Share
บทที่ 54 ดูซิว่าเธอจะขายหน้าแบบไหน
Related chapter
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 55 จะคิดยังไงก็แล้วแต่
หลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนภูมิใจมาก "ชู่ เจ้าเบาเสียงหน่อย วันนี้ละครใหญ่ต้องหาคนมาดูเพิ่มถึงจะสนุก ก็ให้เธอกลับไปทําตัวอัปลักษณ์ก่อน ข้าจะไปตามท่านพ่อมาด้วย ดูว่าหลังจากพ่อรู้ด้านที่น่าเกลียดของเธอแล้ว ยังจะตามใจเธอขนาดนั้นไหม""..."จริง ๆ แล้วหลิ่วเซิงเซิงสามารถเปิดเผยแผนการสมคบคิดของพวกเขาได้ในตอนนี้ เนื่องจากคนรอบข้างจํานวนมากเป็นพยานและสามารถพิสูจน์ได้ว่าคนในหอชมดอกไม้ถูกชายสองคนฆ่าแต่เธอกลับขี้เล่นและอยากจะทำให้ชะตากรรมของคนสองคนนี้แย่ลงเมื่อพวกเธอรู้ว่าแผนการที่จะเล่นงานตัวเองไปเล่นงานหนานมู่เจ๋อแทน ไม่รู้ว่าจะยังยิ้มออกไหมรอหนานมู่เจ๋อเห็นหลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนมาฟ้อง ไม่รู้ว่าจะมีหน้าแบบไหนเพื่อที่จะทำให้พวกหลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนเชื่อว่าเธอถูกวางยา หลิ่วเซิงเซิงจึงแอบปัดแก้มบนใบหน้าเล็กน้อย แต่หลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนทั้งสองไม่ได้ตามมาทันที เห็นได้ชัดว่าพวกเธอไปหาคนมาดูความน่าเกลียดของเธอมากขึ้นดีมากหลิ่วเซิงเซิงก็ไม่ได้ห้าม ตนกลับไปช่วยล้างหนานมู่เจ๋อก่อน ไม่งั้นถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับหนานมู่เจ๋อ ฉากนี้คงไม่น่าตื่นเต้นหลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนมั่นใจในชัยชนะในครั้งนี้ เนื่องจากหลิ่วเซิงเซิงถูกวางย
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 56 ใช้ปากป้อนไม่เป็นเหรอ
เมื่อมองไปที่หนานมู่เจ๋อที่โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ หลิ่วเซิงเซิงอดไม่ได้ที่จะพูดว่า "ตอนนี้อาการของท่านอ๋องไม่ดี ทางที่ดีอย่าโกรธเกินไป ยิ่งโกรธมาก เลือดก็ยิ่งไหลเร็ว ผลของยาก็จะทํางานเท่านั้น..."ก่อนที่หลิ่วเซิงเซิงจะพูดจบด้วย "ป๋อม" หนานมู่เจ๋อก็ดึงหลิ่วเซิงเซิงลงไปในน้ำโดยตรง และก่อนที่หลิ่วเซิงเซิงจะทันโต้ตอบ เขาก็รัดคอของหลิ่วเซิงเซิงเรียบร้อยแล้ว!ดวงตาของเขาแดงก่ำ "ข้าถามว่า ใครให้เจ้าเข้ามา?"หลิ่วเซิงเซิงตบมือเขาอย่างแรง ผู้ชายคนนี้เป็นปีศาจเหรอ เขายังคงแข็งแกร่งมากแม้จะเป็นแบบนี้ก็ตามเธอหายใจไม่ออก...หลังจากผลักมือเขาออกไปได้ในที่สุด หลิ่วเซิงเซิงก็ลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว ชายคนนี้บ้าไปแล้ว เขาอยากจะฆ่าตน!ขณะที่เธอกำลังจะวิ่งหนี หนานมู่เจ๋อก็ดึงเธอเข้ามาไว้ในอ้อมแขนของเขาอย่างแรงด้วยเหตุผลบางอย่าง เห็นได้ชัดว่าเขาเกลียดผู้หญิงคนนี้มากในใจ แต่ในขณะนี้เขารู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้มีกลิ่นหอมมากจริง ๆต้องเป็นผลของยา!หนานมู่เจ๋อในใจรู้สึกรังเกียจมาก แต่มือของเขากลับจับเธอไว้แน่นโดยไม่รู้ตัว ราวกับว่าเขาจะตายกะทันหันหากปล่อยเธอไปเขาก็ไม่อยากเป็นแบบนี้ แต่อึดอัดเกินไปจริง ๆ!ท
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 57 ตบท่านอ๋องไปหนึ่งที
สําหรับหลิ่วเซิงเซิงนั่นเป็นประโยคธรรมดา ๆ แต่เสี่ยวเจียงฟังจบกลับเย็นลงทันที ป้อนยาปากต่อปาก?เขาจะกล้าได้ยังไง!โม่เล่าเช็ดเหงื่อออกจากหน้าผากด้วยความเขินอายและพูดอย่างสั่นเทา: "พระชายา ท่านพูดอะไรน่ะ?"หลิ่วเซิงเซิงจริงจังมาก "ข้าพูดไม่ถูกต้องเหรอ? ตอนนี้ท่านอ๋องดื่มยาไม่ได้เลย มีแต่วิธีนั้นเท่านั้นที่จะทําให้เขาดื่มยาลงไปได้ ถ้าไม่ป้อนยาเข้าไปอีก เขาจะตายหรือพังแล้ว ถึงเวลานั้นจริง ๆ พวกเราก็ต้องจบเห่แล้ว"นอกจากนี้การให้ยาต่อหน้าความเป็นความตายหมายเป็นอะไร?และเป็นผู้ชายทั้งหมดแล้วจะมีอะไร?เสี่ยวเจียงอดไม่ได้ที่จะพูดอย่างจริงจัง: "พระชายา ท่านพูดแบบนี้ได้อย่างไร ท่านอ๋องไม่ใช่ข้าน้อยที่จะสัมผัสได้! ต่อให้ให้ยาแบบนั้น ก็น่าจะเป็นท่านทถึงจะถูก!"เมื่อโม่เล่าได้ยินก็พยักหน้าทันที "เป็นเหตุผลแบบนี้..."หลิ่วเซิงเซิงกล่าวกับพวกเขาอย่างเขินอายเล็กน้อยว่า "นี่มีอะไร ป้อนยาให้กินแค่นั้นเอง ถ้ายังชักช้าเกิดเรื่องจริง ๆ แล้ว"เมื่อเห็นทั้งสองคนลังเล หลิ่วเซิงเซิงก็พูดอย่างช่วยไม่ได้: "ข้าเองข้าเอง"เมื่อพูดเช่นนั้น เธอก็เดินไปที่เตียงจิบยาเข้าปาก แล้วจูบริมฝีปากของหนานมู่เจ๋อด้วย
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 58 คนข้าเป็นคนข้าเอง
ทันทีที่หลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนพูดจบ แม่ทัพหลิ่วก็คุกเข่าลงบนพื้น "ฝ่าบาทอ๋องชาง เซิงเซิงไม่ได้ตั้งใจ! ผู้หญิงอ่อนแอคนหนึ่งอย่างเธอไม่สามารถฆ่าคนได้มากมายขนาดนั้น เรื่องนี้ต้องมีความเข้าใจผิดแน่ ๆ !"คำพูดของแม่ทัพหลิ่วทำให้หนานมู่เจ๋อหน้าดำทันทีเสี่ยวเจียงก็ขมวดคิ้วเช่นกัน "แม่ทัพหลิ่ว ท่านหมายถึงอะไร? พระชายาฆ่าใคร?"แม่ทัพหลิ่วมองดูหลิ่วเซิงเซิงด้วยความเกลียดชัง โดยไม่รู้ว่าร่างที่สั่นเทาของเธออ่อนแอเพียงใดแต่หลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนแสร้งทำเป็นพูดว่า: "พวกท่านยังไม่รู้เหรอ? ก็ใช่ เรื่องใหญ่ขนาดนั้น พี่สาวต้องไม่กล้าบอกท่านแน่ ๆ บางทีเธอยังใส่ร้ายว่าข้าวางยาให้นางไปพบผู้ชาย...""เฉี่ยนเฉี่ยน เจ้าหุบปากไปเลย เรื่องนี้ต้องมีความเข้าใจผิดแน่ ๆ พวกเรามาอธิบายให้เซิงเซิง!"แม่ทัพหลิ่วดุหลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยน และเห็นได้ชัดว่าเขากังวลเกี่ยวกับหลิ่วเซิงเซิง จริง ๆก็ไม่เชื่อในความเป็นคนของเธอจริง ๆ…มีความรักของพ่อแต่ไม่มากหลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนพูดด้วยใบหน้าหน้าซื่อใจคด: "ท่านพ่อ ข้ารู้ว่าท่านต้องการปกป้องท่านพี่ แต่ครั้งนี้ท่านพี่ทําผิดจริง ๆ ข้าเห็นท่านพี่คบชู้ด้วยตาตัวเองจริง ๆ และยังคบคนกลุ่มใหญ่ด้
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 59 เด็กคนนั้นน่าสงสารมาก
เสี่ยวเจียงอายมากที่หยิบยามาและเดินไปหาหลิ่วเซิงเซิง "พระชายา นี่เป็นยาดีมาก...""ไม่ต้อง ข้ามี"หลิ่วเซิงเซิงมีจริง ๆ ไม่ว่ายาของพวกเขาจะดีแค่ไหนก็สู้ของตัวเองไม่ได้อีกอย่าง เวลาโบยเธอดุขนาดนั้น ตอนนี้มาแกล้งทําเป็นคนดีอะไรอีก?เสี่ยวเจียงรู้สึกผิด "พระชายาอย่าโกรธเลย ท่านก็รู้ว่าเรื่องนี้ร้ายแรงมาก นอกจากนี้ท่านเคยวางยาท่านอ๋องมาก่อน เป็นเรื่องปกติที่ทุกคนจะเข้าใจผิด""ข้ารู้ ข้าไม่ได้โทษพวกเจ้าสักหน่อย ตอนนี้เจ้าอยากจะบอกว่าเมื่อก่อนข้าเลวแค่ไหน ถึงแม้ว่าจะโดนจับโบยอยู่ที่นั่นกี่ทีข้าก็สมควรแล้ว?"เสี่ยวเจียงรีบพูดว่า: "ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น..."หลิ่วเซิงเซิงแค่ยิ้ม แล้วก็เดินโซเซออกไปเดิมทีก็โดนโบยไปสามสิบที อาการบาดเจ็บยังไม่หายดีเลย ตอนนี้โดนโบยไปอีกหลายที เธอกลัวเธอเดินไปแล้วจะล้มแต่เธอล้มไม่ได้!มีคนรอดูเรื่องตลกของเธอมากมาย เธอต้องเดินกลับ แม้จะเจ็บแทบตายก็ตาม!เมื่อมองดูเธอถอยกลับ เสี่ยวเจียงก็รู้สึกผิดจริง ๆในห้องนอน หนานมู่เจ๋อนั่งเงียบ ๆ อยู่ข้างเตียง ยื่นมือออกมาลูบหัวเขาต้องบ้าไปแล้ว ไม่อย่างนั้นทำไมเขาถึงรู้สึกไม่สบายใจในตอนนี้?ที่บ้ากว่านั้นคือ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 60 เราเติมเต็มซึ่งกันและกันได้
มู่ชิงชิงสะดุ้ง "เซินเอ๋อ เจ้าพูดเรื่องไร้สาระอะไร? เด็กคนนั้นแข็งทื่อไปทั้งตัว แถมครอบครัวของเขายังร้องไห้แบบนั้นด้วย..."ขณะพูด เธอถอนหายใจ "ข้ารู้ว่าเจ้าเป็นคนใจดีเช่นกัน แต่เราไม่สามารถจัดการกับเรื่องประเภทนี้ได้ ไปกันเถอะ"หลิ่วเซิงเซิงพูดว่า: "มีอะไรติดอยู่ในคอของเด็กคนนี้หรือเปล่า?"จู่ ๆ ก็ได้ยินคนข้างถนนเอ่ยปาก หลายคนที่อยู่ในความเศร้าโศกก็หันมามองเธอทันใดนั้นเธอหลิ่วเซิงเซิงก้าวไปข้างหน้าอย่างช้า ๆ และพูดอีกครั้ง "เขายังไม่ตาย"บางทีพวกเขาอาจจะเศร้าเกินไป คนเหล่านั้นขี้เกียจเกินไปที่จะสนใจเธอ มีแต่คนแก่พูดว่า "กินของผิด แต่เมื่อกี้เขาหมดลมหายใจแล้ว"หลิ่วเซิงเซิงไม่ได้พูดอะไร แต่ก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและนั่งยอง ๆ ข้างเด็ก เธอไม่สนใจการจ้องมองของทุกคน เธอสัมผัสได้ถึงชีพจรของเด็กโดยตรง จากนั้นตรวจดูคอของเขา"เขาเพิ่งหมดสติใช่ไหม? เพิ่งหมดลมหายใจ พวกท่านให้เขากินอะไร?"ผู้หญิงที่ร้องไห้สับสนกับเธอและยังคงนิ่งเงียบชายชราถามว่า: "แม่นางเป็นใคร?""ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาถามเรื่องนี้ ข้ากําลังถามพวกท่านอยู่!"หญิงคนนั้นร้องไห้และกล่าวว่า: "ไม่ได้กินอะไรเลย จู่ ๆ ก็ล้มลงก
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 61 คนเราแค่มีอะไรทำ
"หลิวเล่าสามารถค่อย ๆ คิดได้ เนื่องจากเราพึ่งรู้จักกัน ท่านไม่รู้ว่าข้าเป็นใคร ข้าก็ไม่รู้นิสัยของท่าน รอคิดดีแล้ว ถ้าท่านยินดีที่จะเสี่ยงกับข้า พรุ่งนี้ท่านสามารถไปหาข้าที่หอชมดอกไม้ได้"หลังจากหยุดไปครู่หนึ่ง หลิ่วเซิงเซิงกล่าวต่อ: "แน่นอนว่าการกระทำของข้าในวันนี้ ไม่เพียงพอที่จะทําให้หลิวเล่าเชื่อใจข้า แต่ข้าสามารถบอกท่านได้ว่า ข้ายังมีตําราทางการแพทย์มากมาย บันทึกโรคที่รักษาไม่หายต่าง ๆ เชื่อว่าถ้าท่านเห็นแล้วจะสนใจแน่นอน"พูดจบ หลิ่วเซิงเซิงพยักหน้าอย่างสุภาพและจากไปพร้อมมู่ชิงชิงระหว่างทางกลับมู่ชิงชิงชมเธอไม่หยุด "เซินเอ๋อ เจ้าเก่งมาก นี่ถึงกลับตายแล้วฟื้น... ""เขายังไม่ตายแต่แรก แค่หายใจไม่ออก เด็กจะตื่นเต้นง่ายเวลามีอะไรเกิดขึ้น ข้ายังสงสัยว่าเขาหมดสติเพราะตกใจ ตั้งแต่ติดคอจนหมดสติแล้วมาเจอเรา ระหว่างนั้นผ่านไปไม่นาน เลยไม่เป็นอะไร เอาสิ่งแปลกปลอมออกมาก็พอแล้ว"มู่ชิงชิงกล่าวเสริม: "เจ้ายังอยากเปิดร้านขายยาอีก มีหัวใจแบบนี้ก็เก่งมาก!"หลิ่วเซิงเซิงยิ้มและพูดว่า: "พูดตามตรง จริง ๆ แล้วข้าชอบสร้างองค์กรแก๊งอะไรสักอย่างมากกว่า การหาเงินสําคัญ แต่ในโลกนี้ ที่สำคัญต้องมีอำน
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 62 หาเงินและอยู่ห่างจากผู้ชาย
หลิ่วเซิงเซิงแค่พูดอย่างใจเย็นว่า: "เจ้าออกตึก ข้าออกเงิน และเจ้าก็คุ้นเคยกับพวกเขา เรื่องหลังจากนี้ส่วนใหญ่ต้องการเจ้า ข้าออกเงินแค่นี้ถือว่าลงทุนด้วยแล้วกัน มองอย่างไรก็เป็นข้าที่ได้ผลประโยชน์"มู่ชิงชิงพูดอย่างสับสนว่า: "แต่เป็นความคิดของเจ้า...""ยังไม่ได้ทํา สําเร็จหรือเปล่าก็ไม่รู้ ข้าออกเงินเจ้าลงแรง นี่ถึงจะยุติธรรมนะ"ขณะพูด หลิ่วเซิงเซิงก็หาวและพูดว่า: "ข้าไม่คุ้นเคยกับคนเหล่านี้ ดังนั้นข้าจะไม่ทักทายพวกเขาทีละคน มีโอกาสค่อยทำความรู้จักพวกเขาในภายหลัง วันนี้ก็ดึกมากแล้ว ข้ากลับไปพักผ่อนก่อน"มู่ชิงชิงมองเงินในมือ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความประทับใจ "ถ้าได้รู้จักเจ้าเร็วกว่านี้คงดี""..."หลิ่วเซิงเซิงแอบกลับไปที่จวนอ๋องชาง ก็เป็นเวลาเที่ยงคืนกว่าแล้ว พอนึกถึงเรื่องที่ต่อไปจะทําธุรกิจ ในใจของเธอก็ตื่นเต้นเล็กน้อย ดังนั้นในตอนกลางคืนจึงหยิบทองคําและเครื่องประดับของเธอออกมาทั้งหมดเธอต้องการดูว่าเธอยังมีทรัพย์สมบัติอยู่มากเพียงใด เพื่อที่เธอจะได้ตัดสินใจว่าจะทำอะไรต่อไปแต่หลังจากนำกล่องที่เจ้าของร่างเดิมใช้เก็บเงินเมื่อก่อนออกมา บวกกับตั๋วเงินมีเพียงเจ็ดหรือแปดหมื่นตำลึงเ
Latest chapter
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 297 เรียกข้าว่าหมอหลิ่วก็ได้
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 296 อาจเป็นโรคระบาดจริง ๆ
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 295 สงครามครั้งนี้ยังไม่สามารถรบได้
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 294 เจ้าจะตบข้าได้ยังไง
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 293 กลับมาเป็นเหมือนเดิมภายในไม่กี่วัน
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 292 ทำตัวเองจริง ๆ
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 291 ไม่กล้าออกไปพบปะผู้คนอีก
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 290 พูดแล้วก็เป็นความเข้าใจผิด
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 289 อ๋องชางเชิญท่านไปงานเลี้ยง
