Share

บทที่ 39

ไห่ถงรับปากกามาไว้ในมือ เธอลุกขึ้น เดินไปยังราวกั้นตรงระเบียงและใช้มันเป็นที่วางรองแผ่นกระดาษก่อนจะเซ็นชื่อจริงของตัวเองลงไป

จ้านหยินหยิบหมึก เพื่อให้เธอประทับรอยนิ้วมือลงไป

หนังสือสัญญาหนึ่งชุดสองฉบับ สองสามีภรรยาถือไว้คนละฉบับ

ไห่ถงพับสัญญาแผ่นนั้นแบบลวก ๆ แล้วยัดมันลงไปในกระเป๋ากางเกง

จ้านหยินเห็นการกระทำนั้นของเธอ ทันใดนั้นความร้อนระอุก็ผุดขึ้นในอก แต่เขาก็ไม่อาจพูดอะไรได้ เพราะถึงยังไงสัญญาที่เขาเขียนขึ้น ข้อตกลงทุกอย่างล้วนเขียนมาเพื่อห้ามปรามเธอ แต่หญิงสาวกลับไม่แม้แต่จะแก้ไขหรือเพิ่มเติมอะไร

"วันนี้คุณเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว รีบนอนเถอะ"

"คุณก็ด้วยค่ะ"

ไห่ถงเสริมอีกประโยคด้วยใบหน้ายิ้ม ๆ "ฉันจะนั่งชมดอกไม้ต่ออีกหน่อย ฉันฝันมาตลอดว่าอยากมีสวนดอกไม้ขนาดย่อมที่ระเบียงบ้านเป็นของตัวเอง ตอนนี้ฝันของฉันเป็นจริงแล้ว ฉันอยากจะดูให้หนำใจ"

หญิงสาวไม่ได้เก็บเรื่องสัญญามาใส่ใจเลยแม้แต่น้อย

เธอแต่งงานกับเขาโดยที่ไม่ได้หวังอะไรจริง ๆ น่ะหรอ? ทั้งหมดนี้เป็นเขาที่เพ้อเจ้อไปเองคนเดียวหรือไง?

ไม่อย่างนั้น ทำไมเธอถึงทำท่าทางเหมือนละทางโลกได้ขนาดนี้ นอกจากจะไม่โกรธแล้วยังยิ้มได้อีก

จ้านหยิน
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status