Share
บทที่ 64
Related chapter
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 65
เพราะความเป็นจริงแล้วตอนนี้พวกเขาไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร จะได้ผลหรือไม่ก็พิสูจน์ไม่ได้อีกเฟิ่งชูอิ่งจึงตอบหน้าตายว่า “ดังนั้นข้าถึงได้บอกไงเพคะ ว่าท่านอ๋องกล้าลงมือโหดเหี้ยมกับตัวเองแค่ไหน“ยิ่งท่านลงมือกับตัวเองโหดเหี้ยมเท่าไหร่ อีกฝ่ายก็จะยิ่งลงมือกับตัวเองโหดเหี้ยมเท่านั้น“ด้วยเหตุนี้เอง บนร่างของคนผู้นั้นจะต้องหลงเหลือบาดแผลอยู่อย่างแน่นอน ท่านอ๋องแค่ส่งคนไปสืบเป้าหมายที่สงสัย ก็จะรู้แล้วว่าอีกฝ่ายเป็นใคร”จิ่งโม่เยี่ย “......”เจ้าอาวาสที่อยู่ข้างๆ เอ่ยเสริม “วิชานี้ข้าเคยได้ยินมาก่อนนะ ตามหลักการแล้วมันสามารถทำได้จริง“เพราะว่าคนที่ทำร้ายท่านอ๋องกำลังใช้โชคชะตาที่ขโมยไปจากตัวของท่านอ๋อง ดังนั้นหากมองในมุมกลับกันแล้ว มันสามารถทำได้จริงๆ”เขากล่าวจบก็หันไปถามเฟิ่งชูอิ่ง “เจ้าใช้วิชานี้ได้จริงๆ หรือ?”นางพยักหน้าหงึกๆ เจ้าอาวาสจึงเอ่ยด้วยท่าทางตื่นเต้น “ท่านอ๋อง ลองดูหน่อยสิ! เผื่อมันใช้ได้ผลจริงๆ ไง?“อีกอย่างต่อให้มันใช้ไม่ได้ผล ด้วยความสามารถของท่านแล้ว อย่างไรก็ไม่ทำให้ตัวเองเจ็บตัวหรอก”จิ่งโม่เยี่ยเอียงศีรษะมองคนทั้งสอง ทั้งสองคนก็หันมองเขาด้วยสีหน้าคาดหวังเขามองออกว่าทั้งส
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 66
เฟิ่งชูอิ่งคิดว่าจิ่งโม่เยี่ยน่าจะป่วย ป่วยหนักมากเสียด้วย!มีคนปกติที่ไหนจะขอยันต์จากคนอื่นทีละหนึ่งร้อยแผ่นบ้าง? เขาคิดว่านางใช้เครื่องพิมพ์ทำหรือไง?นางสูดหายใจลึกๆ แล้วหันไปหาเจ้าอาวาส “รบกวนท่านเจ้าอาวาสอธิบายให้ท่านอ๋องฟังหน่อยเถอะว่าการเขียนยันต์แต่ละใบมันยากขนาดไหน”วันนี้นางขายยันต์ให้เจ้าอาวาสในราคาถูก เจ้าอาวาสจึงติดหนี้น้ำใจนางอยู่เขาหันไปหาจิ่งโม่เยี่ยแล้วกล่าว “ท่านอ๋อง การเขียนยันต์ไม่ใช่แค่การวาดลงบนกระดาษ ของพวกนี้จำเป็นจะต้องดึงพลังวิญญาณในห้วงฟ้าดินมาใช้ เป็นเรื่องที่ยากลำบากมากเลย“ท่านขอทีเดียวหนึ่งร้อยแผ่น มันออกจะมากเกินไป”เฟิ่งชูอิ่งที่อยู่ข้างๆ พยักหน้าอย่างเอาเป็นเอาตาย “ใช่แล้ว ใช่แล้ว! ท่านอ๋อง ยันต์เขียนได้ยากมาก เป็นของที่ล้ำค่าอย่างยิ่ง ไม่ใช่ผักกาดขาว[footnoteRef:1]นะเพคะ!” [1: ใช้เปรียบเทียบของที่มีราคาถูก] “อีกอย่างยันต์พวกนี้ก็ส่งผลเสียต่อร่างกายทุกครั้งที่ใช้ด้วย ภายในสิบวันไม่ควรใช้เกินหนึ่งแผ่นเพคะ”อันที่จริงก็ใช้ได้ทุกวันนั่นแหละ แต่นางไม่อยากถูกเขากดหัวใช้เป็นทาส ในเวลาแบบนี้ นางจึงคิดจะรักษาภาพพจน์ของผู้มีคุณธรรมสูงส่งเอาไว้จะปล่อยให้จิ่
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 67
ความจริงแล้วจิ่งโม่เยี่ยไม่ได้หวงสินสอด แต่เป็นเพราะว่าที่พระชายาของเขาตายไปเจ็ดคนแล้วมีหลายคนที่เขายังไม่ทันจะส่งสินสอดไปพวกนางก็ชิงตายเสียก่อน เขาก็เลยคิดว่าไม่ควรจะเสียเวลากับเรื่องพวกนี้ ดังนั้นพอถึงคราวของเฟิ่งชูอิ่ง เขาก็เลยตัดสินใจจะมอบสินสอดให้วันแต่งงานเลย จะได้ไม่ต้องยุ่งยากนัยน์ตาของจิ่งโม่เยี่ยดำดิ่งเย็นเยือก มือของเขาเลื่อนจับด้ามกระบี่เจ้าอาวาสตกใจจนสะดุ้ง รีบกดมือเขาแล้วเอ่ยว่า “ท่านอ๋อง มีอะไรก็พูดกันดีๆ เถอะ!“นางเป็นแค่สตรีคนหนึ่ง ท่านอย่าได้ถือสาหาความกับนางเลย“ถ้าอย่างไร...ข้ายอมจ่ายเงินก้อนนี้แทนท่านก็ได้”จิ่งโม่เยี่ยกับเฟิ่งชูอิ่งตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า “ได้”เจ้าอาวาส “......”เขาชักจะสงสัยแล้วสิว่าสองคนนี้ร่วมมือกันปล้นเขาเขาถามว่า “ข้าเปลี่ยนใจตอนนี้ทันไหม?”จิ่งโม่เยี่ย “เจ้าคิดว่าไงล่ะ?”เฟิ่งชูอิ่ง ”ไม่ทันแล้ว!”เจ้าอาวาส “......”โดนแล้วไง เขาโดนสองคนนี้หลอกปล้นเงินอย่างจังเลยโชคดีที่ก่อนหน้านี้เขาช่วยปัดเป่าพลังชั่วร้ายให้จิ่งโม่เยี่ย จิ่งโม่เยี่ยก็เลยมอบเงินให้เขามหาศาลทีเดียวเขาตัดสินใจจะหักเงินจำนวนนี้จากในนั้นหลังจากตกลงกันได้แล้ว วันนี้เฟิ่ง
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 68
จิ่งโม่เยี่ยไม่พูดอะไร นางจึงกล่าวต่อว่า “ชีวิตของท่านอ๋องคงไม่ได้มีค่าแค่แสนตำลึงกระมัง ท่านอ๋องคงจะไม่มีปัญหากับเงินจำนวนเท่านี้หรอก“ข้าเป็นคนซื่อสัตย์จริงใจ ท่านอ๋องจ่ายเงินให้ข้าก่อนห้าหมื่นตำลึงเป็นค่ามัดจำ ส่วนที่เหลืออีกห้าหมื่นตำลึงค่อยจ่ายหลังจากแก้คำสาปของท่านอ๋องได้แล้ว”เจ้าอาวาสคิดว่าจิ่งโม่เยี่ยจะต้องต่อรองราคาอย่างแน่นอน คิดไม่ถึงเลยว่าเขากลับตอบรับทันที “ได้”เฟิ่งชูอิ่งได้ยินเขาตอบตงลงแบบไม่เรื่องมาก นางก็คิดว่าถึงเขาจะนิสัยเลวร้ายไปเสียหน่อย แต่ก็ไม่ได้เกินเยียวยานางจึงเอ่ยชมเขา “ท่านอ๋องเป็นคนที่ตรงไปตรงมายิ่งนัก!”นางกล่าวจบก็สร้างมุทราประทับใส่ร่างของจิ่งโม่เยี่ย เพียงพริบตาเดียว ไอทมิฬหนาแน่นที่โอบล้อมรอบตัวเขาก็สลายหายไปเกือบหมดเจ้าอาวาสที่ยืนดูอยู่ข้างๆ ถึงกับตาเหลือก “เจ้าทำได้อย่างไรกัน?”เฟิ่งชูอิ่งยิ้มตอบ “ของแบบนี้แค่มีมือก็ทำได้แล้วมิใช่หรือ?”เจ้าอาวาส “......”จู่ๆ เขาก็เกิดความคิดว่ามือของเขาช่างไร้ประโยชน์เหลือเกินเฟิ่งชูอิ่งสร้างมุทราอยู่หลายกระบวนท่า พลังงานชั่วร้ายในตัวของจิ่งโม่เยี่ยก็ถูกกำจัดออกไปจนเหลือเพียงชั้นบางๆเจ้าอาวาสเบิกตาโตกล่าวว่า
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 69
ทางด้านจวนสกุลหลิน นางไม่ปล่อยให้พวกเขาอยู่อย่างสงบสุขแน่ เพียงแต่ไม่รู้ว่าระหว่างที่นางเสียเวลาอยู่นี้ ทางด้านฮว๋าซื่อจะเป็นอย่างไรบ้างแล้วสถานการณ์ของฮว๋าซื่อในยามนี้มิสู้ดีนักตอนที่นางตกลงไปในน้ำ นางตระหนักได้เลยว่าวันนี้ตนเองอาจจะไม่รอดแล้วแต่ชะตาของนางยังไม่ขาด เพราะตอนที่นางตกน้ำไป ขบวนเสด็จของอ๋องเฉินก็อยู่แถวนั้นพอดี เขาจึงสั่งให้คนลงไปช่วยนางและสาวใช้ขึ้นมาจากน้ำตอนที่นางถูกช่วยขึ้นมายังอยู่ในอาการสลบไสล อ๋องเฉินจึงสั่งให้คนพาตัวนางไปส่งที่โรงหมอใกล้ๆ หลังจากท่านหมอช่วยฝังเข็มให้นาง นางถึงได้สติกลับมาอ๋องเฉินจึงลอบถามความคืบหน้าของเรื่องราวต่างๆ นางจึงแอบบอก อ๋องเฉินไปว่าวันนี้เฟิ่งชูอิ่งไม่มีทางรอดแน่นอนอ๋องเฉินพึงพอใจกับผลลัพธ์ของเรื่องนี้มาก ทว่าเรื่องบางอย่างเขาไม่อาจทำอย่างเปิดเผย จึงทิ้งรถม้ากับสารถีเอาให้นางใช้งาน ส่วนพวกเขาก็แยกตัวออกไปก่อนวันนี้ฮว๋าซื่อต้องเจอเรื่องสะเทือนขวัญแล้วยังสำลักน้ำไปหลายอึก ร่างกายยังเต็มไปด้วยแผลถลอก นางจึงอารมณ์เสียเป็นอย่างมากนางอยากรู้ว่าตอนนี้ทางด้านเฟิ่งชูอิ่งเป็นอย่างไรบ้าง แต่แค่นางลุกขึ้นยืนก็วิงเวียนหน้ามืด แข้งขาอ่อนแรง จึ
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 70
สารถีคนนั้นไม่เห็นว่าเกิดอะไรขึ้นในรถม้า เขาจึงยิ้มแล้วบอกกับหลินชูเจิ้งว่า “ครั้งนี้ฮูหยินของท่านสร้างผลงานใหญ่แล้ว ท่านอ๋องจะต้องมอบรางวัลอย่างงามแน่นอน”หลินชูเจิ้งสีหน้าบิดเบี้ยวอย่างมาก แต่ก็ยังพยายามฉีกยิ้มกล่าว “ขอบพระทัยท่านอ๋องแล้ว!“ขอบคุณที่ท่านเสียสละเวลามาส่งฮูหยินของข้า มิสู้เข้าไปดื่มชาในจวนสักหน่อยล่ะ?”สารถีส่ายหน้าปฏิเสธ “ข้าไม่รบกวนใต้เท้าหลินดีกว่า ท่านอ๋องยังรอให้ข้ากลับไปรายงานอยู่“รบกวนใต้เท้าหลินประคองฮูหยินของท่านลงจากรถด้วย ข้าจะได้รีบกลับไปรายงานท่านอ๋อง”หลินชูเจิ้งชักจะยิ้มไม่ออกแล้ว แต่เขายังพยายามหาทางรักษาหน้าตาของตัวเองอยู่ “ใช้เวลาไม่นานหรอก“ท่านอ๋องจิตใจดีมีเมตตาต่อข้าทาสบริวาร หากท่านมาถึงจวนของข้าแล้วไม่ได้ดื่มแม้แต่ชาสักถ้วย เดี๋ยวท่านอ๋องจะหาว่าข้าเสียมารยาทได้”สารถีรู้สึกว่าคำพูดของหลินชูเจิ้งก็ฟังดูมีเหตุผล เขาลังเลอยู่สักพักก่อนจะพยักหน้าตกลง ทว่ากลับมีเสียงแปลกๆ ดังมาจากในรถม้าเสียก่อนสารถีเอ่ยถาม “เสียงอะไรน่ะ?”หลินชูเจิ้งรีบร้อนกล่าวว่า “ท่านหูแว่วแล้ว ไม่มีเสียงอะไรเลย”ทว่าตอนนั้นเอง เสียงกระเส่าก็ดังออกมาจากข้างในอีกครั้ง คราวนี้เสีย
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 71
รถม้าจึงถูกลากออกไปพร้อมกับฮว๋าซื่อและสารถีแซ่หลิววิ่งรอบๆ ถนนทั้งสาย เกรงว่าไม่ถึงครึ่งชั่วยาม คนในเมืองหลวงก็คงทราบกันหมดแล้วว่าฮว๋าซื่อเล่นชู้!ถึงตอนนั้น เขาก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนจริงๆ!หลินชูเจิ้งกล่าวอย่างร้อนรน “รีบหยุดรถม้าเร็วเข้า!”หลังจากเฟิ่งชูอิ่งกระชากผ้าม่านและฟาดก้นม้าไปทีหนึ่งแล้ว นางก็รีบเบี่ยงตัวหลบไปอีกทางเสียงเอะอะโวยวายที่ดังไปทั่ว เรียกความสนใจจากผู้คนที่สัญจรไปมาให้หันมองเฟิ่งชูอิ่งกล่าวด้วยท่าทางมือไม้สั่น “ท่านลุง ข้าหยุดรถม้าไม่ได้ ท่านรีบไปหยุดมันเถอะ!“ท่านป้าอยู่ในสภาพแบบนั้น หากถูกคนอื่นพบเห็นเข้า ศักดิ์ศรีของท่านคงถูกย่ำยีไม่มีเหลือแล้ว!”หลินชูเจิ้ง “......”เขาคิดว่าแค่นี้ตัวเองก็ไม่เหลือหน้าไปพบใครแล้ว!เรื่องนี้หากรู้กันแค่พวกเขาก็ไม่เป็นไร แต่นางเล่นตะโกนเสียงดังเช่นนั้น กลัวว่าเขาจะยังขายหน้าไม่พอหรือไง?ถูกต้อง เฟิ่งชูอิ่งตั้งใจจะทำให้เขาอับอายขายหน้าจนต้องมุดดินหนีเรื่องที่ฮว๋าซื่อคิดจะฆ่านาง เดิมทีก็เป็นเรื่องที่ไม่อาจอภัยได้อยู่แล้ว ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่นางคิดจะสั่งคนให้ข่มเหงนางก่อนแล้วค่อยฆ่าทิ้งเรื่องแบบนี้มีเพียงคนที่จิตใจชั่วช้า
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 72
เฟิ่งชูอิ่งตอบอย่างละลักละล่ำ “พี่สาวท่านคิดกับข้าเช่นนี้ได้อย่างไร? ข้ามีปัญญาทำเรื่องพวกนี้ที่ไหนกัน!”หลินหว่านถิงชี้หน้าด่ากราด “เฟิ่งชูอิ่ง เจ้าหยุดเสแสร้งเลยนะ คนอื่นอาจไม่รู้ว่าสันดานเจ้าเป็นอย่างไร แต่ข้าจะมองไม่ออกได้อย่างไร?“เจ้าทำร้ายท่านแม่ของข้าเช่นนี้ แล้วเจ้าจะได้ประโยชน์อะไรหรือ?”เฟิ่งชูอิ่งทำตัวลีบ ท่าทางเหมือนคนโดนรังแกและไม่อาจช่วยเหลือตัวเองได้ของนาง มองดูแล้วน่าสงสารจับใจนางเอ่ยเสียงสะอื้น “พี่สาว ไม่ใช่ข้า ข้าไม่ได้ทำจริงๆ!”ท่าทางอ่อนแอเปราะบางของนาง ดูอย่างไรก็เป็นการเสแสร้งในสายตาของหลินหว่านถิงหลินหว่านถิงจึงยิ่งโกรธหนัก “วันนี้ท่านแม่ของข้าเดินทางไปจุดธูปไหว้พระที่อารามพร้อมกับเจ้า พวกเจ้าสองคนออกเดินทางไปพร้อมกัน แต่ทำไมเจ้าถึงกลับมาอย่างปลอดภัยแค่คนเดียวล่ะ“แค่นี้ก็พิสูจน์ได้แล้วว่าเจ้าเป็นคนทำร้ายแม่ของข้า เจ้ายังกล้าปฏิเสธอีก!”เฟิ่งชูอิ่งคล้ายหวาดผวาอย่างมาก นางจึงเอ่ยลิ้นพันกันว่า “ไม่ใช่ฝีมือของข้าจริงๆ เจ้าค่ะ!“วันนี้ท่านป้าไม่ได้พาข้าไปที่อารามหรอกเจ้าค่ะ นางทิ้งข้าเอาไว้กลางทาง หลังจากแยกกับท่านป้าแล้วข้าก็ไม่ได้พบนางอีกเลย“หากว่าพี่สาวไม่เชื
Latest chapter
- ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 100
- ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 99
- ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 98
- ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 97
- ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 96
- ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 95
- ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 94
- ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 93
- ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 92
