Share
บทที่ 1421
Related chapter
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1422
เฉินเถี่ยซินแตะหน้าผากเฉินเหยียนหรัน เพราะเขารู้สึกว่าเฉินเหยียนหรันป่วยถึงได้พูดเช่นนั้นออกมา ไม่อย่างนั้น นางจะคิดว่าหานซานเฉียนเป็นเป็นปรมาจารย์ได้อย่างไร?“น้องพี่ ข้ารู้ว่าช่วงนี้เจ้าอยู่ในภาวะมึนงง พักผ่อนเยอะ ๆ เถิด” เฉินเถี่ยซินกล่าวเฉินเหยียนหรันผลักมือของเฉินเถี่ยซินออกแล้วพูดว่า “ข้าไม่จำเป็นต้องพัก ท่านพี่ ทุกอย่างที่ข้าพูดเป็นเรื่องจริง พาข้าไปพบเขา ข้าอยากจะยืนยันเรื่องนี้”“เอาล่ะ เลิกงอแงได้แล้ว อยู่บ้านและอย่าออกไปไหน ข้าไม่อยากให้เกิดอะไรขึ้นกับเจ้า” หลังจากที่เฉินเถี่ยซินพูดจบ เขาก็กำลังจะจากไปทันทีที่เห็นสถานการณ์เช่นนี้ เฉินเหยียนหรันก็รีบจับมือของเฉินเถี่ยซินแล้วพูดว่า "ท่านพี่ ท่านเชื่อข้าเถิด สัญชาตญาณของข้าไม่ผิดแน่ ย้อนกลับไปตอนนั้นที่ตระกูลหวังและตระกูลเซี่ยพาปรมาจารย์โคมสี่มาข่มขู่ข้า หานซานเฉียนคือคนที่พาเขาออกไป แล้วเขาก็ไม่กลับมาอีกเลย”“ยังมีฮวงเซียวหย่งเขาพาปรมาจารย์โคมสองมากกว่าสิบคนไปนอกเมืองเพื่อฆ่าหานซานเฉียน แต่ไม่มีปรมาจารย์คนไหนกลับมาเลย”“ท่านรู้หรือไม่ว่าเกิดอะไรขึ้นในเทือกเขาหลงเหยียน ข้างกายข้ามีเพียงหานซานเฉียนและฮวงเซียวหย่งเท่านั้น
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1423
เฉินเยวียนไห่พยักหน้า นี่เป็นวิธีเดียวที่เขาคิดได้ในตอนนี้ ในเมื่อมีการคาดเดาในเรื่องนี้ เช่นนั้นก็ควรตรวจสอบดู หากหานซานเฉียนเป็นคนที่แข็งแกร่งจริง เขาอาจจะยังหาวิธีที่แก้ไขสถานการณ์ได้“หากมีความเป็นไปได้ ตรวจสอบดูหน่อยก็ดี” เฉินเยวียนไห่กล่าวแม้ว่าเฉินเถี่ยซินจะรู้สึกว่าความเป็นไปได้ของเหตุการณ์นี้มีน้อยมาก แต่เนื่องจากเป็นคำสั่งของเฉินเยวียนไห่ เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องปฏิบัติตาม ยิ่งกว่านั้น หากศพอยู่ในจวนของตระกูลเฉินจริง ก็ไม่ใช่เรื่องยากที่ค้นหาแน่นอนว่าในใจของเฉินเถี่ยซินไม่ต้องการให้หานซานเฉียนเป็นคนแข็งแกร่ง เพราะไม่เพียงแต่เขาจะดูถูกหานซานเฉียนเท่านั้น แต่เขายังมีความขัดแย้งที่ไม่อาจคืนดีกับหานซานเฉียนได้อีกด้วย หากหานซานเฉียนเป็นคนที่แข็งแกร่งจริง สำหรับเฉินเถี่ยซิน มันไม่ใช่แค่การโจมตีเล็ก ๆ เท่านั้น และหากทำให้บุคคลดังกล่าวขุ่นเคือง ชีวิตของเฉินเถี่ยซินก็จบเห่แน่ในเวลาเดียวกัน สาวใช้ส่วนตัวของเฉินเหยียนหรันได้ออกจากจวนของตระกูลเฉินแล้ว แม้ว่าเฉินเถี่ยซินจะสั่งให้นางจับตาดูเฉินเหยียนหรันให้ดี แต่นางก็ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องทำเช่นนี้ เนื่องจากแรงกดดันของเฉินเ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1424
“ไม่ไป”ก่อนที่หานซานเฉียนจะตอบ ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ซึ่งมีใบหน้าที่เยือกเย็นราวกับน้ำแข็งก็แทรกขึ้นนางไม่อยากให้หานซานเฉียนไปเจอผู้หญิงคนไหนในตอนนี้ สำหรับไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ ผู้หญิงคนใดก็ตามที่เข้าใกล้หานซานเฉียนถือเป็นภัยคุกคามต่อนางหานซานเฉียนยิ้มอย่างจนปัญญา ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์แสดงความเป็นศัตรู ราวกับว่ามีคนพยายามขโมยสามีตัวเอง เด็กหญิงตัวเล็กคนนี้คงไม่คิดว่าเขาเป็นตัวเลือกในการเป็นสามีของนางจริง ๆ หรอกใช่ไหม?“เจ้าเป็นใคร มีคุณสมบัติอะไรมาพูดเช่นนี้” สาวใช้มองไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ด้วยใบหน้าที่เย็นชา นางไม่พอใจอย่างมากกับการปรากฏตัวของไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ แล้วตอนนี้ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ยังกล้าที่จะขัดจังหวะของนางอีก นี่คือการปะทะกันทางวาจา ทำให้นางมีโอกาสดุไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์“ข้าเป็นภรรยาของเขา” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์กล่าวสาวใช้กัดฟัน แม้ว่านางจะสงสัยเรื่องนี้ตอนเห็นไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ แต่นางก็ไม่คาดคิดว่ามันจะเป็นเรื่องจริงหานซานเฉียนเพิ่งจะถูกไล่ออกจากจวนตระกูลเฉินได้ไม่เท่าไหร่ แต่เขากลับผู้หญิงคนใหม่ได้อย่างรวดเร็วโดยไม่ใส่ใจความรู้สึกของคุณหนูเลย“อย่าไปฟังคำไร้สาระของนาง เราเป็นแค
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1425
“หน้าเจ้าไปโดนอะไรมา?”หลังจากที่สาวใช้กลับมาที่จวนของตระกูลเฉิน เฉินเหยียนหรันก็เห็นรอยบวมแดงบนใบหน้าของนาง และเข้าใจผิดคิดว่าเฉินเถี่ยซินตบนาง จึงรู้สึกเป็นทุกข์เล็กน้อย เพราะนางเป็นคนใช้ให้สาวใช้ออกไปตามหาหานซานเฉียน ดังนั้นนางจึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิด“คุณหนู ข้าเจอหานซานเฉียนแล้วเจ้าค่ะ” สาวใช้พูด“เขาอยู่ที่ไหน เหตุใดเจ้าไม่พาเขามาพบข้า” เมื่อเฉินเหยียนหรันได้ยินคำว่าหานซานเฉียน นางก็ตื่นเต้นทันที นางกระตือรือร้นที่จะพบหานซานเฉียนมาก“คุณหนูเจ้าคะ อาการบาดเจ็บที่หน้าของข้าเป็นฝีมือภรรยาของเขาเจ้าค่ะ” สาวใช้กล่าวต่อ“ภรรยา!”เฉินเหยียนหรันรู้สึกเหมือนฟ้าผ่าในหูของนางหานซานเฉียนมีภรรยาแล้วงั้นหรือ!ทำไมกันเขาเพิ่งออกจากจวนของตระกูลเฉินไปได้ไม่นาน แล้วเขาจะมีภรรยาได้เร็วขนาดนี้ได้อย่างไร?เฉินเหยียนหรันหายใจเข้าลึกแล้วถามว่า “เกิดอะไรขึ้น? เขาไปเอาภรรยามาจากไหน““คุณหนูคงไม่ได้ชอบเขาจริง ๆ ใช่หรือไม่เจ้าคะ” สาวใช้ถามอย่างงุนงง นางไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าคุณหนูตามหาคนไร้ค่าแบบเขาเพราะเหตุใด อีกอย่างตอนนี้เขาก็มีผู้หญิงคนใหม่ไปแล้ว คุณหนูมีอะไรให้ต้องคิดถึงเขาอีก?“ข้าไม่ได้ต
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1426
เฉินเถี่ยซินให้คนรับใช้ตรวจค้นทั้งจวนของตระกูลเฉินแต่ไม่พบอะไร แต่เฉินเถี่ยซินก็ไม่กล้าแตะบ่อน้ำหลังบ้าน เพราะบ่อปลาคราฟนี้เป็นสิ่งโปรดของเฉินเยวียนไห่ยิ่งไปกว่านั้น บ่อน้ำแห่งนี้ยังเป็นสถานที่ที่ดีในการซ่อนศพอีกด้วย ในเมื่อเฉินเยวียนไห่เป็นคนสั่งเอง เฉินเถี่ยซินจึงเรียกคนรับใช้ของเขามาทันทีเมื่อระดับน้ำในบ่อค่อย ๆ ลดลง เฉินเถี่ยซินก็รู้สึกกังวลมากขึ้นเรื่อย ๆ แม้แต่การหายใจของเขาก็เร็วขึ้น ปฏิกิริยานี้แสดงให้เห็นว่าเขากังวลและหวาดกลัวว่าจะมีศพอยู่ในนั้นจริง ๆ และหานซานเฉียนจะเป็นอย่างที่พวกเขาคาดเดากันต้องรู้ว่าตอนที่เฉินเถี่ยซินขับไล่หานซานเฉียนออกจากจวนของตระกูลเฉิน เขาจงใจวางกับดักสำหรับหานซานเฉียน โดยการเรียกผู้คนมากมายมาที่นี่ และจงใจให้คนเหล่านั้นเห็นหานซานเฉียนเป็นตัวตลก โดยหวังว่าจะใช้เรื่องนี้สร้างชื่อเสียงด้านลบให้หานซานเฉียนในเมืองหลงหยุนเฉินเถี่ยซินทำสิ่งต่าง ๆ โดยไม่เหลือทางออกให้กับตัวเอง เขานึกไม่ออกเลยว่าเขาจะเผชิญกับเรื่องนี้อย่างไร หากหานซานเฉียนเป็นคนที่แข็งแกร่งขึ้นมาจริง ๆ“ท่านพ่อ ท่านคิดว่าศพจะอยู่ข้างล่างจริง ๆ หรือขอรับ?” เฉินเถี่ยซินถามเฉินหยวนไห่ส
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1427
“พ่อบ้าน นี่คือปรมาจารย์โคมสี่เชียวนะ เหตุใดศพของเขาถึงอยู่ในบ่อน้ำหลังบ้านกันล่ะขอรับ?”หลังจากที่พ่อบ้านและคนรับใช้กลุ่มหนึ่งนำศพออกไป คนรับใช้บางคนที่ไม่ทราบเรื่องก็ถามกับพ่อบ้านพ่อบ้านเองก็พบว่ามันแปลก หากเขาเป็นคนธรรมดา เขาอาจบังเอิญลื่นล้มตายในบ่อน้ำ แต่คน ๆ นี้ก็เป็นปรมาจารย์ที่ตระกูลหวังและตระกูลเซี่ยพามาจัดการกับตระกูลเฉิน เป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะลื่นล้มจมลงไปในบ่อน้ำและเมื่อพิจารณาจากปฏิกิริยาของเฉินเถี่ยซิน การตายของชายคนนี้ไม่ใช่เรื่องธรรมดาแน่ ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่มีปฏิกิริยาที่หวาดกลัวมากเช่นนี้“ข้าจำได้ว่าในวันนั้นปรมาจารย์โคมสี่ถูกคนไร้ค่าคนนั้นพาออกไป แล้วก็หายตัวไปอย่างอธิบายไม่ได้” พ่อบ้านกล่าว“พ่อบ้าน เจ้าล้อเล่นกับข้าหรือ” ชายคนนั้นหัวเราะ และไม่เพียงแค่นั้น คนรับใช้คนอื่น ๆ ก็หัวเราะด้วยเช่นกัน“พ่อบ้าน เจ้าคงไม่ได้หมายความคนไร้ค่านั่นเป็นคนฆ่าเขาหรอกใช่ไหม”“จะเป็นไปได้อย่างไร? เขาเป็นคนไร้ค่าที่อยู่เป็นเจ้าชายนิทรามาเกือบครึ่งปีในตระกูลเฉิน เขาจะฆ่าปรมาจารย์โคมสี่ได้อย่างไร?”“ใช่ นี่คือปรมาจารย์โคมสี่เชียวนะ ในเมืองหลงหยุน เขาถือว่าเป็นปรมาจารย์ชั้นหน
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1428
ตกดึกเฉินเถี่ยซินนอนกลิ้งไปมาบนเตียง ไม่มีแม้แต่ความกล้าที่จะหลับตา เขากลัวว่าเมื่อหลับตาแล้ว เขาจะไม่มีโอกาสลืมตาขึ้นมาอีกเลยการรุกรานผู้ทรงพลังอย่างหานซานเฉียน ทำให้เฉินเถี่ยซินรู้สึกไม่สบายใจมากผลงานที่น่าภาคภูมิใจก่อนหน้านี้ในการขับไล่หานซานเฉียนออกจากจวนของตระกูลเฉิน และทำให้ทุกคนเห็นเขาเป็นตัวตลก ตอนนี้กลายเป็นฝันร้ายของเฉินเถี่ยซิน เมื่อคิดถึงเรื่องนี้เขาก็อดไม่ได้ที่จะเหงื่อไหล ความรู้สึกนี้เหมือนกับชีวิตกำลังผ่านไปยิ่งไปกว่านั้น เขายังไปบุกไปที่ของหานซานเฉียน เและต้องการฆ่าเขาอีกด้วยเมื่อมองย้อนกลับไปถึงเหตุการณ์นั้น เฉินเถี่ยซินก็รู้สึกหวาดกลัวมากยิ่งขึ้นหากฮวงเซียวหย่งไม่ปรากฏตัวทันเวลา ชีวิตของเขาอาจจบลงไปแล้วก่อนหน้านี้เฉินเถี่ยซินคิดว่าหานซานเฉียนโชคดี แต่กลายเป็นว่าฮวงเซียวหย่งปรากฏตัวเพื่อช่วยเขาไว้แต่ตอนนี้เฉินเถี่ยซินรู้แล้วว่าเขาไม่โชคดีพอ เขามีเจตนาฆ่าหานซานเฉียนแล้ว หานซานเฉียนจะยังมีเมตตาต่อเขาได้งั้นหรือ?เฉินเถี่ยซินที่ไม่ได้นอนทั้งคืน ตื่นขึ้นมาตอนรุ่งสาง ทำให้ดูไม่มีชีวิตชีวาอย่างเห็นได้ชัดเมื่อมาถึงเรือนของเฉินเหยียนหรัน สาวใช้กำลังออกมาเตร
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1429
หลังจากที่เฉินเถี่ยซินจากไป ความปรารถนาของเฉินเหยียนหรันที่จะพบหานซานเฉียนก็ไม่สามารถควบคุมได้ หลังจากที่ถูกยกเลิกการกักขังบริเวณ เพราะสำหรับนางแล้ว นี่คือสิ่งที่นางไม่สามารถรอนานได้แม้แต่วินาทีเดียวหลังจากออกจากลานบ้านตระกูลเฉิน สาวใช้ก็นำทางเฉินเหยียนหรันไปยังลานบ้านของหานซานเฉียนอย่างรวดเร็วณ จวนของตระกูลเฉินเฉินเถี่ยซินมาที่ห้องหนังสือขอเฉินเยวียนไห่ และบอกเฉินเยวียนไห่เกี่ยวกับสิ่งที่เขาพูดกับเฉินเหยียนหรัน“มีเพียงเฉินเหยียนหรันเท่านั้นที่สามารถพลิกสถานการณ์นี้ได้ หวังว่านางจะไม่ทำให้เราผิดหวัง ไม่อย่างนั้นตระกูลเฉินอาจจะเสียหาย” เฉินเยวียนไห่ถอนหายใจ สำหรับเขาความแข็งแกร่งของหานซานเฉียนตอนนี้เกือบจะได้รับการยืนยันแล้ว ดังนั้นเขาต้องฝากความหวังทั้งหมดไว้กับเฉินเหยียนหรันสิ่งที่เฉินเถี่ยซินทำกับหานซานเฉียนก่อนหน้านี้ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ตระกูลเฉินตกลงไปในเหวลึก เฉินเยวียนไห่รู้สึกเหมือนมีมีดจ่ออยู่ในใจทุกครั้งที่เขาคิดถึงมันหลังจากการทำงานหนักมาหลายชั่วอายุคน ตระกูลเฉินถึงมีทุกวันนี้ได้ เฉินเยวียนไห่ไม่ต้องการให้รากฐานของตระกูลเฉินถูกทำลายด้วยมือของเขาเฉินเถี่ยซินก็
Latest chapter
