บทที่ 221

ทั้งสามกินปลาไหลผัดพริกไปพลาง ก็ดื่มสุรารสเลิศไปพลาง หยอกล้อกันไปพลาง ในห้องเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะบันเทิงใจและกลิ่นของฮอร์โมน

ภายใต้ผลของแอลกอฮอล์ ไม่นานดวงหน้าประณีตของมู่หรงจิ่นกับเสี่ยวจวี๋ก็แดงก่ำ ดวงตาทั้งคู่เยิ้มมากขึ้นทุกที เดินส่ายไปส่ายมา ส่วนนูนอันน่าภาคภูมิใจสั่น ทำจนฉินอวิ๋นฟานเห็นแล้วชวนให้ลำคอแห้งผาก

อึก...

ฉินอวิ๋นฟานกลืนน้ำลายลงแรง ๆ ทีหนึ่ง ร้อนรุ่มไปทั้งตัวอย่างหาที่เปรียบมิได้ ท้องน้อยส่งความร้อนมาเป็นระยะ ภายใต้ความยั่วยวนอย่างยิ่ง ฉินอวิ๋นฟานกระโจนหาสองดรุณีทันที

“พี่ พี่อวิ๋นฟาน ข้ายังไม่ได้นวดให้ท่านเลย มา ท่านนอนคว่ำลงนะ ข้าจะนวดให้”

ภายใต้ความมึนเมาเล็กน้อย มู่หรงจิ่นกอดฉินอวิ๋นฟานแน่น ปากพูดไม่เป็นภาษาเนือง ๆ เอื้อมมือคลำตัวฉินอวิ๋นฟาน ทำจนเขาเสียวซ่านยากจะอด

เขาก้มหน้าลงมองแล้วพูดด้วยความจนปัญญา “ด้วยสภาพของข้าในตอนนี้ เจ้าจะให้ข้านอนคว่ำได้ยังไง?”

ไม่นอนคว่ำก็ได้ นอนหงายนะ ข้าจะนวดให้ท่าน” มู่หรงจิ่นพูดด้วยความมึนเมา

“แม่ตัวดี นี่ก็ได้เหมือนกัน!”

พอฉินอวิ๋นฟานได้ยินก็กระปรี้กระเปร่าขึ้นมาทันที ด้วยความคล่องแคล่วว่องไว พริบตาเดียวก็เปลื้องผ้าจนหมด นอ