Share
บทที่ 1412
Related chapter
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1413
“ระดับโคมสี่แต่มีอสูรเจ็ดดาว เจ้าทำได้อย่างไร?” ในที่สุดชายในสังเวียนก็ลืมตาขึ้น เห็นได้ชัดว่าฮวงเซียวหย่งทำให้เขาประหลาดใจ“ข้ามาที่นี่เพื่อต่อสู้ ดังนั้นไม่จำเป็นต้องพูดเรื่องไร้สาระให้มากมาย” ฮวงเซียวหย่งกล่าวอย่างสงบดวงตาของชายคนนั้นจับจ้องไปที่อสูรเจ็ดดาว โดยไม่เหลือบมองฮวงเซียวหย่งเลย ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้จริงจังกับฮวงเซียวหย่ง“เจ้ารู้หรือไม่ว่าชีวิตของปรมาจารย์อสูรและอสูรนั้นเชื่อมโยงกัน หากเจ้าตาย มันก็จะตายด้วยเช่นกัน ช่างน่าเสียดายจริง ๆ” ชายคนนั้นพูดฮวงเซียวหย่งขมวดคิ้ว น้ำเสียงของชายที่ดูเหมือนขอทานคนนี้จริงจังมาก เขาตัดสินใจเรื่องชีวิตและความตายของเขาแล้วแต่ฮวงเซียวหย่งก็ตระหนักรู้ในตนเอง เขารู้ว่าความแข็งแกร่งของเขาไม่สามารถเป็นคู่ต่อสู้ของผู้คนนี้ได้ ถ้าไม่ใช่เพราะการปกป้องอย่างลับ ๆ ของหานซานเฉียน เขาก็คงไม่มีความกล้าที่จะขึ้นมาบนสังเวียนนี้ด้วยซ้ำ“เรายังไม่ได้สู้กันเลย แต่เจ้ากลับคิดว่าข้าจะตาย ไม่ผยองเกินไปหน่อยหรือ?” ฮวงเซียวหย่งกล่าวชายคนนั้นมีรอยยิ้มบนใบหน้า ราวกับกำลังคิดว่าคำพูดของฮวงเซียวหย่งเป็นเรื่องตลกและกล่าวว่า “ตั้งแต่วินาทีแรกที่เจ้าก้าว
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1414
การปรากฏตัวของชายสวมหน้ากากทำให้ผู้พบเห็นเกิดความสงสัยและสับสน โดยเฉพาะสมาชิกสามคนของตระกูลเซียวที่สงสัยเกี่ยวกับตัวตนของเขามาก“คนนี้...” เซียวโต่วครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และทันใดนั้นดวงตาของเขาก็แสดงความหวาดกลัว ก่อนจะพูดขึ้นว่า “หรือว่าเขาคืออาจารย์ของฮวงเซียวหย่ง?”แม้ว่าฮวงเซียวหย่งจะไม่เคยเปิดเผยว่าเขามีอาจารย์ แต่เขาก็ได้เลื่อนระดับและพิชิตอสูรเจ็ดดาวได้ ใครก็ตามที่มีสมองก็พอจะเดาได้ ว่าจะต้องมีคนที่แข็งแกร่งอยู่เบื้องหลังฮวงเซียวหย่งแน่ ดังนั้นนี่จึงไม่ใช่ความลับอะไร “ท่านลุง คน ๆ นี้มีพลังมากหรือ?” เซียวเหลิ่งอดไม่ได้ที่จะถามเซียวโต่วไม่รู้ว่าเขาทรงพลังมากหรือไม่ เพราะชายสวมหน้ากากยังไม่ได้ดำเนินการใด ๆ แต่ด้วยการแสดงออกของนักสู้ก็ทำให้เขามั่นใจได้ว่าชายสวมหน้ากากคนนี้ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอนนักสู้มีเจตนาฆ่าอย่างชัดเจนต่อฮวงเซียวหย่ง แต่หลังจากที่ชายสวมหน้ากากปรากฏตัว เขาก็หยุดกะทันหัน มีเพียงคำอธิบายเดียวสำหรับเรื่องนี้ นั่นก็คือความกลัวที่มีต่อชายสวมหน้ากาก“ข้าอาจทำอะไรผิดในเรื่องนี้” เซียวโต่วกัดฟันพูด เขาเพียงต้องการใช้นักสู้ฆ่าฮวงเซียวหย่ง แต่เขาลืมไปว่านอกเหนือจากควา
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1415
การเลื่อนระดับของฮวงเซียวหย่งดูจะเป็นเรื่องปกติสำหรับหานซานเฉียน เพราะเขาได้กินผลไม้สีแดง ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ หากเขาไม่สามารถเลื่อนระดับของตัวเองได้ นั่นก็หมายความว่าฮวงเซียวหย่งนั้นไร้ประโยชน์เกินไป ยิ่งไปกว่านั้น มันเป็นเพียงระดับโคมห้าเท่านั้น การที่ฮวงเซียวหย่งจะมีความสุขขนาดนี้มันยังเร็วเกินไป“แค่ระดับโคมห้าก็ทำให้เจ้าตื่นเต้นงั้นหรือ เจ้าพอใจแล้วอย่างนั้นหรือ?” หานซานเฉียนพูดกับฮวงเซียวหย่งอย่างสงบคำพูดเหล่านี้เหมือนกับน้ำเย็นที่เทลงบนหน้าฮวงเซียวหย่ง ทำให้ฮวงเซียวหย่งสงบลงทันที เขาก้มหัวต่ำและพูดว่า “ท่านอาจารย์ ข้าไม่ควรพึงพอใจในตนเอง”สมาชิกทั้งสามของตระกูลเซียวดูหมดหนทางอย่างมากเมื่อได้ยินการสนทนานี้ ระดับโคมห้า! สำหรับคนธรรมดานี่เป็นดินแดนที่ไม่สามารถบรรลุได้อยู่แล้ว แต่สำหรับปรมาจารย์และลูกศิษย์คู่นี้ มันดูเหมือนจะเป็นเพียงเรื่องที่เปล่าประโยชน์ นี่คือท่าทีของผู้ที่แข็งแกร่งอย่างแท้จริง“ข้าฝากที่เหลือด้วย ขอตัวก่อน” จู่ ๆ หานซานเฉียนก็พูดกับฮวงเซียวหย่งแล้วรีบออกจากสังเวียนไปฮวงเซียวหย่งแค่คิดว่าหานซานเฉียนพบข้ออ้างที่จะจากไป ดังนั้นเขาจึงไม่ได้พูดอะไรเหตุผลที
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1416
ดูเหมือนว่าจ้าวอี้ตั้งใจจะติดตามเขา ซึ่งหานซานเฉียนไม่สามารถยอมรับได้ เพราะทุกคนต่างก็รู้ว่าจ้าวอี้คือปรมาจารย์โคมเจ็ด หากให้ยอมให้เขาติดตามไปด้วย การอยู่อย่างถ่อมตัวของหานซานเฉียนก็คงเป็นเรื่องยาก“คุณจะตามผมไปไม่ได้” หานซานเฉียนกล่าว“ทำไมล่ะ?” จ้าวอี้ถามอย่างงุนงง“คุณรู้ไหมว่าทำไมผมถึงได้สวมหน้ากาก?” หานซานเฉียนกล่าวคำถามนี้อธิบายได้ง่าย จ้าวอี้ไม่ใช่คนโง่ เหตุผลที่เขาปิดบังตัวเองก็เพื่อซ่อนตัวเองไม่ใช่เหรอ?“คุณคงไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่าคุณเก่งสินะ” จ้าวอี้กล่าวหานซานเฉียนพยักหน้าและพูดต่อ “ในเมื่อคุณรู้แล้ว ดังนั้นคงไม่ต้องให้ผมบอกเหตุผลกับคุณหรอกใช่ไหมว่าทำไมถึงติดตามผมไปไม่ได้”“แต่กว่าจะพบเพื่อนร่วมโลก เรามาสำรวจโลกเชวียนหยวนไปด้วยกันไม่ได้เหรอ?” จ้าวอี้กล่าวอย่างไม่เต็มใจ ที่เขาอยากอยู่กับหานซานเฉียน นอกจากการมีคนมาดูแลแล้ว เขายังมีแรงจูงใจที่เห็นแก่ตัวอื่นอีกด้วยสิ่งแรกคือ เขาหวังว่าหานซานเฉียนจะสามารถช่วยให้เขาเลื่อนระดับได้ และอย่างที่สองคือ หากหานซานเฉียนพบหนทางที่จะกลับสู่โลก เขาก็จะสามารถออกจากที่นี่ได้เป็นเวลายี่สิบปีแล้วที่จ้าวอี้ไม่พบสิ่งใดเลย เขาไม่คิดว่า
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1417
หานซานเฉียนไม่เคยสนใจคำว่าเงิน ท่าทีตื่นเต้นของฮวงเซียวหย่ง ทำให้เขารู้สึกพูดไม่ออกเป็นอย่างมากหานซานเฉียนมองไปที่ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ และถามฮวงเซียวหย่งตรงหน้านาง “เจ้าเคยได้ยินเกี่ยวกับห้องนิรภัยลับของตระกูลไป๋หลิงหรือไม่?”“คลังสมบัติลับ?” ฮวงเซียวหย่งเหลือบมองหานซานเฉียนด้วยความประหลาดใจ จากนั้นก็มองไปที่ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ และพูดอย่างตรงไปตรงมา “ท่านอาจารย์ ถ้าตระกูลไป๋หลิงมีคลังสมบัติลับจริง นี่ไม่ใช่สิ่งที่ข้าสามารถรู้ได้นะขอรับ”“ถ้ามีห้องนิรภัยลับอยู่จริง เจ้าคิดว่ามันจะเป็นอย่างไร” หานซานเฉียนพูดโดยไม่ลังเลฮวงเซียวหย่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง ตระกูลไป๋หลิงปกครองหลายเมืองในสมัยนั้น และอำนาจของมันก็เกือบจะทรงพลังเท่ากับราชสำนัก หากการดำรงอยู่สูงสุดเช่นนี้มีคลังสมบัติลับจริง ก็คงจะมั่งคั่งเป็นอย่างมาก“ท่านอาจารย์” ฮวงเซียวหย่งกระซิบ “ถ้าตระกูลไป๋หลิงมีคลังสมบัติลับจริง มันคงร่ำรวยเทียบเท่าประเทศได้เลยล่ะขอรับ”หานซานเฉียนขมวดคิ้ว ร่ำรวยเทียบเท่าประเทศ นี่เป็นแค่เงินไม่ใช่เหรอ? แต่เขาไม่มีความจะสนใจในเรื่องเงินตอนอยู่บนโลก หลังจากที่หานซานเฉียนเข้าควบคุมตระกูลหนานกง ทรัพยากรทางกา
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1418
เมืองหลงหยุนในห้องหนังสือของเฉินเยวียนไห่ เฉินเถี่ยซินก้าวเข้ามาด้วยอารมณ์ที่ไม่มั่นคงหลังจากเดินไปถึงด้านหน้าเฉินเยวียนไห่ เฉินเถี่ยซินก็พูดขึ้นว่า “ท่านพ่อ ท่านตามหาข้าหรือขอรับ”เฉินเยวียนไห่หันหน้าไปมองดูลูกชายที่เก่งกาจของเขา เขาวิ่งวุ่นมาหลายปีเพื่อที่จะแข็งแกร่งขึ้น เขาไม่เคยยอมแพ้แม้จะต้องพบกับความพ่ายแพ้มากมาย แต่ตอนนี้เขากลับไม่ได้รับอะไรเลย ส่วนฮวงเซียวหย่ง ขยะไร้ประโยชน์ที่ไม่ได้ทำอะไรกลับมีอาจารย์ ซึ่งนั่นทำให้เฉินเยวียนไห่รู้สึกไม่ยุติธรรมกับเฉินเถี่ยซินเล็กน้อยเหตุใดพระเจ้าจึงตาบอด คนที่ทำงานหนักกลับไม่ได้รับผลตอบแทนใด ๆ ส่วนคนไร้ประโยชน์กลับได้รับโอกาสที่ไม่ควรได้รับ?“เจ้าได้ยินเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในเมืองเซียวหลิงแล้วหรือยัง” เฉินเยวียนไห่ถามเฉินเถี่ยซินพยักหน้า สาเหตุที่ทำให้เขามีอารมณ์ไม่มั่นคงก็มาจากเหตุนี้ข่าวที่ฮวงเซียวหย่งเลื่อนขึ้นระดับโคมห้ารายงานกลับมายังเมืองหลงหยุน ซึ่งทำให้หลายคนต่างก็ตกตะลึง แน่นอนว่าสิ่งที่สำคัญที่สุด คืออาจารย์ของฮวงเซียวหย่งปรากฏตัว ซึ่งยืนยันการคาดเดาก่อนหน้านั้นของพวกเขายิ่งไปกว่านั้น เฉินเถี่ยซินรู้จักนักสู้ในเมืองเ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1419
เดิมทีหานซานเฉียนวางแผนที่จะไปที่เมืองเซียวหลิงเพื่อดูโลก และดูว่าเจียงหยิงหยิงอาจอยู่ในเมืองเซียวหลิงหรือไม่ แม้ว่าเขาจะได้เห็นโลกแต่ก็ไม่มีร่องรอยของเจียงหยิงหยิงแม้แต่น้อย แถมยังพาปัญหากลับมาด้วยอีก นี่คือสิ่งที่หานซานเฉียนไม่คาดคิดแต่หานซานเฉียนก็ไม่ได้ทิ้งไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเขายังลังเลว่าจะรับนางรับลูกศิษย์หรือไม่ เพราะคลังสมบัติลับของตระกูลไป๋หลิงก็มีสิ่งที่ล่อลวงเขาอยู่ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์รู้ว่าตราบใดที่นางไม่ถูกหานซานเฉียนทอดทิ้ง นางก็จะยังคงมีโอกาส ดังนั้นนางจึงไม่กังวลมากเกินไปไม่ไกลจากเมืองหลงหยุน หานซานเฉียนและฮวงเซียวหย่งแยกทางกัน และเข้าไปในเมืองเป็นสองกลุ่ม เพราะถ้าเขาเข้าใกล้ฮวงเซียวหย่งมากเกินไปในตอนนี้ มันจะทำให้ผู้คนสงสัยในตัวตนของเขาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้“ที่นี่เทียบกับเมืองเซียวหลิงไม่ได้เลย เหตุใดท่านถึงยังอยู่ที่นี่?” หลังจากเข้ามาในเมือง ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ก็พบว่าความเจริญรุ่งเรืองของเมืองหลงหยุนนั้นเทียบไม่ได้กับเมืองเซียวหลิง ดังนั้นนางจึงไม่ค่อยเข้าใจว่าสถานที่แห่งนี้มีความสำคัญต่อหานซานเฉียนอย่างไรหานซานเฉียนไม่ได้ต้องการอยู่ที่นี่ แต
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1420
เฉินเถี่ยซินดูลำบากใจ ในอดีตเขาไม่สนใจฮวงเซียวหย่ง แต่ตอนนี้ตระกูลเฉินไม่สามารถต่อต้านจวนของเจ้าเมืองได้อีกต่อไป และความแข็งแกร่งส่วนตัวของฮวงเซียวหย่งก็เหนือกว่าเขามาก ซึ่งทำให้เขาไม่มีคุณสมบัติทำตามอำเภอใจต่อหน้าฮวงเซียวหย่งได้“ฮวงเซียวหย่ง เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเจ้า” เฉินเถี่ยซินกล่าวฮวงเซียวหย่งขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ เดินไปหาเฉินเถี่ยซินและพูดด้วยดวงตาที่ลุกโชน “ข้าเป็นลูกชายของเจ้าเมือง และเจ้าต้องการฆ่าผู้คนในเมืองหลงหยุนของข้า เจ้าบอกว่ามันไม่เกี่ยวข้องกับข้าอย่างนั้นหรือ เฉินเถี่ยซิน เจ้าช่างกล้ามาก เมืองหลงหยุนเป็นสถานที่ที่เจ้าสามารถตามอำเภอใจได้หรือไม่?”เฉินเถี่ยซินพูดไม่ออก การฆ่าคนเป็นเรื่องต้องห้าม เขาสามารถทำอะไรก็ได้ที่เขาต้องการลับหลัง แต่ต่อหน้าฮวงเซียวหย่ง บุตรชายของเจ้าเมือง หากเขาทำเช่นนั้น จะเป็นการก่ออาชญากรรม และต้องถูกจับเข้าไปอยู่ในเรือนจำ“ฮวงเซียวหย่ง เจ้าไม่อยากให้หมอนี่ตายหรือ?” เฉินเถี่ยซินถาม ในอดีตฮวงเซียวหย่งเกลียดหานซานเฉียนมาก เพราะหานซานเฉียนแย่งชิงเฉินเหยียนหรันไป ดังนั้นเฉินเถี่ยซินจึงหวังที่จะใช้สิ่งนี้ชักชวนฮวงเซียวหย่ง แต่การต้องกา
Latest chapter
