บทที่ 150

เธอเองก็ไม่รู้เลยว่าทำไมเผยเซียวถึงต้องแนะนำให้เพื่อนๆเขารู้จัก แต่ที่แน่ๆคือเขาไม่มีทางที่จะยอมรับสถานะเธออย่างง่ายขนาดนั้นแน่นอน

มื้อเที่ยงแน่นอนว่าต้องเป็นสเต็กเนื้อแกะ

กู้อิ๋นยังดีหน่อย ไม่มีความรู้สึกท่าทีรับประทานไม่ได้

ในขณะที่รออยู่นั้น เผยเซียวก็ดูแลเธอมาโดยตลอด ลงมือหั่นเนื้อสเต็กเป็นอย่างดี

ขณะที่รับประทานได้ครึ่งเดียวอยู่นั้น ก็มีแขกไม่ได้รับเชิญเดินเข้ามา！หลีเวยเยว่

“พี่คะ”

เฉินซิงหลีลุกขึ้นยืนเรียกทักหลีเวยเยว่นั่งด้วยกัน

หลีเวยเยว่แลมองเผยเซียว แล้วสุดท้ายสายตาเธอก็เหลือบไปเห็นร่างของกู้อิ๋น

กู้อิ๋นพอจะเข้าใจที่เฉินซิงหลีไม่พอใจตัวเธอเองนั้นคือเป็นคนไม่มีหัวนอนปลายเท้า ที่แท้เธอกับหลีเวยเยว่นั้นรู้จักกัน

แต่ทว่าหลีเวยเยว่มาถึงปุ๊บ！

ผู้คนที่อยู่ในเหตุการณ์นี้ ต่างพากันหยุดชะงัก

เห็นได้ชัดว่าใครๆก็รู้ว่าเผยเซียวและหลีเวยเยว่เคยมีความสัมพันธ์ช่วงหนึ่งกันมาก่อน

“เท่านี้พอหรือไม่ครับ？” สายตาของเผยเซียวมองร่างกู้อิ๋นตลอดเวลา

กู้อิ๋นพยักหน้าตอบรับ “ค่ะ พอแล้วค่ะ คุณเองก็รีบๆทานเถอะค่ะ！”

สเต็กเนื้อแกะต้องทานตอนร้อนๆเท่านั้น จึงจะอร่อย ถ้าเย็นแล้ว รสชาติจะไม่ค่อยน่า