บทที่ 107

เฉียวซุนใช้มือจับประตูรถ แล้วค่อยๆ ลดระดับลง

บรรยากาศในรถตึงเครียด

ลู่เจ๋อกลับมาหลังจากทริปธุรกิจแล้วไปที่คฤหาสน์ของลู่อีก จริงๆเขาเหนื่อยนิดหน่อย เขาวางมือข้างหนึ่งบนพวงมาลัย ขมวดคิ้ว พูดอย่างเหลืออด

"คุณจะสร้างปัญหาไปถึงเมื่อไหร่?"

ถึงตอนนี้ เขาแค่รู้สึกว่าเธอกำลังสร้างปัญหา

เฉียวซุนแสดงอาการเย็นชา เธอนั่งตัวตรงและมองไปด้านหน้ารถ จากนั้นไม่นาน เธอก็พูดเบาๆ "ลู่เจ๋อ ฉันจริงจัง! ฉันไม่อยากอยู่กับคุณ"

ลู่เจ๋อก็หันไปมองด้านข้างเธอทันที

เขาหน้าตาดี ใบหน้ามีมิติชัดเจน เฉียวซุนเคยหลงใหลใบหน้านี้ แต่ตอนนี้เธอไม่รู้สึกแล้ว ไม่เลย...

ลู่เจ๋อจ้องมองเธอด้วยดวงตาสีเข้ม แล้วปลดเข็มขัดนิรภัยมือเดียว "ลงจากรถ!"

เขาพูดเสียงเบา แล้วปลดล็อครถ

เฉียวซุนลงจากรถทันที เดินไปที่ทางเข้าวิลล่า... หลังของเธอตั้งตรงท่ามกลางแสงสลัวๆ หนักแน่นพอๆกับความมุ่งมั่นที่จะหย่าร้าง

ลู่เจ๋อสูบบุหรี่ ลงจากรถแล้วเดินตามไปชั้นบน

พวกเขาจบกันอย่างไม่มีความสุข

คืนนั้น เฉียวซุนนอนอยู่ในห้องรับแขก ในใจลู่เจ๋อโกรธเกินกว่าจะเกลี้ยกล่อมเธอได้... เขาเปลี่ยนชุดนอนแล้วนอนลง เขาแตะพื้นที่ว่างข้างๆ ตอนที่นอนหลับ ซึ่งไม่คุ้