ได้!พยาบาลจึงรีบยกผ้าคลุมคนไข้ขึ้นเมื่อเขาเห็นใบหน้าของคนไข้ สมองของหนิงเป่ยก็พูดระเบิดทันทีอันเคอซิน!ผู้บาดเจ็บคืออันเคอซิน!ในเวลานี้ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยเลือด ลมหายใจของเธอนั้นรัวริน และรูม่านตาของเธอก็ขยายออกเล็กน้อยถ้าไม่ใช่เพราะหน้าอกของเธอยังขยับขึ้นๆ ลงๆ เขาคงสงสัยว่าเธอตายไปแล้วจริงๆให้ตายเถอะ เกิดอะไรขึ้นกับอันเคอซินกันแน่ และทำไมเธอถึงได้รับบาดเจ็บสาหัสขนาดนี้หนิงเป่ย ต้องการช่วยเหลือเธอโดยสัญชาตญาณแต่หลังจากที่มองไปที่ผู้อำนวยการหลี่หงที่กำลังช่วยเหลือผู้ป่วย เขาก็ยังอดทนไม่ขยับก่อนขณะนี้ผู้อำนวยการหลี่หงกำลังใช้ "เข็มฟื้นคืนชีพ" เพื่อช่วยอันเคอซินนี่เป็นวิธีรักษาที่มีประสิทธิภาพที่สุดในปัจจุบัน แม้ว่าหนิงเป่ยเป็นผู้ลงมือก็ตามแทนที่จะขัดจังหวะหลี่หงและก่อให้เกิดความขัดแย้ง จะดีกว่าถ้าให้หลี่หงทำการฝังเข็มในขณะที่เขาคอยดูอยู่การเแทงเข็มสองสามครั้งแรกผ่านไปด้วยดีแต่เมื่อแทงเข็มที่สิบ ม่านตาหนิงเป่ยก็กระตุกทันที และเขาก็ตะโกนทันทีว่า "หยุด"!เสียงคำรามนี้ทำให้ทุกคนตกใจหลี่หงกลอกตาใส่หนิงเป่ย: "เงียบซะ ถ้ามันส่งผลต่อการรักษาคนไข้ของฉัน คุณจะต้องร
หูจงซินเดินไปหาหนิงเป่ยด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วนและกระซิบ: "คุณหนิง แม้ว่าคุณจะมีความคับแค้นใจกับคนไข้ แต่คุณไม่ควรทำแบบนี้ในที่สาธารณะ"“เฮ้อ! เอาล่ะ คุณรีบออกไปก่อนแล้วฉันจะจัดการกับคุณ”ไม่ต้องสงสัยเลยว่าหูจงซินก็เชื่อเช่นกันว่าหนิงเป่ย กำลัง "ใช้โอกาสที่จะฆ่าผู้คน"หนิงเป่ยโบกมือ: "ฉันมีสติรู้ผิดชอบชั่วดี ทำไมฉันถึงต้องวิ่งหนี?"ในขณะนี้มีเสียงสองเสียงดังขึ้นที่ประตูห้องฉุกเฉิน“เกิดอะไรกันขึ้น? ทำไมที่นี่ถึงวุ่นวายแบบนี้?”“เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอยู่ที่ไหน? ทำไมคุณไม่ออกมาเพื่อรักษาความสงบเรียบร้อย?”หนิงเป่ยเดินตามเสียงนั้นไปและพบคนรู้จักเก่าสองคน: ศาสตราจารย์หวังและฝางซวนหลิงหนิงเป่ยใจดีกับทั้งสองคนนี้ไม่จำเป็นต้องพูดถึงศาสตราจารย์หวัง เขาเคยรักษาลูกชายของผู้อำนวยการหลิ่วของสำนักงานสาธารณสุขโดยไม่ได้ตั้งใจในระหว่างการทดลองทางคลินิกที่ จิ่วโจวอินเตอร์เนชั่นแนล ในช่วงวิกฤติ หนิงเป่ยเป็นผู้ที่พลิกสถานการณ์ และทำให้ลูกชายของผู้อำนวยการหลิ่วกลับมาจากความตายเทียบเท่ากับการช่วยชีวิตศาสตราจารย์หวังไว้สำหรับฝางซวนหลิง เขาเป็นพี่ชายคนโตของศาสตราจารย์หวัง ครั้งหนึ่งศาสตรา
ใบหน้าของหลี่หงเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ: "คุณ... คุณเต็มใจที่จะมอบวิชาเข็มฟื้นฟูวิญญาณขั้นสูงให้ฉันจริงๆหรือ?"หนิงเป่ยพูดว่า: "ใช่ แต่คุณต้องแลกเปลี่ยนโสมโบราณเฟิงฉี"หลี่หงลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วตกลง: "ไม่มีปัญหา"“ฉันแค่ไม่รู้ว่าอาจารย์ที่สอนเทคนิคการฝังเข็มนี้จะยอมส่งต่อวิชานี้ให้คนอื่นหรือเปล่า”หนิงเป่ยกล่าวว่า "ฉันไม่มีอาจารย์ ฉันสร้างเข็มคืนวิญญาณนี้ขึ้นมาเองเมื่อสิบปีก่อน"เป็นไปได้ยังไงกัน!ทั้งสามคนพูดพร้อมกัน“สิบปีที่แล้ว คุณน่าจะอายุเพียงสิบห้าหรือสิบหกหรือสิบเจ็ดปี การเรียนรู้ในวัยนั้นเป็นเรื่องยาก แต่คุณสามารถสร้างวิชาการฝังเข็มของตัวเองได้?”ไม่ว่าคุณจะได้ยินอะไรมามันก็ไร้สาระหนิงเป่ยขี้เกียจเกินกว่าจะโต้แย้งทันใดนั้นฝางซวนหลิงก็ตบหัวแล้วพูดว่า "เดี๋ยวก่อน ฉันจำได้"“คุณยังจำ หนิงจือกรุ๊ปบริษัทยายักษ์ใหญ่ในฉงเฉิงของเราได้หรือไม่ ว่ากันว่านายน้อยแห่งหนิงจือกรุ๊ป เป็นอัจฉริยะทางการแพทย์ที่หาได้ยากในรอบศตวรรษ เมื่อยังอายุยังน้อย แต่ความสำเร็จของเขาเทียบได้กับความสำเร็จของมหาวิทยาลัยนานาชาติ”“เมื่อตอนอายุได้ 16 ปี เขาสามารถสร้างเทคนิคการฝังเข็มของตัวเองได้ ดูเห
น่าเสียดายที่หนิงเป่ย ในปัจจุบันไม่ใช่คนขี้แพ้ที่ถูกพวกเขารังแกแบบในตอนนั้นอีกต่อไปตำรวจจราจรพูด: "โปรดให้ความร่วมมือกับการสอบสวนของเราด้วย"หนิงเป่ยพูดออกมาตรงๆ: "ฉันไม่ได้ขับรถจริงๆ แล้วฉันไม่ได้อยู่ในรถเลยด้วย อุบัติเหตุทางรถยนต์ครั้งนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเลย"ไร้สาระ!อันกั๋วเหว่ยพูดว่า: "แกยังจะโกหกอีกเหรอ?"หลีชุนฮวายังพูดอีกว่า: "คุณตำรวจ กั๋วเหว่ยและฉันสามารถให้การเป็นพยานได้ว่าเป็นรถของเขาที่ทำให้เกิดอุบัติเหตุ คุณควรจับกุมเขาโดยเร็ว"หนิงเป่ยพูดอย่างเฉยเมย: "ถ้าฉันขับรถอยู่ ทำไมฉันไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลย?"“และมีเครื่องบันทึกการขับขี่อยู่ในรถและต้องมีกล้องวงจรปิดอยู่ใกล้ ๆ เมื่อตรวจสอบแล้วคุณจะรู้ความจริงเอง”“ฉันยังมีหลักฐานที่อยู่ด้วย”เมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด หลีชุนฮวาและลูกชายก็ตื่นตระหนกทันทีหลีชุนฮวารีบดึงหนิงเป่ย ออกไปแล้วสั่งว่า " หนิงเป่ย ครั้งนี้นายต้องช่วยพวกเรา หากนายไม่ก่อปัญหา เราก็คงไม่ถูกบังคับให้ออกจากฉงเฉิง และจะไม่มีอุบัติเหตุทางรถยนต์เกิดขึ้น ”“นายต้องเป็นคนรับผิดชอบ”หนิงเป่ย: "ฉันบอกแล้วว่าพวกคุณแล้ว ไม่จำเป็นต้องออกจาเมือง หวังหนิงซวงนั้น
หากเป็นเช่นนี้ จะฆ่ามันอย่างไร้ความปราณี!หนิงเป่ยพูดอย่างเย็นชา: “จู้เฉิงหลง ไม่เจอกันนานเลยนะ”จู้เฉิงหลงก็เพิ่งเห็นหนิงเป่ยเขาพูดด้วยความดีใจอย่างยิ่ง: "พี่หนิงเป่ย พี่ก็อยู่ที่นี่ด้วย!"“ห่างหายกันไปห้าปี ที่ผ่านมาเป็นยังไงบ้าง?”หนิงเป่ยไม่ตอบเขาและพูดเข้าประเด็น: "ขอถามหน่อยนายรู้ไหมว่าลุงสองของฉันยังมีชีวิตอยู่ และติดต่อกับเขาอยู่ นายรู้ไหมว่าลุงสองของฉันเป็นตัวการของการระเบิดที่ตระกูลหนิงเมื่อตอนนั้น?”นี่......จู้เฉิงหลงถอนหายใจและยอมรับยตรงๆ: "ใช่ ฉันรู้ แต่ฉันไม่ได้ติดต่อกับเขา เขาโทรหาฉันเพียงครั้งเดียว นั่นคือครั้งสุดท้ายที่คุณต้องการฆ่าหนิงซือเล่ย ลูกชายนอกสมรสของเขา ลุงสองของคุณต้องการให้ฉันขอร้องดีบคุณเพื่อขอความเมตตา”หนิงเป่ย: “ในเมื่อแกรู้ความจริงแล้วทำไมแกไม่บอกฉัน?”จู้เฉิงหลงกล่าว: "หนิงเป่ย ไม่มีใครรู้สถานะของคุณดีไปกว่าตัวคุณในช่วงห้าปีที่ผ่านมา"“ถ้าฉันบอกความจริงกับนาย นายจะต้องไปหาลุงสองของนายเพื่อแก้แค้นอย่างแน่นอน ในกรณีนี้นายจะต้องตายอย่างแน่นอน ฉันทำสิ่งนี้เพื่อตัวนายเอง”เพี๊ยะ!โดยไม่คาดคิด หนิงเป่ยตบจู้เฉิงหลงเข้าที่หน้า: "ฮึ่ม! แกคิดว่าแ
อันกั๋วเหว่ย: "หือ? ทำไมไอ้เวรนั่น หนิงเป่ย ถึงอยู่ที่นี่ล่ะ?"หลีชุนฮวา: "ด้วยสถานะของมัน มันไม่มีคุณสมบัติที่จะเข้าไปในบริเวณวิลล่านี้ด้วยซ้ำ มันคงต้องแอบเข้ามาแน่ๆ"“เฉิงหลง จอดรถ ฉันจะลงไปดู”ได้!เมื่อรถหยุดแล้ว อันกั๋วเหว่ยกับหลีชุนฮวาก็เดินไปทางหนิงเป่ย“หนิงเป่ย แกมาทำอะไรที่นี่!” หลีชุนฮวาถามเสียงดังหนิงเป่ยไม่คาดคิดว่าจะได้เจอคนสองคนที่นี่เขาพูดอย่างเย็นชา: "มีอะไรเกี่ยวข้องกับคุณหรือเปล่า?"เพ้อเจ้อ!อันกั๋วเหว่ยพูดว่า "วิลล่าจื่อจินหมายเลข 7 เป็นของครอบครัวของฉัน และเราเป็นเจ้าของพื้นที่วิลล่าหรูแห่งนี้ แกปรากฏตัวที่นี่ในฐานะคนนอก แกคิดว่าแกมีอะไรเกี่ยวข้องกับฉันหรือเปล่า?"หนิงเป่ยกลอกตาไปที่พวกเขา: "น่าเบื่อ"หลีชุนฮวา: “แกไม่เชื่อเหรอ?”“พูดตามตรงเลยนะ วิลล่าจื่อจินหมายเลข 7เป็นของจู้เฉิงหลง ฉันกำลังเตรียมที่จะแต่งงานเฉิงหลงกับเคอซิน เมื่อพวกเขาแต่งงานกัน วิลล่าจื่อจินหมายเลข 7จะเป็นของครอบครัวของฉันไม่ใช่หรือ?”"ถ้าแกหวังดีต่อเคอซินจริงๆ ก็อยู่ให้ห่างจากเธอในอนาคต และเป็นการดีที่สุดที่แกจะไม่รบกวนเธอไปตลอดชีวิต"หนิงเป่ย: "ถ้าเคอซินเห็นด้วย ฉันก็จะไม่คั
“ช่วยฉันตรวจสอบจู้เฉิงหลงหน่อย เพื่อดูว่าเขาเกี่ยวข้องกับคนใหญ่คนโตในเมืองต้องห้ามหรือไม่”จักรพรรดิดำ: "เข้าใจแล้วครับ!"วันถัดมาอันเคอซินฟื้นตัวอย่างดี และย้ายจากห้องไอซียูไปยังห้องผู้ป่วยปกติแล้วเมื่ออันเคอซินรู้ว่าเป็นจู้เฉิงหลงที่ช่วยตามหาแพทย์ชื่อดัง เพื่อมารักษาเธอและช่วยแม่ของเธอจัดการกับอุบัติเหตุทางรถยนต์ เธอก็รู้สึกขอบคุณเขาอย่างยิ่ง“นายน้อยจู้ ขอบคุณมากค่ะ”จู้เฉิงหลงพูด: " เคอซิน มันไม่สุภาพเกินไปสำหรับคุณที่จะกล่าวขอบคุณ นี่คือสิ่งที่ผมควรทำครับ"“ยังไงก็ตาม เคอซิน ฉันมาอย่างรีบร้อนและไม่ได้เตรียมของขวัญอะไรให้เลย โปรดรับสิ่งนี้ไว้ด้วยครับ”หลังจากพูดจบ เขาก็ยื่นกระดาษให้อันเคอซินนี่อะไรน่ะ?อันเคอซินหยิบเอกสารขึ้นมาดู แล้วปิดปากด้วยความตกใจนั่นคือสัญญาการโอนสิทธิของอันฮว่า ฟาร์มาซูติคอลอันเคอซินรีบปฏิเสธ: "นายน้อยจู้ของขวัญชิ้นนี้มีค่าเกินไป ฉันไม่สามารถรับมันได้"จู้เฉิงหลงพูดว่า: " เคอซิน ผมรู้ว่าคุณให้ความสำคัญกับ อันฮว่า ฟาร์มาซูติคอลมากกว่าชีวิตของคุณ ดังนั้นผมจึงใช้เงินจำนวนมากเพื่อไถ่อันฮว่า ฟาร์มาซูติคอล ให้คุณจากตระกูลหวังในเมืองหลวงของจังหวัด
ภาพตรงหน้าเขาทำให้หนิงเป่ยเจ็บปวด: จู้เฉิงหลงกำลังป้อนซุปให้อันเคอซินกลิ่นของพิษดอกไม้แห่งความรักเล็ดลอดออกมาจากซุปชามนั้นหยุด!หนิงเป่ยตะโกน รีบวิ่งไปข้างหน้าและกระแทกชามหกการกระทำที่บ้าบื่นนี้กระตุ้นความโกรธเคืองของทุกคนในทันทีอันเคอซินตวาด: " หนิงเป่ย คุณกำลังทำอะไรอยู่!"หนิงเป่ยพูดว่า "ซุปชามนี้มียาพิษ ยาพิษดอกไม้แห่งความรัก"“หลังจากดื่มยาพิษดอกไม้แห่งความรักนี้ เธอจะตกหลุมรักคนที่วางยาพิษโดยไม่รู้ตัว และเธอจะยอมสละชีวิตเพื่อเขาด้วยซ้ำ”ไร้สาระ!หลีชุนฮวาด่า: "เฉิงหลงไม่ใช่คนแบบนั้น ในความคิดของฉัน ดูเหมือนแกวางยาพิษดอกไม้แห่งความรักให้กับเคอซินมากกว่าอีก"อันกั๋วเหว่ยยังด่าสาปแช่ง: "ฮึ่ม เห็นได้ชัดว่าแกกำลังตัดสินสุภาพบุรุษด้วยหัวใจของโจรร้าย"จู้เฉิงหลงถอนหายใจ: "นี่หนิงเป่ย นายใส่ร้ายฉันแบบนี้ได้ยังไง"“นายบอกว่ามียาพิษอยู่ในซุปของฉัน งั้นฉันจะดื่มแล้วแสดงให้นายดู”หลังจากพูดจบ จู้เฉิงหลงก็ดื่มซุปร้อนๆในถังซุปเพื่อพิสูจน์ตัวเองอันเคอซินถามว่า: " หนิงเป่ยนายจะพูดอะไรอีกตอนนี้"หนิงเป่ยพูด: "พิษดอกไม้แห่งความรักมีผลกับผู้หญิงเท่านั้น"พอแล้ว!แน่นอนว่า อันเ