บทที่ 84

ความกลัวอย่างมากที่ทำให้เขาเป็นบ้า

หนิงเป่ย: "อย่าเพิ่งหมดหวังไปซะตอนนี้ แกยังมีความหวังริบหรี่อยู่"

หนิงรู่หลงมองเขาด้วยแววตาที่ลุกเป็นไฟ: "แก... แกจะไว้ชีวิตฉัน? จริงเหรอ?"

หนิงเป่ย: "แน่นอน ถ้าแกบอกตัวตนของชายชุดดำอีกสองคนให้ฉัน ฉันจะไม่ฆ่าแก"

หนิงรู่หลงเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็กัดฟันและพูดว่า "พูดตามตรง สองคนนี้รักษาความลับได้ดีมาก และแม้แต่ฉันก็ไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงของพวกเขาด้วยซ้ำ"

“แต่ฉันสามารถติดต่อพวกเขาได้ในตอนนี้ ขึ้นอยู่กับแกแล้วว่าจะค้นหาตัวตนของพวกเขาได้หรือไม่”

หนิงเป่ย: "ตกลง"

หนิงรู่หลงรีบหยิบเครื่องมือสื่อสารพิเศษออกมาและกดหมายเลขลงไป

ปลายสายถูกรับอย่างรวดเร็ว

หนิงรู่หลงตะโกน: "นายท่าน ช่วยด้วย ช่วยด้วย"

“แผนล้มเหลว ตอนนี้หนิงเป่ยต้องการฆ่าฉัน ช่โปรดวยลงมือด้วย”

หนิงรู่หลงไม่เปิดเผยตัวตน"ราชาเจิ้นเป่ย " ของหนิงเป่ย

มิฉะนั้นนายท่านจะไม่กล้าช่วยเขา

หื้ม?

อีกฝ่ายประหลาดใจอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นก็เงียบไปสักครู่ใหญ่

หนิงเป่ยเพียงแค่รับเครื่องสื่อสารและเยาะเย้ย: "ขอโทษนะ การเป็นคนขี้ขลาดทำให้แกรู้สึกยังไง มันคงจะเจ๋งมาก"

อีกฝ่ายไม่ตอบอะไร

หนิงเป่ย: "เอาล่ะ ถ้