Share
บทที่ 93
Related chapters
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 94
หลิงอวี๋เร่งถามเร็วรี่ “พระชายาผิงหยางกล่าวว่าข้าแอบส่งคนไปขโมยแท่งหมึกฮุยโม่ที่จวนของใต้เท้าเฉิง ข้าหวังว่าใต้เท้าจะพูดอย่างสัตย์จริง!”“เป็นไปมิได้เด็ดขาด! แต่ไหนมาก็มิเคยมีการขโมยในจวนข้ามาก่อน!”“และแท่งหมึกฮุยโม่ชนิดพิเศษนี้ ข้าก็ทำมาแค่ห้าชิ้นเท่านั้นและทั้งหมดล้วนเก็บไว้ในวังหลวง มิเคยแพร่งพรายออกไปภายนอกได้ขอรับ!”ใต้เท้าเฉิงตอบอย่างเด็ดเดี่ยว“ขันทีเซี่ย เทียบเชิญใบนี้ใช้แท่งหมึกฮุยโม่ชนิดพิเศษของใต้เท้าเฉิงเขียนใช่หรือไม่?”หลิงอวี๋หันไปเอ่ยถามทางขันทีเซี่ยขันทีเซี่ยสูดหายใจเข้าลึก นัยน์ตาฉายแสงความชื่นชมระลอกหนึ่งและผงกศีรษะกล่าวคำ“เทียบเชิญนี้ของพระชายาอ๋องอี้เขียนด้วยหมึกชนิดพิเศษของใต้เท้าเฉิงจริงขอรับ!”“ใต้เท้าเฉิง หลิงอวี๋ยังมีคำถามข้อสุดท้าย นอกจากท่านแล้วยังมีผู้ใดสามารถใช้แท่งหมึกฮุยโม่ของท่านได้อีกหรือไม่?”หลิงอวี่เอ่ยถามต่อเนื่อง“นั่นมีเพียงศิษย์ของข้าและไทเฮาเท่านั้น… ไทเฮาทรงโปรดปรานแท่งหมึกฮุยโม่ของข้าอย่างยิ่ง ข้าได้ถวายแก่พระองค์หนึ่งแท่งก่อนหน้านี้...”“กราบทูลฝ่าบาทเพคะ! กระดาษและมาตรฐานรูปแบบเทียบเชิญของหลิงอวี๋ จนกระทั่งหมึกล้วนเป็นสิ่งของใน
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 95
ชายาผิงหยางยื่นมือชี้ไปทางหลิงเยวี่ยพลางกล่าวด้วยดวงหน้าเหี้ยมเกรียม“บุตรนอกสมรสผู้นี้ ไร้ชื่อไร้แซ่ กระทั่งบิดาผู้ให้กำเนิดยังมิรู้ว่าคือผู้ใด!”“หลิงอวี๋ไม่รู้จักละอาย ทั้งยังพามาร่วมงานเฉลิมฉลองพระราชสมภพ แต่ตัวข้าผุ้เป็นพระชายาในฐานะคนแห่งราชนิกุล ยังกลับรังเกียจที่จะร่วมโต๊ะอาหารกับสตรีชั้นต่ำเยี่ยงนี้เพคะ!”“ฝ่าบาท ไทเฮา ท่านอ๋องอี้ขาทั้งสองข้างพิกลพิการแล้ว! พวกเราในฐานะเครือญาติของเขาจะเพียงมองดูเขาถูกทำให้อัปยศอดสูอยู่เฉย ๆ หรือเพคะ?”“ไทเฮา ฝ่าบาท สายเลือดราชวงศ์มิควรต้องด่างพร้อย… หลิงอวี๋นำสายเลือดมาปะปนกันยุ่งสมควรประหารพันมีดหมื่นแล่(1)เพคะ!”“โปรดไทเฮา ฝ่าบาททรงตัดสินพระทัยเพื่อท่านอ๋องอี้ในวันนี้เถิดเพคะ ประหารหลิงอวี๋หญิงสารเลวผู้นี้เพื่อให้ท่านอ๋องอี้อภิเษกสมรสครั้งใหม่กับสตรีเพียบพร้อมคุณธรรมมากความสามารถเป็นพระชายา!”เส้าเจิ้งซาน ท่านลุงกั๋วก็คว้าโอกาสเหยียดหยามดั่งคราก่อนเช่นกัน ยืนขึ้นกล่าวคำ“ฝ่าบาท กระหม่อมเห็นด้วยกับคำพูดพระชายาผิงหยาง! หลิงอวี๋หญิงไม่รู้จักละอายผิดชอบชั่วดีขาดคุณธรรมเช่นนี้ ไม่คู่ควรร่วมงานเฉลิมฉลองพระราชสมภพพ่ะย่ะค่ะ”“สตรีที่ล่วงประ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 96
คำพูดนี้กระตุ้นความคะนึงที่จักรพรรดิอู่อันมีต่อพระสนมอวิ๋นเฟย นางมากความรู้ความสามารถรอบด้าน ทั้งอ่อนโยนมีคุณธรรม ไฉนเลยจะเหมือนหลิงอวี๋ดอกหยางน้ำหญิงใจง่ายเช่นนี้!หากนางรู้ว่ามีลูกสะใภ้ไม่รู้จักอายเยี่ยงนี้ ภายในใจนางคงเศร้าสลดมากโข!ชายาผิงหยางสบโอกาสกล่าวคำเช่นกัน “ท่านอดีตเสนาบดี ท่านไม่อาจปกป้องคนผิดได้เพียงเพราะหลิงอวี๋คือหลานสาวของท่านใช่หรือไม่? ท่านอ๋องอี้ยังเป็นพระโอรส(บุตรชาย)ของฝ่าบาทและเป็นพระราชนัดดา(หลานชาย)ของไทเฮา!”“หลิงอวี๋ทำให้ท่านอ๋องอี้ต้องอัปยศอดสู! และนำความเสื่อมเสียสู่ราชวงศ์! หนังสือหย่าร้างฉบับเดียวจะสามารถทดแทนที่ผ่านมาได้เยี่ยงไร? ท่านคิดว่าราชวงศ์ไร้เกียรติศักดิ์ศรีหรือกระไร?”เมื่อชายาผิงหยางกล่าวออกมา ขุนนางท่านอื่น ๆ และสตรีในราชวงศ์ต่างทยอยผงกศีรษะตาม ๆ กัน“ถูกต้อง หากเป็นภรรยาจากครอบครัวสามัญชนทั่วไปคบชู้ล่วงประเวณี จะต้องถูกโทษจิ้นจูหลงจับถ่วงน้ำ ยิ่งไปกว่านั้นหลิงอวี๋คือพระสุณิสา(ลูกสะใภ้)ของราชวงศ์! การผิดประเวณียิ่งต้องทวีความร้ายแรง! ฝ่าบาทควรทรงประหารนางไปตั้งนานแล้วเสียด้วยซ้ำ!”“ใช่ ฝ่าบาททรงไว้ชีวิตนางเนื่องเห็นแก่เกียรติของท่านอดีตเ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 97
ในเวลานี้ผู้ใดจะกล้าพูดส่งเดชกันเล่า?กลัวว่าถ้ากล่าวคำมิเหมาะก็จะพัวพันถึงครอบครัวตนด้วย!เซียวหลินเทียนหลับตาลง หลิงอวี๋เป็นสตรีไม่รู้จักสำรวมกิริยา ทั้งยังขวัญกล้าเทียมฟ้า หากตายก็เป็นเพราะนางหาเรื่องใส่ตัวเอง!นางยังกล้าเปรียบเด็กคนนี้กับจักรพรรดิ เสด็จพ่อจะยินยอมให้ลูกนอกสมรสผู้นี้มีชีวิตอยู่บนใต้หล้าอีกได้เยี่ยงไร?หลิงเยวี่ยมองตาโต จับจ้องไปทางองครักษ์มือดาบหลายนายทะยานเข้ามากุมตัวเขาและมารดาของตนแช่มช้าด้วยความสับสนมึนงงเขาหวาดกลัวจนสีหน้าขาวซีด หลิงอวี๋มองดูอย่างปวดใจ แต่เขากลับจับปกคอเสื้อของตนไว้แน่น ไม่ร่ำไห้สักแอะ และไม่ขออภัยโทษเช่นกันหลิงอวี๋กวาดสายตามองไปทั่วลาน คนที่นางมองล้วนหลบสายตากันหมดนางมองไปทางไทเฮาพบว่า ไทเฮาจ้องมองนางอย่างลึกซึ้งโดยไม่อาจหยั่งรู้ได้ ท่าทีราวกับปลีกตัวออกจากสถานการณ์โดยสิ้นเชิงในใจหลิงอวี๋รู้สึกสิ้นหวัง นางคิดว่า ตนยังมีบุญคุณช่วยชีวิตไทเฮา ทั้งยังไทเฮาก็ตั้งครรภ์แปดเดือนเช่นกัน หากไม่คำนึงถึงอารมณ์หรือเหตุผล ไทเฮาควรจะเชื่อตนสิ!ผู้ใดจะรู้เล่าว่า หลิงอวี๋หยิบยกส่วนนี้มาพูดแล้ว ไทเฮาก็ยังไม่สะทกสะท้าน!ไทเฮากำลังทดสอบตนอยู่หรือไม่
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 98
ดวงหน้าของท่านอดีตเสนาบดีเปี่ยมด้วยเส้นโลหิตและมีเส้นเลือดดำปูดโปนบนหน้าผากเขาคิดจะลุกขึ้นหลายครา แต่ล้วนถูกพ่อลูกหลิงเสียงเซิงกดเอาไว้สุดแรงเขามองสองแม่ลูกหลิงอวี๋ถูกลากไปไกลอย่างปวดใจ ชั่วชีวิตของท่านอดีตเสนาบดีเพียงหลั่งเลือดไม่หลั่งน้ำตา เป็นคราแรกที่หางตาเปียกชื้น…หรือว่าตนผู้เป็นคนผมขาวต้องส่งคนผมดำ(1)สู่แดนมรณะจริงหรือ?เขามองลูกนอกสมรสที่ฝูงชนกล่าวถึงคนนั้น…หลิงเยวี่ยพรั่นพรึงจนดวงหน้าขาวซีด แต่กลับจับหลิงอวี๋ไว้แน่น ไม่ร่ำไห้และไม่ขออภัยโทษเช่นกันองครักษ์กองทัพหลวงสองนายฉุดลากเขาไปข้างนอกอย่างหยาบคายหลิงเยวี่ยถูกดึงล้มลงธรณี องครักษ์ไม่ได้สนใจ ใจเหี้ยมเตะเขาไปหนึ่งที ทั้งยังฉุดเขาขึ้นลากไปข้างนอกอีกหนท่านอดีตเสนาบดีมองแววตาหวาดกลัวของหลิงเยวี่ยด้วยความปวดร้าว เขายังเด็กขนาดนี้ก็ต้องมาประสบพลอยฟ้าพลอยฝนงั้นหรือ?หลิงอวี๋ถูกอุดปากไว้ สิ้นหวังหมดหนทาง ตัวนางหากตายก็ไม่เป็นไร แต่เยวี่ยเยวี่ย เด็กผู้นี้คือผู้บริสุทธิ์จริง ๆ!อีกครั้งที่นางมองไปทางท่านอดีตเสนาบดีกอดความหวังอันริบหรี่ นางไม่อ้อนวอนเขาให้ช่วยตน เพียงคิดหวังให้เขาช่วยชีวิตหลิงเยวี่ยเท่านั้น!แววตาสิ้นห
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 99
จักรพรรดิอู่อันชะงักงันเหมือนกัน ทอดมองท่านอดีตเสนาบดีด้วยความเหลือจะเชื่อเขาเลี้ยงหลานสาวที่ไม่รู้จักอายเช่นนี้ ตนก็ไม่ได้ตำหนิกล่าวโทษเขาด้วยซ้ำ แต่เขายังกล้าขอความเมตตาต่อตนอีกหรือ?ท่านอดีตเสนาบดีหนวดเคราสั่นระริกพลางถลกเสื้อคลุมขึ้น ก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าว ก่อนจะคุกเข่าลงโดยไม่กล่าวสิ่งใดอีกจักรพรรดิอู่อันหลับตาลง จากนั้นความขึ้งโกรธก็พุ่งทะยานขึ้นท่านอดีตเสนาบดีใช้การกระทำเช่นนี้มาทักท้วงอย่างเรียบนิ่งว่าตนจะประหารหลิงอวี๋โดยไม่แยกแยะถูกผิด แสดงว่าเขาไม่ยอมแพ้งั้นหรือ?ชายชราโง่เขลาผู้นี้คิดว่าตนมีคุณความดีหลายส่วน เพราะถูกตนแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งสำคัญน่ะหรือ จึงขวัญกล้าข่มขู่ตนงั้นสิ?จักรพรรดิอู่อันมีความคิดนับไม่ถ้วนแล่นเข้ามาในหัวสมองฉับพลัน ทันใดนั้นภายในใจก็เกิดความปรารถนาที่จะประหารเขา…เส้นโลหิตดำบนหน้าผากจักรพรรดิเต้นตุบ ๆ ขณะกำลังครุ่นคิดหาข้ออ้างบางอย่างมาประหารไอ้แก่ไร้สมองนี้เสีย!ไม่มีผู้ใดในใต้หล้าเข้าใจบุตรชายตนได้ดีไปกว่ามารดา!ไทเฮาเห็นสีหน้าอารมณ์ของจักรพรรดิอู่อันก็คาดเดาความคิดเขาได้ทันที นางขมวดหัวคิ้วมุ่นพลางยกมือจับเขาเอาไว้ กล่าวเสียงแผ่ว“ย
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 100
“ท่านปู่ไม่ได้ติดตามหลิงอวี๋ตลอดเวลา แต่ที่หลิงอวี๋อยากจะพูดก็คือ หลิงอวี๋จำคำสั่งสอนของท่านปู่ได้เสมอ”“ดังนั้นแม้ว่าหลิงอวี๋จะทะเลาะกับผู้อื่นอยู่ข้างนอก กระทำเรื่องไร้กาลเทศะเหล่านั้น แต่หลิงอวี๋ยึดถือคำสั่งสอนของท่านปู่ ไม่ทำเรื่องประเภทคบชู้นั่น!”หลิงอวี๋กล่าวอย่างใจเย็น “หลิงอวี๋ยอมรับว่า พิสมัยท่านอ๋องอี้ในปีนั้นและใช้กลอุบายเล็กน้อยจริง แต่หลิงอวี๋กล้าสาบานต่อสรวงสวรรค์ว่า หม่อมฉันติดตามท่านอ๋องอี้ด้วยความบริสุทธิ์ใสสะอาด!”“ท่านอ๋องอี้ ท่านตรัสอย่างยุติธรรมได้หรือไม่? ว่าครานั้นหลิงอวี๋บริสุทธิ์หรือเปล่า?”เซียวหลิยเทียนตกตะลึง ในวันนั้นที่เขาถูกหลิงอวี๋วางแผนทำร้าย เนื่องเพราะเดือดดาลมากไปเลยไม่ได้จับตาดูละเอียดว่านางบริสุทธิ์หรือไม่และเมื่อครู่หลิงอวี๋ก็กล่าวได้ถูกต้อง เขาไม่มีหลักฐานพิสูจน์ว่านางคบชู้ เพียงพึ่งความสงสัยตัดสินความผิดของนางนั้นไม่ยุติธรรม!ทุกสายตาต่างจับจ้องไปทางตนเซียวหลินเทียนค่อนข้างรู้สึกขัดแย้งที่จะยอมรับว่านางบริสุทธิ์หรือไม่ยอมรับดี?ถ้าไม่ยอมรับ เช่นนั้นหลิงอวี๋ก็จะถูกลากตัวไปตัดหัว!แต่หากยอมรับ นั่นมิใช่คือการช่วยหลิงอวี๋หรือ?เป็นอุบา
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 101
“ในใต้หล้านี้ มีเด็กมากมายกำเนิดก่อนสิบเดือน! เกิดก่อนกำหนดหน่อยก็เป็นเด็กนอกสมรสแล้วรึ?”“สาเหตุที่ทารกในครรภ์คลอดเร็วมีค่อนข้างมาก อย่างเช่น การหกล้มจะส่งผลให้ส่วนท้องได้รับบาดเจ็บทำให้ต้องคลอดก่อนกำหนด! และอารมณ์ตื่นเต้นรุนแรงในช่วงปลายระยะการตั้งครรภ์ก็ส่งผลให้คลอดก่อนกำหนดได้เช่นกัน!”หลิงอวี๋พูดจาฉะฉานมีหลักมีฐาน “อีกทั้งยังสภาพทารกในครรภ์ก็อาจส่งผลให้คลอดก่อนกำหนดได้ อย่างเช่น การทำงานของรกไม่เพียงพอ หรือมีภาวะรกเกาะต่ำ(1)!”“หากไม่เชื่อข้าก็ลองถามหมอหลวงได้ว่าข้ากล่าวถูกต้องหรือไม่!”ชายาผิงหยางยิ้มหยันกล่าวคำ “แม้ว่าเจ้าจะพูดถูก แต่เจ้าก็แตกต่างจากคนอื่นอยู่ดี เจ้าอภิเษกสมรสกับท่านอ๋องอี้เพียงแปดเดือนก็ให้กำเนิดลูกนอกสมรสนี้แล้ว!”“ถูกต้อง! หากเจ้ามีความสามารถก็อย่าเบี่ยงเบนประเด็นสิ เอาหลักฐานออกมาพิสูจน์เลยว่า ลูกนอกสมรสคนนี้เป็นลูกของลูกพี่ลูกน้องของข้า!”เสิ่นจวนมองหลิงอวี๋พลางพูดอย่างปากดี เพราะกังวลว่าชายาผิงหยางจะเถียงไม่สู้นางเลยช่วยพูดแทรกเข้ามาดวงตาชายาผิงหยางทอประกาย “ใช่แล้ว เจ้ากล้าตรวจหยาดเลือดรู้ญาติ(2)หรือไม่! หากพิสูจน์ได้ว่าเป็นลูกนอกสมรส เจ้าต้องคุกเ
Latest chapter
