บทที่ 37

"คุณจ้าน เดี๋ยวฉันทำเองค่ะ"

ไห่ถงบอกเป็นนัยให้เขาหลีกทางให้เธอ

จ้านหยินเงียบไปอึกใจ ก่อนจะยอมถอยพร้อมถอดผ้ากันเปื้อนออกให้ไห่ถง

แต่ชายหนุ่มไม่ได้ออกไป เขายืนอยู่ข้าง ๆ ดูไห่ถงล้างจานแล้วพูดว่า "กินข้าวครั้งหน้า ไปกินที่โรงแรมเถอะครับ ไม่ต้องเปลืองแรง"

"ค่ะ"

ไห่ถงไม่ได้เห็นต่าง เพราะวันนี้เป็นการพบปะของทั้งสองครอบครัว เธอต้องโชว์ฝีมือให้เป็นที่ประจักษ์หน่อย จึงให้ทุกคนมาที่บ้าน

"คุณยายพูดอะไรหรอครับ?"

จู่ ๆ จ้านหยินก็เอ่ยถามขึ้น

ทันใดนั้นไห่ถงก็หยุดมือจากสิ่งที่ทำอยู่ แล้วหันไปหาเขา

จ้านหยินเองก็มองเธออยู่ จังหวะนั้นสองสามีภรรยาจึงสบตากัน จ้านหยินสัมผัสได้ถึงประกายล้อเลียนในแววตาของหญิงสาว จากนั้นเสียงเล็กก็ดังขึ้น "คุณยายถามฉันว่าเราแยกห้องนอนหรือเปล่า? ท่านบอกว่าเราจดทะเบียนสมรสกันแล้ว เลยอยากให้ฉันปลุกความกล้าที่จะเป็นฝ่ายรุก จับคุณกด จับคุณถอดเสื้อผ้า แล้วเผด็จศึกคุณซะ"

จ้านหยิน "..."

นี่เป็นสิ่งที่คุณยายของเขาพูดออกมาเอง

"คุณยายยังบอกด้วย ว่าปีหน้าท่านจะได้อุ้มเหลนสาว ท่านเน้นเสียงหนักเลยนะคะว่าต้องเป็นเหลนสาว ท่านบอกว่าถ้าเราได้ลูกชายก็ขอให้มีลูกไปเรื่อย ๆ จนกว่าเป็นเป