บทที่ 71 แม้แต่รถม้าของท่านเสนาบดีก็ยังกล้าขวาง

จุดที่พวกเขาอยู่น่าจะเป็นตอนล่างของแม่น้ํา เห็นได้ชัดว่าแม่น้ําไม่ได้เชี่ยวเหมือนต้นน้ําแล้ว

พวกเขาถูกน้ําพัดไปที่มุมหนึ่งและกําลังติดอยู่ที่จุดต่อระหว่างหินขนาดใหญ่และฝั่ง ครึ่งหนึ่งของพวกเขายังคงแช่อยู่ในน้ําและหนานมู่เจ๋อไม่ได้สติมาไปนานแล้ว

เมื่อคิดว่าตัวเองยังคงถูกตามล่า หลิ่วเซิงเซิงจึงช่วยพยุงหนานมู่เจ๋ออย่างรวดเร็ว จากนั้นปีนขึ้นไปบนชายฝั่งทีละก้าว

ทันใดนั้นก็มีเสียงฝีเท้าดังมาที่หู ตามด้วยเสียงคนสองคนคุยกัน

"แม่งเอ๊ย เดินมาตามแม่น้ําสายนี้มาถึงจุดนี้แล้ว ยังไม่เห็นสองคนนั้นเลย คงไม่ถูกน้ําพัดไปไกลกว่านี้แล้วใช่ไหม?"

"น้ํานี้แรงขนาดนี้ แล้วยังจะพูดอะไรอีก?"

"เดินลงไปเรื่อย ๆ ด้วยสภาพของพวกเขาถูกพัดขึ้นฝั่ง ก็คงวิ่งไม่ไกลแน่นอน ถ้าไม่ถูกพัดขึ้นฝั่ง แล้วหากพวกเขายังไม่ตาย พวกเขาจะต้องหาที่ปีนขึ้นไปแน่นอน พวกเรารอแค่ดักก็พอ"

"รอดักใช้แบบนี้เหรอ? สมองเจ้าฟ่อหรือเปล่า?"

"เจ้าไม่ต้องสนใจว่าข้าจะใช้ยังไง? หาพวกเขาสองคนไม่เจอ พวกเราสองคนต้องตาย!"

"..."

เสียงนั้นใกล้เข้ามามากขึ้นเรื่อย ๆ หลิ่วเซิงเซิงตื่นตระหนก เธอแบกหนานมู่เจ๋อ ไว้บนหลังแล้วรีบเหวี่ยงตัวลงบนพื้นหญ้าตรงหน้า

ข