บทที่ 365

เมื่อเห็นเย่เทียนหยู่โอบกอดสาวสวย กงซุนจื้อก็พูดอย่างขมขื่น: “ไม่รู้ว่าเย่เทียนหยู่มันดวงดีอะไร ถึงได้รู้จักกับผู้หญิงที่สวยสุด ๆ แบบนี้ แถมยังเหยียบเรือสองแคมเลยด้วย”

“ใช่ แต่ว่าภูมิหลังของผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดาเลย”

“อ่อ?”

“เขาเป็นลูกสาวยอดดวงใจของ หยางต้าฝู ประธานหอการค้าหลงเถิง”

“ลูกสาวหยางต้าฝูเหรอ?”

“อย่างนั้นเองสินะ ถึงว่าทำไมไม่มีรูปถูกเผยแพร่ออกมาเลยสักรูปเดียว ตำรวจก็ปล่อยเขาเร็วมาก ที่แท้ก็เพราะหยางต้าฝู”

“ใช่ครับ เรื่องนี้พิสูจน์ได้ว่ามันไม่ใช่ความสามารถของเขา แต่เพราะเขาโชคดี ถ้าลูกสาวของหยางต้าฝูไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง เขาคงไม่ได้ออกมาแน่นอน”

“มีโอกาสเป็นอย่างนั้นสูงทีเดียว ถ้าอย่างนั้นเราพักมันไว้ก่อน รอดูว่าเด็กคนนี้ปฏิบัติต่อลูกสาวของหยางต้าฝูยังไงบ้าง หยางต้าฝูก็เป็นคนที่ลงมือได้อย่างโหดเหี้ยมพอตัว คงไม่ปล่อยเขาไปง่าย ๆ แน่”

กงซุนจื้อพูดอย่างใจเย็น แต่ว่า ดันกล้ามาแข่งเรื่องผู้หญิงกับเขา ความตายต้องมาถึงไม่ช้าก็เร็ว

ไม่ต้องพูดถึงว่า เขาจะหนีจากเงื้อมมือของหยางต้าฝูได้หรือไม่ แม้ว่าเขาจะหลบหนีไปได้เพราะโชคช่วย เขาก็จะแสดงให้เห็นเองว่า กระต่ายก็คือกระต่าย ไม่มีทางไปถ