Share
บทที่ 99
Related chapter
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 100
เผยเซียวหยิบเอกสารบางส่วนขึ้นมามองไปที่กู้อิ๋น “เดินเองได้ไหม?”“ได้ ได้” กู้อิ๋นรีบพยักหน้าลุกขึ้นตามเผยเซียวออกจาห้องทำงานด้วยกันเหล่าผู้ช่วยในห้องทำงานตอนนี้ก็เตรียมเลิกงานแล้ว เห็นเผยเซียวก็รีบแกล้งทำเป็นว่าตนเองยุ่งอย่างนั้นทุกคนมองกู้อิ๋นที่ว่าง่ายเดินตามหลังเผยเซียวพอมาคิดปะติดปะต่อเรื่องวันนี้ที่เธอทำให้คุณนายเผยโกรธเกรี้ยวอย่างนั้นในใจก็ได้อยากจะให้เธอสามคำ นังตอแหล!อยากให้ประธานเผยได้เห็นเธอแยกเขี้ยวยิงฟันอย่างนั้นเสียจริง!?แต่พวกเธอไม่รู้คือเพราะคำสามคำที่ให้กู้อิ๋นว่าเป็นนังตอแหลนั่นจะได้เงินรางวัลถึงหนึ่งแสนห้าหมื่นบาททั้งสองขึ้นรถไปด้วยกัน!โทรศัพท์ของเผยเซียวสั่นขึ้น ควักออกมาเหลือบมองเห็นว่าเผยสิงเฟิงโทรมาและที่เขาบันทึกไว้ก็เป็นชื่อเผยสิงเฟิงสามตัว จากที่บันทึกชื่อไว้จะเห็นถึงความสัมพันธ์ของทั้งสองที่ตึงใส่กันเผยเซียวตัดสายทิ้งทว่าสายนั้นก็โทรกลับมาอย่างไม่ลดละอีกครั้งสุดท้ายเผยเซียวรำคาญจึงรับสาย ไม่ได้พูดอะไรทั้งตัวกลับอัดอั้นเอาไว้เผยสิงเฟิงได้ยินเสียงลมหายใจหนัก ๆ ของเขาก็ยิ่งส่งน้ำเสียงที่อัดอั้นออกมา “วันนี้ป้าไปที่เผยซื่อกรุ๊ปไม่เจอเธอ
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 101
หลังจากที่เผยเซียวไปส่งกู้อิ๋นกลับซ่างเหอหยวนก็ไปแล้ว! ไม่แน่ชัดว่าไปไหนกู้อิ๋นเองก็ไม่กล้าถามป้าเฉินยังอยู่ โดยรวมเมื่อก่อนเขามักจะอยู่ข้างนอก แม้ว่าเวลาทำอาหารจะสะดวกสบายมากแต่ตอนนี้ข้างกายของเขาเพิ่มเมียนักฆ่ามือครัวฉมังมาอีกคน!ด้วยเหตุนี้ป้าเฉินถึงต้องทำอาหารทั้งสามมื้อเห็นป้าเฉินทำอาหารกลิ่นหอมอบอวลไปหมด แต่กู้อิ๋นก็ยังแพ้ท้องหนักอยู่และไม่อยากอะไรเห็นกู้อิ๋นไม่อยากกินป้าเฉินเดินเข้ามา “ทำไมคะคุณนาย ไม่ถูกปากเหรอคะ?”กู้อิ๋น “ไม่ใช่ ตอนเที่ยงฉันอยู่ที่ห้องทำงานกินของว่างไปบ้างแล้ว ไม่ค่อยหิว”นึกถึงสายตาดุของป้าเฉินกู้อิ๋นก็ไม่กล้าจะบอกความจริงไป!เดิมเธอกับเหยียนฉู่ไม่ได้คิดถึงด้านนี้ แต่เป็นป้าเฉินพูดขึ้น นี่ถ้าตรวจ...นึกถึงตรงนี้ หัวของกู้อิ๋นก็ปวดขึ้น“คุณกลับก่อนได้ ตรงนี้ฉันไม่มีเรื่องอะไรแล้ว”“ได้” ป้าเฉินพยักหน้า!ป้าเฉินไปแล้วดังนั้นซ่างเหอหยวนที่ใหญ่อย่างนี้ก็มีแค่กู้อิ๋นอยู่คนเดียว ไม่มีคนอื่น อารมณ์ของเธอก็ดูผ่อนคลายเล็กน้อยเหลือบมองอาหารที่ป้าเฉินทำตั้งมากมาย เธอก็สับสน!กินไม่ลงเททิ้งก็เสียดาย ประธานเผยก็คงไม่กินของเหลืออีก“ตึ๊ง ตึ๊ง ตึ๊ง” เ
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 102
กู้หลานฟังความนัยน้ำเสียงของเธออ่อนลงแต่ก็ยังมีความกร้าวอยู่ เธอจะเป็นกับจ้าวเป่าอวิ้นและสวี่จิ้งอวี่เท่านั้นถึงจะมีท่าทีเช่นนี้สุดท้ายกู้หลานก็ถอนหายใจ “ตอนนี้จ้าวเป่าอวิ๋นกำลังเตรียมตัวไปเมืองก่าง!”กู้อิ๋น “อะไรนะ?”มาเมืองก่าง มาทำอะไร?ทรมานกู้หลานมาหลายปีขนาดนั้น ตอนนี้ก็เริ่มจะทรมานเธอแล้วเหรอ?กู้หลาน “อิ๋นอิ๋น ฉันรู้ว่าหลายปีนั่นเธอทำไม่ดีกับเธอ แต่เธอก็รู้ว่าคนอย่างนี้ก็ทรมานมาก!”สำหรับแม่อย่างจ้าวเป่าอวิ๋น กู้หลานเองก็จนปัญญาเหมือนกันแม้ว่าตอนเด็กจะโตมากับจ้าวเป่าอวิ๋น แต่เธอก็คงไม่เท่ากู้อิ๋นที่ต้องมีชีวิตอยู่กับคุณยายอย่างน้อยอยู่กับยายก็อบอุ่นแม้ว่าคุณยายอายุมากแล้วก็ตาม บางทีลำบากเล็กน้อยแต่ทำให้กู้อิ๋นอบอุ่นหัวใจเธอแต่งเข้าเมืองก่างหลายปีขนาดนี้ ต้องทำให้จ้าวเป่าอวิ๋นพอใจมากแน่ ๆ !จริง ๆ ก็เพราะว่าไม่อยากให้เธอมาเมืองก่างมายุ่งกับเธอ...ก็เพราะว่าความพอใจพวกนี้ทำให้จ้าวเป่าอวิ๋นยิ่งอยู่ก็ยิ่งไม่รู้จักอิ่ม ตอนนี้รู้ว่ากู้อิ๋นแต่งงานได้ดีขนาดนี้ กลัวจะมาเกาะเอาประโยชน์ไม่ได้และกู้อิ๋นอยู่ตระกูลนั่นกลับไม่ได้เป็นไก่อ่อน!ในใจลึก ๆ ของเธอ ตัดความสัมพันธ์
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 103
ไม่รู้ว่ากู้อิ๋นเป็นไข้นานเท่าไรแล้ว เผยเซียวป้อนยากี่ครั้งก็ป้อนไม่เข้าสุดท้ายไม่ง่ายเลยที่จะหยอดเข้าไป เธอยังอ้วกออกมาอีก!สุดท้ายก็ปลุกปั้นก็อยู่พักใหญ่ ทั้งห้องนั่งเล่นก็ทุลักทุเลพักใหญ่ โทรไปถามหมอ คุณหมอก็บอกอาการอย่างนี้ดีที่สุดคือทำให้ไข้ลดสีหน้าของเผยเซียวนิ่งเงียบมองกู้อิ๋นไข้ขึ้นจนใบหน้าแดงอยู่บนโซฟา ประคองหน้าผาก เขารู้สึกเสียใจขึ้นมาที่แต่งงานกับเธอ!เมื่อก่อนเห็นเธอประฉับกระเฉงอย่างนั้น ดูอย่างไรก็ไม่เหมือนขี้โรคอย่างนี้ ตอนนี่ร่างกายเธอทำไมถึงทรมานคนอย่างนี้?“ถ้าไม่อย่างนั้นฉันส่งเธอไปโรงพยาบาลดีไหม?”“ปกติแค่ไข้ขึ้นก็ทำได้แค่ให้ลดไข้ ไม่จำเป็นต้องไปโรงพยาบาล ถึงอย่างไรน้ำเกลือก็ไม่ค่อยดีต่อร่างกาย”ทางสายคุณหมอที่พูดเตือนอย่างนั้นความหมายก็คือสถานการณ์ตอนนี้ทำได้เพียงบรรเทาอาการลดไข้ที่บ้านก่อน“ได้ รู้แล้ว!”เผยเซียวพูดตัดจบอย่างรำคราญก็วางสายไปบรรยากาศจู่ ๆ ก็เงียบไปเห็นร่างกายของเธอถูกยาลดไข้จะเลอะเสื้อไปหมดแล้ว ไม่กี่อึดใจเผยเซียวก็ปลดออกให้เธอหลังจากนั้นก็คิดถึงเมื่อก่อนที่ทำให้ไข้เธอลดอีกทั้งยังทำเธอตัวเย็นไปหมด ทั้งรีบอุ้มเธอกลับไปที่ห้องของตน
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 104
“เด็กดี นอนเป็นเพื่อนผมต่ออีกหน่อยนะ” เผยเซียวพูดอ้อนด้วยน้ำเสียงต่ำทว่าความอ่อนโยนอย่างนั้นกลับทำให้โลกของกู้อิ๋นเตลิดไปหมดแล้วเผยเซียวรู้สึกได้ถึงความสั่นเทาของเธอ บีบไปที่ใบหน้าน้อยที่ซีดของเธอ ในที่สุดก็ปล่อยเธอ “ไปใส่เสื้อผ้า”เขาพยายามที่จะไม่ทำให้เธอกลัวแต่กู้อิ๋นที่ตกใจกลัวจนสติเตลิดไปแล้ว จะได้ยินน้ำเสียงอ่อนโยนอย่างนั้นที่ไหนกันได้รับอิสระในตอนนั้น กระโดดลงจากเตียงหลบตรงประตูเดินออกไปป้าเฉินที่กำลังเก็บกวาดที่ห้องรับแขกที่รกอยู่!เห็นกู้อิ๋นออกมาสภาพอย่างนั้นก็ตะลึงไปเล็กน้อยแต่กู้อิ๋นนึกไม่ถึงว่าป้าเฉินจะมาเช้าขนาดนี้ ใบหน้าน้อยพลันก็เห่อแดงทันที กลีบริมฝีปากที่ขยับอยากจะพูดอะไรสุดท้ายกลับพูดอะไรไม่ออกสักคำ หันหลังหนีกลับห้องของตนเองตอนนี้มีแค่ตนเอง!หัวใจของกู้อิ๋นก็ยังเต้นตึกตักเธอรีบสวมเสื้อผ้า เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง กู้อิ๋นหยิบขึ้นมาเหลือบมองเป็นเผยเซียวที่ส่งมา!เป็นข้อความสั้น ๆ ไม่กี่คำที่แฝงไปด้วยคำสั่ง “อาบน้ำอุ่น เปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้วออกมากินข้าวเช้า!”นี่เป็นคำสั่งที่ยากจะขัดขืน กู้อิ๋นที่ตกใจจนมือสั่นไปหมดอาบน้ำ ทำไ
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 105
ก่อนที่เผยเซียวจะไปบริษัท ได้กำชับให้กู้อิ๋นอยู่บ้านห้ามออกไปโดนลมกู้อิ๋นก็รับปากอย่างเชื่อฟัง ตนต้องเชื่อฟัง!เพียงแค่ก่อนที่เผยเซียวจะสาวเท้าหน้าออกไปแต่เท้าหลัง...พ่อบ้านก็มาแล้วพ่อบ้านมองไปที่กู้อิ๋น “คุณชายบอกว่าเชิญนายน้อยไม่ได้ก็เลยอยากเชิญให้คุณเข้าไปหน่อย!”เมื่อก่อนคนของตระกูลเก่าทางด้านนั้นล้วนไม่สนใจการเกิดมาของกู้อิ๋นแต่ตอนนี้เพราะว่ากลัวเผยเซียว!เมื่อก่อนท่าทีของเผยเซียวที่มีต่อกู้อิ๋นเป็นอย่างไร พวกเขาเองก็รู้ดีด้วยเหตุนี้ตอนนี้พ่อบ้านคนเก่าคนแก่ถึงได้ให้ความเคารพกู้อิ๋นกู้อิ๋นได้ยินว่าประธานเผยวิงเฟิงอยากให้ตนไป ใบหน้าที่เคลือบแคลงขมวดขึ้นเล็กน้อยป้าเฉินเห็นเหตุการณ์เข้า เดินเข้ามา “เกรงว่าจะไม่ได้ เมื่อคืนคุณนายไข้ขึ้นหนัก ก่อนจะไปนายน้อยยังให้ฉันตุ๋นยาจีนให้ และไม่ให้คุณยายออกจากบ้าน”พ่อบ้านเหวินเหยียน มองกู้อิ๋นอย่างลำบากใจเล็กน้อย “นี่...”เห็นได้ชัดว่าภารกิจของเขาวันนี้คือคำสั่งตายของเผยสิงเฟิง!บ้างก็ให้พาเผยเซียวเข้าไป บ้างก็ให้พากู้อิ๋นเข้าไป!เผยเซียวนิสัยอย่างไร พ่อบ้านรู้ดี ด้วยเหตุนี้จึงไม่กล้าไปที่เผยกรุ๊ปแต่ตรงมาที่ซ่างเหอหยวนอยากจะใ
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 106
ดูท่าแล้วคราวหน้าเธอต้องเชื่อฟังมากกว่านี้ ไม่อย่างนั้นไม่ใช่แค่ทำงานไม่ได้เงิน แต่ยังต้องรองรับอารมณ์โมโหนี่อีก“ไม่มีโบนัสจริงๆหรอคะ?” ก่อนจะวางสายกู้อิ๋นยังคงพยายามถามดูอีกสักครั้งเผยเซียวฟังน้ำเสียวของเธอก็รู้สึกมุมปากกระตุกขึ้นมายายเด็กนี่เป็นคนขี้เหนียวขนาดไหนกันนะ!ทั้งๆที่กลัวขนาดนี้แล้ว ที่แท้......เงินสินะที่ช่วยแก้อาการขี้กลัวของเธอได้ลมหายใจเย็นๆของเผยเซียวเปลี่ยนเป็นอบอุ่นเมื่อได้ฟังน้ำเสียงอ่อนๆของเธอ “อีกหนึ่งชั่วโมงเดี๋ยวฉันไปรับเธอ”เขาไม่ได้พูดอะไร และไม่ได้บอกว่าจะไม่ให้ด้วยทางด้านกู้อิ๋นก็น้อยใจจนอดจะตาแดงไม่ได้เผยเซียวเห็นเธอน้อยใจจนไม่ยอมพูดอะไรออกมาก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นๆ “ฉันไปรับเธอไม่ดีหรือไง?”ในเมืองก่างมีผู้หญิงตั้งกี่คนที่อยากจะนั่งเบาะข้างๆของเขา!แต่เธอนี่สิ มีเขาอยู่ตรงหน้ายังสู้เงินห้าหมื่นไม่ได้งั้นหรอ?“ก็ได้ค่ะ งั้นคุณรีบมาหน่อยนะ” กู้อิ๋นพูดเพราะยังไงท่านประธานเผยสิงเฟิงก็ไม่ชอบเธอ ถ้าเกิดอยู่ไปนานๆเธอกลัวว่าหัวใจของเธอจะรับไม่ไหวได้ยินกู้อิ๋นบอกให้เขารีบมา ความรู้สึกไม่พอใจในหัวใจก็ลดน้อยลวพูดแค่เพียงหนึ่งคำ “รู้แล้ว!”ก่อนจ
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 107
สายตาที่มองมาทางกู้อิ๋นก็ดูน่ากลัวมากขึ้นไปอีกเขาส่งเสียงหึออกมาเบาๆ ก่อนจะพูดออกมาอย่างน่ากลัว “ในเมื่อเธอฉลาดขนาดนี้ก็ควรจะรู้ว่าควรจะทำอะไรต่อไป รับเอาบัตรเครดิตจากน้าเหลียงไปซะ แล้วรีบไสหัวไปให้พ้น!”“.……” กู้อิ๋นไม่ได้ตอบอะไรกลับไปดูท่าว่าการที่ให้พ่อบ้านไปตามเธอมาให้ได้ก็เพื่อที่จะไล่เธอออกไปสินะ?เหลียงม่านเข่อได้ยินว่าในที่สุดก็กลับเข้ามาที่เรื่องนี้สักทีก็ฉายแววสะใจในแววตาไม่คิดเลยว่ายายเด็กปากร้ายคนนี้พอได้เจอสามีของเธอก็เหมือนกับหนูเจอแมวอย่างนั้นก็ถือว่าเป็นการช่วยเธอระบายความแค้นนี่ล่ะนะ!ต่อให้เผยซื่อกรุ๊ปทั้งหมดจะอยู่ในมือเผยเซียวตอนนี้ แต่ก็ไม่มีใครที่จะไม่กลัวเผยสิงเฟิงขอแค่เขาเอ่ยปาก เธอไม่เชื่อหรอกว่ายายเด็กนี่จะไม่รีบไสหัวออกไปกู้อิ๋นมองไปทางเผยสิงเฟิงที่กำลังข่มขู่ตัวเอง ก่อนจะรู้สึกลำบากใจ “แบบนี้คงจะไม่ได้หรอกค่ะ”“.…..” เหลียงม่านเข่อ“.……” เหลียงอี๋และเด็กอีกคนที่นั่งอยู่ข้างกันก็มองมาทางกู้อิ๋นอย่างตกใจนี่เธอปฏิเสธท่านประธานงั้นหรอ?แต่ใครๆก็รู้ว่าทั่วทั้งเมืองก่างไม่มีใครกล้าปฏิเสธเขาต่อหน้าแบบนี้เธอกลับกล้าที่จะปฏิเสธต่อหน้าแบบนี้?ด
Latest chapter
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 210
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 209
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 208
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 207
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 206
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 205
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 204
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 203
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 202
