Share
บทที่ 174
Related chapter
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 175
แต่บนใบหน้าของเธอนั้น ยังคงแสดงท่าทีเย่อหยิ่งทะนงตน ไม่แม้แต่จะกล่าวทักทายกู้อิ๋น มุ่งหน้าเดินก้าวเข้าห้องไปอีก！ขณะที่เดินผ่านกายกู้อิ๋นไปนั้น เธอก็เดินกระแทกชนกู้อิ๋นจนกระเด็น！กู้อิ๋นไม่ทันระวัง ถูกแรงกระแทกชนจนสภาพโซเซ แผ่นหลังพุ่งชนกับผนังกำแพงที่เย็นๆเข้าอย่างจังๆเฉินซิงหลีถลึงตาใส่กู้อิ๋นด้วยความโกรธแค้น แล้วเดินตามหลีเวยเยว่เข้าไปในห้อง “อาเซียว ฉันโทรหาคุณ ทำไมคุณไม่รับสายล่ะคะ” หลีเวยเยว่กล่าววาจาด้วยน้ำเสียงงอน ในขณะที่เดินเข้ามานั่งตรงข้ามกับเผยเซียว สีหน้าเผยเซียวบึ้งตึงเป็นอย่างมาก ในขณะที่สูบบุหรี่ที่อยู่ในมืออยู่ และก็ไม่ได้ตอบคำถามของหลีเวยเยว่โดยตรง ถามด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “คุณมาทำไม？”หลีเวยเยว่ตอบโดยไม่ต้องคิด “ก็มาหาคุณไงคะ”น้ำเสียงนี้ แฝงไปด้วยความโกรธงอนเป็นอย่างมากเผยเซียวขมวดคิ้วเฉินซิงหลีเหลือบมองดูกู้อิ๋นที่ยังยืนอยู่หน้าประตู จึงเรียกใช้ด้วยน้ำเสียงเย็นเยือก “ช่วยไปเสิร์ฟน้ำให้พี่สาวฉันด้วยสิ ขอเป็นน้ำมะนาวนะ ขอบใจ！”กู้อิ๋นเรียกดึงสติกลับมา！น้ำมะนาวเหรอ？ที่นี่ไม่มี เพียงแต่ต้องเรียกใช้พนักงานโรงแรมเท่านั้นและกู้อิ๋นพยักหน้ารับทราบ “ค่ะ
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 176
คำพูดที่เอ่ยมานี้ หลีเวยเยว่พูดอย่างระมัดระวัง เผยเซียวชายมองเธอด้วยความเย็นชา การยิงสายตาเยี่ยงนี้ไม่มีแม้แต่ความรู้สึกอย่างใดสายตาเยี่ยงนี้ หลีเวยเยว่ก็ไม่เคยเจอมาก่อน！แล้วมันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ เขาทำกับเหล่าคนอื่นด้วยสายตาเย็นชาเยี่ยงนั้น และก็เริ่มมองตรงไปที่เธอ？เมื่อนึกถึงจุดนี้ หลีเวยเยว่ก็รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ ที่ถูกเผยเซียวมองด้วยสายตาเย็นชา แต่เธอก็ไม่กล้าโมโหขึ้นมา “ขอโทษนะ คุณออกไปก่อนเถอะ！”“ผมจะให้ลั่วเหยียนเปิดห้องอื่นให้พวกคุณ” เผยเซียวตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชาแค่ประโยคหนึ่ง แล้วพากู้อิ๋นเดินจากไป“รอคุณในห้องนี้ไม่ได้หรือคะ？” หลีเวยเยว่ถามเธอยืนขึ้น แล้วแลมองเงาแผ่นหลังเผยเซียวอย่างดื้อดึงเผยเซียวหยุดก้าวเท้าเดิน ตอบ “ไม่สะดวก”น้ำเสียงของเขาเยือกเย็นเกินไป ไม่มีแม้แต่ความรู้สึกอันใดเลย แม้แต่กู้อิ๋นที่เดินตามอยู่ข้างหลังเขานั้น ก็อดไม่ได้ที่จะตะลึงงันหลีเวยเยว่ก็ยังยืนอึ้งอยู่กับที่！ไม่สะดวกเหรอ？ไม่นึกเลยว่าเขาจะเอ่ยกับเธอด้วยคำว่า “ไม่สะดวก” สามพยางค์มาได้ ดังนั้น......ความสัมพันธ์ของเขาทั้งสองตกลงมันเปลี่ยนไปแล้วใช่มั้ย？เมื่อคิดถึงจุดนี้ ในใจ
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 177
เพียงแค่นึกถึงเผยเซียวทำท่าทีต่อหลีเวยเยว่ เฉินซิงหลีก็เกิดบันดาลโทสะขึ้นมาอย่างหนัก！ เขาทำไมถึงกล้าทำกับพี่สาวเธอเยี่ยงนี้ ทั้งๆที่หัวใจของพี่สาวเธอนั้นให้เขาไปหมดทั้งใจในใจของเฉินซิงหลีตอนนี้ ได้คิดราวกับว่าเผยเซียวเป็นคนที่จากไปโดยไม่ร่ำลาคนนั้นต่างหาก“เธออย่าทำอย่างนี้เลย เขาจะโกรธเอาได้นะ！”หลีเวยเยว่เห็นเฉินซิงหลีโกรธหนักถึงขนาดนี้ จึงรีบดึงมือเธอไว้ ไม่อยากให้เธอแตะต้องของของกู้อิ๋นไม่ว่าความสัมพันธ์ของกู้อิ๋นกับเผยเซียวจะเป็นข้อตกลงกันหรือไม่！แต่ ณ ตอนนี้ เธอก็คือภรรยาในนามของเผยเซียว และเผยเซียว......ก็เป็นคนที่ต้องปกป้องชื่อเสียงของเธอเขาจะยอมให้คนอื่นรังแกผู้หญิงในสังกัดของเขาได้อย่างไร?หลีเวยเยว่เข้าใจระดับการปกป้องของเผยเซียวเป็นอย่างดีถึงแม้ว่าเธอเองก็ทนไม่ได้ที่จะทิ้งข้าวของของกู้อิ๋นไว้ข้างนอกห้องทั้งหมดในตอนนี้ แต่เมื่อนึกถึงผลแรงโกรธแรงแค้นของเผยเซียวที่จะตามมา เธอก็ไม่กล้าให้เฉินซิงหลีตกกระไดพลอยโจนไปด้วยเฉินซิงหลีโกรธจนควบคุมสติไม่อยู่ “เขาจะโกรธ？คนที่จะโกรธควรจะเป็นพี่ต่างหากนะ？”“นี่แค่สามปีเอง นึกไม่ถึงว่าเขาจะหันหลังไปแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 178
เห็นได้ชัดว่า เมื่อตะกี้นี้คำพูดของพนักงานโรงแรม เธอได้ยินทั้งหมดแล้ว！“พี่ค่ะ”“ไม่คิดเลยว่า เขายังจะให้ฉันรีบๆออกห้องนี้ไป” หลีเวยเยว่พูดด้วยความเจ็บปวดเธอก็นึกว่าการกลับมาครั้งนี้ เผยเซียวจะดีใจเสียอีกแต่สิ่งที่เห็นในตอนนี้ เขาทำตัวหลบหลีกหนีออกห่างจากเธอโดยครั้งแล้วครั้งเล่านึกถึงเรื่องเมื่อวานที่เฉินหลีซิงโทรหาเขาบอกเรื่องตัวเองเมาแล้วนั้น ในใจเธอก็ยังเต็มไปด้วยความหวัง คิดว่าเขาจะต้องมารับตัวเธอแต่ใครจะคิดล่ะ ในที่สุดก็รอจนเขาไม่ได้มาหา สุดท้ายเฉินซิงหลีก็เรียกโทรตาม แต่เขาก็ไม่ได้รับสายดูๆไปแล้ว เขาทำกับตัวเธอแทบจะไม่มีเยื่อใยแก่กันแล้วจริงๆ！เฉินซิงหลีฟังน้ำเสียงของหลีเวยเยว่ที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด ก็ทนรับไม่ไหว “ทั้งหมดนี้เป็นเพราะยัยแม่มดกู้นั่นแน่ๆ ดูแล้วไม่เห็นมีอะไรดีสักอย่าง คิดไม่ถึงจะเป่าแต่หูพี่รองได้！”พูดถึงกู้อิ๋น เฉินซิงหลีก็ชักสีหน้าหงุดหงิดโมโห สีหน้าของหลีเวยเยว่ก็ค่อนข้างหน้าซีดเรื่อยๆไม่ว่าในใจพวกเธออยากร้องความอยุติธรรมอย่างไรในตอนนี้ แต่ก็ต้องยอมรับ ในตอนนี้กู้อิ๋นได้เป็นภรรยาของเผยเซียวแล้ว！และงานแต่งของพวกเขาก็จะเกิดขึ้นอีกไม่ช้าเมื่อ
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 179
ถึงแม้ว่าเผยเซียวก็ใช่ว่าจะเป็นคนที่ง่ายต่อการรับมือ！แต่ลู่ซือเหยี่ยนคนนี้ กู้อิ๋นคิดว่ามันเป็นการเสียเวลาเป็นอย่างมาก......！เผยเซียวเป็นคนเฉียบแหลมแต่ไหนแต่ไร แค่ได้ก็ฟังน้ำเสียงอารมณ์ของกู้อิ๋นก็เข้าใจทันทีเขาอมยิ้มมองเธอ “ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ค่อยพอใจเขาสักเท่าไหร่นะ？”“ไม่ใช่ไม่พอใจ เพียงแต่คิดว่าเขาไม่น่าไว้ใจ” กู้อิ๋นเอ่ยด้วยความสัจจริงเผยเซียวเก็บสีหน้าเอาไว้ สายตาจ้องมองเธอเข้าไปลึกๆสายตานี้ทำให้กู้อิ๋นเปิดเผยความรู้สึกออกมา แต่แล้วก็เก็บอาการ “ฉันผิดไปแล้วค่ะ！”“คุณสมบัติเขาเป็นอย่างไรนั้น เธอไม่ต้องสนใจ！สนใจแค่เขามีประโยชน์หรือไม่มีเท่านั้นก็พอ”“รับทราบค่ะ ขอบคุณท่านประธานที่ชี้แนะค่ะ！”กู้อิ๋นเบะปาก！เพียงแค่ คุณสมบัติของผู้ที่จะร่วมมือกัน จริงอย่างที่เผยเซียวพูดมาเยี่ยงนี้ มันไม่สำคัญเลยสักนิดเลยหรือ？กู้อิ๋นไม่ได้เห็นดีเห็นงามไปด้วยกับเขาเลยสักนิดเธอคิดว่า คุณสมบัติของคนบางคน อันที่จริงแล้วมันก็ยังค่อนข้างสำคัญเผยเซียวแลมองเธอบ่นพึมพำ นัยน์ตาเขาแอบแฝงรอยยิ้มกรุ่มกริ่มอยู่เมื่อทั้งสองมาถึงห้องโถงนั้นคนที่รอพบอยู่ก็มาถึงแล้ว！“ประธานเผย” ลู่ซือเหยี่
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 180
ดังนั้น...... “ท่านประธานลู่คะ ดิฉันขออนุญาตดื่มแทนท่านประธานเผยค่ะ”ว่าแล้วกู้อิ๋นก็รีบยกแก้วเหล้าดื่มแทนเผยเซียวทันทีลู่ซือเหยี่ยนได้ฟังเช่นนั้นก็อึ้งอยู่ครู่หนึ่ง มองกู้อิ๋นด้วยความไม่เข้าใจต้นสายปลายเหตุ แล้วกลับหันมามองที่เผยเซียว “ท่านประธานเผยครับ？” “อ๋อ ผมดื่มแอลกอฮอล์ไม่ได้ครับ”เผยเซียวตอบอย่างเย็นชาลู่ซือเหยี่ยนเป็นคนที่ช่างสังเกตคำพูดและสีหน้าของผู้อื่น เมื่อได้ฟังเผยเซียวพูดเช่นนี้แล้ว เขาก็ไม่กล้าเอ่ยอะไรต่ออีกนอกจากพูดไปว่า “ถ้างั้นก็รบกวนผู้ช่วยกู้แล้วนะครับ？”คำพูดนี้พูดอย่างค่อนข้างคลุมเคลืออย่างมากกู้อิ๋นได้ฟังแล้วชักสีหน้าไม่ค่อยดี！หากไม่ใช่เผยเซียวอยู่ เธอก็คงจ้องตาเขียวปั๊ดกับลู่ซือเหยี่ยนเป็นแน่แต่ว่าเผยเซียวอยู่ด้วย สรุปเธอทำได้ก็คือเก็บอารมณ์ของเธอเอาไว้แต่ทว่าเผยเซียวที่นั่งอยู่ข้างๆ กลับได้กลิ่นอายของลู่ซือเหยี่ยนที่ไม่ชอบมาพากลนั้นขึ้นมา จึงนิ่งเงียบไปสักพักหนึ่งลู่ซือเหยี่ยนน่าจะมีแผนการของเขาอยู่แล้ว อย่างไรเสียท่าทีที่สั่งให้เสี่ยวเย่มารินเหล้าให้เผยเซียวเมื่อตะกี้นั้น มันก็เห็นได้อย่างชัดเจนมาก เพียงแต่เขาคาดไม่ถึงว่าเผยเซียวไม่ดื่
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 181
สมแล้วที่เป็นตระกูลที่ร่ำรวยเป็นอันดับต้นๆของเป่ยเฉิง ที่เป่ยเฉิงลู่ซือเหยี่ยนขึ้นชื่อเลยว่าเป็นพยัคฆ์ร้ายในคราบคนใจดี จากที่ฟังมา เขาเป็นคนที่ดุมากๆ แต่ในขณะเดียวกันก็ยังเป็นคนที่ยืดหยุ่นได้ในทุกสถานการณ์ด้วย! วันนี้ก็ถือว่าเธอได้พบเจอด้วยตัวเองแล้ว ตอนที่ประสบสอพลอก็ทำตัวให้ต่ำจนแทบจะจมลงไปอยู่กับทราย แต่พอหันหลังกลับก็โผล่ร่างที่เหมือนกับราชาขึ้นมาทันที……! และการที่เผยเซียวสามารถดึงด้านนี้ของเขาออกมาได้ ก็แปลว่าสำหรับเขาแล้วเผยเซียวก็มีค่ามากๆ ความรู้สึกแรกของกู้อิ๋นสำหรับการทำงานร่วมกับคนคนนี้คือ......อันตรายมากๆ! “ผมพาคุณไปเที่ยวเล่นดีไหม?” เห็นเธอไม่พูดอะไรเขาจึงเอื้อมมือมาบีบที่ใบหน้าของเธอ ความร้ายกาจที่ออกมาจากตัวเขาเมื่อสักครู่มันเหมือนกับไม่ใช่ความจริงอย่างไรอย่างนั้น เพราะแค่เพียงพริบตาเดียวเขาก็เปลี่ยนกลับมาเป็นคนที่ดูเสเพลตามเดิม “ฉันไม่ไปค่ะ ฉันจะกลับไปหาประธานเผย” กู้อิ๋นพูด ลู่ซือเหยี่ยนจับเธอเอาไว้ด้วยมือเดียว “ไปหาประธานเผยอะไรกัน คืนนี้ประธานเผยมีคนคอยดูแลแล้ว” กู้อิ๋นรู้ว่าที่ลู่ซือเหยี่ยนพูดมันหมายความว่าอะไร “ประธานเผยไม่ใช่คนแบบนั้น” “อะไรท
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 182
“มือของฉันไม่ได้สกปรกนะคะ ฉันเพิ่งจะล้างมือมาเอง” เธอพูดจบเผยเซียวก็มองมาทางเธอด้วยสายตาเย็นชา สายตานี้ทำเอาเธอตกใจจนแทบบ้า “ฉันเช็ดค่ะ เช็ดเดี๋ยวนี้เลยค่ะ” แค่นี้ก็จบแล้วใช่ไหม? กู้อิ๋นดึงกระดาษทิชชู่เปียกออกมาอย่างน้อยใจ เมื่อก่อนเธอคิดว่าตัวเองค่อนข้างที่จะเข้าใจเผยเซียวนะ แต่ดูจากตอนนี้แล้วมันกลับไม่ใช่แบบนั้น อย่างน้อยก็ตอนนี้ที่เธอถูกเขามองด้วยสายตาแบบนี้ เธอไม่เข้าใจเลยสักนิด เห็นท่าทางยอมรับฟังของเธอ ความโมโหในใจของเผยเซียวก็ค่อยๆสลายหายไป แต่ก็ยังพูดด้วยน้ำเสียงต่ำ “ท่องข้อบังคับเวลาไปคุยธุรกิจของบริษัท!” “อะไรนะคะ?” นี่มันเรื่องอะไรกันอีกละเนี่ย? “ท่อง!” เผยเซียวพูด คำๆเดียวเต็มไปด้วยความเย็นชาและอันตราย ตอนนี้กู้อิ๋นเพิ่งจะรู้ว่าเผยเซียวโมโหมากจริงๆ เขาก็ไม่ได้ดื่มนี่นา โมโหขนาดนี้เห็นทีจะโกรธขึ้นมาจริงๆ เธอสูดหายใจเข้าลึกๆหนึ่งทีก่อนจะกลืนน้ำลายลงคอ ก่อนจะเริ่มพูดด้วยเสียงเบาๆ “ห้ามหัวร่อต่อกระซิกกับลูกค้า ห้ามมีการสัมผัสตัวกับลูกค้า ห้ามออกไปค้างคืนกับลูกค้า ห้ามมีความสัมพันธ์ลับหลังกับลูกค้า!” “แล้วเมื่อกี้เธอทำอะไร?” เมื่อกี้? ที่ลู่ซือเ
Latest chapter
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 210
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 209
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 208
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 207
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 206
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 205
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 204
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 203
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 202
