Share
บทที่ 753 เขายังไม่ตาย
Related chapter
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 754 หัวใจตายด้าน
“อะไรนะ”เย่จิ่งอวี้ตกใจในวันนั้นเขาตรวจสอบด้วยตัวเอง พบว่าอาซือหลานตายไปแล้วจริงๆ แล้วจะมีชีวิตอยู่อีกครั้งได้อย่างไร“อันที่จริงตอนที่ร่างของอาซือหลานหายไป ข้าก็สงสัยแล้วว่าเขายังไม่ตาย ในที่สุดวันนี้ก็แน่ใจได้ เขาไม่เพียงแค่ยังมีชีวิตอยู่ แต่ยังเปลี่ยนแปลงตัวตน กลยเป็นฉุยอวี้เจ้าสำนักเซียวเหยา”หลังจากได้ยินคำพูดของอินชิงเสวียน เย่จิ่งอวี้ก็ตกตะลึงอีกครั้งฉุยอวี้คืออาซือหลานจริงๆ งั้นหรือเรื่องนี้จะเป็นไปได้อย่างไรอินชิงเสวียนรู้ว่าเขาไม่อาจเชื่อได้ในทันทีทันใด จึงบอกเย่จิ่งอวี้เรื่องที่นางได้เจอกับฟางรั่วที่ชายหาดเย่จิ่งอวี้ยืนขึ้น จ้องเขม็งและพูดว่า “มิน่าเล่าฉุยอวี้ถึงได้มุ่งเป้ามาที่หอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์กับพวกเราซ้ำแล้วซ้ำเล่า ถ้าเขาเป็นอาซือหลานจริงๆ ทั้งหมดก็อธิบายได้แล้ว”เขายกมุมปากขึ้น รอยยิ้มอันเย็นชาปรากฏบนใบหน้าหล่อเหลา“มีทางสวรรค์เขาไม่เดิน แต่นรกไร้ประตูเขากลับถึงดันจะไปจริงๆ คราวนี้ ต้องทำให้เขากลายเป็นเถ้าธุลี ไม่มีวันได้ผุดได้เกิดอีกเลย”อินชิงเสวียนเทน้ำพุวิญญาณจำนวนหนึ่ง จิบเบาๆ แล้วมองไปที่เย่จิ่งอวี้พูดว่า “หรือว่าอาอวี้มีแผนแล้วงั้นหรือ”“ไม
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 755 คิดร้าย
เมื่อเห็นว่าทั้งสองคนสู้กันสูสี มุมปากของอาซือหลานก็ยกขึ้นเล็กน้อยไม่ได้เจอกันหลายวัน กวนเซี่ยวก็ยังไม่มีความคืบหน้าเลยเพียงแต่ เหตุใดเขาถึงมาปรากฏตัวที่นี่หรือว่าจะมากับฟางรั่ว?อาซือหลานมองดูใบหน้าที่ไม่คุ้นเคยนั้น ทันใดนั้นก็จำได้ว่าตอนที่ออกจากประตู เหมือนจะเจอเขาข้างๆ เขายังมีผู้หญิงอีกคนหนึ่งหรือว่า...ผู้หญิงคนนั้น...คือนางแพศยาฟางรั่ว?ถ้านางมาที่นี่จริงๆ ต้องร่วมมือกับอินชิงเสวียนแน่นอน...หากตัวตนของเขาถูกเปิดโปง ก็ไม่สามารถตั้งหลักในเป่ยไห่ได้อย่างแน่นอนเมื่อนึกถึงตรงนี้ เขาก็ดีดปลายเท้าขึ้น แล้วมาปรากฏอยู่ตรงหน้าของคนเมาแล้ว และตบเขาออกไปด้วยฝ่ามือข้างเดียวส่วนมือขวาได้ยื่นออกไปพยุงกวนเซี่ยว ถามด้วยเสียงแหบห้าว “พี่ชายคนนี้ เจ้าเป็นอะไรหรือไม่”กวนเซี่ยวหันกลับมา จู่ๆ ก็ตกใจกับการแต่งกายของอาซือหลานเขาสะบัดมืออาซือหลานออก แล้วถามอย่างระมัดระวัง “เจ้าเป็นใคร”ศิษย์ที่อยู่ด้านหลังอาซือหลานตะโกนทันที “บังอาจ เห็นเจ้าสำนักเซียวเหยาแล้ว บังอาจไม่ทำความเคารพเช่นนี้”เมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นเจ้าสำนัก ความโกรธของกวนเซี่ยวก็สงบลงอย่างมากในทันที“ขอบคุณเจ้าสำนักที่ช
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 756 ปล้นเงินนอนกับผู้หญิง
โมริตะคาวาสึบาเมะกระโดดขึ้นฝั่ง กำลังภายในไหลเวียนไปทั่วร่างกายทันที ไอน้ำบนเสื้อผ้าระเหยแห้งไปในพริบตา ทำให้รู้สึกสดชื่นเขาเอามือไพล่หลัง มองดูหน่วยลาดตระเวนด้วยใบหน้าที่ตึงเครียด“ท่านอ๋องโมริตะกับแม่ทัพโนจิริอยู่ที่ใด”ทั้งหมดโค้งคำนับทันทีและพูดว่า “น่าจะอยู่ในห้องประชุม”โมริตะคาวาสึบาเมะตอบอืม จากนั้นใช้วิชาตัวเบาตรงไปที่หอไม้ไผ่ที่อยู่ไกลออกไปณ ห้องประชุมท่านอ๋องโมริตะกำลังหารือเรื่องเป่ยไห่กับโนจิริและแม่ทัพคนอื่นๆ ในระหว่างการถกเถียง ประตูก็เปิดออก และโมริตะคาวาสึบาเมะก็เดินเข้ามาจากด้านนอกด้วยสีหน้าสงบแม่ทัพโนจิริมีสีหน้าแช่มชื่นขึ้นทันที“ท่านอ๋องน้อยกลับมาแล้ว!”ท่านอ๋องโมริตะเป็นคนรูปร่างอ้วนเตี้ย เขามีหนวดเล็กๆ ที่ส่วนบน โกนศีรษะจนล้านเลี่ยนแค่ครึ่งหัว ท่าทางน่าขบขันยิ่งนักท่าทีที่เขามีต่อโมริตะคาวาสึบาเมะก็ชวนขบคิดเช่นกัน ไม่มีความสัมพันธ์ระหว่างพ่อกับลูก แต่กลับเหมือนลูกน้องที่ได้พบกับผู้บังคับบัญชา ผุดลุกขึ้นยืนทันที“เจ้ากลับมาแล้วหรือ”ท่านอ๋องโมริตะมีรอยยิ้มบนใบหน้า ไม่ว่าจะมองอย่างไรก็ดูประจบสอพลอในสายตาของแม่ทัพคนอื่นๆ ท่านอ๋องน้อยมีความสามารถโด
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 757 คนโง่ไม่มีความก้าวหน้าเลยจริงๆ
กวนเซี่ยวสูดอากาศเข้าเต็มปอด มองดูทะเลอันมืดมิดที่ปกคลุมไปด้วยแสงจันทร์ แล้วอดไม่ได้ที่จะตัวสั่น ราวกับว่ามีสัตว์ร้ายตัวใหญ่กำลังนั่งปกคลุมท้องฟ้าและดวงอาทิตย์อยู่ตรงหน้าเขา เพียงเปิดปาก ก็สามารถกลืนเขาลงไปได้ ความกล้าหาญและแรงกระตุ้นเมื่อครู่นี้ หายไปอย่างไร้ร่องรอยในทันทีอาซือหลานยื่นมือออกไปกดไหล่เขา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ไม่มีอุปสรรคใดในโลกนี้ที่ไม่สามารถเอาชนะได้ เจ้ายังเด็ก ไม่เคยมีประสบการณ์อะไรมากมาย หากเสียชีวิตไปเช่นนี้ มิต้องทำให้ผู้ที่รักต้องทนทุกข์ ศัตรูมีความสุขหรอกหรือ”กวนเซี่ยวตัวสั่นอีกครั้ง เขาเช็ดน้ำบนใบหน้าอย่างแรง รู้สึกว่าสิ่งที่ชายชุดดำพูดนั้นมีเหตุผลเขายังไม่ได้ฆ่าอาซือหลาน จะตายไปง่ายๆ แบบนี้ไม่ได้แม้ว่าฟางรั่วจะไม่ชอบเขา แต่เขาจะช่วยนางแก้แค้น สังหารปีศาจนั่นให้สิ้นหลังจากพบเหตุผลที่ทำให้อยากมีชีวิตอยู่ จิตใจกวนเซี่ยวก็กระจ่างแจ้งทันทียืนขึ้นและพูดว่า “ขอบคุณผู้อาวุโสที่สั่งสอน เมื่อครู่ผู้เยาว์คิดไม่ตก วู่วามไปแล้ว”“ตอนนี้คิดได้แล้ว?”อาซือหลานแสร้งถามอย่างเป็นมิตรกวนเซี่ยวพยักหน้าอย่างแรง“คิดได้แล้ว ผู้เยาว์คนนี้จะมีชีวิตอยู่ให้ดี ทำ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 758 ปกป้องเป่ยไห่จนตาย
เวลาผ่านไปอย่างเร่งรีบ พริบตาเดียวก็เลยเที่ยงคืนไปแล้ว อินชิงเสวียนหาว และวางพิณการเวกไว้ข้างๆ ตัว“ไม่ฝึกแล้ว ข้าง่วงจัง”เย่จิ่งอวี้อุ้มนางขึ้นมา แล้วพูดด้วยความรักว่า “เช่นนั้นไม่ต้องคิดอะไรแล้ว นอนกันเถอะ”อินชิงเสวียนกอดคอของเขาอย่างออดอ้อน“เช่นนั้นท่านต้องเล่านิทานให้ข้าฟัง”เย่จิ่งอวี้ยิ้มด้วยความรักเสน่หาและพูดว่า “ไม่มีปัญหา ข้ารู้แค่เรื่องเดียว ถ้าเจ้าไม่รำคาญก็ได้”เขาวางอินชิงเสวียนบนเตียงหลังใหญ่ ยื่นแขนออกไปให้นางหนุน แล้วพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “กาลครั้งหนึ่งมีภูเขาลูกหนึ่ง บนภูเขามีวัดอยู่แห่งหนึ่ง ในวัดมีหลวงจีนเฒ่าและเณรน้อยคนหนึ่ง...”อินชิงเสวียนเอามือปิดปากของเขาทันที“ช่างเถอะ ฟังแล้วข้าเวียนหัว”เย่จิ่งอวี้ฉวยโอกาสคว้ามือเล็กนุ่มนิ่ม กดลงบนเตียง และโน้มร่างลงมาทับไว้เมื่อมองดูใบหน้าหล่อเหลาที่ค่อยๆ ขยายใหญ่ขึ้น ใบหน้าของอินชิงเสวียนก็เปลี่ยนเป็นสีแดงเล็กน้อย“ท่าน...ท่านจะทำอะไร”“ชู่ว์!”เย่จิ่งอวี้พูดเบาๆอินชิงเสวียนคิดว่าเขาได้ยินเสียงบางอย่าง จึงเงี่ยหูฟังทันที วินาทีต่อมา ริมฝีปากบางเย็นชื้นก็ทาบทับลงมาปิดปากนางที่กำลังจะพูด“อื้อ...”อินชิงเ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 759 จงนอนไปซะ
ทันทีที่อินชิงเสวียนเพิ่งหิ้วเย่จิ่งหลานไปถึงถนน ก็ได้พบกับคนตงหลิวที่แสยะยิ้มสองคน“สาวบุปผาแห่งจงหยวน สวยงาม”หนึ่งในนั้นตะโกนใส่อินชิงเสวียนด้วยภาษาจีนแปร่งๆรูปลักษณ์ที่น่าสมเพชประกอบกับเสียงฆ้องแตกๆ ทำให้อินชิงเสวียนขนลุกทันทีจากนั้นก็มีเสียงปืนดังขึ้น ชายตงหลิวที่พูดก็ล้มลงกับพื้นอินชิงเสวียนหันกลับมา เห็นเย่จิ่งหลานถือปืนพก ใบหน้าที่อ่อนเยาว์เต็มไปด้วยความโกรธ“โคตรพ่อเจ้าเถอะ สาวๆ จงหยวนเรา ไม่ใช่สิ่งที่พวกเจ้าจะจ้องตาเป็นมันได้”อินชิงเสวียนยกนิ้วให้ทันที“แม่นมาก!”เมื่อชายตงหลิวอีกคนเห็นเพื่อนของเขาถูกยิงตาย ก็รีบวิ่งเข้าหาอย่างบ้าคลั่งทันที“บากะ! (โง่เง่า)”“บากะบ้านพ่อเจ้าน่ะสิ”เย่จิ่งหลานยิงอีกนัด ดูเหมือนว่าชายคนนั้นจะรู้ถึงความร้ายกาจ เขารีบหลบ และพุ่งเข้าหาอินชิงเสวียนอีกครั้ง“ตายซะ!”อินชิงเสวียนคำรามเบาๆ และตบคนตงหลิวด้วยฝ่ามือเดียวนับตั้งแต่ได้รับพลังมิติ อินชิงเสวียนก็ผ่านการต่อสู้หลายครั้งหลายคราว ความขี้ขลาดในใจตอนแรกนั้นหายไปนานแล้ว คิดแค่ว่าจะกำจัดสิ่งสกปรกเหล่านี้ให้ตายโดยเร็วที่สุดเย่จิ่งหลานไม่กล้าบุ่มบ่ามยิง จึงหันไปสนใจที่อื่น ตราบใด
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 760 ฝังโลหิต
ระยะห่างระหว่างทั้งสองใกล้กันมาก เย่จิ่งอวี้ก็ไม่มีที่ให้ซ่อนเช่นกัน เลือดสดๆ สาดกระเซ็นเต็มเสื้อผ้าของเขาเก่อหงยวนวิ่งเข้ามาใกล้ ยกมือกวัดแกว่งกระบี่ ปากก็พร่ำด่า “ทำให้เลือดกระเด็นโดนเต็มตัว เจ้าสุนัขไม่ถูกสุขอนามัย”แม้ว่าจะได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่โนจิริจูนิก็ยังคงคล่องแคล่วมาก เตะเก่อหงยวนที่ข้อมือ เก่อหงยวนรู้สึกชาที่ข้อมือ อาวุธในมือก็ลอยออกไปและตกลงไปบนพื้นเมื่อเห็นว่าการเคลื่อนไหวนี้ประสบความสำเร็จ โนจิริจูนิก็บุกตะลุยไปข้างหน้าอย่างบ้าคลั่ง แม้ว่าวันนี้เขาจะตาย ก็ต้องลากคนไปตายด้วย คุ้มค่าแล้วที่จะมีแม่นางงดงามเพียงนี้ไปพบยมบาลกับเขา เก่อหงยวนหยิบอาวุธจากพื้นขึ้นมาอย่างรวดเร็ว แล้วหันกลับมาสกัดไว้ แต่ยังคงช้ากว่าหนึ่งก้าว มืออ้วนของโนจิริจูนิได้พุ่งใส่หน้าอกของนางแล้วเก่อหงยวนทั้งอายทั้งโกรธ รีบปกป้องหน้าอก ในเวลานี้ แสงกระบี่ที่อยู่ข้างๆ เริ่มต้นส่งเสียงเบาๆ ครั้นแล้วกระบี่ยาวที่สว่างราวกับน้ำมรกตก็แทงเข้าที่คอของโนจิริจูนิขณะที่เย่จิ่งอวี้ชักดาบออกมา เลือดก็พุ่งออกมาราวกับน้ำพุโนจิริจูนิส่ายหน้าแรงๆ มองเย่จิ่งอวี้อย่างไม่เชื่อสายตาไม่ได้เจอกันมาหลายวัน ทำไมวรยุท
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 761 ความดื้อรั้นของเก่อหงยวน
ในสนามรบ การต่อสู้ยังคงดำเนินต่อไปไม่มีใครสังเกตเห็นร่างแปลกๆ ที่ยืนอยู่เหนือพวกเขาอินชิงเสวียนหยิบพิณการเวกขึ้นมา เมื่อเทียบกับคุณธรรมแห่งปวงประชา ความรักส่วนตัวนั้นไม่นับเป็นอะไรเลย และเย่จิ่งอวี้ก็ไม่สามารถออกจากมิติได้ ดังนั้นนางจึงไม่กังวลเสียงดังกังวานดังขึ้นจากการกรีดปลายนิ้ว ทันใดนั้นชาวตงหลิวก็มีสีหน้าหวาดหวั่น“พิณการเวก เป็นพิณการเวก”อินชิงเสวียนยกมุมปากขึ้น เป็นรอยยิ้มที่เจือความเย็นชาหลายส่วน“นับว่าพวกเจ้ารู้จักดี จะต้องตายภายใต้พลังของพิณการเวก ถือเป็นวาสนาของพวกเจ้าแล้ว”ชาวตงหลิวคนหนึ่งตะโกนด้วยความไม่เชื่อ “อย่าไปกลัวนาง พวกเราไปแย่งพิณนางมา ดูซิว่านางจะเล่นอะไรได้”กระบี่ยาวของเก่อหงยวนเหวี่ยงขึ้น ขวางอยู่เบื้องหน้าของอินชิงเสวียน พูดอย่างชัดเจน “คนแซ่อินเจ้าไม่ต้องห่วง ข้าจะปกป้องเจ้าเอง”“ไปพวกเราลุย”คนตงหลิวตะโกนด้วยความเดือดดาล พุ่งไปหาอินชิงเสวียนอย่างบ้าคลั่งครั้นแล้วสายฟ้าฟาดหลายลูกพุ่งออกมาเหมือนใบมีดคม ตัดเข้าที่คอของคนตงหลิวชาวตงหลิวรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ ล่าถอยอย่างลนลาน แต่ยังช้าไปหนึ่งก้าวรู้สึกราวกับว่าแก้มถูกมีดกรีด ความเจ็บปวด
Latest chapter
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 879 ถึงเวลาแสดงฝีมือที่แท้จริงแล้ว
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 878 หัวเราะไม่ออกร้องไห้ไม่ได้
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 877 มังกรคะนองน้ำโผล่ขึ้นจากทะเล
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 876 เสวียนเอ๋อร์ลงมือเถอะ
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 875 ศิษย์พี่ศิษย์น้อง
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 874 สุนัขสวรรค์กลืนอาทิตย์
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 873 ห้องมืด
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 872 ข้าเป็นบรรพบุรุษของเจ้า
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 871 วิธีตอบโต้
