Share
บทที่ 85
Related chapter
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 86
นี่สวรรค์กำลังลงโทษพวกเธออยู่ใช่ไหม?ลงโทษที่พวกเธอโกหกเผยเซียวสินะ? แต่พวกเธอก็ไม่ได้อยากทำแบบนี้นี่นา!เธอรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาจะโทรหากู้อิ๋น แต่พอคิดได้ว่าเธออยู่บนรถของเผยเซียวก็เลยหยุดความคิดนี้เอาไว้เธอคิดว่าจะส่งข้อความไปหาเผยเซียว แต่พอนึกขึ้นได้ถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในบริษัทตอนนั้นก็ไม่กล้าที่จะส่งไปทำยังไงดี?ตอนนี้เธอร้อนรนเหมือนมดที่เดินอยู่บนหม้อร้อนๆ ได้แต่ขอพรให้เผยเซียวไม่ดูใบรับรองแพทย์บนรถกู้อิ๋นนั่งเกร็งอยู่ข้างเผยเซียวตอนนี้เผยเซียวกำลังจัดการงานในโน๊ตบุ๊คที่ถือเอาไว้อยู่ก่อนจะถามกู้อิ๋น “ดีขึ้นหรือยัง?”“ค่ะ ดีขึ้นเยอะแล้ว!”เผยเซียวมองไปทางกู้อิ๋นหนึ่งที “ไม่มียาหรอ?”ตอนนี้มือเธอว่างเปล่ามาก ไม่มียาอะไรเลยสักชนิดตอนนี้กู้อิ๋นใจเต้นตุบๆ!แย่แล้ว หมอบอกว่าครรภ์ของเธอแข็งแรงมาก ตอนนี้ไม่จำเป็นต้องมียาอะไรเลยสักอย่างแล้วเมื่อกี้เธอกับเหยียนฉู่ก็คิดแค่ว่าจะปกปิดเรื่องผลตรวจยังไงจนลืมเรื่องของยาไปจนหมดเลยเธอหายใจเข้าลึกๆก่อนจะพยายามไม่ทำตัวมีพิรุธออกมา “หมอบอกว่าแค่โรคกระเพาะธรรมดา ดื่มแค่น้ำร้อนก็พอแล้วไม่ต้องกินยาค่ะ”พอได้ยินน้ำเสียงที่ดูเสแสร้ง
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 87
ดูท่าภายในตระกูลเผยน่าจะมีปัญหาวุ่นวายกันแล้วแน่ๆ!โดยเฉพาะเผยสิงเฟิง ตอนนี้เขายังอยู่ที่โรงพยาบาลอยู่เลยแต่ว่าเป็นอะไรนั้นเผยเซียวก็ไม่ไปดูเหมือนกันแน่นอน ระหว่างเขากับเหลียงม่านเข่อแล้วไม่ว่าอีกคนจะถือไพ่อะไร เผยเซียวก็รู้หมดทุกอย่าง!แต่สำหรับทางฝั่งเขาแล้ว เหลียงม่านเข่อไม่มีทางรู้ได้ทั้งหมดแน่นอน!อย่างเช่นเย่อวิ๋น ภายนอกเขาเหมือนกับเป็นเจ้าของร้านอาหารธรรมดาๆคนหนึ่ง แต่จริงๆแล้วเขาคือนักสืบของเผยเซียว……!ทุกสิ่งที่เหลียงม่านเข่อทำในช่วงปีนี้ เผยเซียวรู้เกือบทั้งหมดเผยเซียวมองดูท่าทางตกใจของกู้อิ๋นจึงพูดกับเย่อวิ๋นไปว่า “นายไปทำงานเถอะ”“ครับ” เย่อวิ๋นพยักหน้าก่อนจะเดินออกไปเผยเซียวคีบไก่ให้กับกู้อวิ๋นก่อนจะพูด “อาหารที่นี่รสชาติอร่อยดีนะ เธอลองชิมดูไหม?”กู้อิ๋นพยักหน้า แต่ก็ไม่ได้ขยับตะเกียบเธอไม่ค่อยกล้ากินอะไรสักเท่าไหร่ นึกถึงอาหารเมื่อตอนเช้ามันทำให้ตอนนี้เธอไม่กล้ากินอะไรเลยจริงๆถ้าเกิดอยากจะอ้วกขึ้นมากลางทางแบบนั้นเผยเซียวก็เห็นหมดน่ะสิ?พอคิดมาถึงตรงนี้กู้อิ๋นก็รู้สึกเป็นกังวลเอามากๆ!เผยเซียวเห็นกู้อิ๋นไม่ยอมกินซักที ก็เลิกคิ้วขึ้น “ทำไมล่ะ? ไม่อยากกินห
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 88
รถจอดลงที่ซ่างเหอหยวนก่อนที่เธอจะลงรถเผยเซียวก็ดึงมือเธอเอาไว้ก่อนจะพูดอย่างจริงจังไปว่า “เพราะอย่างนั้นเธอต้องเชื่อฟังฉันนะ รู้ไหม?”กู้อิ๋นหันไปมองสายตาที่คมดุจเหยี่ยวของเขา ก่อนจะระงับความกลัวในใจเอาไว้แล้วพยักหน้าตอบรับดูจากประโยคนี้แล้ว บ้านของเธอจะเสียไปไม่ได้เด็ดขาด!เผยเซียวปล่อยมือของเธอออกอย่างพอใจเมื่อได้รับอิสระแล้ว กูอิ๋นก็เดินโซซัดโซเซออกไป ถึงจะยังเจ็บอยู่แต่ว่าเธอก็กลับเดินได้อย่างรวดเร็วเผยเซียวมองจากด้านหลังของเธอก่อนจะยิ้มออกมาขี้กลัวขนาดนี้ไม่รู้ว่าอยู่มาถึงตอนนี้ได้ยังไงกัน!…...กู้อิ๋นเดินมาถึงหน้าลิฟต์ก็ได้รับโทรศัพท์จากเหยียนฉู่ เธอรีบรับสาย “ฉู่ฉู่”“เธอแยกกันกับประธานเผยหรือยัง?” เหยียนฉู่ถามอย่างระวังไม่มีใครรู้ว่าช่วงเวลานี้เธอผ่านมาได้ยังไง เธออยากจะโทรหากู้อิ๋นใจจะขาดแต่ก็กลัวว่ากู้อิ๋นจะยังอยู่กับเผยเซียวจะส่งข้อความก็กลัวว่าเผยเซียวจะเห็นเข้ากะเวลาดูแล้ว ถ้าเกิดว่าเผยเซียวไปกินข้าวกับกู้อิ๋นด้วย ตอนนี้ก็คงจะกินเสร็จแล้วสินะ?“อืม เพิ่งแยกกันพอดีเลย!” กู้อิ๋นตอบ“ใบรับรองแพทย์อันนั้นประธานเผยไม่เห็นใช่ไหม? ฉันจะบอกให้นะถ้าเกิดว่า
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 89
เธอคิดว่าอยู่กับกู้อิ๋นไปนานๆ ก็ชักจะติดนิสัยสะเพร่าของเธอมาบ้างแล้วทั้งๆที่ออกใบรับรองแพทย์มาแล้วแท้ๆ เธอคิดว่าแบบนี้ก็จะหลอกเผยเซียวไปได้!แต่ใบรับรองแพทย์กลับยังอยู่ที่เธอ แต่ใบที่ห้ามไม่ให้เผยเซียวเห็นกลับอยู่ตรงหน้าของเผยเซียวในตอนนี้ตอนนี้เหยียนฉู๋ได้แต่ขอพรให้เผยเซียวได้รับนิสัยสะเพร่านี้ของกู้อิ๋นไปบ้าง ขอให้เขาไม่เห็นมันจนกว่าเธอจะไปเอามันกลับมาได้......กู้อิ๋นกัดฟันแน่น “เดี๋ยวฉันจะไปที่บริษัทเดี๋ยวนี้แหละ!”“หยุดเลย เธอไม่ต้องมา!” พอเหยียนฉู่ได้ฟังเธอก็ตกใจจนลุกขึ้นมาเหมือนกับว่าถ้าตอนนี้กู้อิ๋นไปที่บริษัทถ้าเผยเซียวเห็นก็จะยิ่งน่าสงสัยไปกันใหญ่“ถ้างั้นเธอจะไปเอากุญแจรถได้หรอ?” กู้อิ๋นถามถ้าเธอไปเองก็ยังพอบอกเผยเซียวได้ว่าเธอลืมของเอาไว้ แต่ถ้าเหยียนฉู่ไปจะให้เหตุผลอะไรดีล่ะ?เหยียนฉู่เองเมื่อคิดได้แบบนี้ “งั้นเธอรีบไปที่บริษัทเลย เดี๋ยวฉันจะไปดูสถานการณ์ให้ก่อนว่าเป็นยังไงบ้าง”ทั้งสองคนตกลงกันเรียบร้อยกู้อิ๋นวางสายโทรศัพท์ก็รีบไปที่บริษัทส่วนเหยียนฉู่เองก็รีบไปที่บริษัทเหมือนกัน เมื่อมาถึงด้านหน้าก็ได้เจอกับเผยเซียวและลั่วเหยียนพอดีทั้งสองคนเหมือนกำลั
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 90
เผยเซียวพูดด้วยเสียงต่ำ “ไปดูกล้องวงจรปิดซิ”เขาเองก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าใครที่มันใจกล้าขนาดนี้ กล้าที่จะมาทุบรถของเขาถึงที่โรงจอดรถชั้นใต้ดินของเผยซื่อกรุ๊ปแบบนี้ลั่วเหยียนพยักหน้า “ครับ!”กู้อิ๋นมาถึงที่บริษัทเหงื่อท่วมตัว เธอมองเห็นทั้งเผยเซียวและลั่วเหยียนต่างก็มีเหมือนไอเย็นปกคลุมรอบกายแถมข้างๆตัวพวกเขายังมีรปภ.ยืนด้วยท่าทางนอบน้อมอยู่ด้วย!เมื่อเห็นสภาพกระจกรถในตอนนี้เธอก็หายใจออกมาแรงๆยายบ้าเหยียนฉู่……!เธอกล้าขนาดนี้ได้ยังไงกัน? ทำกระจกรถแตกละเอียดขนาดนี้ประธานเผยจะต้องตามหาคนทำออกมาให้ได้แน่นอนเลยนะแบบนี้ตอนแรกเธอคิดจะไปแอบในที่ลับตาคนแล้วโทรหาเหยียนฉู่แต่เผยเซียวดันเห็นเธอซะก่อนเมื่อสายตาแสนอันตรายของชายหนุ่มมองมาที่เธอกู้อิ๋นก็ยืนตรงตัวตรงดิ่ง!ท่าทางแบบนี้ก็มักจะเป็นตอนที่เธอทำเรื่องที่ไม่ดี ยิ่งทำเหมือนเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับตัวเองสักเท่าไหร่ ส่วนใหญ่ก็เป็นเธอทำเองทั้งนั้นเผยเซียวกวักมือเรียกเธอ “มานี่หน่อย!”พอได้ยินว่าเผยเซียวกำลังเรียกตัวเอง กู้อิ๋นก็รู้ว่าตัวเองซ่อนต่อไปไม่ได้แล้วเธอเดินกระเพลกไปทางเผยเซียว!ถึงแม้เธอจะแสดงออกว่าเหมือนจะไม่มีอะไร แต
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 91
เผยเซียวรังเกียจผู้หญิงที่ใช้วิธีสกปรกเพื่อเลื่อนตำแหน่ง ทั้งเผยซื่อกรุ๊ปล้วนรู้กันทั้งนั้นและเพราะเหตุนี้ ตลอดหลายปีมานี้ที่เขามารับช่วงตัวเผยซื่อกรุ๊ปล้วนไม่มีใครกล้าจะเสี่ยงกับเส้นทางนี้!ตอนนี้นึกไม่ถึงว่าคนที่ดูอ่อนแออย่างกู้อิ๋นจะใช้ประโยชน์จากช่องทางนี้!“ใครจะรู้กันล่ะ? ทุกวันเธออยู่กับประธานเผยทุกวัน ขนาดตอนนี้ประธานเผยอยู่ที่ซ่างเหอหยวน เธอยังไปหาบ่อยมาก ๆ เลยนะยะ!”“เพราะตำแหน่งสูงกว่าเลยได้สิทธิ์เยอะกว่าเหรอ?”“เธออย่าพูดไป เมื่อก่อนคนในแผนกนี้โดนไล่ออก ได้ยินว่าสาเหตุก็เพราะพูดอย่างนี้นี่แหละ!”หนึ่งในเลขาน้อยนึกอะไรได้ เลยไม่กล้าที่จะนินทาต่ออีกคนหนึ่งถูกพูดใส่แบบนั้น ก็ไม่กล้าที่จะพูดอะไรต่อ.....เจิ้งเฟยที่อยู่อีกด้าน ได้ยินคำว่าเพราะตำแหน่งสูงกว่าเลยได้สิทธิ์เยอะกว่าก็โกรธจนเอาเอกสารที่อยู่ในมือเหวี่ยงลงบนโต๊ะทำงานดัง ‘ปัง’ !เมื่อก่อนคนที่นี่ถูกไล่ออก!ตอนนี้เธอกับชูหรันเป็นคนเก่าคนแก่ของบริษัท แม้ว่าเลขาที่มาใหม่สองคนจะชอบนินทาแต่ก็เป็นเพราะลั่วเหยียนไปดึงคนมาจากที่อื่น แน่นอนว่าเรื่องความสามารถคงไม่ต้องพูดเห็นท่าทีของเจิ้งเฟยที่โยนของอย่างนั้น อดที่จ
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 92
ผลลัพธ์แบบนั้นมันอนาถเกินไปจริง ๆ!เผยเซียวพอใจกับท่าทีของเธอมาก ขณะที่เดินผ่านเธอฝ่ามือของเขาก็ลูบไปที่หัวของเธอ “เด็กดีจริง ๆ ”กู้อิ๋น “…”ทำไมรู้สึกว่าการกระทำของเขา เหมือนเอ็นดูสัตว์เลี้ยงของตนเองจังนะ?เผยเซียวเดินไปแล้วก็เหลือเพียงกู้อิ๋นคนเดียว เธอรีบควักโทรศัพท์ออกมาโทรหาเหยียนฉู่ตอนนี้เหยียนฉู่กลับมาประจำที่ตำแหน่งของตนเองแล้วแม้ว่าทุกอย่างจะจัดการจนไร้ร่องรอยแล้ว แต่เธอก็ยังกังวลใจอยู่!เมื่อรับสายของกู้อิ๋น เธอก็เหมือนนกตื่นตูมอย่างนั้น พอรู้ตัวก็อยากจะโยนโทรศัพท์ในมือทิ้งเสียแต่เห็นว่าเป็นเบอร์ของกู้อิ๋น ยังจะทนได้เหรอ!ก็รับอย่างระมัดระวัง “อิ๋นอิ๋น?”น้ำเสียงกระซิบของกู้อิ๋น “เกิดเรื่องอะไรขึ้น? เธอทำเรื่องอย่างนั้นออกมาได้อย่างไร?”ตอนนี้กู้อิ๋นหมดคำจะพูดกับเหยียนฉู่จริง ๆ !และเหยียนฉู่ก็หมดคำจะพูดกับกู้อิ๋นเหมือนกัน...แต่เรื่องในครั้งนี้จะโทษกู้อิ๋นคงจะไม่ได้ยังดีตอนที่เธออยู่บนรถ ไม่ได้ถวายหัวถึงขนาดเอาบิลให้เผยเซียวดูถ้าเป็นอย่างนั้น ตายแน่!เหยียนฉู่ “ฉันจะทำอะไรได้? ฉันได้ยินว่าพวกเขาจะออกไป ฉันก็ตกใจแทบแย่!”ที่จริงยังคิดว่าพอจะมีวิธีเอากุญ
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 93
ลั่วเหยียนพยักหน้า “คุณไม่รู้สึกเหรอว่าเรื่องทั้งหมดมันบังเอิญเกินไป?”บังเอิญ? ในโลกของเผยเซียว แน่นอนว่าไม่มีคำว่าบังเอิญถ้าเป็นคนเดียวกันจริง ๆ อย่างนั้นคนนี้ต้องอยู่ในบริษัทอย่างแน่นอนนี่ก็หมายความว่า คนของเหลียงม่านเข่อยังแทรกซึมเข้าภายในบริษัทได้!เมื่อนึกมาถึงจุดนี้ สีหน้าของเผยเซียวพลันก็เปลี่ยนเป็นไม่สบอารมณ์“ดูแล้วถึงคราวจะต้องล้างไพ่แล้ว!” เผยเซียวพูดด้วยน้ำเสียงเย็นหลายปีก่อนที่เขาเพิ่งจะมารับช่วงจากเผยซื่อกรุ๊ป ตอนนั้นภายในยังมีคนของเหลียงม่านเขอไม่รู้เท่าไร?เขาใช้เวลาครึ่งปีถึงจะเอาคนพวกนั้นออกไปจากบริษัทได้!และเขาเองก็รู้ดีเหมือนกันว่าผู้หญิงคนนั้นของเหลียงม่านเข่อคงไม่ได้แค่เพราะเรื่องนี้แล้วจะเงียบปากต่อไปได้...ลั่วเหยียน “ผมจะรีบตรวจสอบให้ไวที่สุด!”เผยเซียวตอบด้วยน้ำเสียง อืม! ช่วงถัดมาถึงได้ยินน้ำเสียงเย็นเยียบที่เสริมขึ้น “จัดมันให้หนัก!”ขอแค่เป็นคนของเหลียงม่านเขอจริง ๆ ก็ไม่จำเป็นต้องเกรงใจ และทำให้ผู้หญิงคนนั้นดูให้ดีบางอย่างไม่ใช่ของของเธอ อย่าได้เพ้อฝันไป!ลั่วเหยียนเข้าใจความหมายของเผยเซียว พยักหน้า “ครับ!”ทางด้านนั้นของบริษัทกู้อิ
Latest chapter
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 210
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 209
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 208
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 207
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 206
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 205
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 204
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 203
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 202
