บทที่ 63

เวลานี้ กู้อิ๋นรู้สึกถึงความไร้เรี่ยวแรงอย่างหนัก เธอคิดได้ว่าคนเราไม่สามารถโกหกไปมั่วซั่วได้

เพราะเมื่อเรื่องที่เกิดขึ้นจริง และคำโกหกี่ไม่ได้เกิดขึ้นจิงมาผสานกัน ความทรงจำก็จะผิดเพี้ยน

ต่อหน้าสายตาที่เฉียบคมของเผยเซียว เธอมองดูเขาที่ต้องการคำตอบ กู้อิ๋นแทบจะร้องไห้แล้ว…!

เธอหายใจเข้าลึก ๆ “สามครั้ง!”

ลั่วเหยียนเป็นคนที่ไหวพริบดี ถ้าเขาสงสัยก็ต้องถามอย่างละเอียดแบบนี้เหมือนกัน

สองชั่วโมง จัดเก็บสามครั้ง…ก็คงพอดีแล้วล่ะมั้ง?

กู้อิ๋นคิดในใจแบบนี้

สิ้นเสียง

เผยเซียวมองดูสายตาเธอ เขาดูยิ่งอันตรายขึ้นไปอีก

กู้อิ๋นหนักใจ แย่แล้ว พูดผิดไปงั้นเหรอ? ก่อนเขากลับมา ได้พูดกับประธานลั่วแล้วจริง ๆ เหรอเนี่ย?

กู้อิ๋นขนหัวลุก ตอนนี้เธอไม่รู้ว่าต้องทำยังไงต่อไปแล้วจริง ๆ เธอคิดว่าน่าจะสารภาพกับเขาตั้งแต่แรก

เมื่อเผชิญหน้ากับเผยเซียว เธอไม่สามารถรับมือได้เลย

ขณะที่เธอกัดฟัน คิดว่ายอมสารภาพเลย เผยเซียวก็ปล่อยคางเธอทันที

ได้ยินเขาพูดอย่างเย็นชา “สร้อยคอที่ผมให้คุณวันนั้น ยังจำได้ไหม?”

“ค่ะ จำได้ค่ะ”

“อยู่ที่ไหน?”

กู้อิ๋น: “…”

ตอนนั้นลั่วเหยียนเอาของต่างหน้านั่นไป จนถึงตอนนี้เธอยังไม่ได้ค