บทที่ 29

คืนนั้นไห่ถงนอนไม่หลับเพราะฝันทั้งคืน เพราะงั้นเช้าในวันต่อมาเธอจึงรู้สึกเหนื่อยล้ามาก

หญิงสาวทำกิจวัตรเช่นเดิมทุกวัน คือซักผ้าด้วยเครื่องซักผ้าที่ซื้อมาเมื่อคืนก่อนจะตากมันบนระเบียง

จังหวะนั้นเองที่เธอเพิ่งสังเกตเห็นว่าตรงระเบียงมีบาร์สแตนเลสขนาดยาวที่ติดตั้งเอาไว้เพื่อให้เธอตากเสื้อผ้า อีกทั้งบริเวณระเบียงกว้าง ๆ นั้นยังเต็มไปด้วยกระถางดอกไม้หลากหลายชนิด โดยหลายกระถางนั้นได้ผลิดอกแล้ว และบางส่วนก็เตรียมจะบานในอีกไม่ช้า ทุกกระถางไม่ว่าจะเป็นดอกเล็กหรือใหญ่ ล้วนเป็นดอกไม้ชนิดที่กลีบหนาและทับซ้อนกันหลายชั้น

กระถางดอกไม้เหล่านั้นดึงความสนใจของไห่ถงได้ในเสี้ยววินาที

หลังจากตากเสื้อผ้าเสร็จ เธอก็นำชั้นวางที่ซื้อมาเมื่อวานตอนเช้ามาประกอบจนเสร็จ จากนั้นก็ย้ายกระถางดอกไม้เหล่านั้นขึ้นมาวางบนชั้น

หลังจากง่วนอยู่กับการขนย้ายอยู่พักหนึ่ง เธอก็รู้สึกได้ว่ามีใครบางคนกำลังจ้องเธออยู่ ทันทีที่แหงนหน้าขึ้นไป ก็สบตาเข้ากับดวงตาสีดำลึกล้ำของจ้านหยิน สายตาของชายหนุ่มทั้งแหลมคมและเยือกเย็น

ดีที่แต่งงานกันมาได้หลายวัน เพราะแบบนั้นไห่ถงจึงเคยชินกับท่าทางเย็นชาของอีกฝ่ายแล้ว

"อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณจ้าน"