Share
บทที่ 68
Related chapter
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 69
“เสด็จปู่ หม่อมฉันแจกจ่ายเงินบรรเทาภัยพิบัติไปตั้งนานแล้วพ่ะย่ะค่ะ พวกดื้อด้านพวกนี้จงใจหาเรื่อง หม่อมฉันจะไปจับพวกมันมาให้หมด ดูสิว่ายังกล้าก่อเรื่องอีกหรือไม่”ไม่รอให้ทุกคนเอ่ยปาก องค์ชายห้าฉินอวิ๋นผู่ก้าวออกมาเลย เรื่องบรรเทาภัยพิบัติครั้งนี้อยู่ในความรับผิดชอบของเขา เกิดชุมนุมขนาดใหญ่เช่นนี้ เขาย่อมปัดความรับผิดชอบไม่ได้ทันทีที่ได้ยินคำว่า ‘พวกดื้อด้าน’ ไท่ซั่งหวงสีหน้าดำทะมึนทันที แทบจะควบแน่นออกมาเป็นน้ำได้อยู่แล้ว การบรรเทาภัยพิบัติของทุกครั้ง ถ้าไม่เกิดปัญหาตรงนี้ก็ต้องเกิดปัญหาตรงนั้น เกือบหนึ่งศตวรรษเป็นเช่นนี้มาโดยตลอด นี่ทำให้เขากลัดกลุ้มนักยามนี้ เหมียวชิงอีสีหน้าปั้นยากอย่างหาที่เปรียบมิได้ ต้าเฉียนคือหนึ่งในเก้าแคว้นใหญ่ กลับปฏิบัติต่อประชาชนเช่นนี้? เอะอะก็คือพวกดื้อด้าน มาถึงไม่ถามต้นสายปลายเหตุก็ใช้กำลังกดขี่?“หยุดนะ!”ขณะองค์ชายห้ากำลังจะไปก็ถูกฉินอวิ๋นฟานเรียกหยุดโดยตรง สองตาของเขาเย็นเฉียบ เอ่ยว่า “พวกดื้อด้านหาเรื่อง? นี่ก็คือท่าทีที่ท่านปฏิบัติต่อประชาชนหรือ?”ในฐานะที่เป็นทหารหน่วยรบพิเศษที่พยายามไต่เต้ามาจากระดับล่างคนหนึ่ง ฉินอวิ๋นฟานรู้ซึ้งกับความไม
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 70
ฉินอวิ๋นฟานแววตาเยือกเย็นราวกับเทพแห่งความตายมาเยือน ในยุคปัจจุบัน ประชาชนบางทีอาจเพราะไม่มีที่ให้ส่งเสียง หรืออาจเพราะมีเด็กที่เป็นจุดอ่อน ถูกคนรังแกเสียทุกเรื่อง ได้แต่เลือกอดทนเก็บมันเอาไว้แต่ในยุคโบราณไม่เหมือนกัน เขามีโอกาสและอำนาจเปลี่ยนแปลงทุกสิ่ง ย่อมไม่ให้โศกนาฏกรรมเช่นนี้เกิดขึ้นอีก“ฉินอวิ๋นฟาน เจ้ารู้หรือไม่ว่าตอนนี้เจ้ากำลังทำอะไรอยู่ รู้หรือไม่ว่าที่อยู่ใต้เท้าเจ้าไม่ใช่แค่องค์ชายห้า ยิ่งเป็นเกียรติของราชวงศ์ต้าเฉียน”องค์ชายรองจ้องฉินอวิ๋นฟานด้วยโทสะ หากได้แต่สะกดเพลิงโกรธในใจ เขายังไม่มีวิธีที่ดีเพราะเรื่องนี้น้องห้าทำไม่ถูกจริง ภายใต้สายตาของทุกคน เขาจะเข้าข้างมากเกินไปก็ไม่ได้ ได้แต่ข่มฉินอวิ๋นฟาน ให้เขารู้สึกกลัวและยอมถอย“เฮอะ ช่างน่าขัน เมื่อกี้ตอนที่พี่ห้าด่าทอลบหลู่ผู้ลี้ภัยต้าเฉียนเราเคยคิดถึงเกียรติของราชวงศ์ต้าเฉียนหรือไม่? ตอนนี้ท่านกลับมาตำหนิข้าหรือ?”ฉินอวิ๋นฟานแค่นเสียงหัวเราะพลางพูด“เจ้า... ฉินอวิ๋นฟาน เจ้าอย่าทำเกินไปนักนะ เรื่องเล็กเรื่องหนึ่งเท่านั้น ต้องกัดไม่ปล่อยขนาดนี้หรือ? เจ้าตั้งใจจะหาเรื่องให้ได้ใช่ไหม?”ฉินอวิ๋นฮุยหรี่ดวงตาทั้งคู่
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 71
“รัชทายาท โปรดระวังภาพพจน์ของตัวเองด้วย ฮ่องเต้หญิงแคว้นเหมียวยังประทับอยู่ เรื่องนี้อดีตฮ่องเต้ทรงจัดการด้วยองค์เอง องค์ชายห้ามีความผิดจริง แต่ท่านก็ไม่มีสิทธิ์ชี้นิ้วกระมัง?”หูหมิงชิงเป็นเจ้ากรมอาญาเป็นสุนัขรับใช้ผู้ซื่อสัตย์ขององค์ชายรอง เห็นองค์ชายรองถูกลบหลู่เหยียดหยามอนาถขนาดนี้ เขาทนดูไม่ได้จริง ๆ ได้แต่ทำหน้าขึงขังก้าวออกมาปรามไม่ให้ฉินอวิ๋นฟานด่าต่อ“ข้ามีภาพพจน์อะไรเกี่ยวอันใดกับลมผายเจ้า? จะสั่งสอนข้า เจ้าก็คู่ควรรึ? ไม่ดูสารรูปตัวเองเสียบ้าง เป็นถึงเจ้ากรมอาญา ทำตัวเยี่ยงสุนัขรับใช้ เห็นแล้วยังทำให้คนขยะแขยง”เผชิญหน้ากับหูหมิงชิง ฉินอวิ๋นฟานยังคงแข็งกร้าวเหลือประมาณ ไม่ไว้หน้าเขาสักนิด ชี้จมูกด่าเขาต่อภาพนี้ทำให้ทุกคนตาค้างไปเลย รัชทายาทน่ากลัวเหลือเกิน ปากคมเช่นกรรไกร สามารถด่าให้คนตายทั้งเป็นได้ คนอื่นเขาทำสงครามลิ้นโต้คารมกับบรรดาปราชญ์ขงจื้อ เขากลับดี ปากด่าองค์ชายผู้สูงส่ง“ท่าน ไม่มีขอบเขตสักนิด!”หูหมิงชิงเดือดจนจมูกบูดเบี้ยว บัณฑิตเจอทหาร มีหลักการพูดไม่ชัดโดยแท้ ไม่อาจปรับความเข้าใจกันได้ คนผู้นี้กำลังหน้ามืด อ้าปากก็ด่าคน รับไม่ได้จริง ๆภาพนี้ทำเอาเหมีย
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 72
สำหรับผู้ที่สามารถได้รับอำนาจจริงเหล่านั้น พวกเขากลับหวังว่าภัยพิบัติจะมาถึง เพราะมีเพียงเช่นนี้ พวกเขาจึงสามารถได้ผลประโยชน์อย่างโจ่งแจ้ง สำหรับความเป็นความตายของประชาชน พวกเขากลับไม่สนใจก็เหมือนกับเรื่องหนึ่งที่ฉินอวิ๋นฟานเคยประสบในยุคปัจจุบัน ในช่วงเก็บเกี่ยวผลผลิต จู่ ๆ กลับมีฝนตกอย่างต่อเนื่อง ทำให้ข้าวสาลีงอกและขึ้นรา หลังจากผู้เชี่ยวชาญยี่สิบกว่าคนวิจัยหลายวันหลายคืน สุดท้ายได้ข้อสรุปว่าต้องอบข้าวสาลีให้ความชื้นน้อยลง สุดท้ายจึงได้เงินสองร้อยล้านสำหรับเรื่องการอบก็คือโยนหินลงแม่น้ำ กระทั่งว่าไม่มีชาวบ้านรู้ว่าการอบมันคืออะไร และไม่เคยมีชาวบ้านเคยเห็นว่าต้องอบด้วยวิธีการไหน จบไปทั้งอย่างนั้นดังนั้นฉินอวิ๋นฟานต้องการให้ฉินอวิ๋นผู่เปิดเผยความผิดอันชั่วร้ายของตัวเองต่อหน้าทุกคน เขาต้องการเชือดไก่ให้ลิงดู ให้ทุกคนได้เห็นจิตใจที่พยายามปกครอง มิใช่แค่การพูดปากเปล่า“น้อง น้องเจ็ด พวกเรามีอะไรคุยกันดี ๆ ได้หรือไม่? เจ้าปล่อยข้าก่อนนะ ข้าต้องบอกเจ้าแบบไม่มีตกหล่นแน่นอน ได้หรือไม่?”ฉินอวิ๋นผู่ลนลานแล้ว เขาลนลานโดยสิ้นเชิง พี่รองออกหน้า ไม่เพียงแต่ช่วยเขาไม่ได้ กลับกัน ยังถูกฉินอว
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 73
ห่าวเจี้ยนที่ขอร้องเนื้อตัวสั่นเทา ในฐานะที่เป็นขุนนางใหญ่ของต้าเฉียน กินเสียจนหัวหมูหูกาง คงยักยอกเงินไปไม่น้อยสินะ? เจ้าหัวหมูที่กินเลือดของคนจนอ้วนตุ๊ต๊ะ ไม่เชือดมันยากจะสลายความแค้นในใจฉินอวิ๋นฟานได้“คาดว่าเจ้าน่าจะรู้ว่าเมื่อสามวันก่อนหยางอี๋กับหยางกุ้ยเฟยตายอย่างไร”ฉินอวิ๋นฟานเลิกคิ้วน้อย ๆ พูดด้วยสีหน้าเย็นชา “แต่ไหนมาข้าเด็ดขาดเสมอ ให้โอกาสเจ้า เสียดายเจ้าไม่ถนอม ข้ากำลังต้องการหัวคนปลอบขวัญผู้ลี้ภัยอยู่พอดี เจ้าห่าวเจี้ยนเหมาะสมที่สุด ลำบากเจ้าแล้วนะ”ฉินอวิ๋นฟานจะใช้รูปแบบการบีบคั้นชักจูงทำให้ห่าวเจี้ยนติดกับ คนที่ใกล้จะตาย จำเป็นต้องให้เขาทำคุณูประการให้ต้าเฉียนสักหน่อยขณะเดียวกันก็เพื่อปลูกฝังความคิดในใจทุกคนด้วย ต่อถ้ายังปากแข็งอีก ยามกลัวคนที่อยู่เบื้องหลัง ก็คงดูด้วยว่าตัวเองมีกี่ชีวิต“ไม่ ไม่ รัชทายาท ข้าน้อยคือเจ้ากรมโยธา รับผิดชอบงานก่อสร้างทั้งหมดในแคว้น การบริหารจัดการน้ำ การบรรเทาภัยพิบัติ ความเป็นอยู่ของราษฎรและอื่น ๆ”วิธีการเหี้ยมโหดของฉินอวิ๋นฟานเมื่อสามวันก่อน เขาเป็นขุนนางระดับเพดานของต้าเฉียน จะไม่รู้ได้อย่างไร? แต่เขากลัวอิทธิพลที่อยู่เบื้องหลัง เ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 74
ฉินอวิ๋นฟานตวาดทีหนึ่ง เสียงดังก้องไปทั่วบริเวณ เวลานี้อู่จ้านตกตะลึง จ้องฉินอวิ๋นฟานที่เด็ดขาด เขาในยามนี้เลือดร้อนพลุ่งพล่าน กระทั่งเห็นความน่าเกรงขามของราชันอยู่ในตัวของฉินอวิ๋นฟาน“รับทราบ!”ในฐานะที่เป็นองครักษ์ผู้จงรักของฉินอวิ๋นฟาน วาจาของเขาคือประกาศิต ไม่ว่าเป็นหรือตาย อู่จ้านอัญเชิญดาบใหญ่ข้างหลังออกมาในพริบตา สาวเท้ามาถึงข้างตัวห่าวเจี้ยนเห็นอู่จ้านมีกลิ่นอายเหี้ยมเกรียมทั้งตัวบนล่าง ห่าวเจี้ยนสะดุ้งปัสสาวะราดทันที รีบคุกเข่าขอร้อง “รัชทายาทไว้ชีวิตด้วย องค์ชายรองช่วยข้าน้อยด้วย ช่วยข้าน้อยด้วย!”“น้องเจ็ด เจ้าจะทำเกินไปแล้วนะ!”เขายอมลดตัวขนาดนี้แล้ว ไม่นึกว่าฉินอวิ๋นฟานกลับไม่ไว้หน้าสักนิด? นาทีนี้ องค์ชายรองเดือดดาลโดยสิ้นเชิงแล้วเขาเอ่ยเสียงเย็น “ใต้หล้านี้ยังใช่ใต้หล้าของต้าเฉียนเราหรือไม่? ก่อนที่เรื่องราวจะกระจ่าง ต่อให้เจ้าเป็นรัชทายาทต้าเฉียนก็ฆ่าขุนนางใหญ่ของต้าเฉียนตามอำเภอใจไม่ได้กระมัง?”“อ้อ? จะตราหน้าข้าหรือ? เจ้าก็คู่ควร?”ฉินอวิ๋นฟานพูดด้วยใบหน้าไม่ใส่ใจ “ตามกฎหมายของต้าเฉียน ไม่ว่าขุนนางคนใดของต้าเฉียนที่ทุจริตเงินบรรเทาภัยพิบัติตลอดจนรับผิดชอบเป็
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 75
“อ้อ? เริ่มกัดกันเองแล้ว?”ฉินอวิ๋นฟานพูดกลั้วหัวเราะเสียงเย็น “ว่ามาดูสิ!”ห่าวเจี้ยนในตอนนี้ไหนเลยจะคิดอะไรมากได้ โพล่งปากออกไปโดยตรง นึกว่าสารภาพความจริงแล้วฉินอวิ๋นฟานจะละเว้นโทษตายกับเขา น่าเสียดาย เขาผิดไป ไม่ว่าเขาจะพูดหรือไม่ วันนี้เขาก็ต้องตายอยู่ดี!“ห่าวเจี้ยน เจ้า ถ้าเจ้ากล้าพูดจาเลื่อนเปื้อนข้าจะไม่ไว้เจ้า!”เห็นห่าวเจี้ยนจะสารภาพออกไป องค์ชายรองเปลี่ยนสีหน้าฉับพลัน เรื่องนี้น้องชายของเขาคือผู้บงการ ทันทีที่ห่าวเจี้ยนสารภาพออกไปหมดเปลือก ด้วยนิสัยของฉินอวิ๋นฟานจะไม่เอาชีวิตน้องชายของเขาหรือ?ทว่าทุกอย่างมันสายไปแล้ว ความเป็นความตายอยู่ตรงหน้า ห่าวเจี้ยนคำนึกอะไรได้มากอย่างนั้นที่ไหน?“ขอโทษแล้วองค์ชายรอง!”ห่าวเจี้ยนกัดฟันพูด “รัชทายาท การบรรเทาภัยพิบัติในครั้งนี้องค์ชายห้ารับผิดชอบทั้งหมด ข้าน้อยแค่ทำตามคำสั่งของเขาเท่านั้น ครั้งนี้ราชสำนักมอบเงินทั้งหมดสิบล้านตำลึงเงิน แต่ยังไม่ทันออกจากเมืองหลวงก็ถูกองค์ชายห้าเอาไปเจ็ดล้านตำลึงแล้ว”“ที่เหลือสามล้านตำลึงถูกขุนนางท้องถิ่นยักยอกไปเป็นขั้น ๆ เหลือถึงบรรเทาภัยพิบัติจริงหนึ่งล้านตำลึงก็ถือว่าดีมากแล้ว ข้าน้อยเอาไปสอง
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 76
“น้องเจ็ด เจ้าว่า...”ฉินอวิ๋นผู่เพิ่งจะเอ่ยปากก็ถูกฉินอวิ๋นฟานถีบเข้าที่หน้าอก พลังหนักหน่วงโจมตี ฉินอวิ๋นผู่จึงถูกฉินอวิ๋นฟานถีบกระเด็น กระอักเลือดสดออกมาเดี๋ยวนั้น สภาพสะบักสะบอมถึงที่สุดฉินอวิ๋นฟานไม่ฟังการอธิบายใด ๆ พิโรธคำราม “อู่จ้าน จัดการมันต่อ!”อู่จ้านสีหน้าขรึม เลือดร้อนพลุ่งพล่าน เกิดมาเพิ่งจะได้ฆ่าองค์ชายเป็นครั้งแรก ทั้งเป็นประกาศิตจากนาย เขาไม่กล้าลังเลใด ๆ แกว่งดาบศึกในมือจะฟันไปทางองค์ชายห้าฉินอวิ๋นผู่ไท่ซั่งหวงขมวดคิ้วแน่น ในใจหลากรสหลากอารมณ์ เรื่องนี้ใหญ่หลวงยิ่งนัก ได้แต่ทำตามกฎหมาย ทั้งเขามีประสงค์ให้ฉินอวิ๋นฟานสร้างความน่าเกรงขามจากเรื่องนี้ด้วยแม้เหมียวชิงอีจะเป็นอิสตรีนางหนึ่ง หากทึ่งกับการกระทำนี้ของฉินอวิ๋นฟานที่สุด เลือดร้อนแล่นพล่าน นี่ก็คือรัชทายาทปัญญาอ่อนตามคำเล่าลือหรือ? ท่าทางโง่งมสักเศษเสี้ยวมันอยู่ที่ไหน?เขาเช่นเทพนักรบ นอกจากจะขจัดผู้ร้ายช่วยเหลือผู้ที่อ่อนแอ ทั้งยังมีความเป็นธรรมเต็มเปี่ยม เห็นใต้หล้าคือหน้าที่ ต่อสู้กับมหาอำนาจ นี่คือลูกผู้ชายอย่างแท้จริง!องค์ชายใหญ่และฮั่วเจิ้นหลงอีกทางด้านหนึ่งร่างขมวดคิ้วมุ่น ในใจเกิดความรู้สึกซับซ
Latest chapter
