บทที่ 504

สูญเสียทหารประจำการหนึ่งหมื่นคน จำเป็นต้องรับสมัครนักรบสองหมื่นคน จึงสามารถเทียบกับกำลังรบของทหารประจำการได้

รับสมัครนักรบ ก็ไม่อาจไม่ให้อาหารพวกเขาได้กระมัง?

ปานปู้คิดไม่ตก

เนิ่นนาน ปานปู้เงยหน้ามองอู้เลี่ย “องค์ชายใหญ่ ข้าขอแนะนำ สามารถเตรียมทหารหนึ่งหมื่นคนไว้ให้พร้อม พวกเรารอดูสถาณการณ์ก่อน หรือไม่ก็คิดพิจารณาอีกสักหน่อย ค่อยดูว่าจะดำเนินการหรือไม่!”

บอกตามตรง ต่อให้ต้องสูญเสียคนและม้าอีกหนึ่งหมื่นคน ก็ไม่ใช้ฟ้าจะถล่มลงมา

แต่หากพวกเขาพ่ายแพ้อีก สำหรับขวัญกำลังใจของเป่ยหวนนั้นค่อนข้างร้ายแรง

ดังนั้น เรื่องนี้ต้องพิจารณาให้รอบคอบมากขึ้น

คิดให้ครอบคลุมที่สุด เพื่อหลีกเลี่ยการตกหลุมพรางของศัตรูอีก

อู้เลี่ยกล่าว “ให้รอก็ใช่ว่าจะไม่ได้ แต่เวลาของพวกเรามีไม่มากแล้ว อย่างมากสุดก็รอได้แค่หนึ่งวัน ทหารราบหนึ่งหมื่นคนนี้ต้องเคลื่อนทัพแล้ว!”

ต่อให้ทหารม้าหนึ่งหมื่นคนไปถึงฝั่งแม่น้ำไป๋สุ่ย ก็ต้องเวลารอครึ่งค่อนวัน

จากฝั่งแม่น้ำไป๋สุ่ยลอบขึ้นไปบนหุบผาชันช่องลม ก็ต้องใช้เวลาเช่นกัน

แล้วเวลาที่พวกเขากับหยุนเจิงนัดกันแลกเปลี่ยนศพ เหลือเพียงอีกแค่สามวัน

รอหนึ่งวัน ก็เป็นขีดจำกันของพวกเขา