บทที่ 653

หลานจิงพาไห่ถงเดินดูไปรอบๆ คฤหาสน์ จากนั้นก็ขอตัว แล้วบอกว่าเธอต้องกลับเข้าไปงีบข้างใน

“พี่สะใภ้ไปพักผ่อนเถอะค่ะ ฉันจะนั่งอยู่ที่นี่ เพื่อชมนกชมไม้หน่อย”

ไห่ถงไม่ต้องการกลับเข้าไปข้างใน เมื่อเทียบกับการตกแต่งภายในที่หรูหรา เธอชอบวิวตรงลานบ้านมากกว่า

ก่อนหน้านี้เธอสังเกตเห็นแปลงผักเล็กๆ หลายแปลงข้างกำแพง และเธอเดาว่าป้าเธอคงจะปลูกผักเหล่านั้นด้วยตัวเอง

เป็นเรื่องจริงที่ตอนนี้คุณนายซางเป็นผู้หญิงที่ร่ำรวย แต่เธอเติบโตมาในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าและเคยยากจนมาก่อน ตอนนี้เกษียณแล้วและไม่ได้บริหารบริษัทอีกต่อไป เป็นเรื่องปกติที่เธอจะปลูกผัก

“เธอหนาวไหม? ถ้าหนาว ฉันจะให้คนเอาเสื้อคลุมของฉันมาให้”

ไห่ถงและพี่เธอไม่ได้นำเสื้อผ้าติดตัวมาด้วย เพราะพวกเขาคิดว่าแค่จะมาทานอาหารและพูดคุยกันแบบสบายๆ ก่อนกลับบ้าน

ไม่คาดคิดคุณนายซางต้องการให้พวกเธอค้างอยู่สองสามวัน และเธอจะต้องกลับไปในตอนเย็นเพื่อไปเปลี่ยนเสื้อผ้า

“ขอบคุณค่ะพี่สะใภ้ แต่ฉันยังไม่หนาว”

หลานจิงยิ้ม "งั้นเธอรอที่นี่นะ ฉันจะกลับเข้าไปข้างในเพื่อหลับสักหน่อยเพราะชินแล้วน่ะ ฉันจะหมดแรงหากไม่ได้พักผ่อนในเวลานี้"

ไห่ถงทำสีหน้าเข้าใจ

กิจวั