คุณยายหลิวปลื้มใจ: "ไม่ ไม่ ฉัน...ฉันอยู่ที่นี่มาเกือบตลอดทั้งชีวิต และฉันคุ้นชินกับมันแล้ว ดังนั้นฉันควรจะอยู่ที่นี่ต่อไปดีกว่า"จ้าวเสว่เหม่ยกล่าวว่า: "ถ้าคุณไม่ต้องการย้ายก็ไม่เป็นไร""ถนนตรอกนกหินนี้และถนนใกล้เคียงอีกหลายแห่งเป็นของตระกูลจ้าวของฉัน ฉันวางแผนที่จะพัฒนาสถานที่แห่งนี้ให้เป็นชุมชนระดับหรูหรา เมื่อถึงเวลานั้น อาคารพาณิชย์ทั้งหมดในถนน ตรอกนกหิน นี้จะเป็นของคุณคุณยายหลิวค่ะ"“จากนี้ไปคุณยายแค่ต้องคอยเก็บค่าเช่า”อันเคอซินไม่กล้าแสดงความอ่อนแอออกมา: "คุณยายหลิว คุณสุขภาพไม่ค่อยดี ฉันจะส่งคุณไปบ้านพักคนชรา... "ชาวบ้านที่อาาศัยในตรอกนกหิน รู้สึกถึงคลื่นลูกใหญ่ซัดในใจแจกวิลล่า หมู่บ้าน แถมบ้านพักคนชรา คนพวกนี้รวยแค่ไหนกันแน่?พระเจ้าช่วยสาวขี้เหร่ที่เก็บมูล ทำไมเธอถึงมีภูมิหลังที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ได้!หากพวกเขารู้มาก่อน พวกเขาคงจะใจดีกับสาวขี้เหร่มากกว่านี้ และบางทีพวกเขาอาจจะได้อยู่ในวิลล่าตอนนี้ก็ได้เสียใจแลหงุดหงิดครอบงำพวกเขาหนิงเป่ยจากไปพร้อมกับสาวๆ ทุกคนในระหว่างทางโจวไห่ถงได้รับสายโทรศัพท์หลังจากวางสายแล้วโจวไห่ถงก็พูดอย่างกังวลว่า: " หนิงเป่ย เพิ่งได
“ใช่ เธอยังเชิญราชาเจิ้นเป่ย และผู้บัญชาการทหารของภูมิภาคตะวันตกมาสนับสนุนเธออีกด้วย นี่เป็นเรื่องใหญ่มากจริงๆ”“ได้ยินไหมว่าเธอจัดการต่อสู้ครั้งใหญ่นี้ เพื่อจัดการกับเด็กหนุ่มชื่อหนิงเป่ย?”“ หนิงเป่ย ไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อน เขาเป็นคนใหญ่คนโต?”“คนใหญ่คนโตบ้าอะไร เขาเป็นชายหนุ่มล้มละลายของหนิงจือกรุ๊ป ตอนนี้แต่งานเข้าตระกูลภรรยา แถมยังถูกภรรยาไล่ออกจากบ้านอีก”“ชู่! ตอนนี้ตระกูลหนิงคงจะสูญพันธุ์จริงๆ”หวังหนิงซวงจดมายเชิญถึงนักธุรกิจทุกคนในฉงเฉิง ที่สามารถขึ้นสนับสนุนได้รวมถึงอันเคอซิน, โจวไห่ถง และหนิงเป่ยโจวไห่ถงโทรหาหนิงเป่ย: " หนิงเป่ย คุณได้รับจดหมายเชิญแล้วหรือยังคะ? พวกเราควรไปไหม?"หนิงเป่ย: "ไปสิ ผมไปแน่นอน ถ้าไม่ไปจะทำให้คนอื่นผิดหวังเอาครับ""โจวไห่ถงยิ้มอย่างขมขื่น: "ตอนนี้ได้รับการยืนยันแล้วว่า ราชาเจิ้นเป่ยจะไปสนับสนุนหวังหนิงซวง และยังเสนอของขวัญชิ้นใหญ่ให้อีกด้วยค่ะ"“เกรงว่าหวาง หนิงซวงจะพูดเรื่องไม่ดีเกี่ยวของพวกเรากับราชาเจิ้นเป่ย ราชาเจิ้นเป่ยจะทวคืนงสัญญา หนึ่งแสนล้านที่มอบให้พวกเราไหมคะ”หนิงเป่ย: "อย่ากังวล ผมมีแผนครับ"“คุณก็แค่ให้ความสนใจกับที่คำ
ทุกคนมองเขาด้วยสายตามองดูศพคุณนายหวังไล่ลาจนถึงประตูบ้าน ยังไม่รู้เรื่องอีกเหรอ แถมยังกล้าส่งโลงศพไปยั่วยุเธออีกด้วยวันนี้เขาจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัยในขณะเดียวกันก็ต้องชื่นชมความกล้าหาญของเขาด้วยกล้ามาคนเดียว ความกล้าบ้าบิ่นนี้ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะมีได้ถ้าผู้ชายคนนี้ผ่านเรื่องนี้ไปได้จริงๆ บางทีเขาอาจจะครอบครองก็ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งได้ในอนาคตน่าเสียดายที่ในโลกนี้ไม่มีคำว่า ถ้าหวังหนิงซวงยิ้มแทนที่จะโกรธ: " หนิงเป่ย รู้ไหมว่าวันนี้แกจะต้องตาย เลยเตรียมโลงศพมาให้ตัวเอไว้แต่แรก?"หนิงเป่ยยิ้มอย่างเย็นชา: "โลงศพขนาดใหญ่เช่นนี้ ถ้าใส่แค่คงน่าเสียดายแย่"“นี่เอาไว้เพื่อครอบครัวของแกสามคนไง”บังอาจ!หวังหนิงซวงด่าด้วยความโกรธ: "หากฉันไม่ทำให้ให้แกนอนลงในโลงศพและถูกหามออกไปในวันนี้ แซ่ของฉันจะไม่ใช่ หวัง"ฉันไม่คิดเช่นนั้น?หนิงเป่ยพูดว่า: "ฉันคิดว่าแกนั่นแหละ ที่จะเป็นคนที่ถูกหามออกจากโลงศพนั่น"หลังจากพูดจบ หนิงเป่ยก็รีบวิ่งไปข้างหน้า เพื่อจับหวังหนิงซวง แล้วโยนเธอเข้าไปในโลงศพทันทีการเคลื่อนไหวนั้นรวดเร็วและว่องไว บอดี้การ์ดของหวังหนิงซวงตอบสนองไม่ทันขณะที่บอดี้การ์ด
ไม่ต้องสนใจว่ากับสิ่งที่ราชาเจิ้นเป่ยให้คืออะไรแม้จะเป็นเพียงขนห่าน แต่ก็มีค่ามากกว่าทองคำนับพันแท่งด้วยของขวัญอันล้ำค่านี้ ตระกูลหวังจะสามารถก้าวไปข้างหน้าในอนาคตได้อย่างแน่นอนคนที่ตื่นเต้นที่สุดในที่แห่งนี้ คือหวังหนิงซวงอย่างไม่ต้องสงสัยเธอถึงกับลืมสถานการณ์ที่น่าอับอายในปัจจุบันของเธอไปชั่วขณะ“หวังคนนี้จะสามารถรับของขวัญอันยิ่งใหญ่นี้จากราชาเจิ้นเป่ยได้อย่างไร”จักรพรรดิดำ: "นี่คือของขวัญที่ราชาเจิ้นเป่ยสั่งทำเป็นพิเศษสำหรับคุณนายหวัง ทำไมคุณนายหวังไม่เปิดดูล่ะ?"ราชาเจิ้นเป่ย มอบของขวัญที่สั่งทำพิเศษให้เธอ!หวังหนิงซวงรู้สึกยินดี: "ขอบคุณราชาเจิ้นเป่ย ขอบคุณราชาเจิ้นเป่ยมากๆ "“ใครก็ได้มาเปิดกล่องของขวัญที”รับทราบ!บอดี้การ์ดของหวังหนิงซวงก้าวไปข้างหน้าทันทีและเปิดกล่องของขวัญเมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ในกล่องของขวัญ ทุกคนก็ตกตะลึงพวงหรีด!จริงๆ แล้วมันคือพวงหรีดดอกไม้สีขาวขนาดใหญ่การส่งพวงหรีดในงานเลี้ยงต้อนรับไม่ใช่ของขวัญ แต่เป็นการสาปแช่ง!ราชาเจิ้นเป่ยกำลังทำอะไรกันแน่?อารมณ์ของทุกคนเหมือนกับการนั่งรถไฟเหาะที่ดิ่งตกลงมาจากข้างบนลงมาข้างล่างในทันทีหวังหนิ
เมื่อเห็นสภาพที่น่าสังเวชของหวังหนิงซวง หนิงรู่หลงก็โกรธขึ้นมาทันที"ไอ้สารเลว!"“หนิงซวง ไม่ต้องกังวล วันนี้ผมจะช่วยคุณล้างแค้นแน่นอน!”หนิงเป่ยระงับความโกรธ: "ลุงสอง ไม่เจอกันนาน เห้อ กระดาษเงิรกระดาษทองทั้งหมดที่ฉันเผาให้แกตลอดหลายปีที่ผ่านมามันสูญเปล่าหมดแล้ว"หนิงรู่หลงคว้ากระบี่ไว้: " หนิงเป่ย แกเป็นคนทำร้ายหนิงซวงเหรอ? แกมันเลวร้ายยิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉาน!"หุบปาก!ในที่สุดหนิงเป่ยก็ควบคุมอารมณ์ของเขาไม่ได้: "เมื่อเทียบกับสิ่งที่แกทำ นี่ยังถือว่าฉันใจดี"หนิงรู่หลง: "แกไม่รู้อะไรเลย ฉันกำลังทำสิ่งนี้เพื่อประโยชน์ของตระกูลหนิง"“ถ้าพวกเขาไม่ตาย ตระกูลหนิงทั้งหมดก็จะต้องสูญพันธุ์ไป”หนิงเป่ย: "ถ้าอย่างนั้นฉันก็ต้องขอบคุณมาก!"หนิงรู่หลงพูดว่า: "เห้อ ฉันควรจะเชื่อหนิงซวงและฆ่าแกตั้งแต่ตอนนั้น"“ลืมมันซะเถอะ วันนี้ฉันจะชดเชยความผิดพลาดและเก็บกวาดให้สิ้นซาก”หนิงเป่ย: "ลุงของเราใจตรงดีจริงๆ ฉันก็คิดจะเก็บกวาดเหมือนกัน"หนิงรู่หลงหัวเราะเยาะ: "ใช้แค่สองหมัดของแกเหรอ? ฮ่าๆ!"“ทุกคนฟังคำสั่งและมุ่งเป้าไปที่หนิงเป่ย!”ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก!กระบอกปืนสีดำหลายร้อยกระบอกเล็งไปที
ประตูรถเปิดออกและมีชายร่างใหญ่ก้าวออกมาเมื่อเห็นคนที่ลงมา เลือดของหนิงรู่หลงก็ไหลพุ่งพล่านเทพสงครามคุนหลุนแห่งต้าเซี่ย!คุณพระ จู่ๆเทพสงครามคุนหลุนผู้สง่างามจะมาปรากฎที่นี่ได้อย่างไร!หนิงรู่หลงคุกเข่าลงทันที: "หนิงรู่หลง ผู้บัญชาการกองทัพชายแดนตะวันตกได้พบกับเทพสงครามคุนหลุนแล้ว!"คำเพียงสี่คำ "เทพสงครามคุนหลุน " เปรียบเสมือนกระสุนที่จุดประกายอารมณ์ของทุกคนที่อยู่ ณ ตรงนั้นทุกคนคุกเข่าลงและตะโกนว่า " เทพสงครามคุนหลุน จงเจริญ"เป็นบุญตาจริงๆ ได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของเทพสงครามคุนหลุนจริงๆแล้วทำไมคนใหญ่คนโตแบบนี้ถึงมาอยู่ที่เล็กๆ แบบนี้ล่ะ?เป็นไปได้ไหมที่หนิงรู่หลงจะเป็นคนเชิญเขามาที่นี่?หากเป็นเช่นนี้ ราชาเจิ้นเป่ยและพรรคพวกก็ไม่ต้องกลัวอีกต่อไปเทพสงครามคุนหลุนเหลือบมองที่เกิดเหตุ และในที่สุดสายตาของเขาก็จับจ้องไปที่หนิงรู่หลง: "ใครก็ได้ มาเอาหนิงรู่หลงออกไป!”รับทราบ!ทหารคุ้มกันของเทพสงครามคุนหลุน ก้าวไปข้างหน้าทันทีและผลักหนิงรู่หลงลงไปที่พื้นหนิงรู่หลงตกตะลึงทันที: "อ๊าก ท่านเทพเจ้าแห่งสงคราม ผมไม่ทราบว่าผมได้ก่ออาชญากรรมอะไรไว้ แต่ทำไมท่านต้องมาจับผมด้วย"เท
ความกลัวอย่างมากที่ทำให้เขาเป็นบ้าหนิงเป่ย: "อย่าเพิ่งหมดหวังไปซะตอนนี้ แกยังมีความหวังริบหรี่อยู่"หนิงรู่หลงมองเขาด้วยแววตาที่ลุกเป็นไฟ: "แก... แกจะไว้ชีวิตฉัน? จริงเหรอ?"หนิงเป่ย: "แน่นอน ถ้าแกบอกตัวตนของชายชุดดำอีกสองคนให้ฉัน ฉันจะไม่ฆ่าแก"หนิงรู่หลงเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็กัดฟันและพูดว่า "พูดตามตรง สองคนนี้รักษาความลับได้ดีมาก และแม้แต่ฉันก็ไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงของพวกเขาด้วยซ้ำ"“แต่ฉันสามารถติดต่อพวกเขาได้ในตอนนี้ ขึ้นอยู่กับแกแล้วว่าจะค้นหาตัวตนของพวกเขาได้หรือไม่”หนิงเป่ย: "ตกลง"หนิงรู่หลงรีบหยิบเครื่องมือสื่อสารพิเศษออกมาและกดหมายเลขลงไปปลายสายถูกรับอย่างรวดเร็วหนิงรู่หลงตะโกน: "นายท่าน ช่วยด้วย ช่วยด้วย"“แผนล้มเหลว ตอนนี้หนิงเป่ยต้องการฆ่าฉัน ช่โปรดวยลงมือด้วย”หนิงรู่หลงไม่เปิดเผยตัวตน"ราชาเจิ้นเป่ย " ของหนิงเป่ยมิฉะนั้นนายท่านจะไม่กล้าช่วยเขาหื้ม?อีกฝ่ายประหลาดใจอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นก็เงียบไปสักครู่ใหญ่หนิงเป่ยเพียงแค่รับเครื่องสื่อสารและเยาะเย้ย: "ขอโทษนะ การเป็นคนขี้ขลาดทำให้แกรู้สึกยังไง มันคงจะเจ๋งมาก"อีกฝ่ายไม่ตอบอะไรหนิงเป่ย: "เอาล่ะ ถ้
ต่อมามีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้นกับครอบครัวของหนิงเป่ยและ จู้เฉิงหลงก็ปลีกตัวออกห่างจากเขาหนิงเป่ยสิ้นหวังหลายครั้งและเปิดปากขอความช่วยเหลือจากจู้เฉิงหลง แต่จู้เฉิงหลงไม่เคยตอบกลับความช่วยเหลือเลยหลังจากที่หนิงเป่ยแต่งงาน บริษัทของอันเคอซิน ต้องเผชิญกับวิกฤติความเป็นความตาย หนิงเป่ยจำนองทรัพย์สินสุดท้ายของตระกูลหนิงให้กับจู้เฉิงหลงเพื่อแลกกับความช่วยเหลือของเขาในอดีต หนิงเป่ยคิดเพียงว่าจู้เฉิงหลงสามารถแบ่งปันความสุขและความทุกข์ได้จนกระทั่งถึงเวลานี้ ตอนที่เขาปรากฏตัวในสมุดรายชื่อของหนิงรู่หลง ลุงที่สองของเขา หนิงเป่ยก็ตระหนักว่าสิ่งต่าง ๆ อาจไม่ง่ายขนาดนั้นจู้เฉิงหลงเกี่ยวข้องกับสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนั้นด้วยหรือไม่?ไม่ว่าเขาจะเข้าร่วมหรือไม่ อย่างน้อยเขาก็รู้ว่าลุงสองยังมีชีวิตอยู่และรู้ความจริงเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนั้น แต่กลับไม่บอกเขา ซึ่งถือเป็นการทรยศ!ยกโทษให้ไม่ได้!เรื่องนี้ต้องสืบสวนเรื่องนี้ให้ชัดเจนนอกจากนี้ ได้เวลาทวงทรัพย์สินของตระกูลหนิงคืนมาแล้วหนิงเป่ยกลับไปที่วิลล่าจือจินหมายเลข 1 เพื่อเยี่ยมคุณแม่ของเขาคุณแม่ก็ยังอาการไม่ดีขึ้นเลย“เฮ้อ!” เขาถอ