Share
บทที่ 917 ข้าจะเป็นราชายึดครองเกาะ
Related chapters
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 918 การตักเตือนจากเจ้าสำนักเซี่ยว
แก้มของอินสิงอวิ๋นเปลี่ยนเป็นสีแดงเล็กน้อย แล้วหันกลับไปกระแอมเบาๆ เพื่อบรรเทาความขวยเขิน“สองวันนี้ยังต้องเตรียมอะไรอีกหรือไม่”อินชิงเสวียนคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ประเดี๋ยวข้าจะไปดูที่ชายทะเลหน่อย แล้วจะไปเยี่ยมเก่อหงยวนกับต่งจื่ออวี๋ เท่านี้แหละ”อินสิงอวิ๋นพยักหน้าพูดว่า “ได้ ออกจากบ้านมาระยะหนึ่งแล้ว ท่านพ่อกับแม่รองต้องเป็นห่วงมากแน่ๆ”“เพียงแต่...การตายของจูอวี้เหยียน จะบอกท่านพ่อดีหรือไม่”อินชิงเสวียนเงยหน้าขึ้นมองอินสิงอวิ๋นอินสิงอวิ๋นพูดอย่างใจเย็น “ไม่มีอะไรต้องปิดบัง ข้าจะพูดเรื่องนี้เอง บางทีท่านพ่ออาจไม่เศร้าเสียใจอย่างที่คิด เขากับจูอวี้เหยียนไม่มีความรักความใกล้ชิดมากนักตั้งแต่แรก มีแค่หน้าที่รับผิดชอบเท่านั้น”“พี่ใหญ่พูดถูก ถึงอย่างไรจูอวี้เหยียนก็ไม่เคยเห็นเราเป็นครอบครัวเดียวกัน นางเสียชีวิตในต่างถิ่นก็เป็นเพราะนางหาเรื่องใส่ตัวเอง คิดจะร่วมมือกับอาซือหลานน่ะหรือ นางประเมินตัวเองสูงเกินไปแล้ว”เมื่อพูดถึงอาซือหลาน อินชิงเสวียนก็มองไปที่เป่าเล่อเอ่อร์อีก เพราะนั่นคือพี่ชายของนางเป่าเล่อเอ่อร์พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “กุ้ยเฟยอย่ากังวลมากนัก แม้ว่าเขาจะเป
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 919 การจากลาครานี้ไม่รู้ว่าจะได้พบกันอีกเมื่อใด
หลังจากออกจากมิติแล้ว เย่จิ่งหลานและหวังซุ่นก็ออกมาเช่นกัน ขนย้ายของทุกอย่างที่จำเป็นไปที่รถม้า และมุ่งหน้าไปยังชายฝั่งอินชิงเสวียนนั่งบนรถม้า เมื่อมาถึงก็พบว่ามีศิษย์จำนวนมากมารวมตัวกันชายฝั่งแล้วคนเหล่านี้มาด้วยความสมัครใจทั้งหมด แต่ไม่ใช่ทั้งหมดที่มีจุดประสงค์ในการทำลายล้างตงหลิว ตัวอย่างเช่นเก่อหงยวน ที่มาเพราะรู้สึกว่าในสำนักน่าเบื่อเกินไป การได้ออกไปเที่ยวเล่นข้างนอก ย่อมเป็นสิ่งที่ดีที่สุดส่วนต่งจื่ออวี๋เป็นศิษย์คนสนิทของเฮ่ออวิ๋นทง เขามีนิสัยซื่อบื้อและซื่อสัตย์ อาจารย์บอกให้ไปไหนเขาก็ไปที่นั่น ไม่เคยปฏิเสธเลยนอกจากนี้ยังมีบางคนที่ทนความยากลำบากบนภูเขาไม่ได้ การที่ได้มีกินมีใช้อย่างงสบายกับเย่จิ่งหลาน ไม่มีอะไรต้องกังวล ย่อมดีกว่าการฝึกฝนวรยุทธ์อย่างหนักทุกวันอยู่แล้วแน่นอนว่ายังมีคนจำนวนหนึ่งที่ต้องการทำลายล้างตงหลิวจริงๆ สรุปก็คือ ไม่ว่าความคิดจะเป็นอย่างไร แต่การที่พวกเขาสามารถอยู่ที่นี่เพื่อช่วยเย่จิ่งหลานได้ อินชิงเสวียนก็รู้สึกขอบคุณมากแล้วในขณะที่เตรียมส่วนอะไหล่ อินชิงเสวียนก็เตรียมอาหารให้กับทุกคนด้วย แม้ว่าจะเป็นอาหารจานด่วนจากมิติทั้งหมด แต่ศิษย์เหล่านี้ไ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 920 กล้าแข่งขันกับบุรุษหรือไม่
เก่อหงยวนกัดข้าวโพด แล้วพูดขณะที่เคี้ยวอาหาร “ดีจัง สามารถทำธุรกิจเองได้ เจ้าก็เก่งกาจไม่เบาเลย”“ที่ไหนกัน เจ้าต่างหากเป็นจอมยุทธ์หญิงเหาะเหินเดินอากาศได้ ถึงเรียกว่าเก่งกาจจริงๆ”อินชิงเสวียนรู้ว่าหญิงสาวคนนี้ไม่มีเจตนาชั่วร้าย แค่มีนิสัยแข็งกร้าวไปหน่อยเท่านั้นหลังจากได้ยินคำพูดของอินชิงเสวียน เก่อหงยวนก็เชิดหน้าชูคออย่างภาคภูมิใจทันที เอามือไพล่หลัง เงยหน้ามองท้องฟ้าในมุม 45 องศา แสดงท่าทางประหนึ่งยอดฝีมือ“อะแฮ่ม เป็นหน้าที่ของเราที่จะต้องลงโทษผู้ขืนใจและกำจัดความชั่วร้าย ข้าจะตวัดกระบี่ในมือนี้ เพื่อชำระสะสางความสกปรกให้กับโลกนี้อย่างแน่นอน”“สมแล้วที่เป็นจอมยุทธ์หญิง ดูการสำนึกรู้ของนางสิ สูงส่งเทียมเมฆาจริงๆ”เย่จิ่งหลานถือปูเดินเข้ามา พออ้าปากพูดก็อวยไม่หยุดมุมปากของเก่อหงยวนแทบจะกระดกขึ้นสู่ท้องฟ้าแล้ว“ไม่ต้องห่วง ข้าจะรับรองความปลอดภัยของเจ้าเอง”เย่จิ่งหลานโค้งคำนับด้วยท่าทางเรียบร้อยทันที“เช่นนั้นต้องรบกวนแล้ว”เมื่อมีเขามาเข้าร่วมวงสนทนา บรรยากาศก็มีชีวิตชีวาขึ้นมาทันใดทั้งหมดคุยกันสักพัก ท้องฟ้าก็มืดแล้วอินชิงเสวียนลุกขึ้นยืน ถึงเวลาต้องกลับไปอยู่กับลู
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 921 ความเศร้าที่พรากจากเป็นเฉกเช่นวัชพืชยามวสันต์ ยิ่งไปไกลยิ่งงอกงาม
สามวันต่อมา อินชิงเสวียนก็ออกเดินทางกลับไปยังเมืองหลวงสำหรับค่าอาหาร เครื่องดื่ม และชิ้นส่วนอะไหล่ต่างๆ ล้วนทิ้งไว้เหลือเฟือ จนตอนนี้อินชิงเสวียนกลายเป็นคนจนแล้ว อาหารส่วนใหญ่ในมิติก็นำออกมามากกว่าครึ่ง และยังมีคะแนนเหลือเพียงไม่กี่พันเท่านั้น เพื่อสนับสนุนความฝันของเย่จิ่งหลาน คราวนี้นางใช้ทรัพย์สินของครอบครัวไปแทบหมดจริงๆ ช่วงนี้ไม่มีเหตุบังเอิญอะไร คะแนนสะสมในมิติได้รับมาจากการปลูกพืชเท่านั้น เป็นเรื่องยากมากที่จะหาเงินเลี้ยงชีพได้ ถ้าขืนอยู่ต่ออีกสองสามวัน คงถูกเย่จิ่งหลานปล้นจนไม่เหลืออะไรแน่แม้ว่าเมล็ดพันธุ์ในมิติจะเติบโตได้ภายในไม่กี่วัน แต่เปลี่ยนจากความหรูหราไปสู่ความประหยัดเป็นเรื่องยาก เคยชินกับการเห็นคะแนนนับหมื่น แต่พอมองดูคะแนนไม่กี่ร้อยในตอนนี้ ก็ยากจะทนดูได้จริงๆเสียดายก็แต่ว่าในมิติไม่มีเสียงเตือนใดๆ จากระบบเลย แม้ว่าอินชิงเสวียนอยากจะลองดู แต่ก็ไม่รู้ทิศทาง จึงต้องหลบหนีในเวลากลางคืนบนภูเขาสูง เย่จิ่งหลานคาบบุหรี่ไว้ในปาก มองดูรถม้าที่มองเห็นได้เลือนลางในตอนกลางคืน แล้วถอนหายใจเบาๆ “ความเศร้าที่พรากจากเป็นเฉกเช่นวัชพืชยามวสันต์ ยิ่งไปไกลยิ่งงอกงาม!”หวังซ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 922 หนังสือสวรรค์ไร้อักษร
ไม่กี่วันต่อมา แต่ละสำนักได้รับจดหมายลับที่ไม่ได้ลงนามในนั้นมีเพียงไม่กี่คำเท่านั้นสมบัติล้ำค่าแห่งยุทธภพ “หนังสือสวรรค์ไร้อักษร” จะถือกำเนิดขึ้นในอนาคตอันใกล้นี้ ผู้มีคุณธรรมจะได้ถือครองด้านล่างมีแผนที่ด้วย และตำแหน่งที่ชี้ตรงกลางคือยอดเขาบรรจบสวรรค์ในเทือกเขาเชื่อมเมฆาทุกคนต่างรู้เรื่องเทือกเขาเชื่อมเมฆาเป็นอย่างดี แต่ไม่เคยได้ยินชื่อยอดเขาบรรจบสวรรค์มาก่อน และไม่รู้ว่าหนังสือสวรรค์ไร้อักษรคืออะไร เพียงครู่เดียวเองนี้ก็แพร่ขยายเป็นวงกว้างในไม่ช้าก็มีเรื่องราวนับไม่ถ้วนเกิดขึ้นในหมู่ชาวบ้าน บ้างก็ว่าหนังสือสวรรค์ไร้อักษรเป็นวรยุทธ์ขั้นสุดยอด บ้างก็ว่าเป็นแผนที่ที่บันทึกสมบัติล้ำค่า บ้างก็ว่าเป็นวิธีการบำเพ็ญตน ที่สามารถเป็นเซียนได้ภายในหนึ่งวันเพียงครู่เดียวก็พูดกันเซ็งเซ่เกรียวกราว กระพือให้เกิดการล่าสมบัติกันอย่างบ้าคลั่ง และคนจำนวนมากก็เดินทางตามแผนที่ไปยังเทือกเขาเชื่อมเมฆาอินชิงเสวียนและคณะเดินทางก็ได้ยินข่าวนี้เช่นกัน อดไม่ได้ที่จะรู้สึกสับสน“หนังสือสวรรค์ไร้อักษรคืออะไรกันแน่”เมื่อเห็นสีหน้าสนใจใคร่รู้บนใบหน้าของหญิงสาว เย่จิ่งอวี้ก็ยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า “สิ่งเห
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 923 เพียวเหมี่ยวอิ๋นเฉิง
หยวนเป่าคิดในใจ คนที่ไม่ใช่ตัวเองเสียหน่อย แต่เป็นคุณชายเองชัดๆ ที่ไม่อยากเข้าประตูในขณะที่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เฮ่อฉางเฟิงได้เข้าไปในป่าหมอกพิษขาวแล้วสองนายบ่าวเดินอย่างเร่งรีบ ไม่กล้าล่าช้า หลังจากผ่านไปสามสิบนาที ในที่สุดพวกเขาก็เดินออกจากป่าม่านพลังที่ซ่อนห้าธาตุแปดทิศอยู่ข้างในหากก้าวผิดพลาดเพียงครั้งเดียว กลไกนับไม่ถ้วนจะถูกกระตุ้นให้ทำงาน ไม่ต้องพูดถึงว่ายังมีค่ายกลเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว แม้แต่ยอดฝีมืออย่างเฮ่อฉางเฟิงก็ไม่กล้าประมาทหลังจากออกจากป่าทึบ อาคารที่มีคานไม้แกะสลักอันวิจิตรงดงามตาก็ดึงดูดสายตาของทั้งคู่ ประหนึ่งเป็นแคว้นเล็กๆ เพียวเมี่ยวอิ๋นเฉิงค่อนข้างแตกต่างจากสำนักวรยุทธ์ทั่วไป ไม่เหมือนสำนักอื่นๆ ที่ทุกวันต้องบำเพ็ญเพียรอย่างยากลำบาก ในทางกลับกัน ในขณะที่ผู้คนฝึกฝนวรยุทธ์ พวกเขาก็ใช้ชีวิตเหมือนคนธรรมดาทั่วไปในเมืองมีตลาด มีพื้นที่เพาะปลูก ผู้คนอยู่ดีมีสุข ราวกับอยู่บนสรวงสวรรค์เฮ่อฉางเฟิงเดินกลับไปที่จวนเจ้าเมืองพร้อมกับหยวนเป่า ทันทีที่เข้าไปในเรือน ก็ได้ยินเสียงทุ้มลึกพูดว่า “ไปไหนกันมา”สีหน้าท่าทางของเฮ่อฉางเฟิงเปลี่ยนไปทันที ท่านพ่อออกจากการบำเพ็
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1 คุณแม่จากต่างมิติ
เสียงฟ้าร้องดังกระหึ่ม มาพร้อมอัศนีที่เล่นโลดบนผืนนภาพายุฝนกระหน่ำสาดไปทั่วทั้งตำหนักวังเย็น ประตูไม้ที่แต่เดิมก็ปิดไม่สนิทอยู่แล้ว ชนกระแทกกันอย่างแรงจนเสียงดังสนั่น สาวใช้ในชุดเสื้อผ้าขาดเก่าๆ ใช้ร่างกายตนเองดันประตูไว้อย่างสุดชีวิต พร้อมกับน้ำตาที่ไหลหลั่งอย่างห้ามไม่อยู่เจ้านายใกล้จะคลอดเต็มที ทว่าสภาพอากาศตอนนี้กลับทั้งลมแรงทั้งฝนตกไฉนสวรรค์จึงใจร้ายเฉกเช่นนี้ยายเฒ่าที่ยืนอยู่ข้างขอบเตียงก็ดวงตาแดงก่ำเช่นกันพูดด้วยน้ำเสียงสะอื้นว่า “พระสนม ศรีษะทารกใกล้ออกมาแล้ว ขอเพียงพระองค์ออกแรงอีกนิด ทารกก็จะออกมาแล้ว”บนเตียงมีหญิงสาวใบหน้าซีดขาวราวกับกระดาษผู้หนึ่งนอนราบอยู่ ใบหน้าสวยได้รูปเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ และท้องที่กลมโตก็เด่นสะดุดตาเป็นอย่างมากเธอใช้กัดริมฝีปากตัวเองอย่างแรง นิ้วมือจิกกับขอบเตียงจนเปลี่ยนเป็นสีขาวซีด เส้นเลือดบนหน้าผากก็ปูดโปนชัดเจนทว่าเพียงเสี้ยววินาทีหญิงสาวก็หมดแรงยายหลี่รีบจับมือเธอเอาไว้ และพูดอย่างยากเย็น “พระสนม โปรดพยายามอีกหน่อยเพคะ ขอเพียงคลอดพระโอรส บางทีพวกเราอาจจะได้ย้ายออกจากวังเย็นก็ได้ ใต้เท้าเองก็จะสามารถกลับเมืองหลวงได้แล้ว”หญิงสาว
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 2 พระสนมดูแปลกๆ
อินชิงเสวียนแก้มแดงด้วยความเขิน ตนเองยังไม่มีแม้แต่แฟนหนุ่ม อยู่ดีๆ บอกให้เธอให้นมทารก ไม่ว่าอย่างไรก็รู้สึกแปลกๆ แต่พอเห็นทารกน้อยร้องไห้จนหน้าแดงก่ำ ก็ทนใจร้ายไม่ลง เธอรับทารกน้อยมาด้วยความระวัง กลัวจะเผลอทำเด็กน้อยเจ็บ แต่วินาทีต่อมาก็ตกอยู่ในสถานการณ์น่าอึดอัดทันที เพราะเจ้าของร่างเดิมไม่มีน้ำนมเด็กน้อยดูดดุนไปสักพัก แต่ไม่มีอะไรเข้าปากเลย ทันใดนั้นมือน้อยๆ กำแน่นแล้วเริ่มร้องไห้ ขาเล็กๆ ทั้งสองเตะไปมาราวกับกำลังระบายความไม่พอใจที่มีออกมายายหลี่รีบอุ้มทารกน้อยกลับไป กล่อมเด็กน้อยไปพลางและพูดด้วยความร้อนใจ “ทีนี้ควรจะทำอย่างไรดี พระสนมไม่มีน้ำนม ผู้ใหญ่อย่างเราอดบ้างหิวบ้างไม่เป็นไร แต่องค์ชายยังเด็กขนาดนี้ จะทนไหวได้อย่างไรกัน”เด็กน้อยร้องไห้จนหอบเหนื่อย ทำให้อินชิงเสวียนก็เริ่มร้อนใจขึ้นมาด้วย แต่เมื่อนึกขึ้นได้ว่าในช่องว่างมีภารกิจที่เก็บคะแนนได้ จึงพูดขึ้นทันที “อวิ๋นฉ่าย เจ้าไปข้างนอกเก็บต้นหญ้ามาให้ข้าต้นหนึ่ง”อวิ๋นฉ่ายชะงัก นี่พระสนมร้อนใจจนสับสนเสียแล้วหรือ เก็บต้นหญ้ามาจะมีประโยชน์อะไร?เสียงร้องเด็กน้อยดังสนั่น อินชิงเสวียนก็รู้สึกว้าวุ่นในใจตาม พูดด้วยเสียงที่ด
Latest chapter
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 923 เพียวเหมี่ยวอิ๋นเฉิง
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 922 หนังสือสวรรค์ไร้อักษร
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 921 ความเศร้าที่พรากจากเป็นเฉกเช่นวัชพืชยามวสันต์ ยิ่งไปไกลยิ่งงอกงาม
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 920 กล้าแข่งขันกับบุรุษหรือไม่
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 919 การจากลาครานี้ไม่รู้ว่าจะได้พบกันอีกเมื่อใด
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 918 การตักเตือนจากเจ้าสำนักเซี่ยว
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 917 ข้าจะเป็นราชายึดครองเกาะ
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 916 เขาสูงทางไกลโปรดถนอมตัวด้วย
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 915 ใกล้ถึงคราวอำลา
