Share
บทที่ 33
Related chapter
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 34
หนึ่งในนั้นคือรองประธาน คุณชายรองฉาง ที่เขาพ้นจากขีดอันตรายและถูกพันด้วยผ้าพันแผล ถึงอย่างไรก็ตาม เขายังคงยืนกรานที่จะมาดูพานสื่อไห่สังหารหนิงเป่ยด้วยตาของเขาเองอีกคนรูปร่างอ้วนเล็กน้อย หน้าตาใจดี น่าจะเป็นพานสื่อไห่เมื่อคุณชายรองฉางเห็นศัตรูของเขา ดวงตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีแดง: "คุณชายสื่อ ผมอยากจะฆ่าหนิงเป่ยด้วยมือของผมเอง!"พานสื่อไห่พยักหน้า: “เข้าใจแล้ว”เขากวาดสายตามองกองทัพศัตรูอย่างใจเย็นและพูดว่า: " หนิงเป่ย ฉันประเมินแกต่ำไปจริงๆ ถึงขนาดเชิญโจวเจิ้งกั๋วและฮวาซ่งมาช่วยแกด้วย"แววตาของหนิงเป่ยเย็นชา: "แกจะไปรู้ได้ไงว่าฉันกำลังคิดอะไรอยู่ตอนนี้?"อะไรนะ?หนิงเป่ย: "ฉันกำลังคิดว่าจะให้บทลงโทษกับแกอย่างไรดี เพื่อให้สาสมกับความทุกข์ทรมานที่น้องสาวของฉันไ้ด้รับ"ฮ่าฮ่า!ฝูงชนระเบิดเสียงหัวเราะออกมา: "ด้วยผู้คนที่มึงพามาเหรอ?"โจวเจิ้งกั๋วและฮวาซ่งรีบร้อนทันทีโจวเจิ้งกั๋วตำหนิหนิงเป่ยและพูดว่า "หนิงเป่ย หุบปาก ทำไมแกถึงพูดกับคุณชายสื่อ? รีบขอโทษเร็วเข้า"ฮวาซ่งอธิบาย: "คุณชายพานสื่อ อย่าเข้าใจผิด จุดประสงค์ที่เรามาในวันนี้คือการเจรจาอย่างสันติกับคุณ และพวกเราไม่มีเจตนา
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 35
พวกเขาไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าทําไมพวกเขาถึงไม่สังเกตเห็นคนจํานวนมากมายที่แฝงตัวเข้ามาในกองทัพของพวกเขาเจอกับผีแล้วจริงๆแล้วคนเหล่านี้คือใคร?ในเวลาเดียวกันในคฤหาสน์ถงเหริน คนของหอการค้าสี่ทะเลก็ล้มลงเป็นกองๆหากสังเกตให้ดีๆ จะเห็น "ภูติผี" จำนวนนับไม่ถ้วนเดินเพ่นพ่านอยู่ในฝูงชนพวกเขาเป็นเหมือนยมฑูต ทุกที่ที่เดินผ่าน แม้แต่หญ้าก็เหี่ยวเฉาพวกเขาฆ่าคนอย่างรวดเร็ว ขนาดที่อีกฝ่ายล้มลงก่อนที่จะมีเวลากรีดร้องด้วยซ้ำเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมีเพียงเสียงมีดกรีดเนื้อ พร้อมกับกลิ่นเลือดตลบอบอวลไปทั่วบริเวณเมื่อพานสื่อไห่เห็นเหตุการณ์ศรีษะระเบิดออกมีนักฆ่าจำนวนมากแอบเข้าปะปนเข้ามาในทีมของเขา และพวกเขาก็ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำพวกมัน...พวกมันเป็นผีเหรอ!“ฆ่า ฆ่ามันให้ฉัน!” พานสื่อไห่ตะโกนด้วยเสียงแหบแห้งสงครามใหญ่กำลังจะปะทุขึ้นมาถ้าจะบอกว่าเป็นสงครามใหญ่ สู้บอกว่าเป็นการทารุณฆ่าฝ่ายเดียวยังจะดีกว่าคนของหอการค้าสี่ทะเลเมื่ออยู่ต่อหน้า "ภูติผี" ไม่สามารถตอบโต้ได้ และทำได้เพียงถูกบดขยี้เท่านั้นแม้แต่ปรมาจารย์ที่พานสื่อไห่ภาคภูมิใจนั้นก็หวาดกลัวขี้แตกขี้แตน ต้องการวิ่งหนีแต่กลับถูกภูติผีฆ่
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 36
นายน้อยหลาน!หนิงเป่ยพูด: "นายน้อยหลานคนนี้เป็นใคร? บอกกูมาเกี่ยวกับเรื่องนี้โดยละเอียด"พานสื่อไห่กล่าวว่า: "นายน้อยหลาน คือลูกชายคนโตของตระกูลที่ร่ำรวยที่สุดในเมืองหลานหลิง หลานชิวเซิง"“ห้าปีก่อน หอการค้าสี่ทะเลของฉันยังคงเป็นหอการค้าเล็กๆ ที่ไม่ค่อยมีคนรู้จัก และต้องดิ้นรนเพื่อเอาชีวิตรอด”"อยู่มาวันหนึ่ง จู่ๆ หลานชิวเซิงก็มาเยี่ยมฉันและบอกว่าคฤหาสน์ถงเหรินของฉัน มีสภาพแวดล้อมที่ดีและต้องการใช้มันสักสองสามวัน""นี่เป็นโอกาสที่ดีที่จะได้มีชื่อเสียง ผมตอบตกลงไปอย่างไม่ลังเล"อ“ในคืนนั้นเขายืมคฤหาส์ เขาหลอกน้องสาวของคุณให้มาที่นี่ เขาทรมานเธอ จนเกือบจะฆ่าเธอด้วยซ้ำ”“เขาทรมานน้องสาวคุณทั้งคืน พอรุ่งสาง ก็มีเฮลิคอปเตอร์สี่ลำทยอยมาทีละคัน อลพเป็นชายสี่คนในชุดดำที่ลงมา จากนั้นหลานชิวเซิงก็มอบน้องสาวของคุณให้กับชายชุดดำ”หนิงเป่ยกำหมัดแน่นหลานชิวเซิงทรมานน้องสาวของเขาทั้งคืน เธอทนกับอะไรมา?พานสื่อไห่พูดว่า “ตอนนั้นฉันทำได้เพียงรักษาความปลอดภัยภายนอกของคฤหาสน์ ฉันเห็นชายชุดดำจากระยะไกล ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าพวกเขาเป็นใคร”“อีกอย่าง ฉันได้ยินมาว่านายน้อยหลานเป็นโรคจิต เป็นขันทีตั้ง
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 37
ทั้งสองสบตากันและรีบวิ่งออกไปพร้อมกัน ต้องการไปช่วยหนิงเป่ยแต่ไม่คาดคิดทันทีที่ทั้งสองสาวออกไป ก็เห็นหนิงเป่ยนำกองทัพใหญ่กลับมาพอดีหนิงเป่ยและคนเหล่านั้นไม่มีรอยขีดข่วน ร่างกายสะอาดและเรียบร้อย ไม่มีร่องรอยการต่อสู้แม้แต่น้อยผู้หญิงสองคนสับสน เกิดอะไรขึ้นกันแน่?โจวไห่ถงถามอย่างร้อนร้น: " หนิงเป่ย พานสื่อไห่ปล่อยคุณไปเพื่อเห็นแก่คุณลุงและคุณฮวาหรือเปล่า?"หนิงเป่ยพูด: "พานสื่อไห่และหอการค้าสี่ทะเลถูกกวาดล้างแล้ว"เรื่องจริงหรือโกหก!อันเคอซินเต็มไปด้วยความสงสัยโจวเจิ้งกั๋วพูดว่า "ใช่แล้ว หอการค้าสี่ทะเลได้หายไปแล้ว"“จริงด้วยไห่ถง สัญญาฉบับนี้คืนให้แกแล้วกัน และเอาไปทำลายได้ด้วยตัวเอง”"ฉันคิดแล้วเกี่ยวกับเรื่องนี้ และรู้สึกว่าจิ่วโจวอินเตอร์เนชั่นแนล ควรอยู่ในมือของแกต่อไป เพื่อที่จะพัฒนาให้ดีได้อีก"เขาคืนสัญาเสร็จแล้ว ก็นำคนกลับไปอย่างเร่งรีบโจวไห่ถง: "..."ฮวาซ่งพูดกับอันเคอซินว่า: " เคอซิน ฉันต้องขอตัวก่อน"“ยังมีอีก ฉันขอถอดคำพูดก่อนหน้านี้ อันที่จริงแล้วคุณและ หนิงเป่ยเป็นคู่ที่สวรรค์สร้างขึ้น ไม่ว่ายังไงคุณต้องจับหนิงเป่ยไว้ให้ได้”“และฉันยังจะช่วยคุณแก้ปัญห
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 38
โจวไห่ถง: "ไร้สาระ แน่นอนว่าฉันไปโรงพยาบาลค่ะ"หนิงเป่ย: "เอาล่ะ ประธานโจวหยุดแกล้งได้แล้วครับ ฉันเพิ่งตรวจสอบดูแล้ว และคุณแข็งแรงดี และไม่ได้ป่วยอะไรเลย"อ่าเมื่อถูกจับได้ หน้าของโจวไห่ถงก็เปลี่ยนเป็นสีแดงแน่นอนว่า เธอไม่ยอมรับว่าเธอแค่แกล้งทำเธอพูดอย่างเรียบๆ : "เมื่อกี้ฉันเพิงกินยาไปค่ะ และตอนนี้ฉันก็สบายดี"“งั้นส่งฉันกลับบ้านก่อนแล้วกัน ฉันจะไปเอาของค่ะ”โอเคหนิงเป่ยไม่เข้าใจจริงๆ การแกล้งป่วยของโจวไห่ถงเมื่อกี้จุดประสงค์ที่แท้จริงคืออะไร แต่เขาก็ไม่สนใจที่จะถามเพิ่มเติมบรรยากาศก็จะอึดอัดเล็กน้อยโจวไห่ถงเป็นคนทำลายความเงียบ: "หนิงเป่ย คุณกับอันเคอซิน หย่าร้างกันแล้ว แต่ทำไมยังมีเยื่อใยให้แก่กัน แบบนี้ดีแล้วเหรอคะ?"หื้ม?จากคำพูดของ โจวไห่ถง หนิงเป่ยสัมผัสได้ถึงความอิจฉาเมื่อนึกย้อนกลับไปตอนที่โจวไห่ถงแกล้งเป็นป่วย เธออิจฉาเพียงเพราะต้องไปส่งอันเคอซินกลับบ้าน ดังนั้นเธอจึงแกล้งทำเป็นป่วยแบบจงใจมันเป็นไปได้หัวใจของผู้หญิงก็ลึกเหมือนท้องทะเลหนิงเป่ยพูด: "นี่เป็นเรื่องเป็นส่วนตัว ผมขอไม่ตอบครับ"โจวไห่ถง: "อย่าลืมที่ฉันพูดไว้ก่อนหน้านี้ ครั้งนี้ฉันเป็นคนช่ว
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 39
หนิงเป่ยฉวยโอกาสคว้ากระบอกปืนมา และทั้งสองฝ่ายก็เริ่มต่อสู้กันแวบตาเดียว โจวไห่ถงก็ควักปืนออกจากเอวทันทีและยิงไปที่ ซางเปียวปัง!กระสุนพุ่งเข้าใส่ข้อมือของซางเปียว และเขาก็ล้มลงกับพื้นอ๊ากกกกก!ซางเปียวกรีดร้องและล้มลงกับพื้น กลิ้งไปมาพร้อมจับข้อมือของเขาเอาไว้หนิงเป่ยมองไปที่โจวไห่ถง และมุมปากของเขาก็กระตุกผู้หญิงแบบไหนกันที่จะออกไปไหนพร้อมกับถือปืนไว้ และยิงฆ่าผู้คนโดยไม่ประหม่า?โจวไห่ถงเหยียบซางเปียว แล้วจ่อปืนไปที่หัวของเขา: "บอกลาซะ แกมีเวลาเหลือไม่มากแล้ว"ซางเปียวร้องไห้ "ประธานโจว โปรดไว้ชีวิตผมด้วย"“เห็นแก่ที่ผมปกป้องคุณมาหลายปี ได้โปรดให้โอกาสผมสักครั้ง”โจวไห่ถง โกรธมากจนยิงออกไปโดยไม่ลังเลและทำให้ขาข้างหนึ่ง ซางเปียว: "ไอ้สารเลว คุณคิดว่าฉันไม่รู้จริงๆ ว่าคุณกำลังติดตามฉันอยู่ เพราะสมคบคิดกับหอการค้าสี่ทะเล เพื่อเทคโอเวอร์บริษัทฉัน นี่เรียกว่าปกป้องฉันเหรอ?”ซางเปียวตกอยู่ในห่วงความเจ็บปวดและขอร้องว่า "ประธานโจว โปรดไว้ชีวิตผมด้วย ผมจะบอกความลับ 1 เรื่องให้คุณ"“เชื่อผมเถอะ ความลับนี้สำคัญมากกับคุณ”โจวไห่ถง: "ไหนเล่าให้ฉันฟังหน่อยสิ"ซางเปียว: "จริงๆ
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 40
ครั้งแรกที่เขาเห็นอันเคอซิน ประหลาดใจและหัวใจก็เต้นแรงไม่เคยคาดคิดว่ายังจะมีคนสวยเช่นนี้ในโลกด้วยอันเคอซินสังเกตเห็นการจ้องมองที่ละลาบละล้วงจากหลานชิวเซิง และทันใดนั้นก็ในใจก็รู้สึกถึงบางสิ่งที่ไม่ดีบางอย่างเธอแกล้งทําเป็นใจเย็นและพูดว่า "หยางซื่อเจี๋ย เรามาคุยหารือหนี้ก้อนนั้นกันเถอะค่ะ"“คุณจะแก้ปัญหายังไรคะ?”หยางซื่อเจี๋ยพูดว่า: "ถ้าคุณให้ร่วมมือกับผม หนี้ก้อนนั้นก็จะหายไปในคราวเดียว"อันเคอซินดีใจมาก: "ได้ค่ะ คุณต้องการให้ฉันร่วมมือกับคุณอย่างไร?"หยางซื่อเจี๋ย: "ก่อนอื่นคุณควรมารับใช้นายน้อยหลาน ให้เขารู้สึกสบายตัว"สีหน้าอันเคอซินเปลี่ยนไปอย่างรุนแรง: " หยางซื่อเจี๋ย คุณมันไร้ยางอาย!"หยางซื่อเจี๋ยยักไหล่: "ไม่ว่าคุณจะพูดอะไร ตราบใดที่วันนี้นายน้อยหลานมีความสุข มัก็ไม่สำคัญอะไรว่าคุณจะด่าผมว่าสัตว์เดรัจฉานก็ตาม"ไสหัวออกไป!อันเคอซินสาปแช่งด้วยความโกรธ หันหลังกลับและจะเดินจากไปแต่เมื่อเธอกำลังหันหลังกลับ บอดี้การ์ดชุดดำแถวหนึ่งลุกขึ้นยืนและขวางประตูทางออกไว้จนมิดเปิดประตูนะ!อันเคอซินต้องการพยายามพาตัวเองออกไปแต่บอดี้การ์ดเหล่านั้นไม่ใช่หญ้า แล้วเธอจะออกไปได
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 41
อันเคอซินไม่ด่าหลานชิวเซิง เธอตระหนักว่ายิ่งเธอด่าเขามากเท่าไร เขาก็ยิ่งสนุกมากขึ้นเท่านั้นเธอตะโกนเสียงดัง: "ช่วยด้วย...ช่วยด้วย..."หลานชิวเซิงโกรธมาก: "ฉันขอให้คุณด่าฉัน แฉันไม่ได้ขอให้คุณตะโกนขอความช่วยเหลือ"“ถ้าไม่เชื่อฟัง มันก็จะทำให้เรื่องยากขึ้นอีก”เขาโยนแส้ทิ้งแล้วหยิบมีดกริชออกมา: "มานี่ มาให้ฉันลองชิมเลือดของคุณ คุณสวยมาก แน่นอนว่าเลือดของคุณก็ต้องหวานมาก"หลานชิวเซิงเลียริมฝีปากของเขา และค่อยๆ เดินไปหาอันเคอซินทีละก้าว แสงสะท้อนจากมีดกริชในมือเขา ทำให้หัวใจหวาดกลัวอันเคอซินไม่เคยรู้สึกสิ้นหวังเท่านี้มาก่อนตอนที่มีดกริชกำลังจะเฉือนข้อมือของอันเคอซินเกิดเสียงดังปัง ประตูถูกเตะเปิดออก และหนิงเป่ยก็บุกเข้ามาเมื่ออันเคอซินเห็นหนิงเป่ยก็รู้สึกปลอดภัยจนน้ำตาไหลรินออกมาทันที: " หนิงเป่ย ช่วยด้วย..."ภาพตรงหน้า ทำให้หนิงเป่ยเดือดพล่านเขาวิ่งขึ้นมาประดุจวัวกระทิง และชนหลานชิวเซิงจนกระเด็นหลานชิวเซิงกระเด็นไปชนกำแพง เขาล้มลงกระอักเลือดและรู้สึกว่าอวัยวะภายในนั้นแตก“เคอซิน คุณไหวไหม?” หนิงเป่ยรีบแก้มัดให้อันเคอซินอันเคอซินพุ่งตัวเข้าไปในอ้อมแขนหนิงเป่ย และร้องไ
Latest chapter
- สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 347
- สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 346
- สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 345
- สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 344
- สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 343
- สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 342
- สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 341
- สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 340
- สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 339
