บทที่ 80

เช้าวันจันทร์ เวินเหลียงตื่นมาอาบน้ำแต่เช้า เปลี่ยนชุดผู้ป่วย กินอาหารเช้าแล้วรอฟู่เจิงอยู่ที่ห้องพัก

รอตลอดช่วงเช้า

รอจนถึงตอนบ่ายฟู่เจิงจึงจะมาโรงพยาบาล

“โทษทีนะ ตอนเช้ามีธุระเลยเสียเวลาไป”

เวินเหลียงยิ้มส่ายหน้า ลุกขึ้นยืนเดินออกไปข้างนอก “ไม่เป็นไรค่ะ ตอนนี้ก็ยังไม่สาย”

ฟู่เจิงเห็นท่าทางอดรนทนไม่ไหวของเธอ รู้สักไม่สบายใจเล็กน้อย “พวกเราหย่ากัน เธอดีใจมากเลยเหรอ?”

เวินเหลียงในใจเปรี้ยวขม แต่ใบหน้ากลับพกพารอยยิ้มพร้อมพูดว่า “ใช่สิคะ ฉันดีใจมาก ในที่สุดก็หลุดพ้นสักที”

หลุดพ้น

เธอใช้คำว่าหลุดพ้น คงผิดหวังกับการแต่งงานนี้มากสินะ

ฟู่เจิงหน้าขรึมเล็กน้อย พูดราบเรียบ “ยินดีด้วย”

“ไปกันเถอะค่ะ” เวินเหลียงมองทางฟู่เจิง

“อืม”

ฟู่เจิงหมุนตัวไปเปิดประตูห้องพักผู้ป่วย

หน้าห้องมีตำรวจยืนอยู่สองคน กำลังจะเคาะประตูพอดี พอเห็นฟู่เจิงออกมา ตำรวจหญิงก็นิ่งไปและถามว่า “ไม่ทราบนี่ใช่ห้องของคุณเวินเหลียงหรือเปล่าคะ”

คนนี้หน้าตาเหมือนฟู่เจิงมาก

“ใช่ครับ”

“ฉันเป็นตำรวจที่รับผิดชอบคดีของคุณเวินเหลียงค่ะ ตอนนี้สถานีตำรวจจับผู้ต้องสงสัยสองคนนั้นมาได้แล้ว แต่เวลานี้พวกเขาไม่ยอมรับว่าวางแผนนี้ล่