Share

บทที่ 67

คืนวันนั้น สมองของเธอเหลือเพียงภาพเศษเสี้ยว ดื่มด่ำที่สุด

ไม่รู้ว่าเรื่องของพวกเขารู้ไปถึงหูคุณปู่ได้อย่างไร คุณปู่มาหารือกับพวกเขาทีละคน สุดท้ายได้วิธีการจัดการที่เหมาะสมมากในตอนนั้น ก็คือให้พวกเขาแต่งงานกัน

พวกเขาไม่ได้จัดงานแต่งงาน แค่กินอาหารกับคนในตระกูลฟู่ที่บ้านใหญ่มื้อหนึ่ง จากนั้นก็ไปจดทะเบียนสมรส

เธอได้เป็นภรรยาของฟู่เจิงแล้ว

ขณะนั้นไม่มีใครรู้ว่าเธอดีใจมากขนาดไหน

เธอได้แต่งงานกับคนที่ตัวเองชอบ

เธอแต่งงานกับคนที่เธอชอบมาหลายปี

เขาโดดเด่นอย่างนั้น เธอได้แต่แหงนหน้ามองเขา

ก่อนแต่งงาน พวกเขาไม่ได้คลุกคลีกันมากนัก เวลาที่เจอเขา เวินเหลียงจะได้แต่เรียกเขาที่มุมปากว่าพี่รอง

เขาจะ ‘อืม’ เสียงหนึ่งเบา ๆ บางครั้งจะแค่พยักหน้ากับเธอแบบเรียบง่าย และมีสองสามครั้งที่หลังจาก ‘อืม’ แล้วยังถามว่าตอนนี้การเรียนของอาเหลียงเป็นยังไงบ้าง

คำพูดนี้เป็นคำถามที่ใช้ถามเพื่อคลายความเก้อเขินระหว่างญาติไม่สนิท แต่นี่กลับทำให้หัวใจของเวินเหลียงชุ่มฉ่ำหลายวัน

เธอขยันขันแข็งจนลืมกินข้าว ตั้งใจเรียนหนังสือ เริ่มแรกหวังว่าในสายตาของเขาจะมองเห็นเธอ ภายหลังเธอหวังจะได้เดินเคียงข้างเขาอย่างเปิดเผย

Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status