ออกมา เฉินโย่วและหรงหรงก็ตกใจอีกครั้งคนที่ช่วยชีวิตเด็ก ๆ?หรือว่าเป็นสองคนนั้นเมื่อกี้?ทั้งสองมองหน้ากันและตกใจมาก!"กลับเป็นพวกเขา! ตอนบ่ายที่พวกเขาบอกว่าจะไปดูท่านพ่อ ก็ถูกพวกเราเชิญออกไป..."หลังจากฟังคำพูดของเฉินโย่วแล้ว หลี่หงก็ตบหน้าผากเขาโดยตรง "ดูสมองโง่ ๆ ของเจ้าสิ คนอื่นมาถึงประตูบ้านแล้ว ไม่น่าแปลกใจที่พวกเจ้าจะต้องคุกเข่า! ยังทุบร้านอีก ถ้านี่ทุบร้านคนอื่นจริง ๆ! เจ้าดูสิข้าจะทุบสมองเจ้าหรือเปล่า!"เฉินโย่วยิ้มอย่างเคอะเขินอีกครั้งแล้วพูดว่า "ลูกผิดไปแล้ว..."หลังจากพูดคุยกันอีกสองสามคำ พวกเขาก็หันหลังและจากไปแต่ออกมาไม่นาน เฉินโย่วก็พูดด้วยใบหน้าเศร้าหมอง "ถ้าเป็นพวกเขา ทุกอย่างก็สมเหตุสมผลแล้ว ไม่แปลกใจเลย ไม่แปลกใจเลย""เมื่อกี้ข้าเห็นผู้ชายคนนั้นถือกล่องยาออกไป คิดว่าหมอเทวดาที่ท่านแม่พูด น่าจะเป็นผู้ชายคนนั้นใช่ไหม?"หรงหรงกล่าวอย่างนี้เฉินโย่วถอนหายใจอีกครั้ง "ไม่ว่าจะเป็นใคร ต่อไปเราเจอพวกเขาอีกครั้งก็ต้องเคารพพวกเขาบ้าง แม้ว่าเราเพิ่งรู้จักพวกเขา แต่ก็ดูออกว่าพวกเขามีความสัมพันธ์กันมาก ไม่ใช่สามีภรรยาก็เป็นพี่น้องกัน หรือเป็นเจ้านายและคนรับ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง ตอนที่ 285 ขุดหลุมแล้วโยนเธอให้ตาย
เมื่อเห็นว่าหลิ่วเซิงเซิงไม่ได้พูดอะไร อี้โจวกล่าวต่อว่า "ผู้หญิงคนนั้นมีเจตนาจะฆ่าท่าน คิดว่าเก็บไว้ไม่ได้แล้ว ไม่งั้นให้ข้าไป แอบจัดการแบบไม่มีใครรู้ดีไหม?"หลิ่วเซิงเซิงเงียบไปครู่หนึ่ง "นั่นคงดีเกินไปสำหรับเธอ""หมายความว่าอย่างไร?""เธอกับเจ้าเมืองน้อยรักกันมาก โดยเฉพาะตอนนี้ยังอยู่ในช่วงร้อนแรง เจ้าไปจัดการเธอในเวลานี้ ตลอดชีวิตข้างหน้าเจ้าเมืองน้อยจะจดจำเธอไว้ คิดถึงเธอ และแม้กระทั่งจะตามหาสาเหตุการตายของเธอ ถ้าหามาถึงเจ้าและข้า ยิ่งได้ไม่คุ้มกันใหญ่""งั้นควรจะทำยังไง?""เจ้าต้องเข้าใจว่าความตายไม่ใช่การลงโทษที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับคน"หลิ่วเซิงเซิงเม้มริมฝีปากแล้วพูดว่า "ครั้งหนึ่งเธอเคยทำร้ายเพื่อนสนิทของข้า ข้าไม่มีความรู้สึกที่ดีต่อเธออยู่แล้ว ต่อมาสิ่งที่เธอทำก็ทำให้ข้ารังเกียจ ตอนนี้ยิ่งต้องการจะฆ่าข้า งั้นก็คงปล่อยเธอไปไม่ได้หรอก แค่ข้าก็ยังคิดไม่ออกว่าจะเล่นกับเธอยังไง และป้องกันเธอก่อน คอยดูเธอไว้ รอข้าคิดออกแล้วค่อยเล่นกับเธอให้ตาย""ขอรับ!"ขณะที่กำลังพูด ชายชุดดำก็ปีนข้ามกำแพงเข้ามาแล้ว หลิ่วเซิงเซิงตกใจแทบตาย อี้โจวรีบอธิบายอย่างรวดเร็วว่า "นี่คือลูกน้องของเ
Latest chapter
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 297 เรียกข้าว่าหมอหลิ่วก็ได้
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 296 อาจเป็นโรคระบาดจริง ๆ
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 295 สงครามครั้งนี้ยังไม่สามารถรบได้
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 294 เจ้าจะตบข้าได้ยังไง
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 293 กลับมาเป็นเหมือนเดิมภายในไม่กี่วัน
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 292 ทำตัวเองจริง ๆ
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 291 ไม่กล้าออกไปพบปะผู้คนอีก
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 290 พูดแล้วก็เป็นความเข้าใจผิด
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 289 อ๋องชางเชิญท่านไปงานเลี้ยง
