บทที่ 296

“เสี่ยวม่าน เสื้อผ้าของคุณเกิดอะไรขึ้น?” หลินฝานสังเกตเห็นคอเสื้อของแฟนสาวของเขาเปิดออกกว้าง

หวงเสี่ยวม่านหยุดชะงัก และก้มหน้าดู จากนั้นก็รีบจับคอเสื้อไว้มิดชิดแล้วพูดขึ้น “อ่อ...ฉันไม่รู้ว่ากระดุมหลุดไปตอนไหน”

เมื่อครู่ที่ห้องน้ำทั้งสองคนรีบร้อนเกินไป กระดุมจึงถูกกระชากหลุด

หลินฝานรู้สึกกลัดกลุ้มใจเล็กน้อย ในตอนที่อยากจะจี้ถามต่อ

พยาบาลคนหนึ่งก็เดินเข้ามา “ใครคือญาติของจ้าวเฉียวอวิ๋นคะ?”

หลินฝานรีบเดินเข้าไปพูด “ผมครับ ผมคือลูกชายของจ้าวเฉียวอวิ๋น”

“ตอนนี้แม่ของคุณสามารถย้ายไปที่ห้องพักพิเศษได้แล้วค่ะ” พยาบาลพูด

หลินฝานไม่ได้รู้สึกแปลกใจมากนัก ในเมื่อเมื่อครู่นี้เซี่ยสือซินพูดเอาไว้แล้ว

เขาพยักหน้าติดต่อกันแล้วพูดขึ้น “งั้นพวกเราต้องไปจ่ายเงินที่ไหนครับ?”

“จ่ายเงินอะไรคะ?”

พยาบาลชะงักแล้วพูด “ห้องพักพิเศษห้องนี้ผู้อำนวยการหวังเป็นคนอนุญาตพิเศษ พวกคุณรีบตามฉันมาเถอะค่ะ”

“ผู้อำนวยการหวัง? ใช่ผู้อำนวยการหวังท่านนั้นของโรงพยาบาลเจียงโจวเหรอครับ?” หลินฝานถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“แน่นอน ไม่อย่างนั้นยังจะเป็นใครได้อีกคะ?” พยาบาลพูด

ครอบครัวของหลินฝานมองไปทางเซี่ยสือซิน

หวงเสี่ยว