Share
บทที่ 1417
Related chapter
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1418
เมืองหลงหยุนในห้องหนังสือของเฉินเยวียนไห่ เฉินเถี่ยซินก้าวเข้ามาด้วยอารมณ์ที่ไม่มั่นคงหลังจากเดินไปถึงด้านหน้าเฉินเยวียนไห่ เฉินเถี่ยซินก็พูดขึ้นว่า “ท่านพ่อ ท่านตามหาข้าหรือขอรับ”เฉินเยวียนไห่หันหน้าไปมองดูลูกชายที่เก่งกาจของเขา เขาวิ่งวุ่นมาหลายปีเพื่อที่จะแข็งแกร่งขึ้น เขาไม่เคยยอมแพ้แม้จะต้องพบกับความพ่ายแพ้มากมาย แต่ตอนนี้เขากลับไม่ได้รับอะไรเลย ส่วนฮวงเซียวหย่ง ขยะไร้ประโยชน์ที่ไม่ได้ทำอะไรกลับมีอาจารย์ ซึ่งนั่นทำให้เฉินเยวียนไห่รู้สึกไม่ยุติธรรมกับเฉินเถี่ยซินเล็กน้อยเหตุใดพระเจ้าจึงตาบอด คนที่ทำงานหนักกลับไม่ได้รับผลตอบแทนใด ๆ ส่วนคนไร้ประโยชน์กลับได้รับโอกาสที่ไม่ควรได้รับ?“เจ้าได้ยินเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในเมืองเซียวหลิงแล้วหรือยัง” เฉินเยวียนไห่ถามเฉินเถี่ยซินพยักหน้า สาเหตุที่ทำให้เขามีอารมณ์ไม่มั่นคงก็มาจากเหตุนี้ข่าวที่ฮวงเซียวหย่งเลื่อนขึ้นระดับโคมห้ารายงานกลับมายังเมืองหลงหยุน ซึ่งทำให้หลายคนต่างก็ตกตะลึง แน่นอนว่าสิ่งที่สำคัญที่สุด คืออาจารย์ของฮวงเซียวหย่งปรากฏตัว ซึ่งยืนยันการคาดเดาก่อนหน้านั้นของพวกเขายิ่งไปกว่านั้น เฉินเถี่ยซินรู้จักนักสู้ในเมืองเ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1419
เดิมทีหานซานเฉียนวางแผนที่จะไปที่เมืองเซียวหลิงเพื่อดูโลก และดูว่าเจียงหยิงหยิงอาจอยู่ในเมืองเซียวหลิงหรือไม่ แม้ว่าเขาจะได้เห็นโลกแต่ก็ไม่มีร่องรอยของเจียงหยิงหยิงแม้แต่น้อย แถมยังพาปัญหากลับมาด้วยอีก นี่คือสิ่งที่หานซานเฉียนไม่คาดคิดแต่หานซานเฉียนก็ไม่ได้ทิ้งไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเขายังลังเลว่าจะรับนางรับลูกศิษย์หรือไม่ เพราะคลังสมบัติลับของตระกูลไป๋หลิงก็มีสิ่งที่ล่อลวงเขาอยู่ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์รู้ว่าตราบใดที่นางไม่ถูกหานซานเฉียนทอดทิ้ง นางก็จะยังคงมีโอกาส ดังนั้นนางจึงไม่กังวลมากเกินไปไม่ไกลจากเมืองหลงหยุน หานซานเฉียนและฮวงเซียวหย่งแยกทางกัน และเข้าไปในเมืองเป็นสองกลุ่ม เพราะถ้าเขาเข้าใกล้ฮวงเซียวหย่งมากเกินไปในตอนนี้ มันจะทำให้ผู้คนสงสัยในตัวตนของเขาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้“ที่นี่เทียบกับเมืองเซียวหลิงไม่ได้เลย เหตุใดท่านถึงยังอยู่ที่นี่?” หลังจากเข้ามาในเมือง ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ก็พบว่าความเจริญรุ่งเรืองของเมืองหลงหยุนนั้นเทียบไม่ได้กับเมืองเซียวหลิง ดังนั้นนางจึงไม่ค่อยเข้าใจว่าสถานที่แห่งนี้มีความสำคัญต่อหานซานเฉียนอย่างไรหานซานเฉียนไม่ได้ต้องการอยู่ที่นี่ แต
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1420
เฉินเถี่ยซินดูลำบากใจ ในอดีตเขาไม่สนใจฮวงเซียวหย่ง แต่ตอนนี้ตระกูลเฉินไม่สามารถต่อต้านจวนของเจ้าเมืองได้อีกต่อไป และความแข็งแกร่งส่วนตัวของฮวงเซียวหย่งก็เหนือกว่าเขามาก ซึ่งทำให้เขาไม่มีคุณสมบัติทำตามอำเภอใจต่อหน้าฮวงเซียวหย่งได้“ฮวงเซียวหย่ง เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเจ้า” เฉินเถี่ยซินกล่าวฮวงเซียวหย่งขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ เดินไปหาเฉินเถี่ยซินและพูดด้วยดวงตาที่ลุกโชน “ข้าเป็นลูกชายของเจ้าเมือง และเจ้าต้องการฆ่าผู้คนในเมืองหลงหยุนของข้า เจ้าบอกว่ามันไม่เกี่ยวข้องกับข้าอย่างนั้นหรือ เฉินเถี่ยซิน เจ้าช่างกล้ามาก เมืองหลงหยุนเป็นสถานที่ที่เจ้าสามารถตามอำเภอใจได้หรือไม่?”เฉินเถี่ยซินพูดไม่ออก การฆ่าคนเป็นเรื่องต้องห้าม เขาสามารถทำอะไรก็ได้ที่เขาต้องการลับหลัง แต่ต่อหน้าฮวงเซียวหย่ง บุตรชายของเจ้าเมือง หากเขาทำเช่นนั้น จะเป็นการก่ออาชญากรรม และต้องถูกจับเข้าไปอยู่ในเรือนจำ“ฮวงเซียวหย่ง เจ้าไม่อยากให้หมอนี่ตายหรือ?” เฉินเถี่ยซินถาม ในอดีตฮวงเซียวหย่งเกลียดหานซานเฉียนมาก เพราะหานซานเฉียนแย่งชิงเฉินเหยียนหรันไป ดังนั้นเฉินเถี่ยซินจึงหวังที่จะใช้สิ่งนี้ชักชวนฮวงเซียวหย่ง แต่การต้องกา
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1421
ฮวงเซียวหย่งรู้สึกสับสนและแปลกใจเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าคนที่ตามเขามาคือเฉินเถี่ยซินหมอนี่เพิ่งจะรักษาชีวิตตัวเองเอาไว้ได้ แล้วตอนนี้เกิดอะไรขึ้น ตามเขามารนหาที่ตายอย่างนั้นหรือ? หรือว่าเป็นเพราะสิ้นหวังที่ไม่อาจเลื่อนระดับได้ จึงอยากฆ่าตัวตายด้วยวิธีนี้?“เฉินเถี่ยซิน เจ้าตามข้ามาเพื่อแก้แค้นงั้นหรือ?” ฮวงเซียวหย่งยิ้มเบา ๆ เขาไม่กลัวเฉินเถี่ยซิน ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขา หากผู้ชายคนนี้มีเจตนาอื่นสำหรับเขาจริง ๆ ฮวงเซียวหย่งก็สามารถปราบเฉินเถี่ยซินได้ด้วยกำลังของเขาเอง“ด้วยความแข็งแกร่งของข้า จะตอบโต้เจ้าได้อย่างไร ข้าแค่มีเรื่องอยากจะขอร้อง” เฉินเถี่ยซินกล่าว“ขอร้อง?” ฮวงเซียวหย่งหัวเราะและพูดว่า “เจ้าคงไม่คิดจะให้ข้าแนะนำเจ้ากับอาจารย์ของข้าหรอกใช่ไหม?”ในเมืองเซียวหลิง หานซานเฉียนปรากฏตัวขึ้นเพื่อช่วยฮวงเซียวหย่ง ดังนั้นเรื่องที่ฮวงเซียวหย่งมีอาจารย์จึงไม่ใช่ความลับ และก็ไม่แปลกใจที่เฉินเถี่ยซินจะรู้เรื่องนี้“ใช่ ข้าหวังว่าจะใช้โอกาสนี้เป็นศิษย์น้องของเจ้า” เฉินเถี่ยซินกล่าวฮวงเซียวหย่งหัวเราะเบา ๆ โดยคิดว่าตอนที่หานซานเฉียนอยู่ในจวนของตระกูลเฉิน เขาถูกเฉินเถี่ยซิน
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1422
เฉินเถี่ยซินแตะหน้าผากเฉินเหยียนหรัน เพราะเขารู้สึกว่าเฉินเหยียนหรันป่วยถึงได้พูดเช่นนั้นออกมา ไม่อย่างนั้น นางจะคิดว่าหานซานเฉียนเป็นเป็นปรมาจารย์ได้อย่างไร?“น้องพี่ ข้ารู้ว่าช่วงนี้เจ้าอยู่ในภาวะมึนงง พักผ่อนเยอะ ๆ เถิด” เฉินเถี่ยซินกล่าวเฉินเหยียนหรันผลักมือของเฉินเถี่ยซินออกแล้วพูดว่า “ข้าไม่จำเป็นต้องพัก ท่านพี่ ทุกอย่างที่ข้าพูดเป็นเรื่องจริง พาข้าไปพบเขา ข้าอยากจะยืนยันเรื่องนี้”“เอาล่ะ เลิกงอแงได้แล้ว อยู่บ้านและอย่าออกไปไหน ข้าไม่อยากให้เกิดอะไรขึ้นกับเจ้า” หลังจากที่เฉินเถี่ยซินพูดจบ เขาก็กำลังจะจากไปทันทีที่เห็นสถานการณ์เช่นนี้ เฉินเหยียนหรันก็รีบจับมือของเฉินเถี่ยซินแล้วพูดว่า "ท่านพี่ ท่านเชื่อข้าเถิด สัญชาตญาณของข้าไม่ผิดแน่ ย้อนกลับไปตอนนั้นที่ตระกูลหวังและตระกูลเซี่ยพาปรมาจารย์โคมสี่มาข่มขู่ข้า หานซานเฉียนคือคนที่พาเขาออกไป แล้วเขาก็ไม่กลับมาอีกเลย”“ยังมีฮวงเซียวหย่งเขาพาปรมาจารย์โคมสองมากกว่าสิบคนไปนอกเมืองเพื่อฆ่าหานซานเฉียน แต่ไม่มีปรมาจารย์คนไหนกลับมาเลย”“ท่านรู้หรือไม่ว่าเกิดอะไรขึ้นในเทือกเขาหลงเหยียน ข้างกายข้ามีเพียงหานซานเฉียนและฮวงเซียวหย่งเท่านั้น
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1423
เฉินเยวียนไห่พยักหน้า นี่เป็นวิธีเดียวที่เขาคิดได้ในตอนนี้ ในเมื่อมีการคาดเดาในเรื่องนี้ เช่นนั้นก็ควรตรวจสอบดู หากหานซานเฉียนเป็นคนที่แข็งแกร่งจริง เขาอาจจะยังหาวิธีที่แก้ไขสถานการณ์ได้“หากมีความเป็นไปได้ ตรวจสอบดูหน่อยก็ดี” เฉินเยวียนไห่กล่าวแม้ว่าเฉินเถี่ยซินจะรู้สึกว่าความเป็นไปได้ของเหตุการณ์นี้มีน้อยมาก แต่เนื่องจากเป็นคำสั่งของเฉินเยวียนไห่ เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องปฏิบัติตาม ยิ่งกว่านั้น หากศพอยู่ในจวนของตระกูลเฉินจริง ก็ไม่ใช่เรื่องยากที่ค้นหาแน่นอนว่าในใจของเฉินเถี่ยซินไม่ต้องการให้หานซานเฉียนเป็นคนแข็งแกร่ง เพราะไม่เพียงแต่เขาจะดูถูกหานซานเฉียนเท่านั้น แต่เขายังมีความขัดแย้งที่ไม่อาจคืนดีกับหานซานเฉียนได้อีกด้วย หากหานซานเฉียนเป็นคนที่แข็งแกร่งจริง สำหรับเฉินเถี่ยซิน มันไม่ใช่แค่การโจมตีเล็ก ๆ เท่านั้น และหากทำให้บุคคลดังกล่าวขุ่นเคือง ชีวิตของเฉินเถี่ยซินก็จบเห่แน่ในเวลาเดียวกัน สาวใช้ส่วนตัวของเฉินเหยียนหรันได้ออกจากจวนของตระกูลเฉินแล้ว แม้ว่าเฉินเถี่ยซินจะสั่งให้นางจับตาดูเฉินเหยียนหรันให้ดี แต่นางก็ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องทำเช่นนี้ เนื่องจากแรงกดดันของเฉินเ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1424
“ไม่ไป”ก่อนที่หานซานเฉียนจะตอบ ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ซึ่งมีใบหน้าที่เยือกเย็นราวกับน้ำแข็งก็แทรกขึ้นนางไม่อยากให้หานซานเฉียนไปเจอผู้หญิงคนไหนในตอนนี้ สำหรับไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ ผู้หญิงคนใดก็ตามที่เข้าใกล้หานซานเฉียนถือเป็นภัยคุกคามต่อนางหานซานเฉียนยิ้มอย่างจนปัญญา ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์แสดงความเป็นศัตรู ราวกับว่ามีคนพยายามขโมยสามีตัวเอง เด็กหญิงตัวเล็กคนนี้คงไม่คิดว่าเขาเป็นตัวเลือกในการเป็นสามีของนางจริง ๆ หรอกใช่ไหม?“เจ้าเป็นใคร มีคุณสมบัติอะไรมาพูดเช่นนี้” สาวใช้มองไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ด้วยใบหน้าที่เย็นชา นางไม่พอใจอย่างมากกับการปรากฏตัวของไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ แล้วตอนนี้ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ยังกล้าที่จะขัดจังหวะของนางอีก นี่คือการปะทะกันทางวาจา ทำให้นางมีโอกาสดุไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์“ข้าเป็นภรรยาของเขา” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์กล่าวสาวใช้กัดฟัน แม้ว่านางจะสงสัยเรื่องนี้ตอนเห็นไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ แต่นางก็ไม่คาดคิดว่ามันจะเป็นเรื่องจริงหานซานเฉียนเพิ่งจะถูกไล่ออกจากจวนตระกูลเฉินได้ไม่เท่าไหร่ แต่เขากลับผู้หญิงคนใหม่ได้อย่างรวดเร็วโดยไม่ใส่ใจความรู้สึกของคุณหนูเลย“อย่าไปฟังคำไร้สาระของนาง เราเป็นแค
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1425
“หน้าเจ้าไปโดนอะไรมา?”หลังจากที่สาวใช้กลับมาที่จวนของตระกูลเฉิน เฉินเหยียนหรันก็เห็นรอยบวมแดงบนใบหน้าของนาง และเข้าใจผิดคิดว่าเฉินเถี่ยซินตบนาง จึงรู้สึกเป็นทุกข์เล็กน้อย เพราะนางเป็นคนใช้ให้สาวใช้ออกไปตามหาหานซานเฉียน ดังนั้นนางจึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิด“คุณหนู ข้าเจอหานซานเฉียนแล้วเจ้าค่ะ” สาวใช้พูด“เขาอยู่ที่ไหน เหตุใดเจ้าไม่พาเขามาพบข้า” เมื่อเฉินเหยียนหรันได้ยินคำว่าหานซานเฉียน นางก็ตื่นเต้นทันที นางกระตือรือร้นที่จะพบหานซานเฉียนมาก“คุณหนูเจ้าคะ อาการบาดเจ็บที่หน้าของข้าเป็นฝีมือภรรยาของเขาเจ้าค่ะ” สาวใช้กล่าวต่อ“ภรรยา!”เฉินเหยียนหรันรู้สึกเหมือนฟ้าผ่าในหูของนางหานซานเฉียนมีภรรยาแล้วงั้นหรือ!ทำไมกันเขาเพิ่งออกจากจวนของตระกูลเฉินไปได้ไม่นาน แล้วเขาจะมีภรรยาได้เร็วขนาดนี้ได้อย่างไร?เฉินเหยียนหรันหายใจเข้าลึกแล้วถามว่า “เกิดอะไรขึ้น? เขาไปเอาภรรยามาจากไหน““คุณหนูคงไม่ได้ชอบเขาจริง ๆ ใช่หรือไม่เจ้าคะ” สาวใช้ถามอย่างงุนงง นางไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าคุณหนูตามหาคนไร้ค่าแบบเขาเพราะเหตุใด อีกอย่างตอนนี้เขาก็มีผู้หญิงคนใหม่ไปแล้ว คุณหนูมีอะไรให้ต้องคิดถึงเขาอีก?“ข้าไม่ได้ต
Latest chapter
