แม้แต่หลี่ฮุ่ยหรานก็มองไปที่หวางเส้าหลงอย่างไม่น่าเชื่อ หวางเส้าหลงรู้สึกทำตัวไม่ถูกเล็กน้อย ในใจก็รู้สึกเหลือเชื่อมากยิ่งขึ้นเขาไม่ได้ซื้อยาอมตะเลือดราชันย์ของจริงหรอกมั้ง?ดูเหมือนว่าฉันจะซื้อตุนเพิ่มตอนกลับ“ฮ่าฮ่า คุณปู่ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว”จางกุ้ยหลานจ้องไปที่หลินเฟิงที่ยืนอยู่ข้างๆ “ฮึ่ม คุณไม่ได้บอกว่ายาอมตะเลือดราชันย์ของหวางเส้าเป็นของปลอมไม่ใช่เหรอ?”“ตอนนี้คุณปู่จากขีดอันตรายเป็นปลอดภัย คุณยังมีอะไรจะพูดอีกไหม?”หลินเฟิงมองบน อาการคุณปู่จากขีดอันตรายแล้วปลอดถัยไม่ได้เกี่ยวข้องกับยาเม็ดนั้นเลยแต่ตอนนี้ตัวเองไม่ว่าจะพูดอะไรพวกเขาก็ไม่เชื่ออยู่ดีเขาก็ยังขี้เกียจจะอธิบายด้วยหลี่เหวินเชาพูดอย่างไร้ความปราณี “แม่ คุณคิดว่าเขาเป็นหมอมหัศจรรย์จริงๆ งั้นเหรอ?”“คำที่เขาพูดกับการตดมันแตกต่างกันอย่างไร”หลินเฟิงหันหลังกลับเพื่อจะจากไปคุณปู่เรียกเขาเพื่อให้หยุดทันที “เสี่ยวเฟิง คุณจะไปไหน? อยู่กินข้าวเย็นก่อนสิ”หลินเฟิงพูดอย่างขมขื่น “ไม่หรอก ฉันมีอย่างอื่นต้องทำงั้นไปก่อนนะ”“อย่าสิ”คุณปู่หลี่ไม่ต้องการให้หลินเฟิงจากไป แล้วพยายามอย่างเต็มที่เพื่อ
บรรยากาศระหว่างทั้งสองก็เริ่มตึงเครียดทันทีทันใดนั้นแท็กซี่ที่หลินเฟิงเรียกก็มาถึงหวังเส้าหลงไม่ได้ทำอะไรแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “แซ่หลิน ต่อไปเดินต้องระวังด้วยนะ”หลินเฟิงพูดอย่างเหยียดหยาม “ฉันจะมอบประโยคนี้ให้กับคุณ”“ให้ตายเถอะ” หวังเส้าหลงแอบสาปแรถก็ขับออกไปภายในบ้านพักเก่าของตระกูลหลี่คุณปู่หลี่เห็นหลินเฟิงจากไป เขาก็ไม่ได้สนใจจางกุ้ยหลานกับคนอื่นๆจางกุ้ยหลานเดินไปข้างหลี่ฮุ่ยหราน แล้วพูดว่า “ลูกสาวของบอสหม่าแห่งบริษัทเอเวอร์ไบรท์ก็ป่วยหนักเหมือนกันเหรอ?”หลี่ฮุ่ยหรานพยักหน้า “ใช่ ทำไมหรอ?”บริษัทเอเวอร์ไบรท์เป็นคนรับผิดชอบการขายวัสดุก่อสร้างหลัก ตระกูลหลี่ได้รับสินค้ามากมายจากตระกูลหม่า ราคาก็ยุติธรรมคุ้มค่ายิ่งกว่านั้นบอสหม่ายังใจดีมากจางกุ้ยหลานพูดอย่างรวดเร็ว “หวางเส้าหลงเอายายาอมตะเลือดราชันย์ให้สองเม็ด ตอนนี้ยังเหลืออีกหนึ่งเม็ด”“ถ้าถึงตอนนั้นอาการของเจ้าของหม่าดีขึ้น คุณจะเป็นผู้มีพระคุณของตระกูลหม่า”“เมื่อถึงเวลาจะเจรจากับตระกูลหม่าจะง่ายดายขึ้นไม่ใช่หรอ?”หลี่ฮุ่ยหรานขมวดคิ้วทันทีแล้วกำลังคิดอย่างถี่ถ้วนสิ่งที่แม่ของเขาพูดดูสมเหตุสมผลโครงการพัฒนาซี
ถึงอย่างไรคุณปู่หลี่ก็กินมันแล้ว อีกทั้งยังไม่เป็นอะไรน่าจะไม่ใช่ของปลอม “ความหมายของคุณหลี่คือ?”หลี่ฮุ่ยหรานยิ้มเล็กน้อย “ฉันอยากเอายาอมฤตนี้ให้กับประธานหม่า”เมื่อหม่าฉางโปได้ยินเรื่องนี้ เขาก็ตื่นตัวทันทีการทำดีที่ไม่ต้องการผลตอบแทน หลี่ฮุ่ยหรานจึงมอบยาวิเศษเช่นนี้ให้กับตัวเองฟรีจริงๆ เหรอ?“คุณหลี่มีเงื่อนไขอะไรบ้าง หรือคุณต้องการให้ตระกูลหม่าของฉันช่วยอะไร?”หลี่ฮุ่ยหรานไม่ได้ปิดบังแล้วพูดอย่างตรงไปตรงมา “อันที่จริงเงินทุนลงทุนของตระกูลหลี่มีไม่มากนัก ตอนนี้หลี่ซื่อกรุ๊ปก็ได้เข้าโครงการพัฒนาซีเฉิงแล้ว”“นั่นคือเวลาที่ต้องใช้ทรัพยากรในการก่อสร้างจำนวนมาก”“ฉันหวังว่าประธานหม่าจะสามารถทำกำไรให้กับเราได้ ต่อไปในด้านทรัพยากรทั้งหมดที่จำเป็นสำหรับโครงการพัฒนาซีเฉิง พวกเราจะทำความร่วมมือกับตระกูลหม่าต่อไป”หม่าฉางโปกล่าวว่า “ฉันสามารถให้สัมปทานจากเดิม 10% ตามพื้นฐานเดิม”หลี่ฮุ่ยหรานพูดอย่างจริงจัง “30%”“20”“25” หลี่ฮุ่ยหรานพูดอย่างจริงจัง “ประธานหม่า นี่เป็นโครงการระยะยาว เมื่อการพัฒนาซีเฉิงเสร็จ คุณจะได้รับกำไรมากขึ้น” หม่าฉางโปขมวดคิ้วครุ่นคิด ตอนนี้เบื้องหลังหลี
หม่าเหยียนลุกขึ้นยืนทันที และรีบวิ่งไปที่ด้านข้างของหลี่ฮุ่ยหราน คว้าคอเสื้อของเขาเอาไว้: "แกเอาอะไรให้พ่อฉันกินไป?"หลี่ฮุ่ยหรานไม่มีข้อแก้ตัว: "มัน... มันคือยาอมตะเลือดราชันย์!"“บัดซบ”หม่าเหยียนตะโกนออกมาด้วยความโกรธ: "แล้วทำไมพ่อของฉันถึงกลายเป็นแบบนี้?"หลี่ฮุ่ยหรานกัดริมฝีปากของเธอ ไม่สามารถอธิบายได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง ในตอนนั้นเอง จางกุ้ยหลานรีบก้าวไปข้างหน้าและพูดว่า: "นายน้อยหม่าคะ นายน้อยหม่านี่อาจเป็นความเข้าใจผิด ปัญหาอาจจะไม่ได้มาจากยาของฉันก็ได้ค่ะ"หม่าเหยียนยังคงมีเหตุมีผล และพูดอย่างเย็นชา: "ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับพ่อของฉัน ตระกูลหม่าจะไม่ให้พวกแกสองคนมีชีวิตรอดกลับไปแน่"หลังจากพูดอย่างนั้นออกไป เขาก็สั่งให้บอดี้การ์ดของตระกูลหม่าขังทั้งสองคนไว้ในห้องพักแขกคนรับใช้รีบไปเชิญหมอเทวดาจางจากสำนักไป๋เกามาทันทีเมื่อถูกขัง หลี่ฮุ่ยหรานก็เดินเข้าไปในห้องจางกุ้ยหลานนั่งอยู่บนเตียง กุมหัวของเธอแล้วบ่นว่า "มันจบลงแล้ว นี่คือหายนะจริงๆ"“ทำไมยาอมตะเลือดราชันย์ถึงไม่สามารถรักษาอาการเจ็บป่วยของหม่าฉางโปได้?”“ยานั่นจะมีปัญหาจริงๆ เหรอ?”จางกุ้ยหลานเร่งเร้า: "ฮุ่ย
“รู้สึกสดชื่นและกระปรี้กระเปร่า ค่อนข้างดีเลยจริงๆ… มันเกิดอะไรขึ้น?” ผู้เฒ่าหลี่ถามเมื่อได้ยินคุณปู่พูดแบบนั้น เธอก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันที ดูเหมือนว่าจะไม่มีปัญหาอะไรเกี่ยวกับยาอมตะเลือดราชันย์“ไม่มีอะไรค่ะแค่ถามถึงอาการของคุณปู่เฉยๆ ค่ะ”ผู้เฒ่าหลี่ค่อนข้างงุนงง: "ทำไมจู่ๆ ถึงถามเรื่องนี้ล่ะ?"พวกเขาเพิ่งแยกกันเพียงไม่กี่ชั่วโมง และความกังวลของหลี่ฮุ่ยหรานเกี่ยวกับอาการของเขานั้น ทำให้เขาค่อนข้างแปลกใจไม่ใช่ว่า ไม่ได้เจอกันนานหลายเดือนซะหน่อยหลี่ฮุ่ยหรานตอบตามความจริง: "หนูเอายาอมตะเลือดราชันย์ที่เหลือให้กับประธานหม่ากินค่ะ แต่อาการของเขาแย่ลงหลังจากกินยาเข้าไป" “หนูไม่แน่ใจว่าเกิดจากยาอมตะเลือดราชันย์หรืออาการของหม่าฉางโปนั้นร้ายแรงเกินไปค่ะ”เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ผู้เฒ่าหลี่ก็ตบต้นขาของเขาแล้วพูดว่า: "ถ้าอย่างนั้นคงจะเกิดจากยานี้แน่นอน"หลี่ฮุ่ยหรานรู้สึกงุนงง: "แต่... คุณปู่ก็กินยาอมตะเลือดราชันย์เข้าไปด้วยเหมือนกันนะคะ""ถุ้ย แหวะ"ผู้เฒ่าหลี่พูดอย่างเหยียดหยาม: "ยาอมตะเลือดราชันย์อะไรไร้สาระ ต้องเป็นหลินเฟิงต่างหากที่ช่วยฉันไว้ และมันไม่เกี่ยวอะไรกับนายน้อยหวัง
“ใครก็ได้ จับมันมาให้ฉันที”ด้วยคำสั่งของหม่าเหยียน บอดี้การ์ดของตระกูลหม่าจึงล้อมพื้นที่เอาไว้ทันทีหลินเฟิง มองไปที่ผู้คนที่รายล้อมอยู่รอบตัวเขา คิ้วของเขาขมวดด้วยความไม่พอใจ: "นี่มันหมายความว่าอะไร?"หม่าเหยียนเขย่ากล่องยาในมือและด่า "เมียของแกทำร้ายพ่อฉันไปครั้งหนึ่ง แล้ว และตอนนี้แกยังต้องการเอาชีวิตพ่อฉันอีก"“ถ้าวันนี้ฉันไม่ทำให้แกพิการ ไม่ต้องเรียกฉันว่าหม่าเหยียน”หลินเฟิงจนปัญญาจึงพูดว่า "สิ่งที่อยู่ข้างในนี้คือยาที่สามารถช่วยชีวิตพ่อของคุณได้"“ไร้สาระ จัดการมันซะ!”หม่าเหยียนคำรามด้วยความโกรธบอดี้การ์ดดึงอาวุธออกมาทันที โดยมีเป้าหมายที่จะบดขยี้หลินเฟิงทันใดนั้น รถซีดานคันหนึ่งก็พุ่งเข้ามา ทำให้บอดี้การ์ดของตระกูลหม่ากระจัดกระจายไปคนละทิศคนละทางประตูรถเปิดออก และคนที่มาถึงคือจางเต๋อหลิน“หม่าเหยียน อย่าเพิ่งลงมือ อย่าเพิ่งลงมือนะ!…”เขารีบมาทันทีหลังจากได้รับโทรศัพท์จากตระกูลหม่าเขาไม่เคยคิดเลยว่าในเวลาเพียงไม่กี่วัน ในตลาดจะเจอยาอมตะเลือดราชันย์ปลอมและมีคุณภาพต่ำเมื่อมาถึงวิลล่าตระกูลหม่า พบว่าหม่าเหยียนกำลังจะจัดการกับหลินเฟิงเขาไม่มีทางเลือกอื่นน
คาดว่าแม้แต่ตัวของนายน้อยเองก็ไม่กล้าตอบโต้กลับหลินเฟิงส่ายหัว “ฉันเข้าใจความรู้สึกของเขา ฉันจะอาจไม่ตำหนิเขาอย่างแน่นอน”หากมีใครที่จะตำหนิ คงตำหนิได้แค่หลี่ฮุ่ยหราน ที่ยืนกรานจะนำเสนอยาอมตะเลือดราชันย์ปลอมในฐานะสมบัติมีค่าตอนนี้ตัวเขาเองได้นำของจริงมา แต่พวกเขาก็ยังคงคิดว่ามันเป็นของปลอมอยู่ดีดังนั้นไม่จำเป็นต้องพูดเรื่องนี้กับพวกเขาอีกต่อไปจางเต๋อหลินขยับเข้ามาหาหลินเฟิง ด้วยความเคารพอย่างสูง "ความมีน้ำใจของสหายน้อยหลินนั้น อยู่นอกเหนือจากคนทั่วไปอย่างสิ้นเชิง"“อ่อใช่ หากสหายน้อยหลินว่าง สามารถไปเยี่ยมสำนักไป๋เกาได้ และพวกเรายังสามารถพูดคุยเกี่ยวกับเทคนิคทางการแพทย์กันได้”หลินเฟิงยกมือขึ้น "หมอเทวดาจางวางใจเถอะ ฉันจะต้องใช้ยาจำนวนมากในอนาคต และต้องการความช่วยเหลือจากคุณ ถ้ามีเวลาจะต้องไปเยี่ยมอย่างแน่นอนครับ"เมื่อได้ยินหลินเฟิงพูดเช่นนี้ จางเต๋อหลินก็ยิ้มอย่างมีความสุขเขาไม่กลัวว่าหลินเฟิงจะต้องการความช่วยเหลือจากตนเอง แต่เขากลัวว่าหลินเฟิงจะไม่ต้องการเขาความสัมพันธ์ระหว่างกันและกัน ต้องเป็นแบบมีรับและต้องมีได้กลับมาอย่างแน่นอน“สหายน้อยหลิน ไม่ว่าคุณต้องการอะไร
หม่าเหยียนพาหลี่ฮุ่ยหรานและอีกคนออกมาด้วยตัวเองเมื่อไปถึงทางเข้าวิลล่า หลี่ฮุ่ยหรานกำลังจะขึ้นรถก็เห็นร่างที่คุ้นเคยเป็นจางเต๋อหลิน หัวหน้าสำนักไป๋เกา แห่งเจียงโจวเขาเป็นคนที่ติดตามท่านผู้ว่าหลิวไปที่โรงแรมเทียนอวี่เมื่อครั้งที่แล้วหวางเส้าหรงยังได้แนะนำฐานะของคนอีกหลายคนเธอรีบวิ่งไป: "หมอเทวดาจาง?"เห็นเข้าจางกุ้ยหลานก็รีบตามไปเช่นกันจางเต๋อหลินได้ยินใครบางคนเรียกเขา จึงหันศีรษะกลับมาด้วยความประหลาดใจแล้วพูดว่า "คุณหนูคนนี้เป็นใคร?"หลี่ฮุ่ยหรานเผยรอยยิ้มอย่างมืออาชีพและพูดว่า "ผู้น้อยหลี่ฮุ่ยหราน ได้พบหมอเทวดาจางแล้วค่ะ""โอ้..."จู่ๆ จางเต๋อหลินก็ตระหนักได้ว่า: "คุณหนูหลี่นี่เอง ฉันขอโทษด้วยครับ"หลี่ฮุ่ยหรานค่อนข้างงุนงงกับท่าทีที่สุภาพของเขา: "หมอเทวดาจาง... คุณรู้จักฉันเหรอคะ?""จริงๆ ก็ไม่ครับ"จางเต๋อหลินส่ายหัว: "แต่ชื่อเสียงของคุณหนูหลี่เป็นที่รู้จักกันดีสำหรับทุกคน""ด้วยความที่ยังเด็กมากและสามารถทำงานร่วมกับตระกูลถังได้ อนาคตของคุณหนูหลี่จะสว่างสดใสอย่างแน่นอน!"หลี่ฮุ่ยหรานหน้าแดงเล็กน้อย: "หมอเทวดาจาง คุณชมฉันเกินไปแล้วค่ะ"“ใช่แล้ว หมอเทวดาจาง คุณถ