Share
บทที่ 55
Related chapter
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 56
ลู่เฉินเขย่งปลายเท้าขึ้นเพียงนิดเดียว ในชั่วพริบตาเขาก็พุ่งออกไปอย่างรวดเร็วความเร็วของเขานั้นราวกับลูกศรที่ถูกยิงออกไปอย่างรวดเร็ว!"เร็ว ฆ่าเขาเร็ว!"เมื่อจ้าวเทียนหลงเห็นลู่เฉินลงมือ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปและร้องด้วยความตกใจทันทีอย่างไรก็ตาม ก่อนที่ทหารมือดีเหล่านั้นจะตอบสนอง ลู่เฉินก็พุ่งตัวไปที่ข้างหน้าพวกเขาแล้วเขาเตะเท้าออกไป ทหารมือดีคนหนึ่งก็กระเด็นออกมาทันทีพร้อมกับเสียง "ปัง" ราวกับถูกรถบรรทุกชนเกราะกันกระสุนที่หน้าอกของทหารคนนั้นถูกเจาะเข้าไป แม้แต่กระดูกหน้าอกของเขาก็ถูกทำให้แตกละเอียด!ยังไม่ทันรอให้คนลงมา ลู่เฉินก็ไปที่ด้านหน้าของทหารอีกคนหนึ่ง และเตะคอของเขาจนหักอีกครั้งแม้ว่าจะหักกระดูกสองคนติดต่อกัน ลู่เฉินก็ไม่ได้หยุดแม้แต่น้อย เขายังคงโจมตีอย่างบ้าคลั่งต่อไปถิ่นที่เขาเดินผ่าน ศัตรูต่างก็โดนเขาจัดการจนพ่ายแพ้อย่างง่ายดายเมื่อเผชิญกับความเร็วและความแข็งแกร่ง พวกที่เรียกว่าทหารฝีมือดีเหล่านั้นไม่มีเวลาจะตอบสนองด้วยซ้ำในระยะเวลาลมหายใจเพียงไม่กี่นาที ทหารเหล่านี้ก็ล้มลงทีละคนปากกระบอกปืนที่เคลื่อนไหวของพวกเขาไม่สามารถตามความเร็วของลู่เฉินได้เลยตั
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 57
ลู่ฉางเกอเป็นใครล่ะ?ตัวซวยที่ทำให้ทั่วทั้งเมืองจงโจวไม่สงบสุข!เขาเป็นปีศาจชั่วร้ายที่ทำให้คนนับไม่ถ้วนลนลานจนกินไม่ได้นอนไม่หลับ!และเป็นผู้ก่อเหตุการณ์ฆ่าคนที่โหดร้ายที่เมืองจิงตูครั้งนั้นในเมื่อสิบปีก่อน!ก่อนหน้านี้ ไม่มีใครคาดคิดได้ว่าวัยรุ่นเพียงอายุสิบห้าปีคนหนึ่งเกือบจะแทงท้องฟ้าทะลุได้แล้ว!มิน่า... มิน่าเล่าที่พอท่านนายพลเห็นคนนี้เขาจะตกใจขนาดนี้ที่แท้แล้ว คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขาคือลู่ฉางเกอที่เป็นลูกกิเลนที่หายไปนานนับสิบปีนั้น!"ตุ๊บ!"ขาสองข้างของนายทหารระดับผู้ช่วยอ่อนแอลง เขานั่งลงกับพื้นโดยตรงชั่วขณะหนึ่ง เขาก็หมดอาลัยตายอยากแล้ว!หลังจากลู่เฉินหันกลับมามองจ้าวสงกับนายทหารระดับผู้ช่วย เขาก็ไม่ได้สนใจพวกเขาอีกต่อไป แต่กลับเดินตรงไปที่ตรงหน้าจ้าวเทียนหลง"คุณลุงครับ ช่วยผมด้วยนะครับคุณลุง!"จ้าวเทียนหลงอุ้มขาที่หักของเขาและตะโกนไม่หยุด ร่างกายของเขาขยับไปข้างหลังอย่างต่อเนื่องเหมือนหนอนตัวหนึ่ง เพื่อพยายามที่จะอยู่ห่างจากลู่เฉิน"ผมเคยบอกแล้ว ผมจะให้คุณตายโดยไม่มีศพ!"ลู่เฉินหยิบแส้ยาวที่ติดหนามขึ้นมาจากพื้น แล้วฟาดเข้าที่หน้าจ้าวเทียนหลงอย่างแรง"อ้า!
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 58
เงียบ!ความเงียบที่ราวกับไม่มีคนหายใจ!ขณะที่ชายชราในเสื้อคอจีนคุกเข่าต่อหน้าลู่เฉิน ทุกคนต่างก็ตกตะลึงไม่มีใครคาดคิดได้ว่า บุคคลสําคัญที่สามารถทําให้หวางป่ายโซ่ประจบสอพลอได้จะคุกเข่าต่อหน้าลู่เฉินโดยตรง!ท่าทางนั้นเหมือนบ่าวเจอเจ้านายอย่างไรอย่างนั้นนี่มันแม่งเป็นสถานการณ์อะไรกันเนี่ย?!"เอ่อ..."หยางเหว่ยแข็งทื่อไปโดยตรง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อเดิมทีเขาคิดว่าลู่เฉินแค่มีความสามารถด้านการต่อสู้ที่แข็งแกร่ง แต่จริงๆแล้วอีกฝ่ายยังมีภูมิหลังที่แข็งแกร่งที่เขายากที่จะคาดถึง!สถานะของหวางป่ายโซ่สูงพอแล้วใช่ไหม?แต่เมื่อเขาเห็นชายชราในเสื้อคอจีน เขาก็ยังต้องทำตัวต่ำต้อยและประจบสอพลอเลยชายชราในเสื้อคอจีนเจ๋งพอแล้วใช่ไหม?แต่คนใหญ่คนโตแบบนี้กลับคุกเข่าลงทันทีเมื่อเผชิญหน้ากับลู่เฉิน!นี่มันแม่ง...แม่งคือการเอาคนที่แข็งแกร่งกว่ามาจัดการคนที่อ่อนแอกว่าชัดๆ !จะเห็นได้ว่าลู่เฉินที่เขาดูถูกมาตลอดมีภูมิหลังที่น่ากลัวแค่ไหน！"ไม่... เป็นไปไม่ได้! เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน!"จ้าวเทียนหลงในขณะนี้ตกใจหมดแล้วเมื่อเขาเห็นชายชราในเสื้อคอจีนคุกเข่าลง จิตวิญญาณของเขาก็ถ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 59
สองวันต่อมา ในโรงพยาบาลผิงอันหลี่ชิงเหยาที่โคม่าตลอด ในที่สุดก็ตื่นขึ้นมาอย่างเงียบ ๆ สิ่งที่เธอเห็นเป็นห้องที่เรียบง่ายมากมีโต๊ะหนึ่งตัวกับเก้าอี้สองตัวและเตียงอีกเตียงมันคุ้นตาเล็กน้อย เหมือนเธอเคยมาที่นี่มาก่อน"คุณตื่นแล้วเหรอ"ในเวลานี้ ลู่เฉินก็เดินเข้ามาอย่างกะทันหันในมือของเขายังถือโจ๊กเนื้อหมูใส่ผักกวางตุ้งชามหนึ่งไว้แม้ว่ามันจะจืดมาก แต่สําหรับหลี่ชิงเหยาที่หิวมาสองวันแล้ว มันก็น่าดึงดูดมากทีเดียวจนท้องของเธอเริ่มทนไม่ไหวและร้องโครกครากออกมา"คุณเป็นคนช่วยฉันหรอ?"หลี่ชิงเหยาค่อนข้างอึดอัดเลยชิงถามก่อน"คุณได้รับบาดเจ็บ เป็นลมอยู่ข้างถนน ผมเลยไปหิ้วคุณกลับมา" หลู่เฉินตอบอย่างสงบ"หิ้วกลับมา?"หลี่ชิงเหยาขมวดคิ้วและทันใดนั้นเธอก็นึกได้และถามว่า "โอ้ใช่แล้ว ฉันหมดสติไปนานแค่ไหนแล้ว? ตอนนี้ตระกูลจ้าวเป็นไงบ้าง? พ่อแม่ของฉันตกอยู่ในอันตรายหรือเปล่า?"การถามกลับเหมือนยิงปืนเป็นชุด ๆ ทําให้ลู่เฉินรู้สึกเวียนหัวไปพักหนึ่งเขาได้แต่อธิบายทีละข้ออย่างอดทนว่า "คุณอยู่ในอาการโคม่าสองวันสองคืนแล้ว ครอบครัวของคุณปลอดภัยดี สําหรับตระกูลจ้าว ถูกคนอื่นเผาไปหมดแล้ว"
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 60
หลังจากผ่านการอดทนทุกข์กลั้นมาได้แล้ว หลี่ชิงเหยาหน้าแดงและเหงื่อออกมากแล้วแววตาที่คับแค้ยใจของเธอนั้น จับจ้องไปที่ลู่เฉินจนเขารู้สึกหวาดกลัวก็แค่ทายาเองไม่ใช่เหรอ?ทำไมเธอดูเหมือนโดนดูหมิ่นล่ะ？"ดูพอหรือยัง? ถ้าดูพอแล้วก็ออกไป!"หลี่ชิงเหยาเอาผ้าห่มมาคลุมตัวเอวที่เรียวบางและสะโพกที่เปล่งปลั่งผสมผสานกันเป็นอย่างดี เป็นส่วนโค้งที่มีเสน่ห์อย่างยิ่ง"ยานี้คุณถือไว้ ทายาตัวนี้ไปสักสามถึงห้าวัน แผลเป็นก็จะหายไป"ลู่เฉินไม่กล้าพูดอะไรมาก หลังจากวางขวดยาลงแล้ว เขาก็ออกจากประตูไปอย่างกินปูนร้อนท้องผ่านไปประมาณสิบกว่านาทีหลี่ชิงเหยาที่แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยก็เดินออกจากห้องไปด้วยเมื่อเทียบกับความอับอายและความโกรธก่อนหน้านี้ ตอนนี้เธอกลับมาเย็นชาอีกครั้งเหมือนในอดีตเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย"ยืมโทรศัพท์มือถือให้ฉันหน่อย ฉันจะโทรศัพท์"หลี่ชิงเหยายื่นมือไปที่ลู่เฉินที่กําลังกินโจ๊กอยู่อีกฝ่ายก็ไม่ได้พูดอะไรสักคํา เขาส่งโทรศัพท์ไปอย่างซื่อ ๆ "ปลดล็อครหัสผ่าน?"หลี่ชิงเหยากล่าวอีกครั้ง"วันเกิดคุณ"ลู่เฉินไม่เงยหน้าขึ้นมาด้วยซ้ำแต่ประโยคนี้กลับทําให้ร่างกายของหลี่ชิงเหย
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 61
"นังบ้า! กูจะฆ่าแกตาย!"ผู้บริหารเทียนลูบใบหน้าที่ร้อนแรงของเขา แล้วเขาโกรธจัดและกระโจนเข้าหาเธอทันทีหลี่ชิงเหยาตอบสนองอย่างรวดเร็ว เธอยกขาขึ้นและเตะที่เป้ากางเกงของผู้บริหารเถียนอย่างแรง"อ้าว!"ผู้บริหารเถียนกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด เขากุมเป้ากางเกงเขาทันทีและนั่งยองๆหน้าของเขาแดงขึ้นมาทันที "น่าขยะแขยง!"หลี่ชิงเหยาส่งเสียงฮึ่มหนึ่งทีแล้วก็หันหลังเดินออกไปเธอได้ชนกับลู่เฉินที่แอบฟังอยู่หน้าประตูพอดี เธอพูดอย่างหงุดหงิดว่า "คุณทําอะไรอยู่?""ไม่มีอะไร ผมกลัวว่าคุณจะเสียเปรียบ" ลู่เฉินยักไหล่เมื่อเขามองไปที่ผู้บริหารเถียนที่ร้องด้วยความเจ็บปวดบนพื้น แสงเย็นวาบผ่านดวงตาของเขาโชคดีที่หลี่ชิงเหยาเอาชนะในเมื่อกี้ ไม่งั้นถ้าถึงตาเขาที่ลงมือ มือทั้งสองข้างของไอ้อ้วนคนนี้จะต้องหักอย่างแน่นอน"เสร็จธุระแล้ว เราไปกันเถอะ"หลี่ชิงเหยาขี้เกียจพูดอะไรเยอะและเดินออกไปข้างนอกด้วยรองเท้าส้นสูงอารมณ์เธอไม่ดีอย่างมาก"แกแม่งหยุดเดี๋ยวนี้นะเว่ย!"ในเวลานี้ ผู้บริหารเถียนลุกขึ้นด้วยสีหน้าที่ดุร้าย "เตะคนแล้วยังอยากจะวิ่งหนีไปอีกเหรอ? คุณเห็นผมเป็นอะไร?"ด้วยคําสั่งของเขา เจ้าหน้าท
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 62
"ใครหน้าไหนมันกล้ามาก่อเรื่องในถิ่นของกู อยากตายหรือไง?"จ้าวหมั่งคาบซิการ์และเดินเข้ามาอย่างหยิ่งผยองถิ่นที่เขาเดินผ่าน ฝูงชนก็รีบแยกย้านกันไป กลัวว่าจะทําให้คนชั่วร้ายคนนี้ขุ่นเคืองแม้แต่หลี่ชิงเหยา สีหน้าของเธอก็เคร่งขรึมขึ้นแม้ว่าจ้าวหู่จะเสียชีวิตแล้ว แต่จ้าวหมั่งยังคงสืบทอดอิทธิพลของจ้าวหู่ทั้งหมด และเขาดูเหมือนจะรุ่งโรจน์มากขึ้นกว่าเดิมประกอบกับมีหม่าเทียนหาวผู้ยิ่งใหญ่ที่คอยสนับสนุนเขาอยู่ มีเพียงไม่กี่คนที่สามารถยั่วยุเขาได้เลย"คุณออกไปทางประตูด้านข้าง ฉันจะกันตรงนี้ไว้เอง!"หลี่ชิงเหยาก้าวไปข้างหน้าและเอาตัวมาบังลู่เฉินมีตัวตนของเธอค้ำไว้อยู่นี่ แม้ว่าจ้าวหมิ่งจะบ้าบิ่นแค่ไหน เขาก็คงไม่กล้าทําอะไรกับเธอหรอกแต่ลู่เฉินไม่เหมือนกัน เขาไม่มีตัวตนไม่มีภูมิหลัง ในเมื่อเขาตกอยู่ในมือของจ้าวหมั่ง ที่เขาไม่ตายก็จะต้องพิการแน่ ๆ "ไป? ไปไหนล่ะ?""คุณหมั่งมาถึงแล้ว วันนี้ต่อให้พระเจ้าจะลงมา ก็ไม่สามารถช่วยมึงได้หรอก รอตายเถอะ"หลังจากผู้บริหารเถียนหัวเราะอย่างเย็นชา เขาก็ไปต้อนรับอย่างประจบทันที"คุณหมั่งครับ! ในที่สุดท่านก็มาแล้วหรือ? ท่านดูหน้าผมสิ โดนคนอื่นต่อยจนเ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 63
ไม่!ไม่มีทาง!ทันทีที่หลี่ชิงเหยาพึ่งมีความคิดอย่างนี้ขึ้นมา แล้วก็ถูกเธอเองปฏิเสธไปลู่เฉินเป็นแค่คนธรรมดา เขานอกจากหน้าตาหล่อแล้ว แทบจะไม่มีความสามารถอื่นเลยส่วนจ้าวหมั่ง เขาไม่เพียงได้รับช่วงต่อจากคุณหู่ แต่ยังได้คุมต้าฟากรุ๊ปด้วย แถมยังควบคุมลูกน้องไว้อีกหลายร้อยคน อย่างงี้เขาจะกลัวคนที่ไม่มีความสามารถอะไรอย่างลู่เฉินได้อย่างไรเธอเองคิดมากไปแล้วแน่ ๆ จ้าวหมั่งยังคงเตะต่อยไม่หยุด จนให้ผู้บริหารเถียนเลือดพุ่งเลยทีเดียวถ้าไม่ต่อยก็ไม่ได้ เขากลัวลู่เฉินโกรธจริง ๆ พอพูดไม่ถูกใจหน่อยก็จะฆ่าเขาไปเลย“คุณหมั่งครับ! ขอโทษครับ ผมผิดไปแล้ว หยุดต่อยเถอะครับ... ผมขอร้องล่ะ!”ผู้บริหารเถียนตะโกนและร้องอย่างเศร้าโศกจ้าวหมั่งแวะแอบเหลือบมองลู่เฉินและพบว่าสีหน้าของอีกฝ่ายค่อย ๆ คลายลงแล้ว เขาถึงจะหยุดต่อยโชคดีที่ยังมีคนที่ให้เขาระบายอารมณ์ ไม่งั้นจะอันตรายแน่ๆ “มึงมาขอโทษกูจะมีประโยชน์อะไร ถ้าคุณหลี่ไม่ให้อภัยแก วันนี้แกก็จะตายที่นี่!” จ้าวหมั่งด่าด้วยเสียงดัง“คุณหลี่ครับ......ผมขอโทษด้วยครับคุณหลี่!”“ผมผิดเอง ผมสมควรที่จะตาย ผมจะไม่กล้าทำแบบนั้นอีกแล้ว โปรดยกโทษให้ผมด้วยคร
Latest chapter
- หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 1064
- หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 1063
- หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 1062
- หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 1061
- หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 1060
- หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 1059
- หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 1058
- หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 1057
- หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 1,056
